Physical Therapy Management of Athl

Physical Therapy Management of Athletic Injuries of the Hip

Jeff G. Konin, PhD, ATC, PT⁎, , , Charles C. Nofsinger, MD†
Show more
doi:10.1053/j.otsm.2007.11.001
Get rights and content
Growth in the overall number of individuals participating in organized sports has contributed to an increase in the prevalence of hip-related injuries. Rehabilitation goals established for an athlete require the inclusion of knowledge associated with both the physical and psychological demands of one’s sport and expectation. Developing an intervention that meets the needs of an athlete must include consideration of the most efficient method of returning one to athletic activity with minimal risk of compromising the healing process. While the majority of the athletic injuries to the hip involve damage to soft tissue components in the form of muscle strains, contusions, and capsuloligamentous insult, the nature of some weight-bearing and contact activities lend themselves to more traumatic injuries, such as fractures to the femur and pelvis. Likewise, similar stress-related fractures may be found as the result of repetitive stress to a weaker aspect of an osseous structure. The key to successful treatment intervention begins with understanding the process of formulating appropriate measurements and assessment tools to create a differential diagnosis of the injury to the hip. In some cases, formal rehabilitation, conservative or aggressive, may successfully manage the injury at hand; while, in others, a failed rehabilitative approach will require surgical intervention followed by additional therapy. Externally applied wraps and pads can be used as part of the treatment intervention of hip injuries for added protection when appropriate. Overall, an accurate assessment of a hip injury combined with an evidence-based approach can lead to successful rehabilitative outcomes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กายภาพบำบัดการบริหารจัดการของการบาดเจ็บกีฬาสะโพกเจฟฟ์กรัม Konin, PhD, ATC, PT⁎, ชาร์ลส์ซี Nofsinger, MD † แสดงเพิ่มเติมดอย: 10.1053 / j.otsm.2007.11.001 รับสิทธิและเนื้อหาในการเจริญเติบโต จำนวนรวมของบุคคลที่มีส่วนร่วมในการจัดกีฬาได้มีส่วนร่วมในการเพิ่มขึ้นของความชุกของการบาดเจ็บที่สะโพกที่เกี่ยวข้อง เป้าหมายที่จัดตั้งขึ้นเพื่อการฟื้นฟูสมรรถภาพนักกีฬาจำเป็นต้องมีการรวมของความรู้ที่เกี่ยวข้องกับความต้องการทั้งทางร่างกายและจิตใจของการเล่นกีฬาของคนและความคาดหวัง การแทรกแซงการพัฒนาที่ตรงกับความต้องการของนักกีฬาจะต้องมีการพิจารณาวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของการกลับมาอย่างใดอย่างหนึ่งกับกิจกรรมกีฬาที่มีความเสี่ยงน้อยที่สุดของการสูญเสียในกระบวนการบำบัด ขณะที่ส่วนใหญ่ของการบาดเจ็บกีฬาเพื่อสะโพกเกี่ยวข้องกับความเสียหายให้กับชิ้นส่วนเนื้อเยื่ออ่อนในรูปแบบของสายพันธุ์ของกล้ามเนื้อ, contusions และดูถูก capsuloligamentous ธรรมชาติของบางแบกน้ำหนักและกิจกรรมติดต่อยืมตัวให้แผลบาดเจ็บมากขึ้นเช่นการเกิดกระดูกหัก กระดูกและกระดูกเชิงกราน ในทำนองเดียวกันการเกิดกระดูกหักที่เกี่ยวข้องกับความเครียดที่คล้ายกันอาจจะพบว่าเป็นผลมาจากความเครียดซ้ำไปด้านอ่อนแอของโครงสร้างกระดูก กุญแจสำคัญในการประสบความสำเร็จในการแทรกแซงการรักษาเริ่มต้นด้วยการทำความเข้าใจกระบวนการของการสร้างวัดที่เหมาะสมและเครื่องมือในการประเมินเพื่อสร้างการวินิจฉัยแยกโรคของการบาดเจ็บที่สะโพก ในบางกรณีการฟื้นฟูสมรรถภาพอย่างเป็นทางการ, อนุลักษณ์หรือก้าวร้าวอาจประสบความสำเร็จในการจัดการได้รับบาดเจ็บที่มือ; ในขณะที่คนอื่น ๆ เป็นวิธีการฟื้นฟูล้มเหลวที่จะต้องมีการแทรกแซงการผ่าตัดตามด้วยการรักษาเพิ่มเติม ภายนอกนำมาใช้ตัดและแผ่นสามารถนำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของการแทรกแซงการรักษาอาการบาดเจ็บที่สะโพกเพื่อเสริมตามความเหมาะสม โดยรวม, ประเมินความถูกต้องของการบาดเจ็บที่สะโพกรวมกับวิธีการตามหลักฐานสามารถนำไปสู่ผลการฟื้นฟูที่ประสบความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กายภาพบำบัดการจัดการของการบาดเจ็บทางกีฬาของสะโพก

เจฟฟ์กรัม ตลอดจนจะมีการจับฉลากหาง , ปริญญาเอก , ATC , PT ⁎ , Charles C . nofsinger MD ภีษมะ

ดอย : แสดงเพิ่มเติม 10.1053 / j.otsm . 2007.11.001

ในการรับสิทธิและปริมาณจำนวนรวมของบุคคลที่เข้าร่วมในการจัดกีฬามีส่วนในการเพิ่มขึ้นใน ความชุกของอาการบาดเจ็บที่สะโพก .เป้าหมายการสร้างนักกีฬาต้องรวมของความรู้ที่เกี่ยวข้องกับทั้งร่างกาย และจิตของคนกีฬาความต้องการและความคาดหวัง การพัฒนากิจกรรมที่ตอบสนองความต้องการของนักกีฬา ที่ต้องมีการพิจารณาของที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดวิธีหนึ่งเพื่อกลับกิจกรรมแข็งแรงกับความเสี่ยงน้อยที่สุดของการประนีประนอมกระบวนการรักษาในขณะที่ส่วนใหญ่ของการบาดเจ็บที่แข็งแรงกับสะโพกเกี่ยวข้องกับความเสียหายของส่วนประกอบของเนื้อเยื่ออ่อนในรูปแบบของสายพันธุ์ที่กล้ามเนื้อ บาดเจ็บ และ capsuloligamentous ดูถูก ธรรมชาติของ weight-bearing และกิจกรรมติดต่อยืมตัวเองไปยังบาดแผลการบาดเจ็บมากขึ้น เช่น กระดูกโคนขา และสะโพก อนึ่งกระดูกหักที่เกี่ยวข้องกับความเครียดที่คล้ายกันอาจจะพบว่าผลของความเครียดซ้ำเป็นด้านที่อ่อนแอของโครงสร้างกระดูก . คีย์การแทรกแซงการรักษาที่ประสบความสำเร็จเริ่มต้นด้วยการเข้าใจกระบวนการของการกำหนดมาตรการที่เหมาะสมและการสร้างเครื่องมือประเมินวินิจฉัยของการบาดเจ็บที่สะโพก ในบางกรณี อย่างเป็นทางการ ฟื้นฟู อนุรักษ์ หรือก้าวร้าวอาจได้ประสบความสำเร็จในการจัดการอาการบาดเจ็บที่มือ ขณะที่ ในผู้อื่น ล้มเหลววิธีการจะต้องมีการแทรกแซงการผ่าตัดฟื้นฟูตามด้วยการรักษาเพิ่มเติม นำไปใช้ภายนอกตัดและแผ่นรองสามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งของการรักษาในการป้องกันการแทรกแซงของสะโพกบาดเจ็บเมื่อเหมาะสม โดยรวมการประเมินความถูกต้องของข้อสะโพก ได้รับบาดเจ็บ รวมกับหลักฐานเชิงประจักษ์ วิธีการที่สามารถนำความสำเร็จการฟื้นฟูผลลัพธ์