- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
OBJECTIVES: To assess how outcomes
OBJECTIVES: To assess how outcomes associated with participation in a family-based weight management intervention (MEND
7–13, Mind, Exercise, Nutrition..Do it!) for childhood overweight or obesity implemented at scale in the community vary by child,
family, neighbourhood and MEND programme characteristics.
METHODS/SUBJECTS: Intervention evaluation using prospective service level data. Families (N = 21 132) with overweight children
are referred, or self-refer, to MEND. Families (participating child and one parent/carer) attend two sessions/week for 10 weeks
(N = 13 998; N = 9563 with complete data from 1788 programmes across England). Sessions address diet and physical activity
through education, skills training and motivational enhancement. MEND was shown to be effective in obese children in a
randomised controlled trial (RCT). Outcomes were mean change in body mass index (BMI), age- and sex-standardised BMI (zBMI),
self-esteem (Rosenberg scale) and psychological distress (Strengths and Difficulties Questionnaire) after the 10-week programme.
Relationships between the outcome and covariates were tested in multilevel models adjusted for the outcome at baseline.
RESULTS: After adjustment for covariates, BMI reduced by mean 0.76 kgm2 (s.e. = 0.021, Po0.0001), zBMI reduced by mean 0.18
(s.e. = 0.0038, Po0.0001), self-esteem score increased by 3.53 U (s.e. = 0.13, Po0.0001) and psychological distress score decreased
by 2.65 U (s.e. = 0.31, Po0.0001). Change in outcomes varied by participant, family, neighbourhood and programme factors.
Generally, outcomes improved less among children from less advantaged backgrounds and in Asian compared with white children.
BMI reduction under service conditions was slightly but not statistically significantly less than in the earlier RCT.
CONCLUSIONS: The MEND intervention, when delivered at scale, is associated with improved BMI and psychosocial outcomes on
average, but may work less well for some groups of children, and so has the potential to widen inequalities in these outcomes. Such
public health interventions should be implemented to achieve sustained impact for all groups.
7–13, Mind, Exercise, Nutrition..Do it!) for childhood overweight or obesity implemented at scale in the community vary by child,
family, neighbourhood and MEND programme characteristics.
METHODS/SUBJECTS: Intervention evaluation using prospective service level data. Families (N = 21 132) with overweight children
are referred, or self-refer, to MEND. Families (participating child and one parent/carer) attend two sessions/week for 10 weeks
(N = 13 998; N = 9563 with complete data from 1788 programmes across England). Sessions address diet and physical activity
through education, skills training and motivational enhancement. MEND was shown to be effective in obese children in a
randomised controlled trial (RCT). Outcomes were mean change in body mass index (BMI), age- and sex-standardised BMI (zBMI),
self-esteem (Rosenberg scale) and psychological distress (Strengths and Difficulties Questionnaire) after the 10-week programme.
Relationships between the outcome and covariates were tested in multilevel models adjusted for the outcome at baseline.
RESULTS: After adjustment for covariates, BMI reduced by mean 0.76 kgm2 (s.e. = 0.021, Po0.0001), zBMI reduced by mean 0.18
(s.e. = 0.0038, Po0.0001), self-esteem score increased by 3.53 U (s.e. = 0.13, Po0.0001) and psychological distress score decreased
by 2.65 U (s.e. = 0.31, Po0.0001). Change in outcomes varied by participant, family, neighbourhood and programme factors.
Generally, outcomes improved less among children from less advantaged backgrounds and in Asian compared with white children.
BMI reduction under service conditions was slightly but not statistically significantly less than in the earlier RCT.
CONCLUSIONS: The MEND intervention, when delivered at scale, is associated with improved BMI and psychosocial outcomes on
average, but may work less well for some groups of children, and so has the potential to widen inequalities in these outcomes. Such
public health interventions should be implemented to achieve sustained impact for all groups.
0/5000
OBJECTIVES: To assess how outcomes associated with participation in a family-based weight management intervention (MEND
7–13, Mind, Exercise, Nutrition..Do it!) for childhood overweight or obesity implemented at scale in the community vary by child,
family, neighbourhood and MEND programme characteristics.
METHODS/SUBJECTS: Intervention evaluation using prospective service level data. Families (N = 21 132) with overweight children
are referred, or self-refer, to MEND. Families (participating child and one parent/carer) attend two sessions/week for 10 weeks
(N = 13 998; N = 9563 with complete data from 1788 programmes across England). Sessions address diet and physical activity
through education, skills training and motivational enhancement. MEND was shown to be effective in obese children in a
randomised controlled trial (RCT). Outcomes were mean change in body mass index (BMI), age- and sex-standardised BMI (zBMI),
self-esteem (Rosenberg scale) and psychological distress (Strengths and Difficulties Questionnaire) after the 10-week programme.
Relationships between the outcome and covariates were tested in multilevel models adjusted for the outcome at baseline.
RESULTS: After adjustment for covariates, BMI reduced by mean 0.76 kgm2 (s.e. = 0.021, Po0.0001), zBMI reduced by mean 0.18
(s.e. = 0.0038, Po0.0001), self-esteem score increased by 3.53 U (s.e. = 0.13, Po0.0001) and psychological distress score decreased
by 2.65 U (s.e. = 0.31, Po0.0001). Change in outcomes varied by participant, family, neighbourhood and programme factors.
Generally, outcomes improved less among children from less advantaged backgrounds and in Asian compared with white children.
BMI reduction under service conditions was slightly but not statistically significantly less than in the earlier RCT.
CONCLUSIONS: The MEND intervention, when delivered at scale, is associated with improved BMI and psychosocial outcomes on
average, but may work less well for some groups of children, and so has the potential to widen inequalities in these outcomes. Such
public health interventions should be implemented to achieve sustained impact for all groups.
7–13, Mind, Exercise, Nutrition..Do it!) for childhood overweight or obesity implemented at scale in the community vary by child,
family, neighbourhood and MEND programme characteristics.
METHODS/SUBJECTS: Intervention evaluation using prospective service level data. Families (N = 21 132) with overweight children
are referred, or self-refer, to MEND. Families (participating child and one parent/carer) attend two sessions/week for 10 weeks
(N = 13 998; N = 9563 with complete data from 1788 programmes across England). Sessions address diet and physical activity
through education, skills training and motivational enhancement. MEND was shown to be effective in obese children in a
randomised controlled trial (RCT). Outcomes were mean change in body mass index (BMI), age- and sex-standardised BMI (zBMI),
self-esteem (Rosenberg scale) and psychological distress (Strengths and Difficulties Questionnaire) after the 10-week programme.
Relationships between the outcome and covariates were tested in multilevel models adjusted for the outcome at baseline.
RESULTS: After adjustment for covariates, BMI reduced by mean 0.76 kgm2 (s.e. = 0.021, Po0.0001), zBMI reduced by mean 0.18
(s.e. = 0.0038, Po0.0001), self-esteem score increased by 3.53 U (s.e. = 0.13, Po0.0001) and psychological distress score decreased
by 2.65 U (s.e. = 0.31, Po0.0001). Change in outcomes varied by participant, family, neighbourhood and programme factors.
Generally, outcomes improved less among children from less advantaged backgrounds and in Asian compared with white children.
BMI reduction under service conditions was slightly but not statistically significantly less than in the earlier RCT.
CONCLUSIONS: The MEND intervention, when delivered at scale, is associated with improved BMI and psychosocial outcomes on
average, but may work less well for some groups of children, and so has the potential to widen inequalities in these outcomes. Such
public health interventions should be implemented to achieve sustained impact for all groups.
การแปล กรุณารอสักครู่..
OBJECTIVES: To assess how outcomes associated with participation in a family-based weight management intervention (MEND
7–13, Mind, Exercise, Nutrition..Do it!) for childhood overweight or obesity implemented at scale in the community vary by child,
family, neighbourhood and MEND programme characteristics.
METHODS/SUBJECTS: Intervention evaluation using prospective service level data. Families (N = 21 132) with overweight children
are referred, or self-refer, to MEND. Families (participating child and one parent/carer) attend two sessions/week for 10 weeks
(N = 13 998; N = 9563 with complete data from 1788 programmes across England). Sessions address diet and physical activity
through education, skills training and motivational enhancement. MEND was shown to be effective in obese children in a
randomised controlled trial (RCT). Outcomes were mean change in body mass index (BMI), age- and sex-standardised BMI (zBMI),
self-esteem (Rosenberg scale) and psychological distress (Strengths and Difficulties Questionnaire) after the 10-week programme.
Relationships between the outcome and covariates were tested in multilevel models adjusted for the outcome at baseline.
RESULTS: After adjustment for covariates, BMI reduced by mean 0.76 kgm2 (s.e. = 0.021, Po0.0001), zBMI reduced by mean 0.18
(s.e. = 0.0038, Po0.0001), self-esteem score increased by 3.53 U (s.e. = 0.13, Po0.0001) and psychological distress score decreased
by 2.65 U (s.e. = 0.31, Po0.0001). Change in outcomes varied by participant, family, neighbourhood and programme factors.
Generally, outcomes improved less among children from less advantaged backgrounds and in Asian compared with white children.
BMI reduction under service conditions was slightly but not statistically significantly less than in the earlier RCT.
CONCLUSIONS: The MEND intervention, when delivered at scale, is associated with improved BMI and psychosocial outcomes on
average, but may work less well for some groups of children, and so has the potential to widen inequalities in these outcomes. Such
public health interventions should be implemented to achieve sustained impact for all groups.
7–13, Mind, Exercise, Nutrition..Do it!) for childhood overweight or obesity implemented at scale in the community vary by child,
family, neighbourhood and MEND programme characteristics.
METHODS/SUBJECTS: Intervention evaluation using prospective service level data. Families (N = 21 132) with overweight children
are referred, or self-refer, to MEND. Families (participating child and one parent/carer) attend two sessions/week for 10 weeks
(N = 13 998; N = 9563 with complete data from 1788 programmes across England). Sessions address diet and physical activity
through education, skills training and motivational enhancement. MEND was shown to be effective in obese children in a
randomised controlled trial (RCT). Outcomes were mean change in body mass index (BMI), age- and sex-standardised BMI (zBMI),
self-esteem (Rosenberg scale) and psychological distress (Strengths and Difficulties Questionnaire) after the 10-week programme.
Relationships between the outcome and covariates were tested in multilevel models adjusted for the outcome at baseline.
RESULTS: After adjustment for covariates, BMI reduced by mean 0.76 kgm2 (s.e. = 0.021, Po0.0001), zBMI reduced by mean 0.18
(s.e. = 0.0038, Po0.0001), self-esteem score increased by 3.53 U (s.e. = 0.13, Po0.0001) and psychological distress score decreased
by 2.65 U (s.e. = 0.31, Po0.0001). Change in outcomes varied by participant, family, neighbourhood and programme factors.
Generally, outcomes improved less among children from less advantaged backgrounds and in Asian compared with white children.
BMI reduction under service conditions was slightly but not statistically significantly less than in the earlier RCT.
CONCLUSIONS: The MEND intervention, when delivered at scale, is associated with improved BMI and psychosocial outcomes on
average, but may work less well for some groups of children, and so has the potential to widen inequalities in these outcomes. Such
public health interventions should be implemented to achieve sustained impact for all groups.
การแปล กรุณารอสักครู่..
วัตถุประสงค์ : เพื่อประเมินวิธีการที่ผลที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมในครอบครัวตามการแทรกแซงการบริหารน้ำหนัก ( แก้ไข
7 – 13 , จิตใจ , การออกกำลังกาย , โภชนาการ , . . . . . ทำมัน ! ) สำหรับเด็กอ้วน หรืออ้วนใช้งานในชุมชนแตกต่างกัน โดยเด็ก
ครอบครัว ลักษณะตาง ๆและแก้ไขโปรแกรม .
/ วิธีการเพื่อประเมินผลการแทรกแซงโดยใช้ข้อมูลระดับการให้บริการในอนาคตครอบครัว ( n = 21 132 ) กับอ้วนเด็ก
จะเรียก หรือตนเองดูเพื่อแก้ไข ครอบครัว ( เด็กและผู้ปกครองที่เข้าร่วมหนึ่งผู้ดูแล ) เข้าร่วมการประชุมทั้งสองครั้ง / สัปดาห์เป็นเวลา 10 สัปดาห์
( n = 13 998 ; n = 9563 ด้วยข้อมูลที่สมบูรณ์จาก 1788 รายการทั่วอังกฤษ ) ครั้งอาหารที่อยู่และกิจกรรมทางกาย
ผ่านการศึกษา การฝึกอบรม และเสริมแรงจูงใจทักษะซ่อมถูกแสดงผลในเด็กอ้วนใน
สุ่มทดลอง ( Razorflame ) ผลคือ การเปลี่ยนแปลงในดัชนีมวลร่างกาย ( BMI ) , อายุและเพศมาตรฐาน BMI ( zbmi )
( โรเซนเบิร์กในขนาด ) และความทุกข์ทางจิตใจ ( จุดแข็งและอุปสรรคแบบสอบถาม ) หลังจาก 10 สัปดาห์
)ความสัมพันธ์ระหว่างผลและความรู้ทดสอบหลายรุ่นปรับผลที่ 0 .
ผล : หลังจากการปรับความรู้ดัชนีมวลกายลดลงหมายถึง 0.76 , ค้นหา 2 ( S.E . = 0.021 , po0.0001 ) zbmi ลดลงเฉลี่ย 0.18
( S.E 0.0038 = , , po0.0001 ) คะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองเพิ่มขึ้น 3.53 U ( S.E . = 0.13 , po0.0001 ) และคะแนนความทุกข์ทางจิตใจลดลง
โดย 2.65 U ( S.E . = 031 , po0.0001 ) การเปลี่ยนแปลงในผลที่แตกต่างกันโดยผู้เข้าร่วม ครอบครัว เพื่อนบ้าน และปัจจัยสำหรับ
โดยเภสัชกรน้อยในหมู่เด็กมีภูมิหลังน้อยและในเอเชียเมื่อเทียบกับเด็กสีขาว .
BMI ลดภายใต้เงื่อนไขบริการเล็กน้อย แต่อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าใน Razorflame ก่อนหน้านี้
สรุป : แก้ไขกิจกรรมแทรกแซงเมื่อส่งมอบในระดับที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงค่าดัชนีมวลกายและผลจิตบน
เฉลี่ย แต่อาจจะน้อยกว่างานได้ดีสำหรับบางกลุ่มของเด็ก และมีศักยภาพที่จะขยายอสมการในผลลัพธ์เหล่านี้ เช่น
สาธารณสุขควรใช้มาตรการเพื่อให้บรรลุได้รับผลกระทบสำหรับทุกกลุ่ม
7 – 13 , จิตใจ , การออกกำลังกาย , โภชนาการ , . . . . . ทำมัน ! ) สำหรับเด็กอ้วน หรืออ้วนใช้งานในชุมชนแตกต่างกัน โดยเด็ก
ครอบครัว ลักษณะตาง ๆและแก้ไขโปรแกรม .
/ วิธีการเพื่อประเมินผลการแทรกแซงโดยใช้ข้อมูลระดับการให้บริการในอนาคตครอบครัว ( n = 21 132 ) กับอ้วนเด็ก
จะเรียก หรือตนเองดูเพื่อแก้ไข ครอบครัว ( เด็กและผู้ปกครองที่เข้าร่วมหนึ่งผู้ดูแล ) เข้าร่วมการประชุมทั้งสองครั้ง / สัปดาห์เป็นเวลา 10 สัปดาห์
( n = 13 998 ; n = 9563 ด้วยข้อมูลที่สมบูรณ์จาก 1788 รายการทั่วอังกฤษ ) ครั้งอาหารที่อยู่และกิจกรรมทางกาย
ผ่านการศึกษา การฝึกอบรม และเสริมแรงจูงใจทักษะซ่อมถูกแสดงผลในเด็กอ้วนใน
สุ่มทดลอง ( Razorflame ) ผลคือ การเปลี่ยนแปลงในดัชนีมวลร่างกาย ( BMI ) , อายุและเพศมาตรฐาน BMI ( zbmi )
( โรเซนเบิร์กในขนาด ) และความทุกข์ทางจิตใจ ( จุดแข็งและอุปสรรคแบบสอบถาม ) หลังจาก 10 สัปดาห์
)ความสัมพันธ์ระหว่างผลและความรู้ทดสอบหลายรุ่นปรับผลที่ 0 .
ผล : หลังจากการปรับความรู้ดัชนีมวลกายลดลงหมายถึง 0.76 , ค้นหา 2 ( S.E . = 0.021 , po0.0001 ) zbmi ลดลงเฉลี่ย 0.18
( S.E 0.0038 = , , po0.0001 ) คะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองเพิ่มขึ้น 3.53 U ( S.E . = 0.13 , po0.0001 ) และคะแนนความทุกข์ทางจิตใจลดลง
โดย 2.65 U ( S.E . = 031 , po0.0001 ) การเปลี่ยนแปลงในผลที่แตกต่างกันโดยผู้เข้าร่วม ครอบครัว เพื่อนบ้าน และปัจจัยสำหรับ
โดยเภสัชกรน้อยในหมู่เด็กมีภูมิหลังน้อยและในเอเชียเมื่อเทียบกับเด็กสีขาว .
BMI ลดภายใต้เงื่อนไขบริการเล็กน้อย แต่อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าใน Razorflame ก่อนหน้านี้
สรุป : แก้ไขกิจกรรมแทรกแซงเมื่อส่งมอบในระดับที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงค่าดัชนีมวลกายและผลจิตบน
เฉลี่ย แต่อาจจะน้อยกว่างานได้ดีสำหรับบางกลุ่มของเด็ก และมีศักยภาพที่จะขยายอสมการในผลลัพธ์เหล่านี้ เช่น
สาธารณสุขควรใช้มาตรการเพื่อให้บรรลุได้รับผลกระทบสำหรับทุกกลุ่ม
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- My Favourite Animal
- I don't believe
- สอน
- คุณชอบดูanimeไหม
- 1.เทียนไข ไฟแช็ค2.ขวดน้ำ 3.สีผสมอาหาร4.จ
- It's okay, it makes me feel better.
- อีกช่องทาง
- มีสาวงามคนหนึ่ง เธอชอบการจับกบมาก และเธอ
- ร่ายกายฉันไม่ไหวแล้ว
- อายุเป็นเพียงตัวเลข
- ความพึงพอใจ
- Allowing it
- You need a size or color?
- Note: AEL (accessible emission limit) is
- nondiscoloring
- The DPPH∙ assay is one of the most commo
- คุณสร้างเรื่องได้เนียนมาก
- seem to confer this risk
- My Favourite Animal
- เกาหลี
- Earth’s atmosphere works something like
- 它是大城王朝的创世主所建，
- ฉันไม่รู้เพราะอะไร คุณดุน่ารักดี
- Noted, I will summit your requirement on
