Nitrocellulose (also known as cellu

Nitrocellulose (also known as cellulose nitrate, flash paper, flash cotton, guncotton, and flash string) is a highly flammable compound formed by nitrating cellulose through exposure to nitric acid or another powerful nitrating agent. When used as a propellant or low-order explosive, it was originally known as guncotton.

Partially nitrated cellulose has found uses as a plastic film and in inks and wood coatings.[2] In 1862 the first man-made plastic, nitrocellulose, (branded Parkesine) was created by Alexander Parkes from cellulose treated with nitric acid and a solvent. In 1868, American inventor John Wesley Hyatt developed a plastic material he named Celluloid, improving on Parkes' invention by plasticizing the nitrocellulose with camphor so that it could be processed into finished form and used as a photographic film. Celluloid was used by Kodak, and other suppliers, from the late 1880s as a film base in photography, X-ray films, and motion picture films, and was known as nitrate film. After numerous fires caused by unstable nitrate films, "safety film" (cellulose acetate film) started to be used from the 1930s in the case of X-ray stock and from 1948 for motion picture film.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไนโตรเซลลูโลส (หรือเรียกว่าไนเตรตเซลลูโลสกระดาษแฟลช, ผ้าฝ้ายแฟลชดินสำลีและสตริง Flash) เป็นสารไวไฟสูงที่เกิดขึ้นจากไนเตรตเซลลูโลสผ่านการสัมผัสกับกรดไนตริกไนเตรตหรือตัวแทนอื่นที่มีประสิทธิภาพ เมื่อใช้เป็นจรวดหรือต่ำการสั่งซื้อระเบิดก็เป็นที่รู้จักกันดินสำลี

บางส่วนเซลลูโลสไนเตรทได้พบใช้เป็นฟิล์มพลาสติกและหมึกพิมพ์และเคลือบไม้. [2] ในปี 1862 เป็นครั้งแรกที่มนุษย์สร้างขึ้นพลาสติกไนโตรเซลลูโลส (ตรา Parkesine) ถูกสร้างขึ้นโดยอเล็กซานเดปาร์กส์จากเซลลูโลสรับการรักษาด้วยกรดไนตริกและตัวทำละลาย ในปี ค.ศ. 1868 นักประดิษฐ์ชาวอเมริกันจอห์นเวสลีย์ไฮแอทพัฒนาวัสดุพลาสติกที่เขาตั้งชื่อเซลลูลอยด์ปรับปรุง Parkes 'ประดิษฐ์โดย plasticizing ไนโตรเซลลูโลสที่มีการบูรเพื่อที่จะสามารถนำมาแปรรูปเป็นรูปแบบสำเร็จรูปและใช้เป็นฟิล์มถ่ายภาพ เซลลูลอยด์ถูกใช้โดยโกดักและซัพพลายเออร์อื่น ๆ จากปลายยุค 1880 เป็นฐานในการถ่ายภาพฟิล์มฟิล์ม X-ray และภาพยนตร์ภาพเคลื่อนไหวและเป็นที่รู้จักในฐานะภาพยนตร์ไนเตรต หลังจากที่ไฟไหม้จำนวนมากที่เกิดจากภาพยนตร์ไนเตรตที่ไม่แน่นอน "ฟิล์มนิรภัย" (ฟิล์มเซลลูโลสอะซิเตท) เริ่มต้นที่จะนำมาใช้จากช่วงทศวรรษที่ 1930 ในกรณีของ X-ray หุ้นและ 1948 จากภาพยนตร์ภาพเคลื่อนไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไนโตรเซลลูโลส ( เรียกว่ากระดาษเซลลูโลสไนเตรทแฟลชฝ้าย ฟู่ฟ่า และสายแฟลช ) เป็นสารไวไฟขึ้นโดยผ่านการ nitrating เซลลูโลสกรดไนตริกหรืออื่นที่มีประสิทธิภาพ nitrating ตัวแทน เมื่อใช้เป็นจรวดหรือระเบิดเพื่อต่ำ คือแต่เดิมเรียกว่าฟู่ฟ่า .บางส่วน nitrated เซลลูโลสพบใช้เป็นฟิล์มพลาสติกและในหมึกพิมพ์และเคลือบไม้ [ 2 ] ใน 1862 ครั้งแรกที่มนุษย์ประดิษฐ์พลาสติก ไนโตรเซลลูโลส ( ตราพาร์เคซีน ) ถูกสร้างโดยอเล็กซานเดอร์ ปาร์กส์จากเซลลูโลสที่ได้รับการรักษาด้วยกรดไนตริกและตัวทำละลาย ในปี 1868 , อเมริกันนักประดิษฐ์ จอห์น เวสลีย์ ไฮแอท พัฒนาวัสดุพลาสติกเขาชื่อเซลลูลอยด์ การปรับปรุงในการประดิษฐ์ ปาร์กส์ ' โดยพลาสติกมีไนโตรด้วยการบูรเพื่อให้มันสามารถประมวลผลลงในแบบฟอร์มที่เสร็จสิ้นแล้วและใช้เป็นฟิล์ม . ภาพยนตร์ที่ถูกใช้โดย Kodak , และซัพพลายเออร์อื่นจาก 1880 มาช้าเป็นฐานในการถ่ายภาพเอ็กซ์เรย์ฟิล์ม , ฟิล์ม , ฟิล์มภาพยนตร์ , และเป็นที่รู้จักกันเป็นไนเตรท ฟิล์ม หลังจากหลายไฟเกิดจากฟิล์มไนเตรตเสถียร " ภาพยนตร์ความปลอดภัย " ( ฟิล์มเซลลูโลสอะซิเตต ) เริ่มใช้ตั้งแต่ปี 1930 ในกรณีของรังสีเอกซ์และหุ้นจาก 2491 ฟิล์มภาพยนตร์