Some results of the research indica

Some results of the research indicate the problems of developing creativity as follows:
 The development of cultural/creative industries in Zagreb is disorganized, dispersive, fragmentary and without any coordination with local government;
 The city does not invest in the systematic production of contemporary (local) cultural/creative products nor in the promotion and export of the existing cultural products;
 The cultural sector is treated as a cost to the local public budget;
 The cultural identity of the city is not systematically designed but is linked by default to different forms of cultural tradition, heritage and ethno products;
 The cultural sector lacks knowledge and awareness of its own potential and strength;
 A lack of understanding of the concept of cultural/creative industries is visible on several levels: from local government, professional cultural associations, cultural creators to key stakeholders for development and promotion of cultural/creative industries.
According to the research findings, in spite of the existing potential, there is a lack of political understanding as well as professional determination to organize and direct the development of the cultural/creative industries.
A top-down approach could be appropriate as public policy has the required means for systematic development of the sector: from gathering data to public measures which can facilitate the private sector in developing local culture and socio-economic capital.
Hence, cultural policy should respond to new trends in cultural creativity and must adapt to new and emerging situations in the cultural domain.
Targeting resources and using them in the creation of the city's brand should be the aim of such public policy.
In a wider context, this could be an interesting reversal: the notion of ‘creative industries’, frequently connected with the ‘commercial’ side of cultural production, could in this case actually help preserve ‘authenticity’ and promote cultural and creative production specific to the location (Tomić-Koludrović and Petrić 2007: 147).

This, however, is not enough. Having a distinctive creative product is not an end itself. Firstly, the product needs to be extracted from the environment of the cultural sector and matched with economic sectors. Secondly, the product will not be recognized nationwide or even internationally if not properly marketed. As already said, Zagreb has had a few very interesting products which have not succeeded in branding the city or in earning great profits. And this is where creativity strikes again as a buzz-word. It is not only about developing a tourism or cultural product using a creative capital. Accordingly, creative tourism can not only include ‘learning a skill on holiday that is part of the culture of the country or community being visited’. It is much more than that. Having culture as the main component of tourism industry already impacts on creativity, and eventually also the competitiveness. From the aspect of the tourist, creative tourism may mean such an activity which includes learning a skill on holiday that is part of the culture of the country or community being visited. But from the aspect of those who offer a tourism product, it may mean the creation of totally different and new business models which are based on creative production, management, marketing or sales. Is this a creative way to re-think the basis of creative tourism?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางผลการวิจัยบ่งชี้ปัญหาของการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์เป็นดังนี้:คล้ายการพัฒนาของอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรม/ความคิดสร้างสรรค์ในซาเกร็บเป็นระสาย dispersive, fragmentary และไม่ มีการประสานงานกับรัฐบาลท้องถิ่นคล้ายเมืองไม่ลงทุนในระบบผลิต ของผลิตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม/สร้างสรรค์ (ภายใน) ร่วมสมัย หรือ ในการส่งเสริมการส่งออกสินค้าวัฒนธรรมที่มีอยู่คล้ายภาควัฒนธรรมถือว่าเป็นต้นทุนงบประมาณสาธารณะท้องถิ่นคล้ายลักษณะเฉพาะทางวัฒนธรรมของเมืองอย่างเป็นระบบไม่มีการออกแบบมา แต่ถูกเชื่อมโยง โดยค่าเริ่มต้นให้ในรูปแบบต่าง ๆ ของวัฒนธรรมประเพณี เฮอริเทจ และ ethno ผลิตภัณฑ์คล้ายภาควัฒนธรรมขาดความรู้และความศักยภาพของตนเองและความแข็งแรงในหลายระดับจะเห็นคล้าย A ขาดความเข้าใจแนวความคิดของอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรม/สร้างสรรค์: จากรัฐบาลท้องถิ่น วัฒนธรรมสมาคมวิชาชีพ ผู้สร้างวัฒนธรรมการมีส่วนได้เสียสำคัญสำหรับการพัฒนาและส่งเสริมอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรม/สร้างสรรค์วิจัยพบวิจัย แม้ว่าศักยภาพที่มีอยู่ เป็นการขาดความเข้าใจทางการเมืองรวมทั้งกำหนดระดับมืออาชีพการจัดการ และการพัฒนาของอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรม/สร้างสรรค์โดยตรง วิธีการแบบบนลงล่างอาจสมเป็นพาหนะที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาระบบของภาคมีนโยบายสาธารณะ: จากการรวบรวมข้อมูลมาตรการสาธารณะที่สามารถเอื้ออำนวยให้ภาคเอกชนในการพัฒนาทุนทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรมท้องถิ่น ได้ ดังนั้น วัฒนธรรมควรตอบสนองต่อแนวโน้มใหม่ในการสร้างสรรค์วัฒนธรรม และต้องปรับให้เข้ากับสถานการณ์ใหม่ และเกิดใหม่ในโดเมนทางวัฒนธรรม กำหนดเป้าหมายทรัพยากร และใช้ในการสร้างแบรนด์ของเมืองควรมีจุดมุ่งหมายของนโยบายสาธารณะดังกล่าว ในบริบทที่กว้างขึ้น อาจมีการกลับรายการที่น่าสนใจ: แนวคิดของ 'สร้างสรรค์' มักเชื่อมต่อกับด้าน 'พาณิชย์' ผลิตวัฒนธรรม ในกรณีนี้จริงช่วยรักษา 'แท้' และส่งเสริมวัฒนธรรม และสร้างสรรค์ผลิตเฉพาะสถานที่ (Tomić-Koludrović และ Petrić 2007:147) ได้นี้ อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงพอ มีการสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์ที่โดดเด่นไม่ใช่สิ้นสุดเอง ประการแรก ผลิตภัณฑ์ต้องแยกจากสิ่งแวดล้อมภาควัฒนธรรม และจับคู่กับภาคเศรษฐกิจ ประการที่สอง ผลิตภัณฑ์จะไม่ได้รับการรับรองทั่วประเทศ หรือแม้แต่ต่างประเทศถ้า ไม่ถูกตลาด เป็นว่า ซาเกร็บได้มีน้อยมากน่าสนใจผลิตภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จ ในเมืองการสร้างตราสินค้า หรือรายได้ผลกำไรที่ดี และนี่คือที่สร้างสรรค์นัดอีกครั้งเป็นคำ buzz มันไม่ได้เกี่ยวกับพัฒนาท่องเที่ยวหรือผลิตภัณฑ์ที่ใช้ทุนการสร้างสรรค์วัฒนธรรม ตาม ท่องเที่ยวสร้างสรรค์สามารถไม่รวม 'เรียนรู้ทักษะในวันหยุดที่เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของประเทศหรือการเยี่ยมชมชุมชน' ด้วย มากขึ้นกว่าที่ได้ มีวัฒนธรรมเป็นองค์ประกอบหลักของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวได้ส่งผลกระทบต่อความคิดสร้างสรรค์ และยังสามารถในการแข่งขัน จากมุมมองของนักท่องเที่ยว ท่องเที่ยวสร้างสรรค์อาจหมายถึง กิจกรรมการดังกล่าวซึ่งรวมถึงทักษะการเรียนรู้ในวันหยุดที่เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของประเทศหรือการเยี่ยมชมชุมชน แต่จากมุมมองของผู้นำเสนอผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว อาจหมายถึง การสร้างรูปแบบธุรกิจใหม่ และแตกต่างโดยสิ้นเชิงซึ่งขึ้นอยู่กับการผลิตความคิดสร้างสรรค์ การจัดการ การตลาด หรือขาย นี่คือวิธีคิดพื้นฐานของการท่องเที่ยวสร้างสรรค์ความคิดสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลบางอย่างของการวิจัยบ่งบอกถึงปัญหาของการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ดังนี้
การพัฒนาทางวัฒนธรรม / อุตสาหกรรมสร้างสรรค์ในซาเกร็บเป็นระเบียบกระจาย, เป็นชิ้นเป็นอันและไม่มีการประสานงานกับรัฐบาลท้องถิ่นใด ๆ
เมืองที่ไม่ได้ลงทุนในระบบการผลิตในปัจจุบัน (ท้องถิ่น) วัฒนธรรม / ผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์หรือในการส่งเสริมการขายและการส่งออกสินค้าทางวัฒนธรรมที่มีอยู่;
ภาควัฒนธรรมจะถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายงบประมาณของประชาชนในท้องถิ่น;
เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของเมืองไม่ได้ถูกออกแบบอย่างเป็นระบบ แต่มีการเชื่อมโยงโดยค่าเริ่มต้น ในรูปแบบที่แตกต่างกันของประเพณีวัฒนธรรมมรดกทางวัฒนธรรมและผลิตภัณฑ์ ethno;
ภาควัฒนธรรมขาดความรู้และความตระหนักของศักยภาพและความแข็งแกร่งของตัวเอง;
ขาดความเข้าใจในแนวคิดของอุตสาหกรรมวัฒนธรรม / ความคิดสร้างสรรค์สามารถมองเห็นได้ในหลายระดับจากรัฐบาลท้องถิ่น สมาคมวัฒนธรรมมืออาชีพผู้สร้างวัฒนธรรมผู้มีส่วนได้เสียที่สำคัญสำหรับการพัฒนาและส่งเสริมวัฒนธรรม / อุตสาหกรรมสร้างสรรค์.
ตามผลการวิจัยในทั้งๆที่มีศักยภาพที่มีอยู่มีการขาดความเข้าใจทางการเมืองเช่นเดียวกับความมุ่งมั่นเป็นมืออาชีพในการจัดระเบียบและกำกับการพัฒนา . วัฒนธรรม / อุตสาหกรรมสร้างสรรค์
วิธีการจากบนลงอาจจะเป็นที่เหมาะสมตามที่นโยบายสาธารณะมีวิธีการที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาระบบของภาค: จากการรวบรวมข้อมูลเพื่อสาธารณะมาตรการที่สามารถอำนวยความสะดวกให้กับภาคเอกชนในการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่นและทุนทางเศรษฐกิจและสังคม .
ดังนั้นนโยบายทางวัฒนธรรมที่ควรจะตอบสนองต่อแนวโน้มใหม่ในการสร้างสรรค์วัฒนธรรมและต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ใหม่และที่เกิดขึ้นใหม่ในโดเมนวัฒนธรรม.
กำหนดเป้าหมายทรัพยากรและใช้พวกเขาในการสร้างแบรนด์ของเมืองที่ควรจะเป็นจุดมุ่งหมายของนโยบายสาธารณะดังกล่าว.
ในวงกว้าง บริบทนี้อาจจะมีการกลับรายการที่น่าสนใจ: ความคิดของ 'อุตสาหกรรมสร้างสรรค์' เชื่อมต่อบ่อยครั้งกับด้าน 'พาณิชย์' ของการผลิตทางวัฒนธรรมสามารถในกรณีนี้จริงช่วยรักษา 'ความถูกต้องและส่งเสริมการผลิตทางวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์ที่เฉพาะเจาะจงไปยังสถานที่ ( Tomić-Koludrovićและ Petric 2007:. 147) นี้ แต่ยังไม่เพียงพอ มีความคิดสร้างสรรค์ที่โดดเด่นของผลิตภัณฑ์ไม่สิ้นสุดของตัวเอง ประการแรกสินค้าที่จะต้องมีการสกัดจากสภาพแวดล้อมของภาควัฒนธรรมและจับคู่กับภาคเศรษฐกิจ ประการที่สองผลิตภัณฑ์ที่จะไม่ได้รับการยอมรับทั่วประเทศหรือต่างประเทศหากไม่ได้ทำการตลาดอย่างถูกต้อง ในฐานะที่แล้วกล่าวว่าซาเกร็บได้มีไม่กี่ผลิตภัณฑ์ที่น่าสนใจมากที่ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จในการสร้างแบรนด์เมืองหรือในรายได้กำไรดี และนี่คือที่ความคิดสร้างสรรค์นัดอีกครั้งเป็นคำฉวัดเฉวียน มันไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับการพัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมหรือการใช้เงินทุนความคิดสร้างสรรค์ ดังนั้นความคิดสร้างสรรค์การท่องเที่ยวสามารถไม่เพียง แต่รวมถึงการเรียนรู้ทักษะในวันหยุดที่เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของประเทศหรือชุมชนที่มีการเข้าเยี่ยมชม ' มันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น มีวัฒนธรรมเป็นองค์ประกอบหลักของผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวอยู่แล้วในความคิดสร้างสรรค์และในที่สุดก็ยังสามารถในการแข่งขัน จากมุมมองของการท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวอาจหมายถึงความคิดสร้างสรรค์เช่นกิจกรรมซึ่งรวมถึงการเรียนรู้ทักษะในวันหยุดที่เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมของประเทศหรือชุมชนที่มีการเข้าเยี่ยมชม แต่จากมุมมองของผู้ที่นำเสนอผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวก็อาจหมายถึงการสร้างความแตกต่างและรูปแบบธุรกิจใหม่ซึ่งอยู่บนพื้นฐานความคิดสร้างสรรค์ในการผลิต, การจัดการ, การตลาดหรือการขาย วิธีนี้เป็นวิธีที่สร้างสรรค์ในการคิดใหม่พื้นฐานของการท่องเที่ยวสร้างสรรค์?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเราแล้วมีโรงเรียน perparad คุณทำงานที่ บริษัท ของเรา