When fashion and fine arts photogra

When fashion and fine arts photographer David LaChapelle saw someone wearing a “Jesus is my Homeboy” T-shirt in 2003, he was touched by the simplicity of the message. It made him wonder who Jesus’ original homeboys (the twelve apostles) were—or rather, who they would have been had God chosen to incarnate himself in twenty-first-century America instead of in first-century Palestine.

“The apostles were not the aristocracy, they were not the well-to-do, they weren’t the popular people; they were sort of the dreamers and the misfits,” LaChapelle said in a 2008 interview for The Art Newspaper TV. If Jesus were here today, he said, he would be hanging out with the street people and the marginalized: the poor, the homeless, prostitutes, drug dealers, gangsters, and so on. And more than that, these people would have been his closest and most faithful band of followers.

And so LaChapelle created this series of six photographs entitled Jesus Is My Homeboy, which was originally published in the British magazine i-D in 2003, then exhibited later in 2008 in London and St. Moritz, Switzerland.

LaChapelle said that through this series, he wanted to “rescue the teachings of Christ” from the fundamentalists, who use Jesus’ words to judge and condemn rather than uplift. Unlike a lot of contemporary Jesus art, he said, Jesus Is My Homeboy is not meant to be ironic or shocking, but to convey a beautiful sentiment, and the sincerity of his own faith.

The subjects of the photographs wear do-rags and sweats, piercings and tattoos. They’re not necessarily criminals; they’re just multi-ethnic youths who come from a rap and hip-hop culture, a group that’s often stigmatized by the way they look, dress, and speak. They’re the ones with whom, if you passed them on the street, you’d probably try to avoid eye contact for fear of them. And yet in these photos, Jesus sees beyond the stereotypes and welcomes each one into his company.

For an artist who regularly turns convention upside down, I find it interesting that LaChapelle chose to represent Jesus in such a traditional way—open-armed, stoic, and glowing like a nightlight (and unmistakably white). The choice was intentional, no doubt; I’m just trying to figure out what purpose it serves, because I feel that that sort of Jesus doesn’t fit comfortably into a modern-day context—he’s too rigid and inapproachable. In the photos, Jesus isn’t really hanging with his boys (or with his homegirl, Mary M.). Instead, it looks as if he dropped in from another planet. Any thoughts?

As I said earlier, LaChapelle’s main objective for this series was to help dispel the judgmentalism of fundamentalists by situating Jesus in the present day, surrounded not by Samaritans and lepers and demon-possessed individuals, but by the outcasts of today—suggesting that rather than shun these people or else just shrink away from them, we need to invite them into our community and show them the same tenderness and compassion that Jesus showed them. However, I would mention one historical correction: the twelve disciples weren’t all of one homogenous background. They truly were a motley crew, made up not just of lowbrow fishermen, but also of a few wealthier, more educated men (Bartholomew, Matthew), as well as a political revolutionary (Simon the Zealot). (And outside this circle of twelve was an even more variegated group of followers and friends, comprising people of all different races, socioeconomic statuses, professions, and political leanings.) Perhaps a more accurate photographic rendering would have shown a greater mix of people—like an IRS agent to represent Matthew, or a member of al-Qaeda to stand in for Simon. The photos seem to suggest that the disciples all got along swimmingly, having come from similar places, carrying similar baggage, and sharing similar interests. But this just wasn’t so.

Another caution I would put forth is to be careful with the ever-so-popular idea that “Jesus accepts you just as you are,” which I’ve heard uttered countless times and which is a logical extension of the “Jesus is my Homeboy” philosophy. Now, don’t get me wrong: The phrase is true in the sense that Jesus saves you just as you are; we don’t have to be intelligent or rich or virtuous or loveable to come to him for salvation. We need no merit at all. But when Jesus saves you, he sets you apart—from sin, and to righteousness. That means that once you cede your life to him, he will no longer tolerate your old lifestyle (“no one pours new wine into old wineskins”). Jesus meets us where we are, but he doesn’t want us to stay there. He wants to transform us, to regenerate and renew us. As chummy as he was with others, Jesus always confronted their sin, because he came to Earth not to watch us waste away and self-destruct, but to bring healing to our lives (Matthew 9:12-13), to give us the power to overcome what holds us back.

I very much enjoyed seeing and reflecting on these photographs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แฟชั่นและศิลปะช่างภาพ David LaChapelle เห็นคนใส่เสื้อยืด "พระเยซูเป็น my Homeboy" ใน 2003 เขาถูกสัมผัสจากความเรียบง่ายของข้อความ มันทำให้เขาสงสัยที่เยซูเดิม homeboys (อัครสาวกสิบสอง) ถูก — หรือมากกว่า ที่พวกเขาจะได้มีพระเจ้าเลือก incarnate เองในอเมริกายี่สิบศตวรรษแทนในศตวรรษแรกปาเลสไตน์"ไม่ได้อัครสาวกอัน พวกเขาไม่ได้ well-to-do พวกเขาไม่นิยมคน พวกเขาเป็นของฝันและ misfits ที่ LaChapelle กล่าวในการสัมภาษณ์ 2008 สำหรับศิลปะหนังสือพิมพ์ทีวี ถ้าพระเยซูนี่วันนี้ เขากล่าวว่า เขาจะห้อยออกกับถนนผู้คนและความเข้ม: คนจน อาศัย โสเภณี ค้ายาเสพติด อันธพาล และอื่น ๆ และมากกว่านั้น คนเหล่านี้จะได้รับวงดนตรีของเขาที่ใกล้ที่สุด และซื่อสัตย์ที่สุดของผู้ติดตามและเพื่อสิทธิ LaChapelle ที่สร้างชุดของหกภาพ พระเยซูถูกฉัน Homeboy ซึ่งถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในอังกฤษนิตยสาร i-D 2003 แล้วจัดแสดงใน 2008 ในลอนดอนเซนต์มอริทซ์ สวิตเซอร์แลนด์LaChapelle กล่าวว่า ผ่านชุดนี้ เขาต้องการ "คำสอนของพระคริสต์ช่วยเหลือ" จาก fundamentalists ผู้ใช้คำของพระเยซูการตัดสิน และพิพากษา มากกว่าพื้น ต่างจากจำนวนมากของศิลปะร่วมสมัยของพระเยซู เขากล่าวว่า พระเยซูได้ Homeboy ของฉันไม่ได้หมายถึง การแดกดัน หรือตกใจ แต่ การถ่ายทอดความเชื่อมั่นที่สวยงาม และความจริงของความเชื่อของตัวเองเรื่องของการถ่ายภาพสวมทำผ้าขี้ริ้ว และเหงื่อออก เจาะ และรอยสัก พวกเขาไม่จำเป็นต้องเป็นอาชญากร พวกเขากำลังเพียงชาติเยาวชนที่มาจากแร็ปและฮิป-ฮอปวัฒนธรรม กลุ่มที่มักจะได้ stigmatized โดยวิธีดู แต่งตัว และพูด พวกเขากำลังอยู่กับใคร ถ้าคุณผ่านไปบนถนน คุณจะอาจจะพยายามหลีกเลี่ยงตาหาพวกเขา และในภาพถ่ายเหล่านี้ พระเยซูเห็นนอกเหนือจากตน และยังยินดีต้อนรับแต่ละคนในบริษัทของเขาสำหรับศิลปินที่ประจำจะประชุมคว่ำ ฉันค้นหามันน่าสนใจ LaChapelle ที่เลือกเป็นตัวแทนของพระเยซูในลักษณะดั้งเดิมซึ่ง อาวุธที่เปิด ผู้มุ่งมั่น ไม่ และเร่าร้อนเหมือนสัปหงก (และใช่ขาว) เลือกเป็นเจตนา ข้อสงสัย เพียงอยากทราบอะไรการเสิร์ฟ เพราะรู้สึกว่า ที่จัดเรียงของพระเยซูไม่พอเข้าไปในบริบทสมัย — เขาจะแข็งเกินไป และ inapproachable รูปภาพ พระเยซูไม่ได้จริง ๆ แขวน กับเด็กของเขา (หรือ homegirl ของเขา Mary M) แทน มันเป็นถ้าเขาหลุดในจากดาวเคราะห์อื่น ความคิดใดเป็นต้นว่า วัตถุประสงค์หลักของ LaChapelle สำหรับชุดนี้ช่วย dispel judgmentalism ของ fundamentalists โดยลพพระเยซูในปัจจุบัน ล้อมรอบ โดย Samaritans และเรื้อน และบุคคลสิงไม่ แต่พวกจัณฑาลวันนี้ — แนะนำที่ ค่อนข้างมากกว่าชุนคนเหล่านี้หรือ อื่น ๆ เพียงแค่หดไปจากพวกเขา เราจำเป็นต้องเชิญพวกเขาเข้าสู่ชุมชนของเรา และแสดงความอ่อนโยนและความเมตตาที่พระเยซูทรงแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม ฉันจะพูดถึงการแก้ไขอดีตที่หนึ่ง: สาวกสิบสองไม่ได้ทั้งหมดของพื้นหลังเป็นเนื้อเดียวกันที่เดียวกัน นอกจากนี้พวกเขาอย่างแท้จริงเป็นลูกเรือ motley ทำขึ้นไม่เพียงชาวประมงศิลปะใต้ แต่ยังกี่ wealthier มีการศึกษามากกว่าผู้ชาย (bartholomew อยู่ Matthew), และการเมืองที่แปลก (Simon คนคลั่ง) (และนอกแวดวงนี้สิบสองเป็นกลุ่มที่มีแตกต่างกันมากของผู้ติดตามและเพื่อน ประกอบด้วยคนเชื้อชาติต่าง ๆ สถานะ socioeconomic อาชีพ และการเมืองถูกผูกติดอยู่) บางทีภาพถ่ายที่ถูกต้องจะได้แสดงการผสมผสานมากขึ้นของคน — ชอบตัวแทน IRS ถึง Matthew หรือสมาชิกของกลุ่มให้ยืนใน Simon รูปภาพที่ดูเหมือนจะ แนะนำให้ ลูกศิษย์ทั้งหมดมีพร้อม swimmingly มีมาจากสถานที่คล้ายกัน แบกสัมภาระคล้าย และแชร์ความสนใจคล้ายกัน แต่นี่ไม่ใช่เพียงแค่นั้นข้อควรระวังอื่นที่ฉันใส่ไว้โปรดใช้ความระมัดระวังกับความคิดดังนั้นนิยมที่ว่า "พระเยซูรับคุณเช่นเดียวกับคุณ" ซึ่งผมเคยได้ยินพูดครั้งนับไม่ถ้วน และที่เป็นนามสกุลแบบลอจิคัลของปรัชญา "พระเยซูเป็น my Homeboy" ตอนนี้ ไม่ได้รับฉันผิด: วลีเป็นจริงในความรู้สึกว่าพระเยซูช่วยให้คุณประหยัดเช่นเดียวกับคุณ เราไม่ต้องเป็นอัจฉริยะ หรือรวย หรือคุณธรรม หรือ loveable มาเขารอด เราต้องไม่มีบุญเลย แต่เมื่อพระเยซูบันทึกคุณ เขาคุณแตกต่าง — จากความบาป และชอบธรรม นั่นหมายความ ว่า เมื่อคุณสละชีวิตของเขา เขาจะไม่ยอมให้ชีวิตเก่าของคุณ ("ไม่ pours ไวน์ใหม่ลงใน wineskins เก่า") พระเยซูตรงกับเราที่เราเป็น แต่เขาไม่ต้องการให้เรามี อยากเปลี่ยนเรา สร้างใหม่ และต่ออายุเรา ที่เป็นเพื่อนกันขณะที่เขาอยู่กับคนอื่น พระเยซูเสมอเผชิญบาป เพราะเขามาที่โลกไม่ ให้ดูเราเสียไปและทำลายตัวเอง แต่ให้การรักษาเพื่อชีวิต (Matthew 9:12-13), เพื่อให้เรามีกำลังที่เอาชนะสิ่งที่ฉุดเราไว้มากฉันเห็น และสะท้อนในภาพถ่ายเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อแฟชั่นและศิลปะช่างภาพ David LaChapelle เห็นคนสวม "พระเยซูทรงเป็น Homeboy ฉัน" เสื้อยืดในปี 2003 เขาได้รับการสัมผัสจากความเรียบง่ายของข้อความ มันทำให้เขาสงสัยว่าผู้ที่พระเยซู Homeboys เดิม (อัครสาวกสิบสอง) เป็น-หรือมากกว่าที่พวกเขาจะได้รับการได้พระเจ้าเลือกที่จะมาเกิดกับตัวเองในอีกยี่สิบศตวรรษแรกอเมริกาแทนในศตวรรษแรกปาเลสไตน์. "อัครสาวกไม่ได้ ชนชั้นสูงที่พวกเขาไม่ได้เป็นคนดีที่ต้องทำพวกเขาไม่ได้เป็นคนที่นิยม พวกเขาก็จัดเรียงของคนช่างฝันและฟิตว่า "LaChapelle กล่าวในการสัมภาษณ์สำหรับศิลปะหนังสือพิมพ์ทีวี 2008 ถ้าพระเยซูอยู่ที่นี่ในวันนี้เขากล่าวว่าเขาจะห้อยออกกับคนเดินถนนและชายขอบ: คนยากจนไม่มีที่อยู่อาศัยโสเภณีค้ายาเสพติดพวกอันธพาลและอื่น ๆ และยิ่งไปกว่านั้นคนเหล่านี้จะได้รับวงดนตรีที่อยู่ใกล้ที่สุดและซื่อสัตย์ที่สุดของเขาของสาวก. และเพื่อให้ LaChapelle สร้างชุดหกรูปภาพสิทธิพระเยซูนี่คือ Homeboy ของฉันซึ่งได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสารอังกฤษ iD ในปี 2003 แสดงให้เห็นแล้วในภายหลัง ปี 2008 ในกรุงลอนดอนและเซนต์มอริตซ์วิตเซอร์แลนด์. LaChapelle กล่าวว่าผ่านชุดนี้เขาอยากจะ "ช่วยสอนของพระเยซูคริสต์" จากรากที่ใช้คำพูดของพระเยซูที่จะตัดสินและประณามมากกว่ายก ซึ่งแตกต่างจากจำนวนมากของพระเยซูศิลปะร่วมสมัยเขากล่าวว่าพระเยซูคือ Homeboy ของฉันไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเรื่องน่าขันหรือน่าตกใจ แต่ในการถ่ายทอดความรู้สึกที่สวยงามและความจริงใจของความเชื่อของตัวเอง. วิชาของการถ่ายภาพสวมใส่ทำผ้าขี้ริ้วและเหงื่อออก , เจาะและรอยสัก พวกเขาไม่จำเป็นต้องเป็นอาชญากร; พวกเขากำลังเพียงแค่วัยรุ่นหลายเชื้อชาติที่มาจากแร็พและฮิปฮอปวัฒนธรรมกลุ่มที่มักจะประทับตราโดยวิธีการที่พวกเขามีลักษณะการแต่งกายและการพูด พวกเขากำลังคนกับใครถ้าคุณผ่านพวกเขาบนถนนที่คุณต้องการอาจพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการสัมผัสตาสำหรับความกลัวของพวกเขา และยังอยู่ในภาพถ่ายเหล่านี้พระเยซูเห็นเกินแบบแผนและให้การต้อนรับแต่ละคนใน บริษัท ของเขา. ศิลปินที่ประจำการจะเปิดประชุมคว่ำผมพบว่ามันน่าสนใจที่ LaChapelle เลือกที่จะเป็นตัวแทนของพระเยซูในแบบดั้งเดิมวิธีเปิดอาวุธอดทน และเรืองแสงเหมือนสัปหงก (และสีขาวติดหูติดตา) ทางเลือกที่เป็นความจงใจไม่ต้องสงสัยเลย; ฉันแค่พยายามที่จะคิดออกว่าจะทำหน้าที่จุดประสงค์เพราะผมรู้สึกว่าการจัดเรียงของพระเยซูที่ไม่พอดีกับความสะดวกสบายในวันที่ทันสมัยบริบทเขาแข็งเกินไปและ inapproachable ในภาพถ่ายพระเยซูไม่ได้จริงๆที่แขวนอยู่กับชายของเขา (หรือกับ homegirl ของเขาแมรี่เอ็ม) แต่มันดูเหมือนว่าเขาจะปรับตัวลดลงจากดาวเคราะห์ดวงอื่น คิดใด? ที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้มีวัตถุประสงค์หลัก LaChapelle สำหรับชุดนี้ก็จะช่วยปัดเป่า judgmentalism ของรากโดยตั้งพระเยซูในปัจจุบันที่ล้อมรอบไม่ได้โดยสะมาเรียและโรคเรื้อนและบุคคลผี แต่พวกจัณฑาลของวันนี้แนะนำ ว่าแทนที่จะหลีกเลี่ยงคนเหล่านี้หรืออื่น ๆ เพียงแค่หดห่างจากพวกเขาเราต้องเชิญพวกเขาเข้ามาในชุมชนของเราและแสดงให้พวกเขาอ่อนโยนเหมือนกันและความเห็นอกเห็นใจว่าพระเยซูพบว่าพวกเขา แต่ผมจะพูดถึงหนึ่งในการแก้ไขประวัติศาสตร์: สาวกสิบสองคนไม่ได้ทั้งหมดของพื้นหลังเป็นเนื้อเดียวกันอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาอย่างแท้จริงเป็นลูกเรือผสมผเสสร้างขึ้นไม่ได้เป็นเพียงการรอบรมของชาวประมง แต่ยังรวยไม่กี่คนที่มีการศึกษามากขึ้น (บาร์โธโลมิแมทธิว) เช่นเดียวกับการปฏิวัติทางการเมือง (ไซมอนคลั่ง) (และนอกวงกลมสิบสองนี้คือกลุ่มที่แม้แตกต่างกันมากขึ้นของผู้ติดตามและเพื่อน ๆ ประกอบไปด้วยผู้คนที่แตกต่างกันของการแข่งขันทุกสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมอาชีพและโอนเอียงทางการเมือง.) บางทีการแสดงผลการถ่ายภาพที่ถูกต้องมากขึ้นจะได้แสดงให้เห็นการผสมผสานมากขึ้นของ people- เหมือนเป็นตัวแทนกรมสรรพากรเพื่อเป็นตัวแทนของแมทธิวหรือสมาชิกของอัลกออิดะห์ที่จะยืนอยู่ในไซมอน ภาพถ่ายที่ดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าเหล่าสาวกทุกคนมีพร้อม swimmingly มีมาจากสถานที่ที่คล้ายกันแบกสัมภาระที่คล้ายกันและการแบ่งปันผลประโยชน์ที่คล้ายกัน แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ดังนั้น. ระมัดระวังฉันจะนำออกมาก็คือจะต้องระมัดระวังกับความคิดตลอดจึงเป็นที่นิยมที่ "พระเยซูยอมรับคุณก็เป็นคุณ" ซึ่งผมเคยได้ยินเอ่ยออกมานับครั้งไม่ถ้วนและที่เป็นตรรกะ ส่วนขยายของ "พระเยซูทรงเป็น Homeboy ของฉัน" ปรัชญา ตอนนี้ไม่ได้รับฉันผิด: วลีที่เป็นความจริงในแง่ที่ว่าพระเยซูช่วยให้คุณประหยัดเช่นเดียวกับคุณคือ เราไม่จำเป็นต้องเป็นอัจฉริยะหรือรวยหรือคุณงามความดีหรือน่ารักที่จะมาถึงเขาเพื่อความรอด เราไม่จำเป็นต้องทำบุญที่ทั้งหมด แต่เมื่อพระเยซูช่วยให้คุณประหยัดเขาทำให้คุณแตกต่างจากบาปและความชอบธรรม นั่นหมายความว่าเมื่อคุณยอมยกให้ชีวิตของคุณกับเขาเขาจะไม่ทนต่อการดำเนินชีวิตเก่าของคุณ ( "ไม่มีใครเทเหล้าองุ่นใหม่ในถุงหนังเก่า") พระเยซูตรงกับเราที่เรามี แต่เขาไม่ต้องการให้เราไปอยู่ที่นั่น เขาต้องการที่จะเปลี่ยนเราในการงอกใหม่และต่ออายุเรา ในฐานะที่เป็นเพื่อนกันขณะที่เขาอยู่กับคนอื่น ๆ พระเยซูมักจะต้องเผชิญกับบาปของพวกเขาเพราะเขามาถึงโลกที่จะไม่ดูเราเสียไปและทำลายตัวเอง แต่จะนำการรักษาให้กับชีวิตของเรา (มัทธิว 9: 12-13) เพื่อให้เรา อำนาจที่จะเอาชนะสิ่งที่ถือเรากลับ. ฉันเป็นอย่างมากมีความสุขที่ได้เห็นและสะท้อนให้เห็นถึงภาพเหล่านี้