He was older than others, and to ad

He was older than others, and to add on, he dropped high school and took Gum-Jung-Go-Si, so he can’t expect to live in normal ways like others.

“To think attending a university would be this painful.”

The certificate was more likely to become useless then helpful, besides being a nice wall decoration.

It was when Lee-Hyun picked up a camcorder, a few necessary notes and headed out.

He saw Seo-Yoon standing in front of the door.

Because summer vacation just ended, the weather was still hot.

She who wore casually with jeans and white T-shirts, felt strange. Compared to her blinding beauty, the clothes she wore were absolutely normal, and she looked even more innocent and beautiful.

When wearing a party dress she as pretty as a goddess, and even when wearing casual clothes, she still attracts attention.

Her beauty was on the level of shining even when wearing any type of clothes! Lee-Hyun brusquely talked to her.

“Going to walk to university with me?”

Seo-Yoon lightly nodded.

She put in a bit of effort by going to Lee-Hyun’s house solely for the reason that she wanted to go to the university with him.

Lee-Hyun replied bitterly.

“Fine, do whatever you want.”

He bloomed his imagination of having a snail bride.
(TN: There's a Korean folk story where a snail transforms into a human at nights and do all house chores for the farmer who treated it/her nicely.)




A innocent and kind girl who cooks for Lee-Hyun in secret out of love! But, when he looks at Seo-Yoon, he couldn’t help but have his dream be shattered.

‘She must’ve cooked for me without much meaning.

I cooked for her at times, so she must be doing this to pay back for what she received.’

Lee-Hyun could’ve waited for the bus at the bus station with Seo-Yoon and walked to the university, but after he started to hunt at Las Phalanx, he decided to ride on the bus to save time. The undead who have their mana supply cut from their necromancers weaken and turn back into a corpse or crumble away.

To hunt longer and save at least one more undead, riding the bus was necessary.

“L-Loo-Look at that girl!”

“So beautiful. I’ve never seen a girl as beautiful as her.”

When he was with Seo-Yoon, people who came to watch, crowded so much to the point that the road gets blocked.

Lee-Hyun got used to such attention, so he only felt uncomfortable.

“There’re too many shortcomings going to university with you. Too many people come to watch you.”

Upon hearing that, Seo-Yoon wore a cap and a mask. After that, people let out disappointing sighs and went about their ways.

Soon, the bus they were waiting for arrived.

Lee-Hyun used his bus card and moved to go to an empty seat, but Seo-Yoon only stood still.

“What? Don’t you have a transportation card?” Seo-Yoon nodded.

When would she ever get another chance to ride a bus? Since it was her first time riding a bus, she didn’t have a transportation card. She only now learned that she needed to use the card to ride the bus.

Seo-Yoon wrote on a paper and showed it to him.

It’s my first time riding a bus, you see...

Lee-Hyun paid for hers as well and they sat together at empty seats.

“Erm……”

“Next time, you have to carry around a transportation card, ok? If you have it, you can ride on a bus and you can ride on subways too.”

Lee-Hyun sincerely advised her.

Upon hearing that, Seo-Yoon opened up her wallet thinking, maybe.

An unbelievable amount of cash and three credit cards. Black premium, diamond, and platinum cards! Annual fee alone is over 1000000 won for the cards, so of course they had a transportation card option amongst their many benefits that they had.

When Seo-yoon showed him those cards, Lee Hyun shook out of rage.

‘I got done in.’ Her cruelty of making him pay for the bus and showing him her transportation cards afterward! No one but Seo-Yoon could do such a dreadful thing.

It was about when they arrived at the university and Lee Hyun was headed to the lecture room to take his first class. Seo-Yoon followed him.

“What? Did you sign up for capsule engineering?” Seo-Yoon only nodded twice. They took a 3 hours long lecture together, and shared a lunch box together in a grassy quad under warm sunlight.

Seo-Yoon followed him when he headed to listen to his next lecture.

“By any chance, did you also sign up for social structure theory in virtual reality?” She nodded again. Seo-Yoon picked out the lectures Lee Hyun took and signed up for them only.

“Hyung, it’s been long.”

“Hello Oppa!” Back Soon-Jo, Lee Yoo-Jung, Min So-Ra, and Choi Sang-Joon also signed up for social class theory in virtual reality, so they could meet in the lecture room.

After the lecture was over, all students gathered in the great lecture room.

“As I have promised, we will check your assignments today.”

Lee-Hyun sat at the front line in the lecture room with over 300 students.

‘It’s hard to give an F to a student who always sits at a front seat.’ The seat to get the professor’s favor! Lee-Hyun, Seo-Yoon and 12 other students sat at the very front.

“Then, please come up one by one starting from the left.”

Professor Joo Jong-Hoon played the students’ camcorders in order.

The camcorder played a scene with a sunny sky and blue sea with parents and nieces laughing.

“Family trip at a resort…… Must’ve been fun.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเก่ากว่าผู้อื่น และการเพิ่มบน เขาหลุดมัธยม และเอาหมากฝรั่ง-จุงไปซี ดังนั้นเขาไม่คาดว่าจะอยู่ในรูปแบบปกติเหมือนคนอื่น"คิดว่า เข้ามหาวิทยาลัยจะเจ็บปวดนี้"ใบรับรองมีแนวโน้มที่จะเป็นประโยชน์ดีแล้ว นอกจากจะตกแต่งผนังดีเมื่อลีฮยอนรับกล้อง หมายเหตุจำเป็นบางอย่าง และหัวออกได้เขาเห็นโซจินเกสท์ยืนหน้าประตูเนื่องจากวันหยุดฤดูร้อนเพียงสิ้นสุด สภาพอากาศยังร้อนเธอผู้สวมกับกางเกงยีนส์และเสื้อยืดสีขาว ไม่ตั้งใจรู้สึกแปลก เมื่อเทียบกับความงามของเธอมายากลมฤตยู เสื้อผ้าที่เธอสวมได้อย่างปกติ และเธอดูสวยงาม และบริสุทธิ์ยิ่งเมื่อบุคคลสวมใส่แต่งตัวเธอเป็นพริตตี้ เป็นเทวี และแม้ว่าจะสวมใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ เธอยังคงดึงดูดความสนใจความงามของเธอได้ในระดับของมันแม้ว่าจะสวมใส่เสื้อผ้าชนิดใดก็ตาม ลีฮยอนพูดคุยกับเธอ brusquely"ไปเดินไปมหาวิทยาลัยกับฉัน"โซจินเกสท์เบา ๆ พยักหน้าเธอใส่ในบิตของความพยายามไปยังบ้านลีฮยอนสำหรับเหตุผลที่เขาต้องไปมหาวิทยาลัยกับเขา แต่เพียงผู้เดียวลีฮยอนตอบกลับพิรี้พิไร"ดี สิ่งที่ต้องทำ"เขา bloomed ของเขาจินตนาการของสาวหอยทาก(TN: มีเรื่องราวพื้นบ้านเกาหลีหอยทากแปลงเป็นมนุษย์ในคืนที่ และทำทุกบ้านงานสำหรับเกษตรกรที่รับได้/เธออย่าง)บริสุทธิ์ และชนิดผู้หญิงที่พ่อครัวในลีฮยอนลับไม่รัก ได้ เมื่อเขามองไปที่โซจินเกสท์ เขาไม่ช่วย แต่มีความฝันของเขามลาย' เธอต้องได้อาหารสำหรับฉันไม่ มีความหมายมากขึ้นฉันอาหารสำหรับเธอตลอดเวลา ดังนั้นเธอต้องสามารถทำการคืนเงินสำหรับสิ่งที่เธอได้รับ 'ลีฮยอนไม่ได้รอรถที่สถานีขนส่งกับโซจินเกสท์ และเดินไปมหาวิทยาลัย แต่หลังจากที่เขาเริ่มต้นที่ระบบป้องกันของลาล่า เขาตัดสินใจที่จะนั่งบนรถเพื่อประหยัดเวลา Undead ที่จัดหามานาตัดจาก necromancers ของพวกเขาลดลง และกลับไปศพ หรือพังทลายไปล่าอีกต่อไป และบันทึกอย่างน้อยหนึ่งปราสาทมาก ขี่รถไม่จำเป็น"L-Loo-ตาที่สาว""สวยงามมาก พันธุ์สาวสวยเป็นนางงาม"เมื่อเขาถูกกับ Seo-จินเกสท์ คนที่มาจะดู หนาแน่นมากไปยังจุดที่ได้รับการบล็อกถนนลีฮยอนได้ใช้ความสนใจดังกล่าว ดังนั้นเขาเพียงรู้สึกอึดอัด"มีกำลังแสดงมากเกินไปที่จะไปมหาวิทยาลัยกับคุณ หลายคนมาให้"เมื่อได้ยินที่ โซจินเกสท์สวมฝาครอบและตัวพราง หลังจากนั้น คนให้ออกชิว ๆ sighs และไปเกี่ยวกับวิธีการเร็ว ๆ นี้ พวกเขากำลังรอรถมาถึงลีฮยอนใช้บัตรของเขารถ และย้ายไปนั่งว่างเปล่า แต่โซจินเกสท์เฉพาะตามอำเภอใจ"อะไร ไม่มีบัตรเดินทางไหม" โซจินเกสท์พยักหน้าเมื่อจะเธอเคยได้รับโอกาสอีกครั้งจะนั่งรถประจำทางหรือไม่ เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกของเธอขี่รถบัส เธอไม่ได้มีบัตรเดินทาง เฉพาะตอนนี้เธอเรียนรู้ว่า เธอจำเป็นต้องใช้การ์ดขี่รถโซจินเกสท์เขียนบนกระดาษ และพบกับเขาคุณเป็นครั้งแรกของผมที่ขี่รถประจำทาง ดู...ลีฮยอนจ่ายสำหรับเธอเช่นกัน และพวกเขานั่งกันที่ที่นั่งว่าง"กีด...""ครั้งต่อไป มีการพกบัตรขนส่ง ตกลงไหม ถ้าคุณมีมัน คุณสามารถนั่งบนรถประจำทาง และคุณสามารถนั่งบน subways เกินไป"ลีฮยอนจริงแนะนำเธอเมื่อได้ยินที่ โซจินเกสท์เปิดคิดกระเป๋าสตางค์ของเธอ ทีไม่น่าเชื่อจำนวนเงินสดและบัตรเครดิต 3 พรีเมี่ยมสีดำ เพชร และบัตรแพลทินัม ค่าธรรมเนียมรายปีเพียงอย่างเดียวได้กว่า 1000000 วอน สำหรับบัตร เพื่อให้หลักสูตร มีตัวบัตรขนส่งท่ามกลางประโยชน์มากมายที่พวกเขาเมื่อโซจินเกสท์พบเขาเหล่าการ์ด Lee Hyun สั่นเครือจากความโกรธโหดร้ายของเธอทำให้เขาจ่ายค่ารถเมล์ และแสดงการเดินทางของเธอเขาบัตร 'ฉันได้ทำคอลัมน์' หรือหลัง ไม่มีใครแต่จินเกสท์ Seo สามารถทำสิ่ง dreadfulมันเป็นเรื่องเมื่อพวกเขามาถึงมหาวิทยาลัย และ Lee Hyun ถูกมุ่งหน้าไปห้องบรรยายจะเรียนครั้งแรกของเขา โซจินเกสท์ตามเขา"อะไร ไม่ได้คุณสมัครวิศวกรรมแคปซูล" โซจินเกสท์เพียงพยักหน้าสอง พวกเขาใช้เวลา 3 ชั่วโมงนานบรรยายด้วยกัน และใช้ร่วมกันกล่องอาหารกลางวันกันในควอดหญ้าภายใต้แสงแดดที่อบอุ่นโซจินเกสท์ตามเขาเมื่อเขามุ่งหน้าไปฟังเขาบรรยายต่อไป"บังเอิญใด ๆ ไม่ได้คุณยังสมัครทฤษฎีโครงสร้างทางสังคมในความเป็นจริงเสมือนหรือไม่" เธอพยักหน้าอีก โซจินเกสท์เบิกออกบรรยาย Lee Hyun เอา และลงทะเบียนไว้สำหรับพวกเขาเท่านั้น"Hyung มันได้นาน""สวัสดี Oppa" หลังนี้-โจ Lee อยู่-Jung, Min เพื่อร้า และ Choi Sang Joon ยังลงทฤษฎีชนชั้นในความเป็นจริงเสมือน เพื่อให้พวกเขาสามารถพบได้ในห้องบรรยายหลังจากได้การบรรยาย รวบรวมนักเรียนทั้งหมดในห้องบรรยายดี"เป็นฉันได้สัญญา เราจะตรวจสอบการมอบหมายของคุณวันนี้"ลีฮยอนเสาร์ที่บรรทัดหน้าห้องบรรยายกับนักศึกษากว่า 300'ได้ยากที่จะให้ F เป็นนักเรียนที่อยู่ที่นั่งด้านหน้าเสมอ' นั่งจะได้รับการโปรดปรานของอาจารย์ ลีฮยอน โซจินเกสท์ และศึกษา 12 เสาร์ดีมาก"แล้ว กรุณามาหนึ่งเริ่มต้นจากทางซ้าย"ศาสตราจารย์ Joo Jong Hoon เล่นกล้องของนักเรียนตามลำดับกล้องที่เล่นฉากกับฟ้าแดดและทะเลสีคราม nieces หัวเราะรวมกับผู้ปกครอง"ครอบครัวเดินทางรีสอร์ท... ต้องได้รับความสนุกสนาน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเป็นคนที่มีอายุมากกว่าคนอื่น ๆ และเพิ่มในเขาลดลงโรงเรียนมัธยมและเอาหมากฝรั่ง Jung-Go-Si ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถคาดหวังที่จะอยู่ในรูปแบบปกติเหมือนคนอื่น ๆ . "เพื่อเข้าร่วมมหาวิทยาลัยคิดว่าจะเป็นความเจ็บปวดนี้ " ใบรับรองก็มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นไร้ประโยชน์แล้วที่เป็นประโยชน์นอกเหนือจากการเป็นตกแต่งผนังที่ดี. ก็เมื่อลีฮยอนหยิบกล้องวิดีโอ, บันทึกสิ่งที่จำเป็นไม่กี่และมุ่งหน้าออก. เขาเห็น Seo-ยุนที่ยืนอยู่หน้าประตูเพราะวันหยุดฤดูร้อนเพียงแค่สิ้นสุดวันที่สภาพอากาศยังคงร้อน. เธอที่สวมสบาย ๆ กับกางเกงยีนส์สีขาวและเสื้อยืด, รู้สึกแปลก ๆ เมื่อเทียบกับความงามของเธอทำให้ไม่เห็นเสื้อผ้าที่เธอสวมเป็นปกติอย่างแน่นอนและเธอมองแม้กระทั่งผู้บริสุทธิ์มากขึ้นและสวยงาม. เมื่อสวมใส่ชุดของบุคคลที่เธอเป็นสวยเป็นเทพธิดาและแม้ในขณะที่สวมใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ เธอยังคงดึงดูดความสนใจ. ความงามของเธอคือ กับระดับของการส่องแสงแม้ในขณะที่สวมใส่ประเภทของเสื้อผ้าใด ๆ ! ลีฮยอนห้วนพูดคุยกับเธอ. "จะเดินไปยังมหาวิทยาลัยกับผมได้ไหม" Seo-ยุนพยักหน้าเบา ๆ . เธอใส่ในบิตของความพยายามโดยไปที่บ้านของลีฮยอนเพียงเพื่อเหตุผลที่ว่าเธออยากจะไปที่มหาวิทยาลัย . กับเขา. ลีฮยอนตอบขมขื่น". ดีทำสิ่งที่คุณต้องการ" เขาดอกจินตนาการของเขาของการมีเจ้าสาวหอยทาก. (TN: มีเรื่องราวพื้นบ้านเกาหลีที่หอยทากเปลี่ยนเป็นมนุษย์คืนและทำบ้านเหลือเกินทั้งหมด สำหรับเกษตรกรที่ได้รับการรักษา / เธอเป็นอย่างดี.) หญิงสาวผู้บริสุทธิ์และชนิดที่พ่อครัวสำหรับลีฮยอนในที่ลับออกมาจากความรัก! แต่เมื่อเขามอง Seo-ยุนเขาไม่สามารถช่วย แต่มีความฝันของเขาจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ . เธอคงจะสุกสำหรับฉันไม่มีความหมายมาก. ฉันสุกสำหรับเธอในช่วงเวลาที่เธอจะต้องทำเช่นนี้เพื่อจ่ายคืน สำหรับสิ่งที่เธอได้รับ. ลีฮยอนจะได้รอรถบัสที่สถานีรถบัสที่มี Seo-ยุนและเดินไปที่มหาวิทยาลัย แต่หลังจากที่เขาเริ่มที่จะล่าที่ลาพรรคเขาตัดสินใจที่จะนั่งบนรถบัสเพื่อประหยัดเวลา . มนุษย์ที่มีการจัดหามานาของพวกเขาตัดออกมาจากพ่อมดแม่มดของพวกเขาลดลงและหันกลับเข้ามาในศพหรือสลายไป. เพื่อตามล่าอีกต่อไปและบันทึกตายอย่างน้อยอีกหนึ่งขี่รถเป็นสิ่งที่จำเป็น. "L-Loo-ดูผู้หญิงคนนั้น!" "เพื่อความสวยงาม ผมไม่เคยเห็นสาวที่สวยงามเป็นของเธอ. " เมื่อเขาอยู่กับ Seo-ยุนคนที่เข้ามาดูแออัดมากไปยังจุดที่ถนนได้รับการป้องกัน. ลีฮยอนได้ใช้ความสนใจดังกล่าวเพื่อให้เขา รู้สึกอึดอัดเพียง. "มีข้อบกพร่องอยู่มากเกินไปจะไปมหาวิทยาลัยกับคุณ มีคนจำนวนมากมาดูคุณ. " เมื่อได้ยินว่า Seo-ยุสวมหมวกและหน้ากาก หลังจากนั้นคนให้ออกถอนหายใจที่น่าผิดหวังและไปเกี่ยวกับวิธีการของพวกเขา. เร็ว ๆ นี้รถบัสที่พวกเขากำลังรอให้มาถึง. ลีฮยอนใช้บัตรรถของเขาและย้ายเพื่อไปยังที่นั่งว่างเปล่า แต่ Seo-เพียงยุนยังคงยืนอยู่. "สิ่งที่ ? คุณไม่ได้มีบัตรการขนส่งหรือไม่ "Seo-ยุนพยักหน้า. เมื่อเธอจะเคยได้รับโอกาสที่จะนั่งรถบัสอื่นได้หรือไม่ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เธอขี่รถเธอไม่ได้มีบัตรขนส่ง เธอได้เรียนรู้ว่าตอนนี้เธอต้องการที่จะใช้บัตรที่จะนั่งรถบัส. Seo-Yoon เขียนบนกระดาษและแสดงให้เขา. มันเป็นครั้งแรกที่ผมขี่รถคุณจะเห็น ... ลีฮยอนชำระเงินสำหรับเธอเช่นกัน และพวกเขาก็นั่งอยู่ด้วยกันที่ที่นั่งว่าง. "อืม ...... " "ครั้งต่อไปคุณจะมีการดำเนินการประมาณการ์ดขนส่ง, OK? หากคุณมีมันคุณสามารถนั่งบนรถบัสและคุณสามารถนั่งบนรถไฟใต้ดินเกินไป. " ลีฮยอนแนะนำให้เธอด้วยความจริงใจ. เมื่อได้ยินว่า Seo-ยุนเปิดกระเป๋าสตางค์คิดของเธออาจจะ. จำนวนเงินที่ไม่น่าเชื่อของเงินสดและสามเครดิต บัตร พรีเมี่ยมสีดำเพชรและบัตรแพลทินัม! ค่าธรรมเนียมรายปีเพียงอย่างเดียวมีมากกว่า 1000000 ได้รับรางวัลบัตรดังนั้นแน่นอนพวกเขามีตัวเลือกการ์ดขนส่งหมู่ประโยชน์มากมายของพวกเขาว่าพวกเขามี. เมื่อ Seo-yoon แสดงให้เขาเห็นบัตรเหล่านั้นลีฮยอนส่ายออกมาจากความโกรธ. 'ผมได้ทำใน ' ความโหดร้ายของเธอทำให้เขาจ่ายสำหรับรถบัสและแสดงให้เขาบัตรขนส่งของเธอหลังจากนั้น! แต่ไม่มีใคร Seo-ยุนจะทำนั้นเป็นสิ่งที่น่ากลัว. มันเป็นเรื่องของเมื่อพวกเขามาถึงที่มหาวิทยาลัยและลีฮยอนกำลังมุ่งหน้าไปที่ห้องบรรยายที่จะเรียนครั้งแรกของเขา Seo-ยุนตามเขา. "คืออะไร? คุณไม่ได้ลงทะเบียนสำหรับวิศวกรรมแคปซูล "Seo-Yoon เพียงพยักหน้าเป็นครั้งที่สอง พวกเขาเอาเวลานาน 3 บรรยายด้วยกันและร่วมกันรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันในรูปสี่เหลี่ยมหญ้าภายใต้แสงแดดที่อบอุ่น. Seo-ยุนตามเขาเมื่อเขามุ่งหน้าไปฟังการบรรยายของเขาต่อไป. "โดยโอกาสใด ๆ ที่คุณยังไม่ลงทะเบียนสำหรับสังคม ทฤษฎีโครงสร้างในความเป็นจริงเสมือน? "เธอพยักหน้าอีกครั้ง Seo-Yoon หยิบออกมาบรรยายลีฮยอนเอาและลงทะเบียนสำหรับพวกเขาเท่านั้น. "ฮยองก็มานานแล้ว." "สวัสดีครับพี่!" กลับมาเร็ว ๆ นี้โจลียูจุงมินดังนั้น-Ra และชอยซังจุน ยังได้ลงนามขึ้นสำหรับทฤษฎีสังคมชั้นสูงในความเป็นจริงเสมือนเพื่อให้พวกเขาสามารถตอบสนองในห้องบรรยาย. หลังจากการบรรยายได้มากกว่านักเรียนทุกคนรวมตัวกันในห้องบรรยายที่ดี. "ในฐานะที่ผมได้สัญญาว่าเราจะตรวจสอบที่ได้รับมอบหมายของคุณวันนี้." ลี -Hyun นั่งอยู่ที่แถวหน้าในห้องบรรยายที่มีมากกว่า 300 นักเรียน. 'มันยากที่จะให้ F ถึงนักศึกษาที่มักจะนั่งอยู่ที่เบาะหน้า. ที่นั่งจะได้รับความโปรดปรานของอาจารย์! ลีฮยอน, Seo-ยุนและ 12 นักเรียนคนอื่น ๆ นั่งอยู่ที่ด้านหน้ามาก. "แล้วโปรดขึ้นมาทีละคนเริ่มต้นจากซ้าย." ศาสตราจารย์จูยองฮุนเล่นกล้องของนักเรียนในการสั่งซื้อ. กล้องถ่ายวิดีโอเล่นฉาก กับท้องฟ้าแดดและน้ำทะเลสีฟ้ากับพ่อแม่และหลานสาวหัวเราะ. "การเดินทางของครอบครัวที่รีสอร์ท ...... คงจะสนุก."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาแก่กว่าคนอื่นและเพื่อเพิ่ม เขาไปส่งโรงเรียนเอาหมากฝรั่งจองไปซื่อ เพื่อเขาจะได้ไม่คาดหวังที่จะอยู่ในรูปแบบปกติเหมือนคนอื่น ๆ .

" จะว่าเรียนมหาวิทยาลัยจะเจ็บปวดขนาดนี้ "

รับรองมีโอกาสที่จะกลายเป็นไร้ประโยชน์เป็นประโยชน์แล้ว นอกจากตกแต่งผนังสวย

ตอนที่ลีฮยอนหยิบกล้อง บันทึกที่จำเป็นเพียงไม่กี่และมุ่งหน้าออก

เขาเห็นซอยูนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู

เพราะวันหยุดฤดูร้อนสิ้นสุดลงแล้ว อากาศยังร้อน

เธอที่สวมธรรมดากับกางเกงยีนส์และเสื้อยืดสีขาว รู้สึกว่ามันแปลก เมื่อเธอมองไม่เห็นความงาม เธอสวมเสื้อผ้าปกติแน่นอน เธอดูไร้เดียงสายิ่งสวย

เมื่อสวมใส่ชุดปาร์ตี้เธอสวยราวกับเทพธิดา และแม้เมื่อสวมใส่เสื้อผ้าสบาย ๆเธอยังคงดึงดูดความสนใจ

ความงามของเธอได้ในระดับของแสงเมื่อใส่ประเภทของเสื้อผ้าใด ๆ ! ลีฮยอนห้วนคุยกับเธอ

" จะเดินมาที่มหาวิทยาลัยผม "

ซอยุนเบาๆ พยักหน้า

เธอใส่ในบิตของความพยายามโดยจะไปบ้านลีฮยอนเท่านั้น สำหรับเหตุผลที่เธออยากเข้ามหาวิทยาลัยกับเขา

ลีฮยอนตอบอย่างขมขื่น

" ก็ได้ทำสิ่งที่คุณต้องการ . "

เขาออกดอกจินตนาการของเขามีหอยทากเจ้าสาว .
( TN : มีนิทานพื้นบ้านเกาหลีที่หอยทากที่แปลงเป็นมนุษย์ที่คืนและทำงานบ้านทั้งหมด สำหรับเกษตรกรที่เลี้ยงมันไว้อย่างดี )




ไร้เดียงสาและชนิดผู้หญิงที่ทำกับข้าวให้ ลี ฮุน ความลับของความรัก แต่เมื่อเขาเห็นซอยูน เขาไม่สามารถช่วย แต่ความฝันของเขาจะแตก

' เธอต้องทำอาหารให้ฉันไร้ความหมายมาก

ผมทำอาหารให้เธอตลอดเวลา เธอต้องทำแบบนี้ เพื่อตอบแทนสิ่งที่เธอได้รับ '

ลีฮยอนน่าจะรอรถประจำทางที่ป้ายรถเมล์กับโซยูนและเดินมามหาวิทยาลัย แต่หลังจากที่เขาเริ่มล่า ในกลุ่มคนที่เขาตัดสินใจที่จะนั่งบนรถโดยสาร เพื่อประหยัดเวลาUndead ที่จัดหามานะ ตัดจากเวทมนต์ของพวกเขาลงและกลายเป็นศพหรือสลายไป

ล่าอีกต่อไป และบันทึกอย่างน้อยหนึ่งเพิ่มเติม undead , ขี่รถเป็น

" l-loo-look ที่ผู้หญิงคนนั้น "

" สวยมาก ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงสวยเหมือนเธอ "

เมื่อเขาอยู่กับซอยุน คนที่เข้ามาดูแออัดมากจนถึงจุดที่ถนนถูกปิด .

ลีฮยอนได้ใช้ เช่น ความสนใจ เขาแค่รู้สึกอึดอัด

" มีจุดอ่อนมากมายไปมหาวิทยาลัยด้วย คนมากมายมาเพื่อดูคุณ "

เมื่อได้ยินว่าซอยุนสวมหมวกและหน้ากาก หลังจากนั้น คนปล่อยออก . . . . . น่าผิดหวังและไปเกี่ยวกับวิธีการของพวกเขา .

เร็วๆนี้รถบัสที่พวกเขารอคอยมาถึงแล้ว

ลีฮยอนใช้บัตรโดยสารและย้ายไปยังที่นั่งว่าง แต่ซอยุนเท่านั้นที่ยังคงยืนนิ่ง

" อะไร ? ไม่คุณมีการขนส่งบัตร " ซอยุนพยักหน้า

เมื่อเธอจะเคยได้มีโอกาสขี่รถ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เธอขี่รถ เธอไม่ได้มีการขนส่งบัตรเธอเพิ่งทราบว่าเธอต้องการที่จะใช้บัตรเพื่อนั่งรถบัส

ซอยูนเขียนบนกระดาษ และให้เขาดู

เป็นครั้งแรกที่ผมได้ขี่รถบัส , คุณเห็น . . . . . . .

ลีฮยอนจ่ายให้หล่อนเป็นอย่างดีและพวกเขานั่งด้วยกันที่ที่นั่งว่างเปล่า

" อืม . . . . . . . "

" คราวหน้าต้องพกการขนส่งบัตร โอเค ? ถ้าคุณมี คุณสามารถนั่งบนรถบัสและคุณสามารถนั่งบนรถไฟใต้ดินด้วย "

ลีฮยอนอย่างจริงใจแนะนำเธอ

เมื่อได้ยินว่าซอยุนเปิดกระเป๋าสตางค์ของเธอคิด บางที

จำนวนเหลือเชื่อของเงินสดและบัตรเครดิต พรีเมี่ยม , เพชรดำ และบัตรแพลทินัม ! ค่าธรรมเนียมรายปีเพียงอย่างเดียวมีมากกว่า 1000000 วอน บัตร ดังนั้น แน่นอนว่าพวกเขามีบัตรตัวเลือกการขนส่งท่ามกลางผลประโยชน์มากมายของพวกเขาที่พวกเขาได้

เมื่อโซยุนเอาการ์ดเหล่านั้นลีฮยอนส่ายหน้าออกมาตามอารมณ์

" ได้ทำ " ความโหดร้ายของเธอทำให้เขาจ่ายค่ารถเขาแสดงบัตรและการขนส่งของเธอในภายหลัง ไม่มีใครนอกจากซอยุนทำแบบนี้น่ากลัว

มันเกี่ยวกับเมื่อพวกเขามาถึงที่มหาวิทยาลัย และ ลี ฮุน กำลังมุ่งหน้าไปที่ห้องเรียนเพื่อเรียนครั้งแรกของเขา ซอยุนก็ตาม

" อะไร ? คุณลงทะเบียนสำหรับงานแคปซูล" ซอยูนเพียงพยักหน้าสองครั้ง พวกเขาใช้เวลา 3 ชั่วโมงบรรยายด้วยกัน และใช้กล่องอาหารกลางวันกันในทุ่งหญ้า Quad ภายใต้แสงแดดอบอุ่น

ซอยุนตามเขาเมื่อเขาไปฟังเขาบรรยาย

" ว่าแต่ คุณลงทะเบียนสำหรับโครงสร้างทางสังคมทฤษฎีเสมือนจริง ? " เธอพยักหน้าอีกครั้ง ซอยุนเลือกบรรยาย ลีฮยอนเอา และลงทะเบียนสำหรับพวกเขาเท่านั้น

" พี่ก็นาน "

" สวัสดีครับพี่ " กลับมา โจ ลี ยู จุง มิน โซ รา และ ชอย ซัง จุนยังได้ลงนามขึ้นสำหรับการเรียนทฤษฎีในสังคมเสมือนจริงเพื่อให้พวกเขาได้พบกันในห้องเรียน

หลังจากการบรรยายจบลง นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันในห้องเรียนดี

" ผมมีสัญญากับ เรา จะ ตรวจสอบงานของคุณ "

วันนี้ .ลีฮยอนนั่งอยู่ที่แถวหน้าในห้องเรียนที่มีนักเรียน 300 กว่า

แล้วก็ยากที่จะให้ F นักเรียนที่มักจะนั่งที่เบาะหน้า ' ที่นั่งรับกระป๋องของศาสตราจารย์ ลีฮยอน ซอ ยุน และ 12 นักเรียนนั่งที่ด้านหน้ามาก

" แล้ว โปรดมาหนึ่งโดยหนึ่งจากซ้าย "

อาจารย์จู จุง ฮุน เล่นกล้องนักศึกษา

เพื่อ .กล้องเล่นกับฉากท้องฟ้าที่มีแดดและทะเลสีฟ้ากับพ่อแม่และหลานหัวเราะ

" การเดินทางของครอบครัวที่รีสอร์ท . . . . . . . คงจะสนุกน่าดู "