Resilience, or the capacity to "bou

Resilience, or the capacity to "bounce back" in spite of significant stress or adversity, is not a new concept (Garmezy & Nuechterlein, 1972). Resil- ience has its roots in psychological and human development theories. There are numerous defini- tions of resilience in the literature (e.g., Benard, 1991; Cowen, Wyman, Work, & Iker, 1993; Easter- brooks, Davidson, & Chazan, 1993; Egeland, Carl- son, & Sroufe, 1993; Garmezy, 1993; Jessor, 1991; Luthar, 1993; Luthar & Ziglar, 1992; Masten & O'Connor, 1989; Richardson, Neiger, Jensen, & Kumpfer, 1990; Rutter, 1990; Rutter, 1993; Werner, 1989; Zeitlin, 1991). Several common themes appear in these definitions. Resilience can be viewed as a complex interplay between certain characteristics of individuals and their broader environments (Egeland, Carlson, & Sroufe, 1993). Resilience consists of a balance between stress (i.e., risk factors), and the ability to cope (i.e., protective factors) (Rutter, 1993; Wemer, 1984). Risk factors and protective factors are integral ingredients in definitions. Risk factors stem from multiple stressful life events, a single trau- matic event, or cumulative stress from a variety of personal and environmental factors (Garmezy, 1991; Luthar, 1993; Rutter, 1987). Protective factors ameliorate or decrease the negative influences of being at risk, but may also operate independent of risk. When stresses or risk factors are greater than protective factors, individuals who have been resil- ient in the past may be overwhelmed (Garmezy, 1993). Resilience is dynamic. Successful coping in one situation strengthens the individual's competence to deal with adversity in the future (Garmezy, 1993; Richardson, et al., 1990; Rutter, 1993). Resilience is developmental, changing with different stages of life (Egeland, Carlson, & Stroufe, 1993; Rutter, 1990; Staudinger, Marsiske, & Baltes, 1993; Wemer, 1993). It has often been applied to people who display successful later adaptation despite earlier risk. Resilience may be particularly important during times of transition, when stresses tend to be greatest. Transitions occur throughout life such as school entry, detachment from parents during ado- lescence, and childbearing. Transitions also occur in unexpected or externally controlled events such as disaster, family disruption, or unemployment (Luthar & Zigler, 1992). These and other types of stressful situations require increased ability to cope. Based on these common themes--stress, coping, risk factors, protective factors, change over time, transitions--we defined resilience as the capability of individuals to cope successfully in the face of significant change, adversity, or risk. This capabil- ity changes over time and is enhanced by protective
factors in the individual and the environment. In light of the emerging evidence that resilience is relevant to health (Baldwin, et al., 1993; Egeland, Carlson, & Sroufe, 1993; Werner, 1993; Wyman, Cowen, Work, & Parker, 1991), we also suggest that resilience contributes to the maintenance and enhancement of health (Mangham, McGrath, Reid & Stewart, 1995). The potential links between resilience and health are discussed later in the article

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความยืดหยุ่นและทนทานหรือความสามารถที่จะ "กลับมา" ทั้งๆที่มีความเครียดอย่างมีนัยสำคัญหรือความทุกข์ยากไม่ได้เป็นแนวคิดใหม่ (Garmezy และ Nuechterlein, 1972) Resil- ience มีรากในทางจิตวิทยาและทฤษฎีการพัฒนามนุษย์ เว่น, แมน, ผลงาน, และ Iker 1993; มีความคมชัดทั้งนี้จำนวนมากของความยืดหยุ่นในวรรณคดี (เช่น Benard 1991 มี Easter- บรูคส์, เดวิดสันและ Chazan 1993; Egeland ลูกชาย Carl- และ Sroufe 1993 ; Garmezy 1993; Jessor 1991; Luthar 1993; & Luthar Ziglar 1992; Masten และโอคอนเนอร์ 1989; ริชาร์ด Neiger เซ่นและ Kumpfer, 1990; รัต, 1990; รัต 1993; แวร์เนอร์, 1989; Zeitlin, 1991) หลายรูปแบบทั่วไปที่ปรากฏในคำนิยามเหล่านี้ ความยืดหยุ่นและทนทานสามารถดูเป็นความซับซ้อนระหว่างลักษณะบางอย่างของบุคคลและสภาพแวดล้อมที่กว้างขึ้นของพวกเขา (Egeland คาร์ลสันและ Sroufe, 1993) ความยืดหยุ่นและทนทานประกอบด้วยความสมดุลระหว่างความเครียด (เช่นปัจจัยเสี่ยง) และความสามารถในการรับมือ (เช่นปัจจัยป้องกัน) (รัต 1993; Wemer, 1984) ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยป้องกันเป็นส่วนผสมสำคัญในการนิยาม ปัจจัยเสี่ยงที่เกิดจากหลายเหตุการณ์ในชีวิตที่เครียดเป็น trau- เดียวเหตุการณ์เมติคหรือความเครียดที่สะสมจากความหลากหลายของปัจจัยส่วนบุคคลและสิ่งแวดล้อม (Garmezy 1991; Luthar 1993; รัต, 1987) ปัจจัยป้องกันเยียวยาหรือลดอิทธิพลเชิงลบของการที่มีความเสี่ยง แต่ยังอาจดำเนินการเป็นอิสระจากความเสี่ยง เมื่อความเครียดหรือปัจจัยเสี่ยงมากกว่าปัจจัยป้องกันบุคคลที่ได้รับการ resil- ient ในอดีตที่ผ่านมาอาจจะจม (Garmezy, 1993) ความยืดหยุ่นและทนทานเป็นแบบไดนามิก ที่ประสบความสำเร็จในการเผชิญปัญหาสถานการณ์หนึ่งเสริมสร้างความสามารถของแต่ละบุคคลที่จะจัดการกับความทุกข์ยากในอนาคต (Garmezy 1993. ริชาร์ด, et al, 1990; รัต, 1993) ความยืดหยุ่นและทนทานเป็นพัฒนาการการเปลี่ยนแปลงกับขั้นตอนต่างๆของชีวิต (Egeland คาร์ลสันและ Stroufe 1993; รัต, 1990; เตาดิง, Marsiske และ Baltes 1993; Wemer, 1993) มันมักจะถูกนำไปใช้กับคนที่แสดงการปรับตัวภายหลังประสบความสำเร็จแม้จะมีความเสี่ยงก่อนหน้านี้ ความยืดหยุ่นอาจมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงเมื่อความเครียดมีแนวโน้มที่จะยิ่งใหญ่ที่สุด เปลี่ยนเกิดขึ้นตลอดชีวิตเช่นเข้าโรงเรียนออกจากพ่อแม่ในช่วง lescence ado- และการคลอดบุตร เปลี่ยนยังเกิดขึ้นในเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดหรือควบคุมภายนอกเช่นภัยพิบัติการหยุดชะงักในครอบครัวหรือการว่างงาน (Luthar และ Zigler, 1992) เหล่านี้และประเภทอื่น ๆ สถานการณ์ที่เครียดต้องเพิ่มความสามารถในการรับมือ เหล่านี้ขึ้นอยู่กับรูปแบบทั่วไป - ความเครียดรับมือปัจจัยเสี่ยงปัจจัยป้องกันการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไปการเปลี่ยน - เรากำหนดความยืดหยุ่นความสามารถของบุคคลที่จะรับมือประสบความสำเร็จในการเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่ยากลำบากหรือความเสี่ยง ity
สามารถในการเปลี่ยนแปลงนี้ในช่วงเวลาและจะเพิ่มขึ้นโดยการป้องกันปัจจัยของแต่ละบุคคลและสภาพแวดล้อม ในแง่ของหลักฐานที่เกิดขึ้นใหม่ที่มีความยืดหยุ่นมีความเกี่ยวข้องกับสุขภาพ (บอลด์วิน, et al, 1993;. Egeland คาร์ลสันและ Sroufe 1993; แวร์เนอร์, 1993; แมนเว่น, ผลงาน, และปาร์กเกอร์, 1991) นอกจากนี้เรายังชี้ให้เห็นว่า ก่อให้เกิดความยืดหยุ่นในการบำรุงรักษาและการเพิ่มประสิทธิภาพของสุขภาพ (Mangham, McGrath เรดและสจ๊วต 1995) การเชื่อมโยงอาจเกิดขึ้นระหว่างความยืดหยุ่นและสุขภาพที่จะกล่าวถึงต่อไปในบทความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความยืดหยุ่น หรือความสามารถในการ " ย้อนกลับ " ทั้งๆที่มีความเครียดอย่างมีนัยสำคัญหรือความทุกข์ยาก ไม่ใช่แนวคิดใหม่ ( garmezy & nuechterlein , 1972 ) resil - ience มีรากในทฤษฎีจิตวิทยาและการพัฒนามนุษย์ มีหลาย defini - tions ของความยืดหยุ่นในวรรณคดี ( เช่น benard , 1991 ; โคเวน Wyman , , ทำงาน , & Iker , 1993 ; เทศกาลอีสเตอร์ - บรูคส์ เดวิดสัน & chazan egeland , 1993 ; ,คาร์ล - ลูก & sroufe , 1993 ; garmezy , 1993 ; jessor , 1991 ; luthar , 1993 ; luthar &ซิกลาร์ , 1992 ; masten &โอคอนเนอร์ , 1989 ; ริชาร์ดสัน neiger , Jensen & kumpfer 1990 ; รัต , 2533 ; รัต , 1993 ; เวอร์เนอร์ , 1989 ; ไซต์ลิน , 1991 ) รูปแบบทั่วไปหลายปรากฏในคำนิยามเหล่านี้ความยืดหยุ่นสามารถดูเป็นสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างลักษณะของบุคคลและสภาพแวดล้อมที่กว้างของพวกเขา ( egeland คาร์ลสัน & , sroufe , 1993 ) และประกอบด้วยความสมดุลระหว่างความเครียด ( เช่น ปัจจัยความเสี่ยง ) และความสามารถในการรับมือ ได้แก่ ปัจจัยป้องกัน ) ( รัต , 1993 ; wemer , 1984 ) ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยป้องกันเป็นส่วนผสมหนึ่งในคำจำกัดความปัจจัยความเสี่ยงที่เกิดจากหลายเหตุการณ์เคร่งเครียด ชีวิตโสด บาด - Matic เหตุการณ์หรือสะสมความเครียดจากความหลากหลายของปัจจัยส่วนบุคคล และปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ( garmezy , 1991 ; luthar , 1993 ; รัต , 1987 ) ปัจจัยป้องกันบำบัดหรือลดผลกระทบเชิงลบของการเสี่ยง แต่ยังอาจทำงานอิสระของความเสี่ยง เมื่อความเครียดหรือปัจจัยเสี่ยงมากกว่าปัจจัยป้องกันบุคคลที่ได้รับ resil - ient ในอดีตอาจจะจม ( garmezy , 1993 ) ความยืดหยุ่นเป็นแบบไดนามิก ที่ประสบความสำเร็จการเผชิญปัญหาในสถานการณ์หนึ่งเสริมสร้างความสามารถของบุคคลเพื่อจัดการกับความทุกข์ยากในอนาคต ( garmezy , 1993 ; ริชาร์ดสัน , et al . , 1990 ; รัต , 1993 ) ความยืดหยุ่นคือการบรรลุการเปลี่ยนแปลงด้วยขั้นตอนต่างๆของชีวิต ( egeland คาร์ลสัน & , stroufe , 1993 ; รัต , 2533 ;สเตาดีเงอร์ marsiske & , , ที่ , 1993 ; wemer , 1993 ) มักจะถูกนำมาใช้เพื่อคนที่แสดงประสบความสำเร็จภายหลังการปรับตัวแม้จะมีความเสี่ยงก่อน ความอาจจะที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลง เมื่อความเครียดมีแนวโน้มที่จะมากที่สุด การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้ตลอดชีวิต เช่น รายการโรงเรียนการหลุดพ้นไปจากพ่อแม่ในพูด - lescence และการคลอดบุตร .การเปลี่ยนแปลงยังเกิดขึ้นในหรือภายนอกควบคุมเหตุการณ์ไม่คาดคิด เช่น ภัยพิบัติ การแตกแยกในครอบครัว หรือการเจ็บป่วย ( luthar &ไซเกอเลอร์ , 1992 ) เหล่านี้และประเภทอื่น ๆของสถานการณ์ที่เคร่งเครียด ต้องการเพิ่มความสามารถในการรับมือ ตามรูปแบบนี้เหมือนกัน . . . ความเครียด การเผชิญความเครียด ปัจจัยความเสี่ยง ปัจจัยป้องกัน เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาการเปลี่ยน . . . เรากำหนดความยืดหยุ่นเช่นความสามารถของบุคคลที่จะรับมือได้ในหน้าของการเปลี่ยนแปลง ความทุกข์ยาก ที่สําคัญ หรือความเสี่ยง นี้ capabil - ity เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และจะเพิ่มขึ้นตามปัจจัย
ในบุคคลและสภาพแวดล้อม ในแง่ของหลักฐานใหม่ที่ความยืดหยุ่นที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ ( Baldwin , et al . , 1993 ; egeland คาร์ลสัน & , sroufe , 1993 ; เวิร์นเนอร์1993 ; Wyman , โคเวน ผลงาน &ปาร์คเกอร์ , 1991 ) นอกจากนี้เรายังให้ความยืดหยุ่นมีส่วนช่วยในการบำรุงรักษาและการส่งเสริมสุขภาพ ( แมงเกิ่ม McGrath , รี้ด& Stewart , 1995 ) การเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างความยืดหยุ่นและสุขภาพจะกล่าวถึงในภายหลังในบทความ