Simon, her husband, left their hous

Simon, her husband, left their house in Moreland Road early one morning twelve years ago. He wrote her a letter and put it on the kitchen table. And then he left. For twelve years she didn’t hear from him. No letters, no birthday cards for Jason. Then, last week, there was a phone call. ‘Why did you go?’ she asked Simon again and again. He wanted to meet her. ‘No,’ she said, but she wanted to say yes.
Jason’s mum turned away from the window. ‘Jason, what about your homework?’ she said. ‘Why are you looking at old photos?’
‘I want to find all the ones I’ve got of Maria. I want to take them with me to London, you know, when I go to art school.’ He smiled at a funny photo of Maria, aged eleven.
‘It’s a bit early to think about all that, Jason,’ his mum said. ‘You’re not going until the autumn. And you don’t know if you’re going to get a place at the art school.’
‘I will, I’m sure I will. When I went to visit them two weeks ago they said, “We think your work’s very good. We really like your ideas.”’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Simon สามี จากบ้านของพวกเขาในถนน Moreland ช่วงเช้าหนึ่งสิบสองปีที่ผ่านมา เขาเขียนจดหมายเธอ และใส่ไว้ในตารางห้องครัว แล้ว เขาทิ้ง สิบสองปี ที่เธอไม่ได้ยินจากเขา ไม่มีตัวอักษร ไม่มีบัตรวันเกิดสำหรับ Jason แล้ว สัปดาห์ มีโทรศัพท์ เธอถาม Simon อีก 'ทำไมแล้วคุณไป ' เขาอยากพบกับเธอ 'ไม่ เธอกล่าวว่า แต่เธออยากบอกว่า ใช่สี่มุมของ Jason เปิดจากหน้าต่าง ' Jason อะไรที่เกี่ยวกับบ้านของคุณ?' ก็ 'ทำไมคุณกำลังมองที่ภาพถ่ายเก่า'' อยากจะหาคนที่ได้ของมาเรีย อยากจะพาข้าพเจ้าไปลอนดอน รู้ โรงเรียนศิลปะเมื่อ ' ยิ้มที่รูปตลกของมาเรีย อายุ 43สี่มุมของเขากล่าวว่า 'มันเป็นบิตเริ่มต้นคิดเกี่ยวกับ Jason ที่ ' ที่คุณกำลังจนถึงฤดูใบไม้ร่วงนี้ และคุณไม่ทราบถ้าคุณกำลังจะไปรับที่โรงเรียนศิลปะ '' ฉันจะ ฉันแน่ใจว่า ฉันจะ เมื่อผมไปเยี่ยมชมเมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ว่า "เราคิดว่า งานของคุณดีมาก เราชอบความคิดของคุณ " '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไซมอนสามีของเธอออกจากบ้านของพวกเขาในมอร์แลนด์ถนนในเช้าวันหนึ่งในสิบสองปีที่ผ่านมา เขาเขียนจดหมายของเธอและวางไว้บนโต๊ะในครัว และแล้วเขาก็ทิ้งไว้ สิบสองปีที่เธอไม่ได้ยินจากเขา ตัวอักษรไม่มีการ์ดวันเกิดเจสัน จากนั้นสัปดาห์ที่ผ่านมามีโทรศัพท์ ทำไมคุณไม่ไป? ' เธอถามไซมอนอีกครั้งและอีกครั้ง เขาต้องการที่จะตอบสนองความต้องการของเธอ 'ไม่' เธอกล่าวว่า แต่เธอก็อยากจะบอกว่าใช่.
แม่ของเจสันหันไปจากหน้าต่าง 'เจสันสิ่งที่เกี่ยวกับบ้านของคุณ? เธอพูด. 'ทำไมคุณมองไปที่ภาพถ่ายเก่าหรือไม่'
'ฉันอยากพบทุกคนที่ฉันมีของมาเรีย ฉันต้องการที่จะนำพวกเขากับผมไปลอนดอนคุณรู้ว่าเมื่อฉันไปที่โรงเรียนศิลปะ. เขายิ้มที่ภาพตลกของมาเรียอายุสิบเอ็ด.
'เป็นบิตก่อนที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เจสัน' แม่ของเขากล่าวว่า 'คุณจะไม่จนถึงฤดูใบไม้ร่วง และคุณไม่ทราบว่าคุณกำลังจะได้รับสถานที่ที่โรงเรียนศิลปะ.
'' ฉันจะฉันแน่ใจว่าฉันจะ เมื่อผมไปเยี่ยมชมพวกเขาที่ผ่านมาสองสัปดาห์ที่พวกเขากล่าวว่า "เราคิดว่าการทำงานของคุณดีมาก จริงๆเราชอบความคิดของคุณ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไซมอน สามี ออกจากบ้านในถนนมอร์แลนด์ในตอนเช้า สิบสองปีที่แล้ว เขาเขียนจดหมายหาเธอวางไว้บนโต๊ะในครัว แล้วเขาก็จากไป 12 ปี เธอไม่ได้ยินจากเขา ไม่มีจดหมาย ไม่มีการ์ดวันเกิดสำหรับ Jason แล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว มีโทรศัพท์เข้ามา ' ทำไมคุณถึงไป ? ' เธอถามไซมอน อีกครั้ง และอีกครั้ง เขาอยากจะเจอเธอ " ไม่ " เธอกล่าวแต่เธอต้องการจะบอกว่า ใช่ แม่ของเจสัน
หันออกไปจากหน้าต่าง ' เจสัน แล้วการบ้านของคุณ ' เธอพูด " ทำไมคุณมองไปที่ภาพถ่ายเก่า '
" ต้องการหาคนทั้งหมดที่ผมมี ของมาเรีย ฉันต้องการที่จะใช้เวลากับผมที่ลอนดอน คุณรู้มั้ย ตอนที่ฉันไปเรียนศิลปะ เขายิ้มให้กับภาพตลกๆของมาเรีย อายุ 11 .
' มันเร็วเกินไปที่จะคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เจสัน ' แม่ของเขากล่าวว่า' นายไม่ไปจนกว่าฤดูใบไม้ร่วง และคุณไม่รู้ว่าคุณกำลังจะได้รับ ที่โรงเรียนศิลปะ '
" จะ แน่นอน ผมจะทำ ตอนที่ผมไปเยี่ยมเขาเมื่อสองสัปดาห์ก่อน พวกเขากล่าวว่า " เราคิดว่าคุณทำงานดีมาก เราชอบความคิดของคุณ "