The riseThrough much of the 1950s,

The rise

Through much of the 1950s, the dominant art movement in the United States was Abstract Expressionism. The expressionist artists seeked to express their personal emotions through their art.

A highly popular branch of Abstract Expressionism was called Action Painting. This was a style of painting in which paint is spontaneously dribbled, splashed or smeared onto the canvas (source).

In the early 1960′s, a new movement emerged; Minimal Art. The Minimalists felt that Action Painting (and as such, Abstract Expressionism) was too personal, pretentious and insubstantial. They rejected the idea that art should reflect the personal expression of its creator (source). Instead, they adopted the point of view that a work of art should not refer to anything other than itself (source). Their goal was to make their works totally objective, unexpressive, and non-referential.

One of the first painters to be specifically linked with Minimalism was (the former Abstract Expressionist) Frank Stella. Stella’s instantly acclaimed minimalist Black Paintings (1958-1960), in which regular bands of black paint were separated by very thin pinstripes of unpainted canvas (source), contrasted the emotional canvases of Abstract Expressionism (source).

The most prominent theorists were Donald Judd, who wrote the manifesto-like essay “Specific Objects” in 1964 (download) and Robert Morris, who wrote the three part essay “Notes on Sculpture 1-3″ in 1966 (download).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพิ่มขึ้นผ่านมากของปี 1950, ศิลปะการเคลื่อนไหวที่โดดเด่นในสหรัฐฯสรุป Expressionism ศิลปินศิลปะ seeked การแสดงอารมณ์ส่วนตัวของพวกเขาผ่านงานศิลปะของพวกเขา. สาขาที่เป็นที่นิยมอย่างมากของสรุป Expressionism ถูกเรียกว่าจิตรกรรมการดำเนินการ นี่คือรูปแบบของการวาดภาพที่เป็นสีธรรมชาติไหลสาดหรือป้ายลงบนผืนผ้าใบ (ต้นฉบับ). ในช่วงต้นปี 1960 ที่เคลื่อนไหวใหม่โผล่ออกมา; ศิลปะน้อยที่สุด minimalists รู้สึกจิตรกรรมการกระทำนั้น (และเป็นเช่นนี้สรุป Expressionism) เป็นส่วนตัวมากเกินไป, เก๊กและไร้สาระ พวกเขาปฏิเสธความคิดที่ว่าศิลปะควรจะสะท้อนให้เห็นถึงการแสดงออกส่วนบุคคลของผู้สร้าง (ต้นฉบับ) แต่พวกเขานำมาใช้มุมมองที่งานศิลปะไม่ควรดูที่อะไรอื่นนอกจากตัวเอง (ที่มา) เป้าหมายของพวกเขาคือการทำให้งานของพวกเขาวัตถุประสงค์ทั้งหมด unexpressive และที่ไม่ได้อ้างอิง. หนึ่งในจิตรกรแรกที่จะเชื่อมโยงโดยเฉพาะกับศิลปะเป็น (อดีตบทคัดย่อ) แฟรงก์สเตลล่า สเตลล่าที่ได้รับรางวัลทันทีที่เรียบง่ายภาพวาดสีดำ (1958-1960) ซึ่งในวงปกติของสีดำถูกแยกจากกันโดยลายบางมากของผ้าใบทาสี (ที่มา) เทียบภาพอารมณ์ของการสรุป Expressionism (ต้นฉบับ). ทฤษฎีที่โดดเด่นมากที่สุดคือโดนัลด์จัดด์ ผู้เขียนเรียงความแถลงการณ์เหมือน "วัตถุเฉพาะ" ในปี 1964 (ดาวน์โหลด) และโรเบิร์ตมอร์ริสผู้เขียนเรียงความส่วนที่สาม "หมายเหตุเกี่ยวกับประติมากรรม 1-3" ในปี 1966 (ดาวน์โหลด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มขึ้น

ผ่านมากของปี 1950 , การเคลื่อนไหวศิลปะเด่นในสหรัฐอเมริกาคือลัทธิการแสดงออกทางนามธรรม ศิลปะศิลปินที่ค้นหาจะแสดงอารมณ์ส่วนตัวของพวกเขาผ่านทางศิลปะของพวกเขา .

สาขายอดนิยมของลัทธิการแสดงออกทางนามธรรมที่เรียกว่าจิตรกรรมแอ๊คชั่น นี้เป็นรูปแบบของจิตรกรรมที่สีเป็นธรรมชาติ dribbled , สาดละเลงลงบนผืนผ้าใบหรือ

( ที่มา )ในช่วงทศวรรษที่ 1960 ’ s การเคลื่อนไหวใหม่เกิดขึ้น ศิลปะที่น้อยที่สุด การ minimalists รู้สึกว่ากระทำจิตรกรรม ( และเป็นเช่น Expressionism สรุป ) คือส่วนตัวเกินไป อวดเก่งและเปราะบาง . พวกเขาปฏิเสธความคิดที่ศิลปะควรสะท้อนให้เห็นถึงการแสดงออกส่วนบุคคลของผู้สร้างของมัน ( ที่มา ) แทน พวกเขายอมรับจุดของมุมมองที่งานศิลปะไม่ควรอ้างถึงอะไร นอกจากตัวเอง ( ที่มา )เป้าหมายของพวกเขาคือการทำให้งานของพวกเขามี unexpressive โดยสิ้นเชิง และไม่ไปด้วย

หนึ่งในจิตรกรคนแรกที่ถูกโดยเฉพาะเชื่อมโยงกับ minimalism คือ ( ศิลปะนามธรรมอดีต ) แฟรงก์ สเตลล่า สเตลล่ารางวัลทันทีเรียบง่ายสีดำภาพวาด ( 1958-1960 ) ซึ่งในแถบปกติสีดำถูกแยกจากกันโดยมากบาง Pinstripes ของคิทหากผ้าใบ ( ที่มา )แบบผ้าใบ อารมณ์ของลัทธิการแสดงออกทางนามธรรม ( แหล่ง ) .

นักที่เด่นชัดที่สุดคือโดนัลด์จัดด์ที่เขียนแถลงการณ์เหมือนเรียงความ " วัตถุที่เฉพาะเจาะจง " ใน พ.ศ. 2507 ( ดาวน์โหลด ) และโรเบิร์ตมอร์ริส , ผู้เขียน บันทึกสามส่วนเรียงความ " ประติมากรรม 1-3 เพลงในปี 1966
( ดาวน์โหลด )