i’m standing on the precipice/ it’s

i’m standing on the precipice/ it’s a cliff that i’ve prayed on before/ so much so that despite the fact that i don’t know if i believe in a god or gods anymore my fingertips they bear callouses/ my palms they bear callouses from pressing together so tightly/ i pray hard when i pray. i’ve often thought that this maw in front of us was the end of everything/a darkness that consumed all, a black hole/ do you know that we are made up of the same stuff that makes up the stars? so, what flows through us may not be just blood but stardust? and we are dying/ every second of every minute of every hour of every day brings us closer to that final day that final hour that final minute that final second that final breath/ which means when we run out of hydrogen we become giants, or super giants, or supernovas/ and if not that then we are simply stars whose ill-fated courses end in collision either way/ we’ll explode. with this in mind i reconsider the precipice there is something beautiful in its blackness isn’t there/ something wondrous in its persistence in swallowing us all? the end of everything is the beginning of a brand new everything/ the end of this universe may be the beginning of a brand new one so that even now when my heart feels like the most congested intersection the world it is waiting. i reconsider the precipice and so, in an effort to take part in reckless acts of self definition i jump/ as i fall/as i let that beautiful blackness take me into its folds i know that i will be okay in them/i know we, you and i, all of us/ we will be safe in its embrace.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันกำลังยืนอยู่ที่ล่อ/ เป็นหน้าผาที่ผมได้อธิษฐานบนก่อน / callouses มากว่าทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ก็เชื่อในพระเจ้าหรือเทพเจ้าอีกปลายนิ้วของฉัน พวกเขาแบก / ปาล์มของฉันพวกเขาแบก callouses จากกันกดให้แน่น / สวดมนต์หนักเมื่อสวดมนต์ ได้มักคิดว่า กระเพาะนี้หน้าเราเป็นจุดสิ้นสุดของทุกอย่าง / ความมืดที่ใช้ทั้งหมด หลุมดำ / คุณ รู้ว่า เรามีสิ่งเดียวที่ทำให้ดาว ดังนั้น สิ่งไหลผ่านเราไม่เลือดเพียงแต่โจโจ้ และเราจะตาย / ทุกวินาทีทุกนาทีทุกชั่วโมงของทุกวันนำเราใกล้วันสุดท้ายชั่วโมงสุดท้ายที่ที่สองที่สุดท้ายนาทีสุดท้ายที่ลมหายใจสุดท้าย / ซึ่งหมายความว่า เมื่อเราใช้ไฮโดรเจนเรากลายเป็นยักษ์ ใหญ่ หรือซุปเปอร์ยักษ์ หรือ supernovas / และ ถ้าไม่ที่แล้วเราเป็นเพียงแค่ดาวจบคอร์สภาษาทัพมชนด้วยวิธีใด / เราจะกระจาย สบาย ฉัน reconsider ล่อมีสิ่งสวยงามใน blackness ของไม่มี / สิ่งอันตระการตาในความคงอยู่ในกลืนเราทั้งหมด สิ้นสุดจึงเป็นจุดเริ่มต้นของแบรนด์ใหม่ทุกอย่าง / สิ้นสุดของจักรวาลนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้นของแบรนด์ใหม่นั้นก็เมื่อหัวใจของฉันรู้สึกเหมือนสี่แยกสุด congested โลก กำลังรอการ ฉัน reconsider ล่อ และดัง นั้น ในความพยายามที่จะมีส่วนร่วมในกิจการเสี่ยงของนิยามตนเอง ฉันกระโดด เป็นตก/เป็นฉันให้ blackness ที่สวยงามที่พาฉันเข้าพับของ ฉันรู้ว่า ฉันจะถูก ในเขา/ฉันรู้เรา คุณและฉัน เรา / เราจะปลอดภัยในอ้อมกอดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันยืนอยู่บนหน้าผา / มันเป็นหน้าผาที่ฉันได้อธิษฐานก่อน / มากดังนั้นแม้จะมีความจริงที่ว่าฉันไม่ทราบว่าถ้าผมเชื่อในพระเจ้าหรือเทพเจ้าอีกต่อไปปลายนิ้วของฉันที่พวกเขาแบก callouses / ฝ่ามือของฉันพวกเขา แบก callouses จากการกดด้วยกันเพื่อให้แน่น / i อธิษฐานอย่างหนักเมื่อฉันอธิษฐาน ฉันมักจะคิดว่ากระเพาะปลานี้ในหน้าของเราก็คือจุดจบของทุกสิ่ง / ความมืดที่บริโภคทั้งหมด, หลุมดำ / คุณจะรู้ว่าเรากำลังสร้างขึ้นจากสิ่งเดียวกันกับที่ทำให้ดาว? ดังนั้นสิ่งที่ไหลผ่านเราอาจจะไม่เพียง แต่เลือดละอองดาว? และเรากำลังจะตาย / ทุกวินาทีของทุกนาทีทุกชั่วโมงของทุกวันจะทำให้เราใกล้ชิดกับว่าวันสุดท้ายที่ชั่วโมงสุดท้ายที่นาทีสุดท้ายที่สองสุดท้ายที่ลมหายใจสุดท้าย / ซึ่งหมายความว่าเมื่อเราวิ่งออกมาจากไฮโดรเจนเรากลายเป็นยักษ์ใหญ่หรือซุปเปอร์ ยักษ์ใหญ่หรือซุปเปอร์โนวา / และหากไม่ได้ว่าแล้วเราจะเป็นเพียงดาวที่มีหลักสูตรอาภัพสิ้นสุดในการปะทะกันทั้งทาง / เราจะระเบิด กับเรื่องนี้อยู่ในใจฉันพิจารณาหน้าผามีสิ่งที่สวยงามในความมืดของมันจะไม่ได้มี / บางสิ่งบางอย่างที่น่าประหลาดใจในการคงอยู่ของมันในการกลืนพวกเราทุกคน? ในตอนท้ายของทุกอย่างที่เป็นจุดเริ่มต้นของแบรนด์ทุกอย่างใหม่ / จุดสิ้นสุดของจักรวาลนี้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของแบรนด์ใหม่เพื่อให้ได้ตอนนี้เมื่อหัวใจของฉันรู้สึกเหมือนสี่แยกคับคั่งมากที่สุดในโลกก็คือการรอคอย ฉันพิจารณาหน้าผาและอื่น ๆ ในความพยายามที่จะมีส่วนร่วมในการกระทำโดยประมาทของคำนิยามตัวเองฉันกระโดด / ที่ฉันตกอยู่ / ที่ฉันปล่อยให้ที่มืดสวยงามพาฉันเข้าไปในรอยพับของฉันรู้ว่าฉันจะโอเคในพวกเขา / ฉันรู้ว่าเรา คุณและฉันทั้งหมดของเรา / เราจะมีความปลอดภัยในอ้อมกอดของตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันยืนอยู่บนหน้าผา / มันเป็นหน้าผาที่ผมอธิษฐานก่อน / มากเหลือเกิน ดังนั้นแม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่า ฉันไม่รู้ ถ้าฉันเชื่อในพระเจ้าหรือเทพเจ้าอีกต่อไปฉันปลายนิ้วพวกเขาแบก callouses / ปาล์มพวกเขาแบก callouses จากบีบกันจนแน่น / ฉันอธิษฐานอย่างหนัก เมื่อเราอธิษฐาน ฉันมักจะคิดว่า กระเพาะปลา ต่อหน้าเราก็จบทุกอย่าง / ความมืดที่ครอบงำทั้งหมดหลุม ดำ คุณก็รู้ว่าเรากำลังจะสร้างขึ้นจากสิ่งเดิมที่สร้างขึ้นของดาว ดังนั้น สิ่งที่ผ่านมาเราอาจจะไม่ใช่เลือดแต่ละอองดาว ? และเรากำลังจะตาย / ทุกวินาทีทุกนาทีทุกชั่วโมงทุกวันจะทำให้เราเข้าใกล้วันพิพากษาว่า ชั่วโมงสุดท้ายที่นาทีสุดท้ายที่วินาทีสุดท้ายว่า สุดท้ายลมหายใจ / ซึ่งหมายความว่าเมื่อเราหมดไฮโดรเจนเรากลายเป็นมนุษย์ยักษ์หรือซูเปอร์ไจแอนท์ หรือซุปเปอร์โนวา / ถ้าไม่แล้วเราเป็นเพียงดาวที่ฉันจะกำหนดหลักสูตรจบในการชนกันด้วยวิธีใด / เราก็จะระเบิด กับนี้ในใจ ฉันพิจารณาหน้าผามีบางสิ่งที่สวยงามในความมืดไม่มี / สิ่งที่มหัศจรรย์ในการคงอยู่ของตนในการกลืนเราทั้งหมดจุดสิ้นสุดของทุกสิ่งที่เป็นจุดเริ่มต้นของ แบรนด์ใหม่ ทุกอย่าง / สิ้นสุดของจักรวาลนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้นของ แบรนด์ใหม่ ดังนั้นแม้ตอนนี้หัวใจของฉันรู้สึกเหมือนแออัดที่สุดแยกโลกมันรออยู่ ฉันทบทวนถึงหน้าผาแล้วในความพยายามที่จะมีส่วนร่วมในการกระทำประมาทของตนเองความหมายฉันกระโดด / ผมร่วง / ผมให้สวย " พาฉันลงเท่าที่ผมรู้ว่าผมจะโอเคในนั้น / ผมรู้เรา คุณและฉัน เราทั้งหมด / เราจะปลอดภัยในอ้อมกอดของ