3.3. Effect of calcium chloride on

3.3. Effect of calcium chloride on droplet break-up
It has been proposed previously that adding salt into water in
oil emulsions made by high shear mixing and stabilised by PGPR
results in smaller emulsion droplet size as a consequence of a
reduction in interfacial tension and increase in interfacial elasticity
(Márquez et al., 2010; Pawlik et al., 2010).
A series of water-in-oil emulsions were produced with 10 wt.%
water in sunflower oil, and 9 wt.% PGPR in the oil continuous phase
with the concentration of calcium chloride varied, Fig. 4. The low
volume fraction of water was chosen to minimise the effect of coalescence
caused by droplet collision before the newly formed interface
is coated with emulsifier. PGPR was used as it adsorbs onto the
interface quickly (Gülseren and Corredig, 2012) and is very effective
in producing W/O emulsions (Cheng et al., 2006; Surh et al.,
2006; Pawlik et al., 2010; Le Révérend et al., 2011).
Fig. 4 shows that by increasing the concentration of calcium
chloride the droplet size of the emulsions after one pass decreases
from 200 nm to 80 nm in the Microfluidizer and from 130 nm to
80 nm in the HPH. The smallest droplet size was observed with
2 wt.% calcium chloride. The reason for the difference in droplet
size has been debated in the literature as either an effect of reducing
the thickness of the electrical double layer and thus reducing
the interfacial tension thereby allowing tighter packing of emulsifier
at the interface (Pawlik et al., 2010; Bohinc et al., 2001) or that
the salt reduces the interfacial activity of fatty acids in the oil and
therefore creates tighter packing of PGPR, also reducing the interfacial
tension (Márquez et al., 2010). In order to consider the latter
theory 1 wt.% of oleic acid was added into the sunflower oil to
increase the fatty acid content.
Table 1 shows that the smallest droplet sizes are observed with
salt added and no additional fatty acids. This suggests that presence
of fatty acids in the oil phase can influence the final droplet
size of an emulsion. As fatty acids are ionic and are expected to
be active at the oil–water interface it might be expected that a
mixed emulsifier layer is formed reducing the rate of PGPR adsorption
and effectiveness. This increased absorption time leads to
chance of droplet collision and an increase in emulsion droplet
size.
It is unlikely that the reduction in droplet diameter with the
addition of salt is solely due to reduction of the effect of fatty acids.
Table 2 shows that by increasing the salt concentration in the
aqueous phase for a given concentration of PGPR the interfacial
tension is reduced (P < 0.05), this is evident at the lowest concentration
of PGPR (0.1%). This has been seen before and it is suggested
that the addition of ions compresses the electrical double layer at
the interface creating a lower interfacial tension (Márquez et al.,
2010), and as such there is a reduction in time required to deform
a droplet and break up within the homogenisation process. This is
observed as an overall reduction in emulsion droplet size.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3. ผลของแคลเซียมคลอไรด์หยดแบ่งสายมันได้รับการเสนอชื่อก่อนหน้านี้เกลือที่เพิ่มลงไปในน้ำในโดยสูง emulsions น้ำมันผสมแรงเฉือน และเสถียรภาพ โดย PGPRผลขนาดหยดอิมัลชันเป็นเป็น consequence ของการลดความตึงเครียด interfacial และเพิ่มความยืดหยุ่น interfacial(Márquez et al., 2010 Pawlik et al., 2010)ผลิตชุดของน้ำในน้ำมัน emulsions กับ 10 wt.%น้ำในน้ำมันดอกทานตะวัน และ 9 wt.% PGPR ในระยะน้ำมันอย่างต่อเนื่องมีความเข้มข้นของแคลเซียมคลอไรด์แตกต่างกัน Fig. 4 ต่ำสุดเลือกเศษส่วนปริมาตรน้ำให้ลดผลของ coalescenceเกิดจากการชนหยดก่อนอินเตอร์เฟซรูปแบบใหม่เคลือบ ด้วยอิมัลซิ ใช้ PGPR เป็นมัน adsorbs ไปอินเตอร์เฟสได้อย่างรวดเร็ว (Gülseren และ Corredig, 2012) และมีประสิทธิภาพมากในการผลิตโดย emulsions (Cheng et al., 2006 Surh et al.,ปี 2006 Pawlik et al., 2010 เลอ Révérend et al., 2011)Fig. 4 แสดงให้เห็นว่า โดยการเพิ่มความเข้มข้นของแคลเซียมคลอไรด์ขนาดหยดของ emulsions หลังหนึ่งผ่านลดลงจาก 200 nm ไป 80 nm ในการ Microfluidizer และ จาก 130 nm เพื่อ80 nm ใน HPH ขนาดหยดเล็กถูกตรวจสอบด้วย2 wt.% แคลเซียมคลอไรด์ เหตุผลสำหรับความแตกต่างในหยดขนาดมีการยังคงในวรรณคดีเป็นลักษณะพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่งลดความหนาของการไฟฟ้าสองชั้นและช่วยลดinterfacial ที่ความตึงเครียดจึงทำให้บันทึกสัดของอิมัลซิในอินเทอร์เฟซ (Pawlik et al., 2010 Bohinc และ al., 2001) หรือที่เกลือช่วยลดกิจกรรม interfacial ของกรดไขมันในน้ำมัน และดังบันทึกของ PGPR, interfacial ที่ลดสัดความตึงเครียด (Márquez et al., 2010) เพื่อพิจารณาหลังทฤษฎี 1 wt.% ของ oleic กรดถูกเพิ่มเข้าไปในน้ำมันดอกทานตะวันเพื่อเพิ่มเนื้อหากรดไขมันตารางที่ 1 แสดงว่า ขนาดหยดที่เล็กที่สุดพบกับเพิ่มเกลือและกรดไขมันไม่เพิ่มเติม นี้แนะนำอยู่นั้นกรดไขมันในน้ำมัน ระยะสามารถอิทธิพลหยดสุดท้ายขนาดของอิมัลชัน เป็นกรดไขมัน มี ionic และจะต้องสามารถใช้งานอินเทอร์เฟซสำหรับน้ำมัน – น้ำอาจคาดหวังที่มีชั้นอิมัลซิผสมมีรูปแบบการลดอัตราการดูดซับ PGPRและประสิทธิผล เพิ่มลูกค้าเป้าหมายเวลาดูดซึมโอกาสของชนหยดและเพิ่มขึ้นในอิมัลชันหยดขนาดก็ไม่น่าที่ลดเส้นผ่านศูนย์กลางของหยดกับการนอกจากนี้เกลือเป็นแต่เพียงผู้เดียวเนื่องจากการลดผลของกรดไขมันตารางที่ 2 แสดงให้เห็นว่า โดยการเพิ่มความเข้มข้นเกลือในระยะอควีสำหรับความเข้มข้นที่กำหนดของ PGPR ที่ interfacialลดความตึงเครียด (P < 0.05), นี้จะปรากฏชัดในความเข้มข้นต่ำของ PGPR (0.1%) นี้ได้เห็นก่อน และแนะนำว่า การเพิ่มประจุบีบสองชั้นไฟฟ้าที่อินเทอร์เฟสที่สร้างความตึงเครียด interfacial ล่าง (Márquez et al.,2010 และดังไม่ลดเวลาที่ต้องเบี้ยวหยดและแบ่งค่าในกระบวนการ homogenisation นี่คือสังเกตเป็นการลดขนาดหยดอิมัลชันโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 ผลของแคลเซียมคลอไรด์ในหยดผิดขึ้นจะได้รับการเสนอก่อนหน้านี้ว่าเติมเกลือลงไปในน้ำในอิมัลชันน้ำมันที่ทำโดยการผสมเฉือนสูงและมีเสถียรภาพโดยPGPR ผลในขนาดหยดอิมัลชันที่มีขนาดเล็กเป็นผลจากการลดลงของความตึงเครียด interfacial และเพิ่มขึ้นใน interfacial ความยืดหยุ่น. (Márquez et al, 2010;.. Pawlik et al, 2010) ชุดของอิมัลชันน้ำในน้ำมันที่มีการผลิตที่มี 10% โดยน้ำหนัก. น้ำในน้ำมันดอกทานตะวันและ 9% โดยน้ำหนัก PGPR ในน้ำมันขั้นตอนอย่างต่อเนื่อง. ด้วย ความเข้มข้นของแคลเซียมคลอไรด์แตกต่างกันรูป 4. ต่ำส่วนปริมาณน้ำก็เลือกที่จะลดผลกระทบของการเชื่อมต่อกันที่เกิดจากการปะทะกันก่อนที่จะหยดอินเตอร์เฟซที่เพิ่งตั้งขึ้นใหม่จะเคลือบด้วยอิมัลซิ PGPR ถูกนำมาใช้ในขณะที่มัน adsorbs บนอินเตอร์เฟซได้อย่างรวดเร็ว(Gülserenและ Corredig 2012) และมีประสิทธิภาพมากในการผลิตอิมัลชันW / O (Cheng et al, 2006;. Surh, et ​​al. 2006; Pawlik et al, 2010;. Le นาย et al., 2011). รูป 4 แสดงให้เห็นว่าโดยการเพิ่มความเข้มข้นของแคลเซียมคลอไรด์ขนาดหยดของอิมัลชันหลังจากที่หนึ่งผ่านลดลงจาก200 นาโนเมตรถึง 80 นาโนเมตรใน Microfluidizer และ 130 นาโนเมตรจากไป80 นาโนเมตรใน HPH ขนาดหยดเล็กที่สุดพบว่ามี2 น้ำหนัก.% แคลเซียมคลอไรด์ เหตุผลสำหรับความแตกต่างในหยดที่ขนาดมีการถกเถียงกันในวรรณคดีเป็นทั้งผลกระทบของการลดความหนาของชั้นสองไฟฟ้าและช่วยลดความตึงเครียดinterfacial จึงทำให้การบรรจุที่เข้มงวดมากขึ้นของอิมัลชันที่อินเตอร์เฟซ(Pawlik et al, 2010. Bohinc et al., 2001) หรือเกลือจะช่วยลดกิจกรรมinterfacial ของกรดไขมันในน้ำมันและจึงสร้างบรรจุภัณฑ์ที่เข้มงวดมากขึ้นของPGPR ยังลด interfacial ความตึงเครียด (Márquez et al., 2010) เพื่อพิจารณาหลังทฤษฎี 1 น้ำหนัก.% ของกรดโอเลอิกถูกเพิ่มเข้าไปในน้ำมันดอกทานตะวันที่จะเพิ่มปริมาณกรดไขมัน. ตารางที่ 1 แสดงให้เห็นว่ามีขนาดเล็กที่สุดขนาดหยดได้มีการปฏิบัติที่มีเกลือเพิ่มและไม่มีกรดไขมันเพิ่มเติม นี้แสดงให้เห็นว่าการปรากฏตัวของกรดไขมันในขั้นตอนการน้ำมันจะมีผลต่อหยดสุดท้ายขนาดของอิมัลชัน ในฐานะที่เป็นกรดไขมันที่มีอิออนและคาดว่าจะมีการใช้งานที่อินเตอร์เฟซน้ำมันน้ำมันอาจจะคาดหวังว่าชั้นอิมัลซิผสมจะเกิดขึ้นลดอัตราการดูดซับPGPR และประสิทธิผล เวลาการดูดซึมที่เพิ่มขึ้นนี้นำไปสู่โอกาสของการปะทะกันหยดและการเพิ่มขึ้นของหยดอิมัลชันขนาด. มันไม่น่าที่ลดลงในเส้นผ่าศูนย์กลางหยดกับที่นอกเหนือจากเกลือเป็น แต่เพียงผู้เดียวเนื่องจากการลดลงของผลกระทบของกรดไขมัน. ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นว่าโดยการเพิ่ม ความเข้มข้นของเกลือในเฟสน้ำสำหรับความเข้มข้นที่กำหนดของPGPR interfacial ความตึงเครียดจะลดลง (P <0.05) นี้เห็นได้ชัดที่ความเข้มข้นต่ำสุดของPGPR (0.1%) นี้ได้รับการเห็นมาก่อนและมันก็บอกว่านอกเหนือจากไอออนบีบอัดสองชั้นไฟฟ้าที่อินเตอร์เฟซที่สร้างความตึงเครียดinterfacial ล่าง (Márquez et al., 2010) และเป็นเช่นมีการลดลงในเวลาที่จำเป็นในการทำให้เสียโฉมหยดและเลิกในกระบวนการ homogenisation นี่คือข้อสังเกตขณะที่การลดโดยรวมในขนาดหยดอิมัลชัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3 . ผลกระทบของแคลเซียมคลอไรด์บนหยดขึ้น
มันมีการนำเสนอก่อนหน้านี้ว่า เติมเกลือลงไปในน้ำในน้ำมันอิมัลชัน
โดยการผสมหญ้าสูงและมีความเสถียร โดยมีแนวโน้ม
ผลเล็กขนาดหยดโดยเป็นผลของการลดความตึงเครียดระหว่าง
และเพิ่มความยืดหยุ่น (
( มาร์เกซ et al . , 2010 pawlik et al . , 2010 ) .
ชุดของน้ำมันในน้ำอิมัลชันถูกผลิตด้วยน้ำ 10 % โดยน้ำหนัก
ในน้ำมันดอกทานตะวัน และ 9 โดยน้ำหนักในน้ำมันมีแนวโน้มต่อเนื่องระยะ
กับความเข้มข้นของแคลเซียมคลอไรด์ หลากหลาย รูปที่ 4 ต่ำปริมาณน้ำ
ถูกเลือกเพื่อลดผลกระทบของการรวมตัว
ที่เกิดจากการชนกันหยดก่อนรูปแบบใหม่อินเตอร์เฟซ
เคลือบด้วยอิมัลซิไฟเออร์ . มีแนวโน้มถูกใช้เป็น adsorbs บน
อินเตอร์เฟซได้อย่างรวดเร็ว ( G ü lseren และ corredig , 2012 ) และมีประสิทธิภาพในการผลิตมาก
w / o อิมัลชัน ( เฉิง et al . , 2006 ;
surh et al . , 2006 ; pawlik et al . , 2010 ; เล r é v éฉีก et al . , 2011 ) .
รูปที่ 4 แสดงให้เห็นว่าโดย การเพิ่มความเข้มข้นของคลอไรด์และแคลเซียม
ขนาดหยดของอิมัลชันหลังจากผ่านหนึ่งลดลง
200 nm 80 nm ในไมโครฟล ไดซเซอร์ และ จาก 130 nm

80 nm ใน hph .ขนาดอนุภาคที่เล็กที่สุดด้วย
2 % โดยน้ำหนักพบว่าแคลเซียมคลอไรด์ เหตุผลสำหรับความแตกต่างของขนาดหยด
ได้รับการถกเถียงในวรรณคดี เป็นทั้งผลของการลดความหนาของชั้นคู่

( ไฟฟ้าและลดความตึงเครียดเพื่ออนุญาตให้แน่น บรรจุของอิมัลซิไฟเออร์
ที่อินเตอร์เฟซ ( pawlik et al . , 2010 ; bohinc et al . , 2001 ) หรือ
เกลือช่วยลดระหว่างกิจกรรมของกรดไขมันในน้ำมันและ
จึงสร้างสัดบรรจุมีแนวโน้มยังลดความตึงเครียดระหว่าง
( มาร์เกซ et al . , 2010 ) ในการพิจารณาหลัง
ทฤษฎี 1 % โดยน้ำหนักของกรดโอเลอิกถูกเพิ่มลงในน้ำมันทานตะวัน

เพิ่มกรดไขมัน .
ตารางที่ 1 แสดงที่เล็กที่สุดขนาดหยดกับ
สังเกตเติมเกลือและไม่มีกรดไขมันเพิ่มเติม นี้แสดงให้เห็นว่าตน
ของกรดไขมันในน้ำมันจะมีผลต่อระยะสุดท้ายหยด
ขนาดของอิมัลชัน เป็นกรดไขมันที่เป็นไอออนและคาดว่า
เคลื่อนไหวในน้ำมันและน้ำ เฟสมันอาจจะคาดว่า
ผสมเอสพี ชั้นมีรูปแบบการลดอัตราการดูดซับของ
มีแนวโน้มและมีประสิทธิผล นี้เพิ่มเวลาในการดูดซึมนำไปสู่
โอกาสของการชนกันของอนุภาค และการเพิ่มขึ้นของขนาดหยด

ชัน มันไม่น่าลดลงในขนาดหยดกับ
เพิ่มเกลือเป็น แต่เพียงผู้เดียวเนื่องจากการลดผลกระทบของกรดไขมัน .
2 โต๊ะ พบว่าโดยการเพิ่มความเข้มข้นของเกลือในน้ำ
เฟสให้ความเข้มข้นของมีแนวโน้มความตึงเครียด (
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 )