best Manson,82, slowly opened his e

best Manson,82, slowly opened his eyes and turned to face the clock on the bedside table.it was 8:33 a.m. He sighed. The time was insignificant. he had nothing to do all day. he had nothing to do any day. he lay on the bed. listening to the cars on the highway and shouts of the children running to school.
after a while, Best carefully got out of bed and asked himself the same question as he did every morning: Would he fall today? If so, would he be near a telephone? What if no one came? How long would he wait? Would he die? He looked out of the window into the street below."And who would care? he muttered.
After Bert's wife died a year ago, his son and daughter said they would visit once a week. but the last time was months ago. on the phone they always had a reason: too busy at work; the children are sick; bad weather; no time. nobody seemed to have any time ... apart from Bert. He missed his granddaughters. He loved it when Mandy and Ruth came to visit. they brought him candy, and hope.
Painfully, he walked to a chair near the bedroom door. he rested for a moment before continuing in small steps to the bathroom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ดีที่สุด Manson, 82, ค่อย ๆ เปิดตาของเขาและหันหน้านาฬิกาบนข้างเตียง table.it ถูก 8:33 เขาถอนหายใจ เวลาที่เป็นนัยสำคัญ เขามีอะไรที่ต้องทำทุกวัน เขามีอะไรที่ต้องทำทุกวัน เขานอนอยู่บนเตียง .
ฟังรถยนต์บนทางหลวงและเสียงตะโกนของเด็กวิ่งไปโรงเรียนหลังจากที่ในขณะที่ดีที่สุดอย่างรอบคอบได้ออกจากเตียงและถามตัวเองคำถามเดียวกันขณะที่เขาทำทุกเช้าเขาจะตกอยู่ในวันนี้ ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะอยู่ใกล้กับโทรศัพท์? เกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีใครมา? นานแค่ไหนที่เขาจะรอ? เขาจะตาย? เขามองออกไปนอกหน้าต่างไปที่ถนนด้านล่าง. "และผู้ที่จะดูแล? เขาพึมพำ.
หลังจากที่ภรรยาของเบิร์ตเสียชีวิตในปีที่ผ่านมาลูกชายและลูกสาวของเขากล่าวว่าพวกเขาจะไปเยี่ยมสัปดาห์ละครั้ง. แต่เวลาที่ผ่านมาเป็นเดือนที่ผ่านมา. บน โทรศัพท์พวกเขามักจะมีเหตุผล.. ยุ่งมากในการทำงานที่มีเด็กป่วยสภาพอากาศที่ไม่ดีไม่มีเวลาไม่มีใครดูเหมือนจะมีเวลาใด ๆ ... นอกเหนือจากเบิร์ตเขาคิดถึงหลานสาวของเขาเขารักมันเมื่อแมนดี้และรู ธ มาถึง. เยี่ยมชม. นำท่านลูกอมและความหวัง.
เจ็บปวดเขาเดินไปที่เก้าอี้ใกล้ประตูห้องนอน. เขาวางอยู่ครู่หนึ่งก่อนดำเนินการต่อในขั้นตอนขนาดเล็กไปที่ห้องน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ดีที่สุดใน Manson , 82 , ค่อยๆลืมตาขึ้น และหันไปมองหน้านาฬิกาข้างเตียง table.it คือ 08 : 33 น. เขาก็ถอนหายใจ เวลาก็น้อย เขาไม่มีอะไรจะทำทั้งวัน เขาไม่มีอะไรจะทำในวันใดวันหนึ่ง เขานอนอยู่บนเตียง ฟังเพลงรถยนต์บนทางหลวงและตะโกนของเด็กวิ่งไปโรงเรียน
หลังจากนั้นดีที่สุดค่อยๆลุกออกจากเตียงและถามตัวเองคำถามเดียวกับที่เขาทำทุกเช้าเขาจะตกวันนี้ ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาจะอยู่ใกล้โทรศัพท์ แล้วถ้าไม่มีใครมา ? นานแค่ไหนก็จะรอ ? เขาจะตายมั้ย ? เขาก็มองออกไปหน้าต่างลงไปที่ถนนด้านล่าง และใครจะดูแล ? เขาพึมพำ
หลังจากที่ภรรยาเบิร์ตตายเมื่อปีที่แล้ว ลูกชายและลูกสาวบอกว่าจะมาเยี่ยมอาทิตย์ละครั้งแต่ครั้งสุดท้ายก็เมื่อหลายเดือนก่อน บนโทรศัพท์ของพวกเขามักจะมีเหตุผล : งานยุ่งมาก ; เด็กป่วย สภาพอากาศไม่ดี ไม่มีเวลา ดูเหมือนจะไม่มีใครมีเวลาใด ๆ . . . . . . . นอกจากเพื่อน เขาคิดถึงหลานสาวของเขา เขาชอบมันเมื่อแมนดี้และรูธมาหา พวกเขาพาเขาลูกกวาด และความหวัง
เจ็บปวด เขาเดินมานั่งใกล้ๆ ประตูห้องนอนเขาพักสักครู่ก่อนดําเนินการในขั้นตอนขนาดเล็กห้องน้ำ