All the Dominicans I knew in those

All the Dominicans I knew in those days sent money home. My mother certainly did. She didn’t have a regular job outside of caring for us five kids so she skimp the loot together from whatever came her way. My father was always losing his forklift job so it wasn’t like she had a steady flow ever. But my mother would rather have died than not send money back home to my grandparents in Santo Domingo. They were alone down there and those remittance, beyond material support, were a way, I suspect, for Mami to negotiate the absence, the distance caused by our diaspora. Hard times or not she made it happen. She chipped dollars off from the cash Papi gave her for our daily expenses, forced our already broke family to live even broker. In those times when nobody gave a damn about nutrition we alone among our friends never had juice, soda, snacks in our apartment. Not ever. And you can forget about eating at McDonald’s or having clothes with real labels. The family lived tight and that was how she built the nut that she sent home every six months or so to the grandparents

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดมินิกันที่ผมรู้ว่าในวันนั้นส่งเงินที่บ้าน แม่ของฉันแน่นอนไม่ เธอไม่มีงานประจำนอกดูแลเราเด็กห้าเพื่อเธอขี้เหนียวยกเค้าโดดจากหากมาทางของเธอ พ่อของฉันได้สูญเสียงานรถยกของเขาเสมอดังนั้นมันไม่ได้เหมือนเธอมีไหลคงเคย แต่แม่ของฉันก็ตายแต่ไม่ส่งเงินกลับบ้านให้ปู่ย่าตายายของฉันในซันโตโดมิงโก พวกเขาได้ลงมีเพียงอย่างเดียว และโอนเงินเหล่านั้น นอกเหนือจากการสนับสนุนวัสดุ ถูกทาง ฉันสงสัยว่า สำหรับ Mami เจรจาขาด ระยะที่เกิดจากการพลัดถิ่นของเรา ครั้งยากหรือไม่เธอทำมันเกิดขึ้น เธอบิ่นดอลลาร์ออกจากเงินสด Papi ให้เธอจ่ายประจำวันของเรา บังคับครอบครัวเรายากจนอยู่แล้วให้นายหน้าแม้แต่สด ในเวลาเมื่อไม่มีใครให้ไอ้เกี่ยวกับโภชนาการเราเพียงผู้เดียวเพื่อนของเราไม่มีน้ำ โซดา ของว่างในอพาร์ทเมนท์ของเรา ไม่เคย และคุณสามารถลืมเกี่ยวกับการรับประทานอาหารที่แมคโดนัลด์ หรือมีเสื้อผ้าที่ มีป้ายชื่อที่แท้จริง ครอบครัวที่อาศัยอยู่แน่น และที่ว่าเธอสร้างอ่อนนุชที่เธอส่งบ้านทุกหกเดือนดังนั้นการปู่ย่าตายาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดโดมินิกันผมรู้ว่าในวันนั้นส่งเงินกลับบ้าน แม่ของฉันอย่างแน่นอน เธอไม่ได้มีงานประจำนอกของการดูแลเด็กห้าเราเพื่อให้เธอหวงยกเค้าร่วมกันจากสิ่งที่ได้มาทางของเธอ พ่อของฉันก็มักจะสูญเสียงานของเขาเพื่อยกมันไม่ได้เหมือนที่เธอได้มีการไหลคงเคย แต่แม่ของฉันค่อนข้างจะมีผู้เสียชีวิตกว่าไม่ได้ส่งเงินกลับบ้านกับปู่ย่าตายายของฉันในซันโตโดมิงโก พวกเขาอยู่ตามลำพังลงและมีการโอนเงินเหล่านั้นเกินกว่าการสนับสนุนวัสดุที่เป็นวิธีที่ผมสงสัยสำหรับ Mami ที่จะเจรจาขาดระยะที่เกิดจากการพลัดถิ่นของเรา เวลาที่ยากลำบากหรือไม่เธอทำให้มันเกิดขึ้น เธอบิ่นดอลลาร์ปิดจาก Papi เงินสดให้เธอสำหรับค่าใช้จ่ายประจำวันของเราบังคับให้เราอยู่แล้วยากจนครอบครัวจะมีชีวิตอยู่แม้นายหน้า ในครั้งนั้นเมื่อไม่มีใครให้ด่าเกี่ยวกับโภชนาการที่เราอยู่คนเดียวในหมู่เพื่อนของเราไม่เคยมีน้ำผลไม้โซดาอาหารว่างพาร์ทเมนท์ของเรา ไม่เคย. และคุณสามารถลืมเกี่ยวกับการรับประทานอาหารที่โดนัลด์หรือมีเสื้อผ้าที่มีป้ายชื่อจริง ครอบครัวอาศัยอยู่แน่นและนั่นก็คือวิธีการที่เธอสร้างขึ้นน๊อตที่เธอส่งกลับบ้านทุกหกเดือนหรือเพื่อปู่ย่าตายาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดโดมินิกันฉันรู้ว่าในวันเหล่านั้นส่งเงินกลับบ้าน แม่ฉันทำแน่นอน เธอไม่ได้มีงานประจำอยู่ดูแลเรา ห้า เด็กก็เลยหวงเงินด้วยกัน ไม่ว่ามาถึงเธอ พ่อมักจะสูญเสียงานรถของเขา ไม่ใช่ว่าเธอมีการไหลคงที่ตลอดเวลา แต่แม่ผมค่อนข้างจะตายกว่าไม่ส่งเงินกลับบ้านให้ปู่กับย่า ใน ซานโต โดมิงโก พวกเขาอยู่ในนั้นคนเดียว และการโอนเงิน , นอกเหนือจากการสนับสนุนวัสดุ เป็นวิธีที่ผมสงสัย เพราะมามิเจรจาการขาดงาน , ระยะห่างจากพลัดถิ่นของเรา ครั้งยากหรือไม่ เธอทำให้มันเกิดขึ้น เธอบิ่นดอลลาร์ออกจากเงินสดแล้วให้เธอใช้จ่ายประจำวัน บังคับของเรา ได้ทำลายครอบครัวมีชีวิตอยู่โบรกเกอร์ได้ ในกาลนั้น เมื่อไม่มีใครสนใจ เรื่องโภชนาการเราคนเดียวในหมู่เพื่อนของเราไม่เคยมีน้ำผลไม้ , โซดา , ขนมในห้องของเรา ไม่ เคย และคุณสามารถลืมเกี่ยวกับการรับประทานอาหารที่แมคโดนัลด์ หรือมีเสื้อผ้าที่มีป้ายชื่อจริง ครอบครัวอาศัยอยู่ที่แน่น และนั่นคือวิธีที่เธอสร้างขึ้นหมากที่เธอส่งกลับบ้านทุกหกเดือนหรือดังนั้น ปู่ย่า