The overall tone of this poem is on

The overall tone of this poem is one of melancholy. The speaker doesn’t show very much emotion within the poem, and simply states the facts. I imagine the speaker living a hard life, not with reference to physical labor, but in dealing with a high level of emotional stress. Any mother would be simply devastated if her husband constantly put her down, and her children said she was simply an “average” mom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โทนสีโดยรวมของบทกวีนี้เป็นหนึ่งของความเศร้าโศก ลำโพงที่ไม่แสดงอารมณ์มากภายในกลอน และเพียงแค่ระบุข้อเท็จจริง ฉันจินตนาการลำโพงชีวิตชีวิตหนัก ไม่มีการอ้าง อิงค่าแรงจริง แต่ ในการจัดการกับความเครียดทางอารมณ์ในระดับที่สูง แม่ใด ๆ จะทำลายเพียงแค่หากสามีตลอดเวลาวางเธอลง และเด็กของเธอกล่าวว่า เธอก็เป็นแม่ "เฉลี่ย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงโดยรวมของบทกวีนี้เป็นหนึ่งในความเศร้าโศก ลำโพงไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกมากที่อยู่ในบทกวีและก็ระบุข้อเท็จจริง ผมคิดว่าลำโพงใช้ชีวิตอย่างหนักที่ไม่ได้มีการอ้างอิงถึงแรงงาน แต่ในการจัดการกับระดับสูงของความเครียดทางอารมณ์ แม่ใดจะเสียใจเพียง แต่ถ้าสามีของเธออย่างต่อเนื่องทำให้เธอลงและลูก ๆ ของเธอบอกว่าเธอเป็นเพียง "ค่าเฉลี่ย" แม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทนสีโดยรวมของบทกวีนี้เป็นหนึ่งของความเศร้าโศก . ผู้พูดไม่ได้แสดงมากอารมณ์ในกลอน และก็สภาพข้อเท็จจริง ผมว่าลำโพงใช้ชีวิตลำบาก ไม่ได้มีการอ้างอิงถึงแรงงานทางกายภาพ แต่ในการติดต่อกับระดับสูงของความเครียดทางอารมณ์ แม่จะเป็นเพียงเสียใจ ถ้าสามีของเธอตลอดเวลา วางเธอลงและลูกของเธอว่า เธอเพียงแค่ " แม่เฉลี่ย "