The Sugar Refining ProcessMhlume's

The Sugar Refining Process
Mhlume's operation is set up in two basic parts. The estate operation is concerned with cultivating and harvesting the sugar cane and transferring it to the mill; the mill operation then takes the raw sugar cane and processes it into brown sugar. (Making white sugar involves further processing which the Mhlume mill is not equipped to do at this time.)
The estate's harvesting cycle begins roughly around 1 May each year and ends roughly in November or December. (The company's fiscal year also coincides with its physical operations.) Harvesting the cane involves two basic steps. First, the standing fields of sugar cane are burned. Burning removes the leaves from the standing cane and facilitates the harvesting process. Without the process of burning the fields, the cane would have to be harvested with its leaves intact; the leaves would then have to be removed during the milling process. Further, burning the fields heats up the sucrose inside the cane, making it easier to work with. In addition, burning the fields drives away the native snakes, making it safer for the workers to cut the cane. Eventually, environmental laws in Swaziland may prohibit burning the fields prior to harvest; at that time, Mhlume and other sugar processing plants will have to revise their harvesting and milling procedures.
After burning the fields, the sugar cane is harvested. Migrant workers are engaged each year to cut down the cane by hand. Workers are paid a fixed daily salary with the possibility of earning incentive pay for cutting more than their daily quota. Harvesting the cane is a very labor intensive process, making it well-suited to the Swazi economy, where labor resources are plentiful but machinery is not.
The cut cane is transported to Mhlume's mill. On arrival at the mill, the cut cane is crushed to extract the liquid from its core. (The crushed cane can then be burned, producing the by- product bagasse, which is used to fuel the mill's machinery.) The liquid is heated, causing the sucrose to fall to the bottom where it can be collected for further processing. At this point, the sucrose itself is dark and thick, resembling molasses (indeed, molasses is the other by- product of the process). Chemicals are added to the sucrose to cause crystallization into the brown sugar that is the mill's principal product.
With good soil, sugar cane is a perennial; that is, the cane will grow back every year without re-planting. However, because the Mhlume estates have poor soil, the cane must be re-planted approximately every five years. A specially grown seed cane is used to re-plant the fields on a rotating basis. Mhlume produces about one-third of Swaziland's total sugar output annually (the kingdom's total annual sugar output is about 450,000 tons). Approximately one- third of the kingdom's total output is used internally, with the remaining two-thirds being sold on the world market.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระบวนการกลั่นน้ำตาลการดำเนินงานของ Mhlume มีตั้งค่าในส่วนประกอบพื้นฐานสอง การดำเนินการอสังหาริมทรัพย์เกี่ยวข้องกับการเพาะปลูก และเก็บเกี่ยวอ้อยการโอนย้ายไปโรงงาน การดำเนินงานของโรงงานแล้วใช้น้ำอ้อยดิบ และประมวลผลในน้ำตาล (ทำน้ำตาลทรายเกี่ยวข้องกับการดำเนินการต่อไป ซึ่งโรงสี Mhlume เป็นอุปกรณ์ที่ทำเวลานี้ไม่)เริ่มต้นเอสเตทรอบเก็บเกี่ยวประมาณ 1 รอบอาจแต่ละปีและในประมาณปลายพฤศจิกายนหรือธันวาคมนี้ (ปีบัญชีของบริษัทนอกจากนี้ยังสอดคล้องกับการดำเนินงานทางกายภาพ) การเก็บเกี่ยวอ้อยเกี่ยวข้องกับขั้นตอนพื้นฐานที่สอง ครั้งแรก เขียนเขตยืนของอ้อย เขียนเอาใบจากอ้อยยืน และอำนวยความสะดวกในการเก็บเกี่ยว โดยขั้นตอนของการเขียนฟิลด์ ไม้เท้าจะมีการเก็บเกี่ยวได้กับใบของมันเหมือนเดิม แล้วใบจะต้องถูกเอาออกในระหว่างกระบวนการกัด ต่อไป การเขียนฟิลด์อุ่นขึ้นน้ำตาลซูโครสในอ้อย ง่ายต่อการใช้งาน นอกจากนี้ การเขียนฟิลด์ออกไปไดรฟ์งูเจ้าที่ ทำให้ปลอดภัยสำหรับคนงานตัดอ้อย ในที่สุด กฎหมายสิ่งแวดล้อมในสวาซิแลนด์อาจห้ามไม่ให้เผาฟิลด์ก่อนเก็บเกี่ยว ที่ที่ เวลา Mhlume และน้ำตาลอื่น ๆ ที่โรงงานจะมีการทบทวนขั้นตอนการเก็บเกี่ยว และมิลลิ่งหลังจากการเขียนฟิลด์ น้ำตาลอ้อยจะเก็บเกี่ยว แรงงานมีส่วนร่วมในแต่ละปีลงอ้อยที่ตัดด้วยมือ แรงงานมีจ่ายเงินเดือนประจำวันคง มีโอกาสได้รับค่าจ้างจูงใจสำหรับการตัดมากกว่าโควต้าประจำวัน การเก็บเกี่ยวอ้อยเป็นกระบวนการมากแรง ทำ Swazi เศรษฐกิจ ทรัพยากรแรงงานมากมาย แต่ไม่ใช่เครื่องจักรที่เหมาะสำหรับอ้อยตัดจะส่งไปโรงงานของ Mhlume เมื่อมาถึงที่โรงสี อ้อยตัดเป็นบดจะดึงของเหลวจากเป็นหลัก (อ้อยบดสามารถแล้วเขียน ชานอ้อยโดยผลิตภัณฑ์ ซึ่งใช้เป็นเชื้อเพลิงในเครื่องจักรของโรงงานผลิต) ของเหลวอุ่น ซูโครสให้ตกไปด้านล่างที่มันสามารถเก็บงานที่ก่อให้เกิด ที่จุดนี้ ซูโครสเองจะเข้ม และ หนา คล้ายกากน้ำตาล (แน่นอน กากน้ำตาลเป็นโดยผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ของกระบวนการ) มีเพิ่มสารเคมีกับน้ำตาลซูโครสทำให้เกิดการตกผลึกเป็นน้ำตาลที่เป็นผลิตภัณฑ์หลักของโรงงานดินดี อ้อยเป็นยืน นั่นคือ อ้อยจะเติบโตไปทุกปีโดยไม่ต้องปลูกใหม่ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนิคม Mhlume มีดินดี ไม้เท้าต้องนำใหม่มาปลูกประมาณทุก ๆ 5 ปี ใช้ไม้เท้าเป็นพิเศษปลูกเมล็ดพันธุ์ใหม่ปลูกพืชบนพื้นฐานหมุน Mhlume ผลิตประมาณหนึ่งในสามของสวาซิแลนด์น้ำตาลรวมผลผลิตต่อปี (ประมาณ 450,000 ตันเป็นผลผลิตน้ำตาลทรายประจำปีรวมราชอาณาจักร) ประมาณหนึ่งในสามของผลผลิตรวมของถูกใช้ภายใน กับการเหลือสองในสามที่ขายในตลาดโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระบวนการกลั่นน้ำตาล
การดำเนินงานของ Mhlume ตั้งขึ้นในสองส่วนพื้นฐาน การดำเนินการอสังหาริมทรัพย์ที่เกี่ยวข้องกับการเพาะปลูกและการเก็บเกี่ยวอ้อยและการถ่ายโอนไปยังโรงโม่ การดำเนินงานของโรงสีแล้วจะใช้เวลาอ้อยน้ำตาลทรายดิบและประมวลผลลงในน้ำตาลทรายแดง (ทำน้ำตาลทรายขาวเกี่ยวข้องกับการประมวลผลต่อไปซึ่งโรงงาน Mhlume ไม่พร้อมที่จะทำในเวลานี้.)
รอบการเก็บเกี่ยวที่ดินเริ่มต้นประมาณประมาณ 1 พฤษภาคมของทุกปีและสิ้นสุดประมาณในเดือนพฤศจิกายนหรือธันวาคม (ปีงบการเงินของ บริษัท ฯ นอกจากนี้ยังสอดคล้องกับการดำเนินงานทางกายภาพของตน.) การเก็บเกี่ยวอ้อยเกี่ยวข้องกับสองขั้นตอนพื้นฐาน ครั้งแรกที่สาขายืนอ้อยจะถูกเผาไหม้ การเผาไหม้เอาใบจากอ้อยยืนและอำนวยความสะดวกในขั้นตอนการเก็บเกี่ยว ไม่ผ่านกระบวนการของการเผาไหม้ทุ่งนาที่อ้อยจะต้องเก็บเกี่ยวกับใบของมันเหมือนเดิม; ใบแล้วจะต้องถูกลบออกในระหว่างขั้นตอนการสี นอกจากนี้การเผาไหม้เขตร้อนขึ้นภายในซูโครสอ้อยทำให้มันง่ายที่จะทำงานกับ นอกจากนี้การเผาไหม้ทุ่งนาไดรฟ์ออกงูพื้นเมืองทำให้มันปลอดภัยสำหรับแรงงานในการตัดอ้อย ในที่สุดกฎหมายสิ่งแวดล้อมในสวาซิแลนด์อาจห้ามการเผาไหม้ทุ่งนาก่อนที่จะเก็บเกี่ยว; ในเวลานั้น Mhlume และโรงงานแปรรูปน้ำตาลอื่น ๆ จะมีการทบทวนการเก็บเกี่ยวและการกัดวิธีการของพวกเขา.
หลังจากการเผาไหม้ทุ่งนาอ้อยจะมีการเก็บเกี่ยว แรงงานข้ามชาติที่มีส่วนร่วมในแต่ละปีเพื่อลดอ้อยด้วยมือ คนงานจะได้รับเงินเงินเดือนคงที่ทุกวันกับความเป็นไปของรายได้จ่ายแรงจูงใจสำหรับการตัดมากกว่าโควต้าในชีวิตประจำวันของพวกเขา การเก็บเกี่ยวอ้อยเป็นแรงงานขั้นตอนที่เข้มข้นมากทำให้ดีเหมาะสมกับเศรษฐกิจสวาซิแลนด์ที่ทรัพยากรแรงงานมีมากมาย แต่ไม่ได้เป็นเครื่องจักร.
อ้อยตัดถูกส่งไปที่โรงสีของ Mhlume เมื่อมาถึงที่โรงงานอ้อยตัดบดเพื่อสกัดของเหลวจากแกนกลางของมัน (อ้อยบดจากนั้นจะสามารถเผาชานอ้อยผลิตผลพลอยได้ซึ่งจะใช้เป็นเชื้อเพลิงในเครื่องจักรของโรงงาน.) ของเหลวที่มีความร้อนที่ก่อให้เกิดซูโครสจะลดลงไปที่ด้านล่างที่จะสามารถเก็บไว้สำหรับการประมวลผลต่อไป ณ จุดนี้ซูโครสตัวเองเป็นสีเข้มและหนาคล้ายกากน้ำตาล (ที่จริงกากน้ำตาลเป็นผลพลอยได้อื่น ๆ ของกระบวนการ) สารเคมีจะมีการเพิ่มน้ำตาลซูโครสที่จะทำให้เกิดการตกผลึกเข้าน้ำตาลที่เป็นผลิตภัณฑ์หลักของโรงงาน.
ด้วยดินดีอ้อยเป็นไม้ยืนต้น; ว่ามีที่อ้อยจะเติบโตไปเป็นประจำทุกปีโดยไม่ต้องปลูก แต่เนื่องจากที่ดิน Mhlume มีดินดีอ้อยจะต้องได้รับการปลูกประมาณทุกห้าปี เมล็ดพันธุ์อ้อยที่ปลูกเป็นพิเศษจะใช้ในการปลูกอีกครั้งฟิลด์บนพื้นฐานหมุน Mhlume ผลิตประมาณหนึ่งในสามของการส่งออกน้ำตาลทั้งหมดของสวาซิแลนด์ประจำทุกปี (ส่งออกน้ำตาลประจำปีรวมราชอาณาจักรเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 450,000 ตัน) หนึ่งประมาณสามของการส่งออกทั้งหมดของราชอาณาจักรที่มีการใช้ภายในส่วนที่เหลืออีกสองในสามถูกนำไปขายในตลาดโลก