My work is about memory, the passag

My work is about memory, the passage of time, mortality and the photograph’s role in shaping our experience of loss. Photography’s unique ability to capture a fleeting moment allows it to expose the temporality of life. “By giving me the absolute past of the pose… the photograph tells me death in the future… I shudder over a catastrophe which has already occurred.” These words from Roland Barthes’s Camera Lucida describe how I feel when I view a photograph so old that the subject must be dead. My response has a number of layers: I feel an immediate connection to the living person in the photograph, followed by a dread of what inevitably is to come for them, completed by a sense of grief over what has, of course, already transpired. This reaction is why the majority of my work utilizes found photographs, which I manipulate to create an abstract narrative exploring mortality. My work aims to question the nature of photographs and challenge the traditional definition of photography.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นงานเกี่ยวกับหน่วยความจำ กาลเวลา การตาย และภาพถ่ายตามบทบาทในการกำหนดทิศของเราประสบการณ์ขาดทุน ความสามารถเฉพาะของถ่ายภาพจับครู่ลี้ให้มันประจาน temporality ชีวิต "ให้ฉันแน่นอนที่ผ่านมาของการก่อให้เกิด...ภาพบอกตายในอนาคต... ฉัน shudder เหนือแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นแล้วด้วย" คำเหล่านี้จากโรแลนด์ Barthes กล้อง Lucida อธิบายว่า ฉันรู้สึกเมื่อดูรูปถ่ายเก่ามากว่า เรื่องต้องตาย คำตอบของฉันมีจำนวนชั้น: รู้สึกเชื่อมต่อทันทีคนนั่งเล่นภาพ ตาม ด้วยกลัวอะไรย่อมเป็นมาสำหรับพวกเขา ความรู้สึกของความเศร้าโศกแล้วเสร็จผ่านอะไรได้ แน่นอน แล้ว transpired ปฏิกิริยานี้เป็นเหตุผลที่ใช้งานส่วนใหญ่พบภาพ ที่ฉันจัดการเพื่อสร้างการเล่าเรื่องนามธรรมที่สำรวจการตาย งานของฉันมีคำถามลักษณะของรูปถ่าย และท้าทายคำนิยามดั้งเดิมของการถ่ายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานของฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับหน่วยความจำเนื้อเรื่องของเวลาการตายและบทบาทของการถ่ายภาพในการสร้างประสบการณ์ของเราของการสูญเสีย ความสามารถพิเศษในการถ่ายภาพในการจับภาพช่วงเวลาที่หายวับไปช่วยให้สามารถที่จะเปิดเผยชั่วคราวของชีวิต "โดยให้ฉันที่ผ่านมาแน่นอนของการก่อให้เกิด ... ภาพบอกฉันตายในอนาคต ... ฉันสั่นมากกว่าภัยพิบัติที่ได้เกิดขึ้นแล้ว." คำพูดเหล่านี้จากกล้อง Roland Barthes ของ Lucida อธิบายว่าฉันรู้สึกอย่างไรเมื่อฉันดูรูปถ่ายเพื่อเก่าที่ เรื่องที่จะต้องตาย การตอบสนองของฉันมีจำนวนชั้น: ผมรู้สึกว่าการเชื่อมต่อได้ทันทีเพื่อคนที่อาศัยอยู่ในภาพตามมาด้วยความหวาดกลัวของสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมาสำหรับพวกเขาเสร็จสิ้นด้วยความรู้สึกของความเศร้าโศกมากกว่าสิ่งที่มีแน่นอน transpired แล้ว ปฏิกิริยานี้คือเหตุผลที่คนส่วนใหญ่ของการทำงานของฉันใช้พบภาพถ่ายที่ฉันจัดการเพื่อสร้างการเล่าเรื่องที่เป็นนามธรรมการสำรวจอัตราการตาย งานของฉันมีจุดมุ่งหมายที่จะตั้งคำถามลักษณะของรูปถ่ายและท้าทายความหมายดั้งเดิมของการถ่ายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานของฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความทรงจำ กาลเวลา อัตราการตาย และบทบาทของภาพถ่ายในการสร้างประสบการณ์ของเราของการสูญเสีย การถ่ายภาพเฉพาะความสามารถในการจับภาพช่วงเวลาที่หายวับไป ให้มันประจานชั่วคราวของชีวิต " โดยให้อดีตสัมบูรณ์ของท่า . . . . . . . รูปที่บอกว่าตายในอนาคต . . . . . . . ผมเสียวกว่าภัยพิบัติที่ได้เกิดขึ้นแล้ว" คำพูดเหล่านี้จากของ Roland Barthes กล้องลูซิดาอธิบายว่าฉันรู้สึกยังไงตอนที่ฉันดูรูปถ่ายเก่ามากว่า เรื่องคงตายไปแล้ว การตอบสนองของฉันมีจำนวนชั้น : ผมรู้สึกเชื่อมต่อได้ทันทีกับคนที่อยู่ในรูป ตามด้วยกลัวว่าย่อมจะมาหาพวกเขา เสร็จสิ้น โดยความรู้สึกของความเศร้าโศกมากกว่าสิ่งที่ได้แน่นอนแล้วขึ้น .ปฏิกิริยานี้จะทำส่วนใหญ่ของการทำงานของฉันใช้พบภาพถ่ายที่ฉันจัดการเพื่อสร้างการเล่าเรื่องที่เป็นนามธรรมสำรวจอัตราการตาย งานนี้สงสัยธรรมชาติของภาพและความท้าทายความหมายดั้งเดิมของการถ่ายภาพ