According to Juliano (1992), rice c

According to Juliano (1992), rice can be categorized by its amylose content to be five groups comprising with waxy (0 to 5% amylose), very low (5 to 12% amylose), low (12to20%amylose),intermediate(20to25%amylose)andhigh(25to 33% amylose) amylose rice. After cooking, the rice with high amylose content would be dry, less tender and become hard when cooling. Dissimilarly, the cooked low-amylose rice would be moist and sticky (Mutters&Thompson, 2009). Apart from the amylose content of rice, Roy et al. (2010) pointed out that the cooking properties of rice depended on the forms of rice, the water-rice ratio and the preset cooking mode. It is well known that the BR requires much longer cooking time and water-rice ratio than WR; as a result, it is inconvenient and not compatible with the modern lifestyle that do not want to spend long time for preparing food.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาม Juliano (1992) ข้าวสามารถแบ่งตามเนื้อหาอะไมโลสที่จะเป็นไฟได้กลุ่มประกอบไปด้วยข้าวเหนียว (0-5% อะไมโลส) ที่ต่ำมาก (5 ถึง 12% อะไมโลส) ต่ำ (12to20% อะไมโลส), กลาง (20to25 % อะไมโลส) ที่ระดับสูง (อะไมโลส) ข้าวอะมิโลส 25to 33%
หลังจากการปรุงอาหารข้าวที่มีปริมาณอะไมโลสูงจะแห้งซื้อน้อยลงและกลายเป็นเรื่องยากเมื่อการระบายความร้อน Dissimilarly ข้าวอะมิโลสต่ำสุกจะชื้นและเหนียว (Mutters และ ธ อมป์สัน, 2009) นอกเหนือจากปริมาณอะไมโลข้าวรอย et al, (2010) ชี้ให้เห็นว่าคุณสมบัติการปรุงอาหารของข้าวขึ้นอยู่กับรูปแบบของข้าวอัตราส่วนน้ำข้าวและโหมดการปรุงอาหารที่ตั้งไว้ เป็นที่ทราบกันดีว่า BR ต้องมากอีกต่อไปเวลาและอัตราการใช้น้ำกว่าข้าว WR ปรุงอาหาร; ผลที่ตามมาก็คือไม่สะดวกและไม่เข้ากันกับวิถีชีวิตสมัยใหม่ที่ไม่ต้องการที่จะใช้เวลานานในการเตรียมอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ Juliano (๑๙๙๒), ข้าวสามารถแบ่งได้โดยการสูญเสียเนื้อหาที่จะเป็นห้ากลุ่มประกอบด้วยแว็กซ์ (0 ถึง 5% amylose เสีย), ต่ำมาก (5 ถึง 12% amylose เสีย), ต่ำ (12to20% amylose เสีย), ระดับกลาง (20to25% amylose เสีย) และสูง (25to ๓๓% amylose เสีย)
หลังจากทำอาหาร, ข้าวที่มีความสูงที่สูญเสียเนื้อหาจะแห้ง, อ่อนโยนน้อยลงและกลายเป็นหนักเมื่อระบายความร้อน. ในทำนองเดียวกันที่สุกต่ำ-มีการสูญเสียข้าวจะชุ่มชื้นและเหนียว (Mutters & ทอมป์สัน, ๒๐๐๙) นอกเหนือจากการสูญเสียเนื้อหาของข้าว, รอย et al. (๒๐๑๐) ชี้ให้ทราบว่าคุณสมบัติการปรุงอาหารของข้าวที่ขึ้นอยู่กับรูปแบบของข้าว, อัตราส่วนข้าวน้ำและโหมดการทำอาหารที่ตั้งไว้ล่วงหน้า. เป็นที่ทราบกันดีว่า BR ต้องใช้เวลาในการปรุงอาหารอีกต่อไปและอัตราส่วนของข้าวน้ำมากกว่า WR-1 เป็นผล, มันไม่สะดวกและไม่เข้ากันกับไลฟ์สไตล์ที่ทันสมัยที่ไม่ต้องการที่จะใช้เวลานานสำหรับการเตรียมอาหาร.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามการวิจัยของจูเลียโนปริมาณอะไมโลสในข้าวสามารถแบ่งออกเป็นห้าชนิดได้แก่ข้าวเหนียว 0-5 เปอร์เซ็นต์ของอะไมโลสต่ำมากตรงห้าเปอร์เซ็นต์ของแป้ง
ข้าวที่มีปริมาณอะไมโลสสูงจะแห้งไม่อ่อนและแข็งตัวหลังจากเย็น ความแตกต่างคือว่าข้าวปรุงสุกต่ำอะไมโลสจะเปียกและเหนียว นอกจากปริมาณอะไมโลสในข้าวรอยและคนอื่นๆ มันชี้ให้เห็นว่าคุณสมบัติของข้าวขึ้นอยู่กับรูปร่างของข้าวอัตราส่วนของข้าวและวิธีการที่กำหนดไว้ล่วงหน้าของการปรุงอาหาร มันเป็นที่รู้จักกันดีว่า BR ใช้เวลานานกว่า WR ในการปรุงอาหารและอัตราส่วนของน้ำและข้าวจึงไม่สะดวกและไม่เหมาะกับวิถีชีวิตที่ทันสมัยและไม่ต้องการที่จะใช้