The timing and nature of the interv

The timing and nature of the interviews in other studies also highlights a concern with recall. The
interviews were conducted very soon after patients were
discharged from critical care. This not only reinforces the
primacy of the critical care stay for the researchers, as
described above, but also a concern with the facts of
the experience as recalled by the informant rather than
the experience and its meaning for the individual in the
context of the whole illness-recovery trajectory. Two phenomenological
studies (Jablonski, 1994; Papathanassoglou and
Patiraki, 2003) that were interested in personal meaning as
a way of understanding rather than accurate recall, interviewed
patients 2—108 and 12—24 months after discharge
respectively. This clearly represents a longer-term view, but
one that is limited by the paucity of research. Storli et al.
(2008) conducted interviews with patients 10 years after discharge
from ICU since they were specifically interested in
living with long term memories.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดเวลาและลักษณะของการสัมภาษณ์ในการศึกษาอื่น ๆ ยังเน้นความกังวลกับการเรียกคืน ที่ได้ดำเนินการสัมภาษณ์เร็ว ๆ นี้หลังจากผู้ป่วยได้ออกจากการดูแลที่สำคัญ นี้ไม่เพียง reinforcesprimacy ของดูแลสำคัญอยู่สำหรับนักวิจัย เป็นข้าง แต่ยังกังวลกับข้อเท็จจริงประสบการณ์เป็นการยกเลิก โดยผู้ให้ข้อมูลที่ rather กว่าประสบการณ์และความหมายสำหรับแต่ละบุคคลในการบริบทของวิถีกู้เจ็บป่วยทั้งหมด สอง phenomenologicalศึกษา (Jablonski, 1994 Papathanassoglou และPatiraki, 2003) ที่มีความสนใจในความหมายส่วนบุคคลเป็นวิธีการทำความเข้าใจแทนที่จะเรียกคืนความถูกต้อง สัมภาษณ์ผู้ป่วย 2-108 และ 12 – 24 เดือนหลังจากปล่อยตามลำดับ นี้แสดงมุมมองเยือน ชัดเจน แต่หนึ่งที่ถูกจำกัด ด้วย paucity วิจัย Storli et alการสัมภาษณ์ดำเนิน (2008) กับ 10 ปีหลังจากจำหน่ายผู้ป่วยจากฉุกเฉินเนื่องจากพวกเขาสนใจเฉพาะในอยู่กับความทรงจำระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระยะเวลาและลักษณะของการสัมภาษณ์ในการศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีไฮไลท์ความกังวลกับการเรียกคืน
สัมภาษณ์ได้ดำเนินการในเร็ว ๆ
นี้หลังจากที่ผู้ป่วยได้รับการออกจากการดูแลที่สำคัญ นี้ไม่เพียงตอกย้ำความเป็นอันดับหนึ่งของการเข้าพักของการดูแลที่สำคัญสำหรับนักวิจัยที่เป็นที่อธิบายไว้ข้างต้นแต่ยังมีความกังวลกับข้อเท็จจริงของการที่มีประสบการณ์เป็นจำได้ว่าให้ข้อมูลมากกว่าประสบการณ์และความหมายของมันสำหรับบุคคลในบริบทของทั้งวิถีการเจ็บป่วยการกู้คืน สองปรากฏการณ์การศึกษา (Jablonski 1994; Papathanassoglou และ Patiraki, 2003) ที่มีความสนใจในความหมายส่วนบุคคลเป็นทางของความเข้าใจมากกว่าการเรียกคืนความถูกต้อง, การสัมภาษณ์ผู้ป่วยที่2-108 และ 12-24 เดือนหลังจากที่ปล่อยตามลำดับ นี้อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงมุมมองในระยะยาว แต่อย่างหนึ่งที่ถูกจำกัด ด้วยความยากจนของการวิจัย Storli et al. (2008) ดำเนินการสัมภาษณ์กับผู้ป่วย 10 ปีหลังจากที่ปล่อยจากห้องไอซียูเนื่องจากพวกเขามีความสนใจโดยเฉพาะในการมีชีวิตอยู่กับความทรงจำระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระยะเวลาและลักษณะของการสัมภาษณ์ ในการศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังเน้นเกี่ยวกับการเรียกคืน
บทสัมภาษณ์จำนวนมากหลังจากที่ผู้ป่วย
ออกจากการดูแลขั้นวิกฤต นี้ไม่เพียง แต่ช่วยเสริม
เอกอยู่ดูแลที่สำคัญสำหรับนักวิจัย ,
ที่อธิบายข้างต้น แต่ยังกังวลกับข้อเท็จจริงของ
ประสบการณ์เป็นหอ โดยแหล่งข่าวมากกว่า
ประสบการณ์และความหมายของมันสำหรับบุคคลในบริบทของการกู้คืนทั้งหมด
วิถี สองการศึกษาเชิงปรากฏการณ์วิทยา
( เจอบลอนสกี้ , 1994 ; papathanassoglou และ
patiraki , 2003 ) ที่สนใจความหมายส่วนบุคคล
วิธีของความเข้าใจมากกว่าการจำที่ถูกต้อง ได้สัมภาษณ์ผู้ป่วยและ 2-108

หลังจากนั้น 12-24 เดือน ตามลำดับนี้อย่างชัดเจนแสดงมุมมองระยะยาว แต่
ที่จำกัด โดยจำนวนเล็กน้อยของการวิจัย storli et al .
( 2551 ) ทำการสัมภาษณ์กับผู้ป่วย 10 ปีหลังจากที่ปล่อย
จากไอซียูตั้งแต่พวกเขาโดยเฉพาะสนใจ
อยู่กับความทรงจำระยะยาว