I stood staring out at the mountain

I stood staring out at the mountains before me. A storm was rolling in from the distance. It had already reached the peaks of the Grand Tetons that were stretched out in front of me, and they were glowing red. I had never seen anything so captivating as the illusion of flames that danced off of the curves of the mountains. You could almost see the sheets of rain. I opened the window of the car I was trapped inside to try and capture the storm that was just outside of my reach. The confines of the vehicle were stifling with the summer heat. I leaned my head out of the window to smell that shift the air makes in the moments before a storm. I loved how you could feel the stagnant humidity thin out into the crisp clean air that comes before the rain. I had tried to get my step-dad, Phil, to pull-over so I could take a picture of this amazing display of nature before me. I was sure that I would never see anything so glorious again. Alas, after all my pleading, his desire to get our tent and campsite set up before the rain found us won. I was resigned to snap as many pictures as I could from the moving vehicle, hoping that one of them would hold a fraction of justice to the sight that was leaving me awestruck.

We finally pulled into the campgrounds an hour later. We were into the second day of our trip. Phil was grumpy from driving all day, and my mother, Renee, was trying to get things settled for the night. Renee, my mother, had decided it would be an adventure if we camped and did some sight seeing as we made our move. By we, I meant mom, Phil, and I. Phil was a minor league ball player, and he had recently been traded to the Casper Ghosts in Wyoming. That made me laugh to myself every time I heard it. I can't believe they actually named their team that. My mom and Phil decided to make their move over the All-Star break, so Phil wouldn't miss any games. So, here we were in the middle of Wyoming in July...camping.

We were sitting around the campfire Phil had going just enjoying the quieting bustle of the busy camp grounds which mingled with the still of the mountains that towered above us. You could hear the thunder in the distance, but still no evidence of rain on the ground. I was looking up at the bright stars above us when I felt my phone vibrate from the pocket of my hoodie. I looked down to see Charlie's name flash on the screen. Charlie was my dad. he was probably calling to make final plans for our annual two weeks together. When I was younger, I had always gone to Forks, Washington for those weeks, but once I got to be a teenager, I had convinced Charlie to meet me in California instead. There is only so many times...OK, it takes one time, before you have seen and done everything there is to do.

"Hello."

"Hey, Bells. How is camping going?" Charlie asked.

"Just fine. We are in the campgrounds near the Grand Tetons. You should see it, dad. There is a storm rolling in, and it looks like the mountains are on fire. I can't wait to show you the pictures." I said looking off at the peaks once again.

"Sounds great, kid." Charlie said with a sigh.

"So, are we going to the usual this year for vacation?" I asked.

"Ummm...that is actually what I am calling about." Charlie said reluctantly.

"Are you canceling?" I huffed. Charlie and I had never been really close, but I did like the little time we did spend together.

"No, not exactly." Charlie hemmed. "I was wondering if you might consider coming to Forks this summer, instead of California."

"Awe, dad." I whined. "Can't you get away?"

"It's not that, Bells." He said.

"What is it, then?" I was getting surly now.

"Well, I went for this check-up." He started.

"Who got you into a doctor's office?" I laughed. He laughed with me.

"Insurance company. The state switched provider's, and a mandatory physical went with it." He grumbled.

"So, what does that have to do with vacation?" I asked. "Do they not want you leaving the state..." I did a quick calculation in my head, "...336 hours before your drug test or something?" Charlie laughed again.

"No, tests are all done." He said, and then got quiet. "Bells...they found something." I sat up, and Renee, who had been pretending not to listen, moved closer to me.

"What did they find, dad?" I choked out barely above a whisper.

"Pancreatic cancer." He said. "They seem to be hopeful that they found it early enough. I need to have surgery, and then there is some chemotherapy after that."

I tried to get my brain to communicate in this minute, but it couldn't. I barely registered both my dad's voice on the phone and my mom's voice in the chair next to me, both saying my name. I just looked at my mom with the tears already falling from my eyes, and she took the phone from me.

"Charlie, it's Renee. What's going on?"

I sat there in stunned silence as my brain whirred in a hundred different directions trying to make sense of everything I had just heard. I heard Renee ask about when the surgery would be and recovery. Charlie was all alone up there. Who was going to drive him around? The guys from the force? Who was going to take care of him while he went through chemo and recovered? Then my brain came crashing down into a conclusion, and I reached out my hand to my mom for the phone.

"Dad...I'm coming to Forks."

"Oh, thanks, Bells. We'll find something fun to do up here for our vacation." He said with a sigh.

"No, dad. You don't understand. I'm MOVING to Forks." I stated emphatically.

"Bells, that was not my intension in telling you all of this." He stammered.

"Who's going to drive you to all your appointments and everything, dad? Billy? Deputy Mark?" I scoffed.

"I'll figure it out, Bella." He said.

"There is nothing to figure out. I'm coming. My stuff is already packed up We can figure out how to ship the things I need there, and I will fly in as soon as we can arrange things." I said looking at my mom who was smiling sadly at me and nodding softly.

"I don't know, kid. This sounds like too much for you to handle...to ask of you..." He was folding.

"Please, dad. Let me do this." I pleaded softly. "I want to be there for you."

"OK, Bells. Let me talk to your mother." He said.

I handed my mom the phone again, and I heard them start to make plans. Charlie's surgery was in August. I would fly out of the international airport outside of Casper, and Charlie will pick me up from the Seattle airport. Renee would arrange to ship my things, and Charlie would get me enrolled in Forks High School. I was turning 17 in September, and would be entering into my junior year of high school. I started thinking that I could just finish out high school in Forks. Two years should be enough time to get Charlie through his surgery, treatments, and recovery, shouldn't it? Two years in Forks. I could do this.

Two days later I was on a plane to Seattle facing an uncertain future with Charlie. I had been playing out every scenario in my mind. What if Charlie died during surgery? What if the treatment didn't cure him? What would I do if I couldn't stomach the sickness and care of Charlie? I wasn't exactly known for my strong stomach. No. I could do this. I was determined. I could do this for Charlie.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยืนจ้องออกภูเขาก่อนฉัน พายุถูกกลิ้งในจากระยะห่าง มันมีแล้วถึงแห่ง Tetons แกรนด์ที่ถูกยืดออกด้านหน้าของฉัน และพวกเขาก็เรืองแสงสีแดง ฉันไม่เคยเห็นอะไรน่ารักจึงเป็นภาพลวงตาของเปลวไฟที่เต้นออกจากเส้นโค้งของภูเขา คุณสามารถดูแผ่นฝนเกือบ เปิดหน้าต่างรถผมติดอยู่ภายใน และพยายามจับภาพพายุที่ไม่ห่างจากฉันถึง ขอบเขตของรถถูกยับยั้ง ด้วยความร้อนร้อน ผมก็เอนศีรษะออกจากหน้าต่างไปกะที่ทำให้อากาศในช่วงเวลาก่อนที่จะมีพายุ รักว่าคุณรู้สึกถึงความชื้นศิลปินจางไปในอากาศสะอาดคมชัดที่มาก่อนฝน ฉันได้พยายามขั้นตอนพ่อ Phil การดึงมากกว่าจึงสามารถถ่ายรูปของการแสดงนี้น่าทึ่งของธรรมชาติก่อนที่ฉันจะได้รับ ผมแน่ใจว่า จะไม่เห็นอะไรจึงรุ่งโรจน์อีกครั้ง อนิจจา หลังจากการร้องของฉันทั้งหมด ความปรารถนาของเขาเข้าเต็นท์และ campsite ของเราได้ก่อนฝนพบเราชนะ ผมได้ลาออกจากตำแหน่งให้ชิด ตามรูปเป็นอาจจากรถเคลื่อน หวังว่าครั้งหนึ่งพวกเขาจะเก็บเศษความยุติธรรมเพื่อสายตาที่ถูกออกจากฉันตระการเราสุดท้ายแวะสถานที่ต่าง ๆ ในชั่วโมงต่อมา เราได้เป็นวันที่สองของการเดินทางของเรา Phil หงุดหงิดจากการขับรถทุกวัน และแม่ ทุ่งนา พยายามที่จะได้รับสิ่งที่ชำระคืน ทุ่งนา แม่ ได้ตัดสินใจจะกดถ้าเรา camped และได้เห็นบางเห็นเป็นเราทำของเราย้าย โดยเรา ฉันหมายถึง หม่อม Phil และ Phil I. เล่นบอลลีวิชารอง และเขาก็เพิ่งได้ซื้อขายกับผีอยู่ Casper ในไวโอมิง ที่ทำให้ฉันที่หัวเราะกับตัวเองทุกครั้งที่ได้ยินมัน ผมไม่เชื่อว่า พวกเขาจริงชื่อทีมของพวกเขาที่ แม่ของฉันและ Phil ตัดสินใจเพื่อย้ายของพวกเขาผ่านแบ่งรวมดารา Phil จะไม่พลาดเกมใด ๆ ดังนั้น ที่นี่เรามีกลางไวโอมิงในเดือนกรกฎาคม...แคมป์ปิ้งเราได้นั่งรอบแคมป์ไฟ Phil ก็จะเพลิดเพลินกับความวุ่นวาย quieting เหตุค่ายว่างซึ่งเข้ากับยังภูเขาที่ towered เหนือเพียง คุณสามารถได้ยินเสียงฟ้าร้องในระยะห่าง แต่ยังไม่มีหลักฐานของฝนบนพื้นดิน ฉันถูกมองค่าที่ดาวสว่างเหนือเมื่อฉันรู้สึกว่าโทรศัพท์ของฉัน vibrate จากกระเป๋า hoodie ของฉัน มองลงไปดูของชาร์ลีชื่อกะพริบบนหน้าจอ พ่อชาร์ลีได้ นอกจากนี้เขาคงถูกเรียกเพื่อทำแผนสุดท้ายในสัปดาห์ที่สองของเราประจำปีร่วมกัน เมื่อผมอายุน้อยกว่า ฉันได้เสมอไปส้อม วอชิงตันสัปดาห์เหล่านั้น แต่เมื่อผมเป็น วัยรุ่น ผมมีความเชื่อมั่นชาร์ลีกับฉันในแคลิฟอร์เนียแทน เพียงมีเวลามาก... ตกลง ใช้เวลาหนึ่ง ก่อนที่จะได้เห็น และทำทุกอย่างที่จะทำ"Hello.""Hey, Bells. How is camping going?" Charlie asked."Just fine. We are in the campgrounds near the Grand Tetons. You should see it, dad. There is a storm rolling in, and it looks like the mountains are on fire. I can't wait to show you the pictures." I said looking off at the peaks once again."Sounds great, kid." Charlie said with a sigh."So, are we going to the usual this year for vacation?" I asked."Ummm...that is actually what I am calling about." Charlie said reluctantly."Are you canceling?" I huffed. Charlie and I had never been really close, but I did like the little time we did spend together."No, not exactly." Charlie hemmed. "I was wondering if you might consider coming to Forks this summer, instead of California.""Awe, dad." I whined. "Can't you get away?""It's not that, Bells." He said."What is it, then?" I was getting surly now."Well, I went for this check-up." He started."Who got you into a doctor's office?" I laughed. He laughed with me."Insurance company. The state switched provider's, and a mandatory physical went with it." He grumbled."So, what does that have to do with vacation?" I asked. "Do they not want you leaving the state..." I did a quick calculation in my head, "...336 hours before your drug test or something?" Charlie laughed again."No, tests are all done." He said, and then got quiet. "Bells...they found something." I sat up, and Renee, who had been pretending not to listen, moved closer to me."อะไรไม่ได้ก็หา พ่อ" ผมสำลักออกแทบข้างบนเป็น whisper"มะเร็งตับอ่อน" เขากล่าวว่า "พวกเขาดูเหมือนจะมีความหวังว่า พวกเขาพบมันเร็วพอ ต้องมีการผ่าตัด และการเคมีบำบัดบางหลังจากนั้น"พยายามที่จะได้รับการสื่อสารในนาทีนี้สมองของฉัน แต่มันไม่ ฉันเพิ่งจะลงทะเบียนของพ่อเสียงโทรศัพท์และเสียงของแม่ของฉันในเก้าอี้ถัดจากฉัน ทั้งสองพูดชื่อของฉัน ฉันเพียงมองแม่ของฉัน ด้วยน้ำตาแล้วตกจากตาของฉัน และเธอเอาโทรศัพท์จากฉัน"ชาร์ลี มันเป็นทุ่งนา จะเกิดอะไรขึ้น"ฉันนั่งในความเงียบตกตะลึงไปกับสมองของฉัน whirred ในร้อยพยายามทำทุกอย่างที่ฉันได้ยินคำแนะนำต่าง ๆ ผมได้ยินทุ่งนาที่ถามเกี่ยวกับเมื่อมีการผ่าตัดและการกู้คืน ชาร์ลีถูกอยู่คนเดียวค่ามี ที่กำลังขับรอบเขาหรือไม่ คนจากแรงหรือไม่ ที่กำลังดูแลเขาในขณะที่เขาเดินผ่าน chemo และกู้คืนหรือไม่ สมองของฉันมากระแทกลงสรุป และฉันเข้าถึงมือออกแม่ของฉันสำหรับโทรศัพท์"พ่อ... ฉันกำลังมากับส้อม""โอ้ ขอบคุณ ระฆัง เราจะพบสิ่งที่สนุกขึ้นที่นี่สำหรับการพักผ่อนของเรา " เขากล่าวว่า มีการแยกกัน"ไม่มี พ่อ คุณไม่เข้าใจ ผมกำลังย้ายไปส้อม" ฉันระบุกึกก้อง"ระฆัง ที่ไม่ไดของฉันในการบอกคุณทั้งหมดนี้" เขา stammered"ใครจะเป็นผู้ขับคุณการนัดหมายของคุณทั้งหมดและทุกอย่าง พ่อ บิลลี่หรือไม่ รองหมาย" ผม scoffed"I'll figure it out, Bella." He said."There is nothing to figure out. I'm coming. My stuff is already packed up We can figure out how to ship the things I need there, and I will fly in as soon as we can arrange things." I said looking at my mom who was smiling sadly at me and nodding softly."I don't know, kid. This sounds like too much for you to handle...to ask of you..." He was folding."Please, dad. Let me do this." I pleaded softly. "I want to be there for you.""OK, Bells. Let me talk to your mother." He said.I handed my mom the phone again, and I heard them start to make plans. Charlie's surgery was in August. I would fly out of the international airport outside of Casper, and Charlie will pick me up from the Seattle airport. Renee would arrange to ship my things, and Charlie would get me enrolled in Forks High School. I was turning 17 in September, and would be entering into my junior year of high school. I started thinking that I could just finish out high school in Forks. Two years should be enough time to get Charlie through his surgery, treatments, and recovery, shouldn't it? Two years in Forks. I could do this.Two days later I was on a plane to Seattle facing an uncertain future with Charlie. I had been playing out every scenario in my mind. What if Charlie died during surgery? What if the treatment didn't cure him? What would I do if I couldn't stomach the sickness and care of Charlie? I wasn't exactly known for my strong stomach. No. I could do this. I was determined. I could do this for Charlie.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันยืนมองออกไปที่ภูเขาก่อน พายุกำลังเข้ามาจากระยะไกล มันมีแล้วถึงยอดของ Grand Tetons ที่ยื่นออกมาตรงหน้าฉัน และพวกเขากำลังเรืองแสงสีแดง ผมไม่เคยเห็นอะไรน่ารักเป็นภาพลวงตาของเปลวไฟที่เต้นปิดเส้นโค้งของภูเขา คุณจะเห็นแผ่นฝนฉันเปิดหน้าต่างของรถผมก็ติดอยู่และพยายามจับภาพพายุข้างนอกนั่นถึงฉัน ขอบเขตของรถกำลังอึดอัดกับความร้อนในฤดูร้อน ผมโน้มหัวของฉันออกจากหน้าต่างให้กลิ่นที่เปลี่ยนอากาศทำให้ช่วงเวลาก่อนพายุ ฉันรักวิธีที่คุณอาจรู้สึกนิ่งความชื้นบางออกมาคมชัดสะอาดอากาศที่มาก่อนฝนตกฉันได้พยายามที่จะหาพ่อ , ขั้นตอนที่ฟิล ดึงมากกว่า ก็เลยได้ถ่ายรูปแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจของธรรมชาติก่อน ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยเห็นอะไรเช่นนั้นรุ่งโรจน์อีกครั้ง อนิจจา หลังจากที่ทั้งหมดฉันอ้อนวอน ความปรารถนาของเขาที่จะได้รับเต็นท์และค่ายของเราตั้งก่อนฝนว่าเราชนะ ผมลาออกไปถ่ายภาพให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากการย้ายรถหวังว่าหนึ่งในนั้นจะเก็บส่วนของความยุติธรรมในสายตานั่นมันทิ้งฉันประหม่า .

เราก็ดึงเข้ามาปะปนอีกชั่วโมงนะ เราเข้าวันที่สองของการเดินทางของเรา ฟิลก็ไม่พอใจขับรถทั้งวัน และแม่ของฉัน เรเน่ พยายามที่จะได้รับสิ่งที่ตัดสินสำหรับกลางคืน เรเน่ , แม่ของฉันได้ตัดสินใจจะผจญภัย ถ้าเราตั้งแคมป์ และทำบางอย่างที่เราได้เห็นสายตาของเราแล้ว โดยที่เราหมายถึงแม่ ฟิล และ ฟิล เป็นผู้เยาว์ลีกเล่นบอล และเขาเพิ่งขายไปแคสเปอร์ผีในไวโอมิง ที่ทำให้ฉันหัวเราะกับตัวเองทุกครั้งที่ได้ยินมัน ฉันไม่อยากเชื่อว่าเขาจะตั้งชื่อทีมว่าแม่และฟิลตัดสินใจเพื่อให้ย้ายของพวกเขามากกว่าดาราเลิก ดังนั้นฟิลไม่พลาดเกมใด ๆ ดังนั้นที่นี่เราอยู่ในกลางของรัฐไวโอมิงในเดือนกรกฎาคม . . . . . . . ค่าย

เรานั่งอยู่รอบกองไฟ ฟิล มีไปเพลิดเพลินกับ quieting คึกคักของค่ายสนามไม่ว่าง ซึ่งผสมกับยังภูเขาที่ towered อยู่เหนือเรา คุณได้ยินเสียงฟ้าร้องอยู่ไกลออกไปแต่ยังไม่มีหลักฐานฝนตกบนพื้นดิน ฉันเงยหน้ามองดวงดาวเราเมื่อผมรู้สึกว่าโทรศัพท์สั่นจากกระเป๋ากางเกงของๆผม ผมมองลงไปเห็นชาลีชื่อแฟลชบนหน้าจอ ชาร์ลี พ่อฉัน เขาอาจจะเรียกเพื่อให้แผนการขั้นสุดท้ายสำหรับปี 2 สัปดาห์ด้วยกัน ตอนฉันเป็นเด็ก ฉันมักจะไปที่ส้อมวอชิงตันสัปดาห์นั้นแต่เมื่อฉันเป็นวัยรุ่น ฉันเชื่อว่าชาลีพบกันในแคลิฟอร์เนียแทน มีเพียงครั้ง . . . . . . . มากค่ะ ใช้ครั้งเดียว ก่อนที่คุณจะเห็นและทำ ทุกอย่างต้องทำ

" สวัสดี "

" เฮ้ย เบล วิธีการตั้งแคมป์ไป ? " ชาลีถาม

" แล้ว เราอยู่ใน campgrounds ใกล้ Tetons แกรนด์ คุณจะได้เห็นมัน พ่อ มีพายุม้วนในและดูเหมือนว่าเขาจะลุกเป็นไฟ ฉันไม่สามารถรอที่จะแสดงให้คุณเห็นภาพ " ฉันพูดมองไปที่ยอดเขาอีกครั้ง

" ฟังดูดีนะ ไอ้หนู " ชาร์ลีพูดพร้อมกับถอนหายใจ

" แล้ว เราจะไปปกติในปีนี้สำหรับวันหยุด ? ฉันถาม

" เอ่อ . . . . . . . นั่นเป็นสิ่งที่ผมเรียก . . . . " ชาลีพูดอย่างไม่เต็มใจ

" คุณยกเลิก ? ฉัน huffed . ชาร์ลีและผมไม่เคยจริงๆ ปิด