In such a society, it is significan

In such a society, it is significant that Utterson, so respectable himself, is known for his willingness to remain friends with people whose reputations have been damaged, or ruined. This aspect of his personality suggests not only a sense of charity, but also hints that Utterson is intrigued, in some way, by the darker side of the world—the side that the truly respectable, like Enfield, carefully avoid. It is this curiosity on Utterson’s part that leads him to investigate the peculiar figure of Mr. Hyde rather than avoid looking into matters that could touch on scandal.

However, while Utterson may take an interest in affairs that polite society would like to ignore, he remains a steadfast rationalist and a fundamentally unimaginative man without a superstitious bone in his body. One of the central themes of the novel is the clash between Victorian rationalism and the supernatural, and Utterson emerges as the embodiment of this rationality, always searching out the logical explanation for events and deliberately dismissing supernatural flights of fancy. Enfield approaches the world in much the same way, serving as another representative of the commonsense approach. By allowing these men and their Victorian perspectives to dominate the novel’s point of view, Stevenson proves better able to dramatize the opposition between the rationalism that they represent and the fantastical subject matter that comes under scrutiny in this focus. However, while this method contributes much to the story’s overall effect, it also presents a challenge for Stevenson. The author must struggle to convey to us a sense of metaphysical dread surrounding Hyde, even as he situates his novel’s viewpoint with men who never feel such emotions themselves.
In the opening chapter, Stevenson overcomes this challenge by highlighting his characters’ inability to express and come to terms with the events that they have witnessed. “There is something wrong with [Hyde’s] appearance,” Enfield says. “I never saw a man I so disliked, and yet I scarce know why. He must be deformed somewhere; he gives a strong feeling of deformity, although I couldn’t specify the point.” In other words, Hyde’s ugliness is not physical but metaphysical; it attaches to his soul more than to his body. Enfield and, later, Utterson, whose minds are not suited to the metaphysical, can sense Hyde’s uncanniness but cannot describe it. Their limited imaginations fail them as they approach the eerie and inexplicable; as rational clashes with irrational, language breaks down.Even as it plunges us into the mysterious happenings surrounding Mr. Hyde, the first chapter highlights the proper, respectable, eminently Victorian attitudes of Enfield and Utterson. The text describes these men as reserved—so reserved, in fact, that they can enjoy a lengthy walk during which neither man says a word. Declining to indulge their more impulsive thoughts and feelings, they display a mutual distaste for sensation and gossip. They steer away from discussing the matter of Hyde once they realize it involves someone Utterson knows. The Victorian value system largely privileged reputation over reality, and this prioritization is reflected both in the narrator’s remarks about Utterson and Enfield and in the characters’ own remarks about gossip and blackmail. In a society so focused on reputation, blackmail proves a particularly potent force, since those possessing and concerned with good reputations will do anything they can to preserve them. Thus, when Hyde tramples the little girl, Enfield and the crowd can blackmail him into paying off her family; Hyde’s access to a respectable man’s bank account leads Enfield to leap to the conclusion that Hyde is blackmailing his benefactor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่นสังคม เป็นสำคัญว่า Utterson ให้เกียรติตัวเอง เป็นหนึ่งในความตั้งใจของเขายังคงอยู่ กับคนที่ย่อมได้รับความเสียหาย หรือเจ๊ง บุคลิกภาพด้านนี้แนะนำไม่เพียงแต่ความรู้สึกของกุศล แต่ยัง คำแนะนำที่ Utterson เป็นที่ประหลาดใจ ในบางวิธี โดยด้านของโลก — ด้านที่ได้รับการฝีกอบรม เช่นแอนฟิวส์ ระมัดระวังหลีกเลี่ยง อยากนี้ในส่วนของ Utterson ที่เขาตรวจสอบรูปร่างแปลกประหลาดของไฮด์นาย มากกว่าที่หลีกเลี่ยงการมองเป็นเรื่องที่สามารถสัมผัสสแกนดัล ได้อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ Utterson อาจมีความสนใจในกิจการก็สังคมสุภาพละเว้น เขายังคง steadfast rationalist และคนโง่ความไม่คร่ำครึกระดูกในร่างกายของเขา รูปแบบศูนย์กลางของนิยายคือการปะทะกันระหว่าง rationalism วิกตอเรียและเหนือ และ Utterson ขึ้นเป็นศูนย์รวมแห่งนี้ rationality เสมอการค้นหาคำอธิบายเหตุการณ์ทางตรรกะ และโดยเจตนา dismissing บินเหนือธรรมชาติของการนึกคิด แอนฟิวส์ใกล้โลกมากแบบเดียวกับ ให้บริการเป็นตัวแทนอื่นวิธี commonsense โดยการอนุญาตให้คนเหล่านี้และมุมมองของพวกเขาวิคตอเรียครองมองของนวนิยาย สตีเวนสันพิสูจน์ดี dramatize ฝ่ายค้านระหว่าง rationalism ที่พวกเขาแสดงและเรื่องแปลกประหลาดที่มาภายใต้ scrutiny ในนี้ได้ อย่างไรก็ตาม ขณะนี้วิธีการจัดสรรมากถึงผลโดยรวมของเรื่อง มันยังนำเสนอความท้าทายสำหรับสตีเวนสัน ผู้เขียนต้องต่อสู้เพื่อแสดงให้เรารู้สึกกลัวขัดแย้งรอบไฮด์ แม้ในขณะที่เขาอยู่ที่จุดชมวิวของนวนิยายของเขากับคนที่ไม่เคยรู้สึกเช่นอารมณ์ตัวเองIn the opening chapter, Stevenson overcomes this challenge by highlighting his characters’ inability to express and come to terms with the events that they have witnessed. “There is something wrong with [Hyde’s] appearance,” Enfield says. “I never saw a man I so disliked, and yet I scarce know why. He must be deformed somewhere; he gives a strong feeling of deformity, although I couldn’t specify the point.” In other words, Hyde’s ugliness is not physical but metaphysical; it attaches to his soul more than to his body. Enfield and, later, Utterson, whose minds are not suited to the metaphysical, can sense Hyde’s uncanniness but cannot describe it. Their limited imaginations fail them as they approach the eerie and inexplicable; as rational clashes with irrational, language breaks down.Even as it plunges us into the mysterious happenings surrounding Mr. Hyde, the first chapter highlights the proper, respectable, eminently Victorian attitudes of Enfield and Utterson. The text describes these men as reserved—so reserved, in fact, that they can enjoy a lengthy walk during which neither man says a word. Declining to indulge their more impulsive thoughts and feelings, they display a mutual distaste for sensation and gossip. They steer away from discussing the matter of Hyde once they realize it involves someone Utterson knows. The Victorian value system largely privileged reputation over reality, and this prioritization is reflected both in the narrator’s remarks about Utterson and Enfield and in the characters’ own remarks about gossip and blackmail. In a society so focused on reputation, blackmail proves a particularly potent force, since those possessing and concerned with good reputations will do anything they can to preserve them. Thus, when Hyde tramples the little girl, Enfield and the crowd can blackmail him into paying off her family; Hyde’s access to a respectable man’s bank account leads Enfield to leap to the conclusion that Hyde is blackmailing his benefactor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสังคมที่ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ Utterson ดังนั้นนับถือตัวเอง เป็นที่รู้กันว่าเขาเต็มใจที่จะอยู่เป็นเพื่อนกับคนที่มีชื่อเสียงที่ได้รับความเสียหายหรือเสียหาย this aspect ของเบลล่าาเคา not เลย a sense ของ charity , มี also hints that utterson is intrigued กับ some way , by the darker การออกแบบและการออกแบบของ that the ปิดไว้ข้อเสนอของ enfield ,อย่างหลีกเลี่ยง มันคือความสงสัยใน Utterson เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาไปตรวจสอบตัวเลขประหลาดของมิสเตอร์ไฮด์ แทนที่จะหลีกเลี่ยงมองเข้าไปในเรื่องที่สามารถจับในเรื่องอื้อฉาว

แต่ในขณะที่ Utterson อาจสนใจในกิจการที่สุภาพสังคมต้องการที่จะละเว้นเขายังคงเป็นคนมีเหตุผลแน่วแน่และชายลึกซึ้ง unimaginative ไม่มีกระดูกไสยในร่างกายของเขา one ของ the themes กล่าว และจันทร์ is the clash between rationalism victorian ( the supernatural , ( utterson emerges as the สอดรู้สอดเห็นของ rationality จาก always searching ๆ the ออม logical for events ( deliberately dismissing supernatural เล็กน้อยของ fancy .ฟีลด์เข้าใกล้โลกในลักษณะเดียวกับบริการอื่น เช่นตัวแทนของ commonsense วิธีการ โดยให้คนเหล่านี้และของพวกเขาวิคตอเรียมุมมองครองจุดของนวนิยายของมุมมอง , Stevenson พิสูจน์ที่ดีสามารถทำให้เกินความเป็นจริงฝ่ายค้านระหว่างเหตุผลที่พวกเขาเป็นตัวแทนและประหลาดมาภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงในเรื่องที่สนใจนี้ อย่างไรก็ตามในขณะที่วิธีการนี้มีส่วนช่วยมากในเรื่องของผลกระทบโดยรวมก็ยังนำเสนอความท้าทายสำหรับสตีเวนสัน the author must ครบครัน to convey to อีกครั้ง a sense ของ metaphysical dread surrounding hyde , even as he situates his จันทร์นี้นานหน่อย with men who never feel such emotions เสมอใน
in the สุนัข Post ,