2BR02B," the phone number one must

2BR02B," the phone number one must dial to reach an assisted suicide parlor, is a rephrasing of Hamlet's iconic question. In order to understand it as such, the "0" must be pronounced "naught." In Vonnegut's 1956 novel God Bless You, Mr. Rosewater, "2BR02B" is the title of a novel by Vonnegut's recurring character, the prolific but under-appreciated science-fiction writer Kilgore Trout. Based on Vonnegut's friend and contemporary Theodore Sturgeon, Trout has also been interpreted as Vonnegut's own alter-ego. However, the plot summary given in God Bless You, Mr. Rosewater more closely resembles that of "Welcome to the Monkey House" than that of this short story.

Like "Welcome to the Monkey House" and "Tomorrow and Tomorrow and Tomorrow," this story presents a dystopian future where the main problem is world overpopulation. In this case, the population of the United States is kept at a strict forty million, dependent on volunteers calling the municipal gas chambers of the Federal Bureau of Termination. Government control is a recurring theme in Vonnegut's short fiction; here, the government controls the population by mandating that each new life come at the price of a suicide. Dr. Hitz is a vocal proponent of population control, representing the voice of government reason as he scolds Wehling for being miserable about having to choose between his newborn children. Dr. Hitz describes the situation before population control as unsustainable, with no food or water to support the ever-growing population.

As is often the case in Vonnegut's stories, government control is presented as antagonist to individuality. It is the government which runs the Federal Bureau of Termination gas chambers where the suicides take place. In requiring that each new life come at the cost of any other one, the government assumes that lives are interchangeable. It does not matter which person volunteers to die, as long as there is a volunteer for each birth. Wehling is expected to choose which of his triplets will live, as if each of their lives is exactly the same as the others. Dr. Hitz's reprimand suggests a detached, almost bureaucratic understanding of life. He seems entirely unable to understand the impossible choice that Wehling faces, because he sees no individuality, only numbers.

Sadly, death - especially initiated outside the government controls - remains the only means of self-expression left in the world. Thus, Wehling's suicide is a final expression of his right to control his own fate. By refusing to let his grandfather die, he is implicitly refusing to take part in his society's demands. And yet he plays the world's game at the same time that he negates it, by killing Dr. Hitz and Leora. The murder is both practical, in that it makes room on the planet for two of his triplets, and subversive, in that it forces them to partake in the population control they have been implementing at such an extreme cost to other people. Clearly, they have valued their own lives above those of the newborn Wehlings, or they would volunteer to die in the children's places. In murdering them, Edward K. Wehling, Jr. forces them to buy into their own bogus logic that each life is interchangeable with any other.

One expression of individuality that has been suppressed and controlled in "2BR02B" is art. The painter is unhappy because he is forced to paint a mural that does not represent life as he understands it. The Happy Garden of Life depicts an impossibly formal, well-tended garden that is a metaphor for the world. Every body is interchangeable in the painting; in fact, they have already been painted. He merely fills in the blank circles above them with faces, which again evokes the theme of a lack of individuality. Through population control, people's lives are pruned like branches by gas chamber hostesses like Leora Duncan. But the order comes at the cost of individuality. As the painter tells the hospital orderly, "The world could do with a good deal more mess, if you ask me" (316). The other form of art represented here is the song the hospital orderly sings as he enters. It is an ode to the gas chambers and population control disguised as a love song, declaring that if the object of the singer's affection does not return his love, he will "get off this old planet, let some sweet baby have my place" (315). Even popular songs are controlled to send the government's message.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2BR02B ได้หมายเลขโทรศัพท์ต้องเรียกถึงร้านช่วยฆ่าตัวตาย เป็นการฟื้นฟูคำถามสัญลักษณ์ของแฮมเลต การเข้าใจเช่น "0" ต้องสามารถออกเสียง "naught" ในของ Vonnegut 1956 นวนิยายพระเจ้าอวยพรคุณ นาย Rosewater, "2BR02B" เป็นชื่อเรื่องของนวนิยายโดยของ Vonnegut เกิดอักขระ นักเขียนลูก แต่ นิยมภายใต้วิทยาศาสตร์นิยาย Kilgore ราท์ ตามเพื่อนและปลาสเตอร์เจียนธีโอดอร์ร่วมสมัยของ Vonnegut ราท์ได้ยังถูกตีความเป็นของ Vonnegut เปลี่ยนแปลง-อาตมา อย่างไรก็ตาม สรุปแผนให้พระเจ้าอวยพรคุณ นาย Rosewater มากคล้ายกับที่ "ยินดีต้อนรับสู่เดอะลิงบ้าน" มากกว่าซึ่งเรื่องนี้"ยินดีต้อนรับสู่เดอะลิงเฮ้าส์" และ "พรุ่งนี้และพรุ่งนี้และพรุ่งนี้" เรื่องนี้แสดงในอนาคต dystopian ซึ่งปัญหาหลักคือ โลก overpopulation ในกรณีนี้ ประชากรของสหรัฐอเมริกาอยู่ที่เข้มงวดที่สี่สิบล้าน พึ่งเรียกห้องแก๊สเทศบาลของสำนักกลางจ้างอาสาสมัครการ ควบคุมรัฐบาลอยู่ซ้ำ ๆ ในนิยายสั้น ๆ ของ Vonnegut ที่นี่ รัฐบาลควบคุมประชากร โดยทั้งการบังคับให้แต่ละชีวิตใหม่มาที่ราคาของการฆ่าตัวตาย ดร.เตอร์ +คู่มือไทย proponent เป็น vocal ของประชากรควบคุม แสดงเสียงของรัฐบาลเป็นเขากลับ Wehling ในเองเกี่ยวกับการต้องเลือกระหว่างเด็กทารกของเขาได้ ดร.เตอร์ +คู่มือไทยอธิบายสถานการณ์ก่อนการควบคุมประชากร เป็น unsustainable ไม่มีอาหารหรือน้ำเพื่อรองรับประชากรที่เคยเติบโตเป็นบ่อยครั้งในเรื่องราวของ Vonnegut รัฐบาลควบคุมการนำเสนอเป็นปฏิปักษ์กับบุคลิกลักษณะ รัฐบาลที่ทำงานแชมเบอร์สแก๊สสำนักกลางจ้างที่อัตวินิบาตกรรมที่เกิดขึ้น ได้ ในการกำหนดว่า แต่ละชีวิตใหม่มาค่าอื่นใด รัฐบาลถือว่า ชีวิตจะเปลี่ยน มันไม่สำคัญว่าบุคคลที่อาสาสมัครตาย เป็นนานเป็นอาสาสมัครในการเกิดแต่ละ Wehling คาดว่าจะเลือกที่ triplets ของเขาจะมีชีวิตอยู่ ว่าแต่ละชีวิตเป็นเหมือนกับคนอื่น ๆ ดร.เตอร์ +คู่มือไทย reprimand แนะนำชีวิตเข้าใจเดี่ยว ราชการเกือบ เขาดูเหมือนทั้งหมดไม่เข้าใจทางเลือกเป็นไปไม่ได้ที่ Wehling ใบหน้า เนื่องจากเขาเห็นบุคลิกลักษณะไม่ ตัวเลขเท่านั้นเศร้า ตาย - โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเริ่มต้นภายนอกควบคุมรัฐบาล - ยังคง วิธีการเฉพาะของ self-expression อยู่ในโลก ดังนั้น ฆ่าตัวตายของ Wehling เป็นค่าสุดท้ายของเขาขวาควบคุมชะตากรรมของเขาเอง โดยปฏิเสธที่จะให้คุณปู่ของเขาตาย เขานัยปฏิเสธการมีส่วนร่วมในความต้องการของสังคมของเขา และยัง เขาเล่นเกมของโลกในเวลาเดียวกันว่า เขาช่วยขจัดมัน โดยการฆ่าดร.เตอร์ +คู่มือไทยและ Leora ฆาตรกรรมมีทั้งปฏิบัติ ในที่ทำบนโลกสอง triplets ของเขา และ subversive ในการที่จะบังคับให้เข้าร่วมในการควบคุมประชากรจะมีการใช้ดังกล่าวมีมากต้นทุนไปให้ผู้อื่น ชัดเจน พวกเขามีมูลค่าชีวิตของตัวเองด้านบนของ Wehlings ใหม่ หรือพวกเขาจะอาสาไปตายในเด็ก ในการสังหารพวกเขา เอ็ดเวิร์ดเค Wehling จูเนียร์บังคับให้ซื้อเป็นตรรกะของตัวเองปลอมที่แต่ละชีวิตจะเปลี่ยนกันได้นิพจน์หนึ่งของบุคลิกลักษณะที่มีการระงับ และควบคุมใน "2BR02B" เป็นศิลปะ จิตรกรที่ไม่สบาย เพราะเขาถูกบังคับให้วาดภาพจิตรกรรมฝาผนังที่แสดงชีวิต ตามที่เขาเข้าใจ สวนความสุขชีวิตมีภาพสวนทาง impossibly แปลงดอกไม้ที่อุปมัยสำหรับโลก ทุกตัวไม่สามารถในภาพ ในความเป็นจริง พวกเขามีแล้วถูกวาด เขาเพียงกรอกวงกลมว่างด้านหน้า อีกที่ evokes ของขาดบุคลิกลักษณะ ผ่านการควบคุมประชากร ชีวิตของผู้คนจะจัดล้างเช่นสาขา โดย hostesses หอการค้าก๊าซเช่นดันแคน Leora แต่สั่งมาค่าบุคลิกลักษณะ เป็นจิตรกรที่บอกเป็นระเบียบโรงพยาบาล "โลกไม่ มีระเบียบเพิ่มเติมการจัดการที่ดี หากคุณถามฉัน" (316) ได้ แบบฟอร์มอื่น ๆ ของศิลปะที่แสดงที่นี่เป็นโรงพยาบาลเป็นระเบียบเพลงร้องเขาป้อน เป็นการ ode ห้องแก๊สและปลอมแปลงให้เป็นความรักเพลง ประกาศว่า ถ้าเป้าหมายของจิตของนักร้องกลับรักเขา เขาจะ "ไปโลกนี้เก่า บางลูกหวานมีสถานที่ของฉันให้" ควบคุมประชากร (315) เพลงยอดนิยมแม้จะควบคุมการส่งข้อความของรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2BR02B "หมายเลขโทรศัพท์ที่หนึ่งต้องกดไปถึงห้องนั่งเล่นช่วยฆ่าตัวตายเป็น Rephrasing ของคำถามที่เป็นสัญลักษณ์ของหมู่บ้าน. เพื่อที่จะเข้าใจว่ามันเป็นเช่นนี้" 0 "จะต้องออกเสียงว่า" สิ่งใด. "ในวอนเนเกิต 1956 พระเจ้านวนิยาย Bless You นายเจียระไน "2BR02B" เป็นชื่อของนิยายของตัวละครที่เกิดขึ้นวอนเนเกิตที่อุดมสมบูรณ์ แต่ภายใต้การชื่นชมนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์คิลกอปลาเทราท์. จากเพื่อนวอนเนเกิตและร่วมสมัยธีโอดอร์ปลาสเตอร์เจียนปลาเทราท์ยังได้รับการตีความว่าเป็นวอนเนเกิตของตัวเองเปลี่ยนแปลง -ego. แต่สรุปแผนที่กำหนดใน God Bless You นายเจียระไนอย่างใกล้ชิดเค้าว่า "ยินดีต้อนรับสู่บ้านลิง" กว่าของเรื่องราวสั้น ๆ นี้. เช่นเดียวกับ "ยินดีต้อนรับสู่บ้านลิง" และ "ในวันพรุ่งนี้และวันพรุ่งนี้และ พรุ่งนี้ "เรื่องนี้ได้นำเสนอในอนาคต dystopian ที่ปัญหาหลักคือการล้นโลก. ในกรณีนี้ประชากรของประเทศสหรัฐอเมริกาจะถูกเก็บไว้ที่เข้มงวดสี่สิบล้านขึ้นอยู่กับอาสาสมัครที่เรียกเตาแก๊สเทศบาลสำนักงานสืบสวนกลางของการสิ้นสุด การควบคุมของรัฐบาลเป็นประจำในรูปแบบนิยายสั้นวอนเนเกิต; ที่นี่ที่รัฐบาลควบคุมประชากรโดยอิงว่าชีวิตใหม่ในแต่ละมาในราคาของการฆ่าตัวตาย ดร. Hitz เป็นผู้สนับสนุนแกนนำของการควบคุมประชากรคิดเป็นเสียงแห่งเหตุผลของรัฐบาลในขณะที่เขาดุ Wehling สำหรับการมีความสุขกับการต้องเลือกระหว่างเด็กแรกเกิดของเขา ดร. Hitz อธิบายสถานการณ์ก่อนที่จะควบคุมประชากรเทียบเท่ากับอาหารหรือไม่มีน้ำที่จะสนับสนุนประชากรที่เคยเติบโต. ในฐานะที่เป็นมักจะเป็นกรณีในเรื่องวอนเนเกิต, การควบคุมของรัฐบาลจะนำเสนอเป็นศัตรูที่จะแตกต่างกัน มันเป็นรัฐบาลที่ทำงานสำนักงานสืบสวนกลางของเตาแก๊สสิ้นสุดที่การฆ่าตัวตายเกิดขึ้น ในการให้ชีวิตใหม่ในแต่ละมาที่ค่าใช้จ่ายของคนอื่น ๆ ใด ๆ ที่รัฐบาลอนุมานว่าชีวิตสามารถใช้แทนกัน มันไม่สำคัญว่าที่อาสาสมัครคนที่จะตายตราบใดที่มีอาสาสมัครสำหรับการเกิดแต่ละ Wehling คาดว่าจะเลือกที่สามของเขาจะมีชีวิตอยู่เช่นถ้าแต่ละชีวิตของพวกเขาเป็นสิ่งเดียวกับคนอื่น ๆ ตำหนิดร Hitz แสดงให้เห็นเดี่ยวเข้าใจราชการเกือบของชีวิต ดูเหมือนว่าเขาจะทั้งหมดไม่สามารถที่จะเข้าใจทางเลือกที่เป็นไปไม่ได้ที่ใบหน้า Wehling เพราะเขาเห็นความแตกต่างที่ไม่มีตัวเลขเท่านั้น. เศร้าตาย - ริเริ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อยู่นอกการควบคุมของรัฐบาล - ยังคงเป็นเพียงวิธีการแสดงออกที่เหลืออยู่ในโลก ดังนั้นการฆ่าตัวตาย Wehling คือการแสดงออกสุดท้ายของสิทธิของเขาที่จะควบคุมชะตากรรมของตัวเอง โดยปฏิเสธที่จะให้คุณปู่ของเขาตายเขาจะปริยายปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมในความต้องการของสังคมของเขา และเขายังเล่นเกมของโลกในเวลาเดียวกันกับที่เขาขัดแย้งกับมันโดยการฆ่าดร. Hitz และ Leora การฆาตกรรมเป็นทั้งการปฏิบัติในการที่จะทำให้ห้องในโลกสำหรับสองแฝดของเขาและถูกโค่นล้มในการที่จะบังคับให้พวกเขาจะมีส่วนร่วมในการควบคุมประชากรที่พวกเขาได้รับการดำเนินการดังกล่าวที่มีค่าใช้จ่ายมากให้คนอื่น ๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้มูลค่าชีวิตของตัวเองของพวกเขาเหนือบรรดา Wehlings แรกเกิด, หรือพวกเขาจะเป็นอาสาสมัครที่จะตายในสถานที่ที่เด็ก ในการฆ่าพวกเขาเอ็ดเวิร์ดเค Wehling จูเนียร์บังคับให้พวกเขาที่จะซื้อเป็นตรรกะปลอมของตัวเองว่าแต่ละชีวิตก็คือกันกับคนอื่น ๆ . หนึ่งการแสดงออกของความแตกต่างที่ได้รับการปราบปรามและควบคุม "2BR02B" เป็นศิลปะ จิตรกรมีความสุขเพราะเขาถูกบังคับให้วาดภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ไม่ได้เป็นตัวแทนของชีวิตในขณะที่เขาเข้าใจมัน การ์เด้นมีความสุขของชีวิตที่แสดงให้เห็นอย่างเป็นทางการเป็นไปไม่ได้, สวนมีแนวโน้มที่ดีที่เป็นอุปมาโลก ร่างกายทุกคนเป็นแทนกันในการวาดภาพ; ในความเป็นจริงพวกเขาได้แล้วทาสี เขาเพียงเติมในวงการว่างเหนือพวกเขาด้วยใบหน้าอีกซึ่งกระตุ้นรูปแบบของการขาดของความแตกต่าง ผ่านการควบคุมประชากรชีวิตของผู้คนที่มีการตัดแต่งกิ่งไม้ที่ชอบโดยแอร์ห้องแก๊สเหมือน Leora ดันแคน แต่คำสั่งซื้อมาที่ค่าใช้จ่ายของความแตกต่าง ในฐานะที่เป็นจิตรกรบอกโรงพยาบาลเป็นระเบียบ "โลกจะทำอย่างไรกับการจัดการที่ดีเป็นระเบียบมากขึ้นถ้าคุณถามฉัน" (316) รูปแบบอื่น ๆ ของศิลปะแสดงที่นี่เป็นเพลงที่โรงพยาบาลเป็นระเบียบร้องเพลงในขณะที่เขาเข้ามา มันเป็นบทกวีที่เตาแก๊สและการควบคุมประชากรปลอมตัวเป็นเพลงรักประกาศว่าถ้าวัตถุของความรักของนักร้องไม่ได้กลับความรักของเขาเขาจะ "ได้รับการปิดดาวเคราะห์เก่านี้ให้บางทารกหวานมีสถานที่ของฉัน" ( 315) เพลงที่นิยมแม้จะถูกควบคุมที่จะส่งข้อความของรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2br02b " เบอร์หนึ่งต้องกดถึงการฆ่าตัวตายห้องรับแขก เป็น rephrasing ของหมู่บ้านเป็นสัญลักษณ์ คำถาม เพื่อที่จะเข้าใจมันเป็น " 0 " จะต้องออกเสียงว่า " ล้มเหลว " ในนวนิยายของ 1956 ของพระเจ้าอวยพรคุณ นายแก้วเจียระไน " 2br02b " เป็นชื่อของนวนิยายโดยของซ้ำของตัวละคร อุดมสมบูรณ์ แต่ภายใต้การชื่นชมนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ Kilgore Trout .บนพื้นฐานของของเพื่อน และปลาสเตอร์เจียน ธีโอดอร์ ร่วมสมัย , ปลาเทราท์ยังถูกตีความว่าเป็นของตนเองแก้ไขอัตตา อย่างไรก็ตาม สรุปแผนให้พระเจ้าอวยพรคุณ นายแก้วเจียระไนมากขึ้นคล้ายกับที่ของ " ยินดีต้อนรับสู่บ้านลิง " ว่า เรื่องสั้นนี้

" ยินดีต้อนรับสู่บ้านลิง " และ " พรุ่งนี้และพรุ่งนี้และพรุ่งนี้" เรื่องนี้นำเสนอในอนาคต dystopian ที่ปัญหาหลักคือโลกมีคนมากไป . ในกรณีนี้ ประชากรของสหรัฐอเมริกาจะถูกเก็บไว้ที่เข้มงวด สี่สิบล้าน ขึ้นอยู่กับอาสาสมัครเรียกเทศบาลผู้พิพากษาก๊าซของสำนักของรัฐบาลกลางของการสิ้นสุด การควบคุมของรัฐบาลเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นซ้ำซากในของของนิยายสั้น ; ที่นี่รัฐบาลควบคุมประชากรโดย mandating ว่าแต่ละชีวิตใหม่มาที่ราคาของการฆ่าตัวตาย ดร. Hitz คือ proponent การร้องขอการควบคุมประชากร แทนเสียงของรัฐบาล เหตุผลที่เขาพูด wehling สำหรับเป็นทุกข์เกี่ยวกับการมีให้เลือกระหว่างเด็กแรกเกิดของเขา ดร. ตซ์อธิบายถึงสถานการณ์ก่อนที่ประชากรควบคุมที่ไม่ยั่งยืน ,ไม่มีอาหารหรือน้ำ เพื่อรองรับประชากรที่เพิ่มขึ้น

เป็นมักจะเป็นกรณีในเรื่องของการควบคุมของรัฐบาล คือ แสดง เป็น ปฏิปักษ์ เพื่อเอกลักษณ์ เป็นรัฐบาลที่วิ่งของหน่วยงานการยกเลิกห้องผู้พิพากษาก๊าซที่ฆ่าตัวตายเกิดขึ้น ในตัวที่แต่ละใหม่ชีวิตที่ค่าใช้จ่ายใด ๆอื่น ๆ หนึ่งรัฐบาลถือว่าชีวิตกัน . มันไม่สำคัญซึ่งคนอาสาที่จะตาย ตราบใดที่มีอาสาสมัครแต่ละกำเนิด wehling คาดว่าจะเลือกที่ตัวของเขาจะมีชีวิตอยู่ราวกับว่าแต่ละชีวิตของพวกเขาเป็นเหมือนคนอื่น ๆ ดร. Hitz ตำหนิแนะนำบ้านเดี่ยว ความเข้าใจระบบราชการเกือบของชีวิตดูเหมือนเขาจะไม่ได้เข้าใจทั้งหมดทางเลือกที่เป็นไปไม่ได้ wehling ใบหน้า เพราะเขาเห็นไม่มีความแตกต่างกันเพียงตัวเลข

เศร้า ความตาย โดยริเริ่มนอกการควบคุมของรัฐบาล - ยังคงเป็นเพียงวิธีการที่จะอยู่บนโลกนี้แล้ว ดังนั้น wehling การฆ่าตัวตายคือการแสดงออกสุดท้ายของสิทธิของเขาที่จะควบคุมชะตากรรมของตัวเอง โดยปฏิเสธที่จะให้ปู่ของเขาตายเขาโดยปริยาย ปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมในความต้องการของเขา ของสังคม และเขายังเล่นโลกของเกมในเวลาเดียวกันที่เขาขัดแย้งกับมัน โดยการฆ่า ดร. ลีโอร่า ฮิตส์ และ . ฆาตกรรมทั้งการปฏิบัติที่ทำให้ห้องบนดาวเคราะห์ สองแฝดของเขาถูกในการบังคับให้พวกเขาเข้าร่วมในการควบคุมประชากรมีคุณภาพมากต้นทุนดังกล่าวไปยังบุคคลอื่น เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีมูลค่าของชีวิตของพวกเขาด้านบนของ wehlings ทารก หรือพวกเขาจะอาสาที่จะตายในสถานที่ของเด็ก ในการฆ่าพวกเขา เอ็ดเวิร์ด เค wehling จูเนียร์บังคับให้พวกเขาที่จะซื้อเป็นตรรกะจอมปลอมของตัวเองที่แต่ละชีวิตก็เปลี่ยนได้กับอื่น ๆ .

หนึ่งการแสดงออกของปัจเจกบุคคลที่ได้รับการปราบปรามและควบคุมใน " 2br02b " คือ ศิลปะ จิตรกรจะไม่มีความสุข เพราะเขาถูกบังคับให้วาดจิตรกรรมฝาผนังที่ไม่ได้เป็นตัวแทนของชีวิตอย่างที่เขาเข้าใจ สวนที่มีความสุขในชีวิตของคนอธิบายอย่างเป็นทางการสวนมีแนวโน้มที่ดีว่าเป็นคำเปรียบเปรยสำหรับโลก ทุกตัวเป็นแทนกันในการวาดภาพ ในความเป็นจริง พวกเขาได้ถูกทาสี เขาเพียงเติมในช่องว่างเป็นวงกลมอยู่เหนือพวกเขาด้วยใบหน้าอีกครั้งซึ่งทำให้รูปแบบของการขาดเอกลักษณ์ ผ่านการควบคุมประชากร ชีวิตของคนตัดเหมือนกิ่งไม้โดยห้องแก๊ส hostesses เหมือนลีโอร่า ดันแคนแต่สั่งมาที่ค่าใช้จ่ายของความแตกต่างกัน เป็นจิตรกรบอกโรงพยาบาลเอง " โลกนี้สามารถทำได้กับการจัดการที่ดีเป็นระเบียบมากขึ้น ถ้าคุณถามฉัน " ( 316 ) รูปแบบอื่น ๆของศิลปะที่แสดงที่นี่เป็นเพลงโรงพยาบาลเองร้องเพลงที่เขาเข้ามา มันเป็นบทกวีที่ห้องผู้พิพากษาก๊าซและการควบคุมประชากรปลอมตัวเป็นเพลงรักกล่าวว่า ถ้าวัตถุของความรักของนักร้องไม่คืนความรักของเขา เขาจะ " ออกไปจากดาวเคราะห์นี่เก่า ปล่อยให้ทารกหวานมีสถานที่ของฉัน " ( 315 ) แม้ความนิยมเพลงจะถูกควบคุมเพื่อส่งข้อความของรัฐบาล