In contrast, people who blame the r

In contrast, people who blame the relationship itself believe that irreconcilable
differences made the breakup unavoidable. Because neither
partner is to blame for this incompatibility, people are likely to have few
regrets (neither remorse for their own actions nor hostility toward their
former spouses) and may find it relatively easy to develop a lifestyle and
identity apart from the marriage. In summary, we suggest that attributions
that avoid blame and define the divorce as an unfortunate but unavoidable
event are likely to generate the fewest negative emotions, and hence, best
facilitate adjustment. Of course, it also is possible that people who adjust
well to divorce tend to adopt attributions that blame the relationship rather
than a particular person or set of circumstances. Although it is not possible
to disentangle the direction of effects in this study, the two processes may
reinforce one another.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทางตรงกันข้าม คนที่ตำหนิความสัมพันธ์เองเชื่อที่ irreconcilableความแตกต่างได้แบ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องจากไม่หุ้นส่วนเป็นโทษสำหรับความไม่เข้ากันนี้ คนมีแนวโน้มที่จะมีน้อยregrets (ไม่ไม่ต้องสำหรับการดำเนินการหรือเป็นศัตรูต่อตนเองของพวกเขาอดีตคู่สมรส) และอาจพัฒนาชีวิตง่าย และตัวนอกสมรส ในสรุป แนะ attributionsหลีกเลี่ยงการตำหนิ และกำหนดศาล เป็นความโชคร้าย แต่หลีกเลี่ยงไม่ได้เหตุการณ์มีแนวโน้ม การสร้างอารมณ์ติดลบน้อยที่สุด ดังนั้น ที่ดีที่สุดช่วยปรับปรุง แน่นอน นอกจากนี้ยังเป็นคนที่ปรับปรุงด้วยการหย่าร้างมักจะ นำ attributions ที่ตำหนิความสัมพันธ์ค่อนข้างกว่าคนหรือชุดของสถานการณ์ ถึงแม้ว่าเป็นไปไม่ได้การสยายทิศทางในการศึกษานี้ อาจจะมีกระบวนการสองเสริมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทางตรงกันข้ามคนที่ตำหนิความสัมพันธ์ของตัวเองเชื่อว่ากันไม่ได้แตกต่างกันทำให้การล่มสลายหลีกเลี่ยงไม่ เพราะไม่พันธมิตรที่จะตำหนิสำหรับความไม่ลงรอยกันนี้ผู้คนมีแนวโน้มที่จะมีไม่กี่เสียใจ(ไม่สำนึกผิดในการกระทำของตัวเองหรือเป็นปรปักษ์ต่อของพวกเขาคู่สมรสเดิม) และอาจจะพบว่ามันค่อนข้างง่ายที่จะพัฒนาไลฟ์สไตล์และตัวตนที่แตกต่างจากการแต่งงาน โดยสรุปเราชี้ให้เห็นว่าการอ้างเหตุผลที่หลีกเลี่ยงและกำหนดโทษการหย่าร้างเป็นโชคร้ายแต่หลีกเลี่ยงไม่ได้กรณีที่มีแนวโน้มที่จะสร้างอารมณ์เชิงลบน้อยที่สุดและด้วยเหตุนี้ที่ดีที่สุดอำนวยความสะดวกในการปรับตัว แน่นอนมันยังเป็นไปได้ว่าคนที่ปรับตัวได้ดีในการหย่าร้างมีแนวโน้มที่จะนำมาใช้ในการอ้างเหตุผลว่าตำหนิความสัมพันธ์ค่อนข้างกว่าบุคคลใดบุคคลหนึ่งหรือชุดของสถานการณ์ แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะคลี่คลายทิศทางของผลกระทบในการศึกษาครั้งนี้ทั้งสองกระบวนการอาจเสริมอีกคนหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทางตรงกันข้าม ผู้ที่ตำหนิความสัมพันธ์เองเชื่อว่าความแตกต่างเข้ากันไม่ได้
ตัดสินใจบอกเลิกย่อม เพราะทั้งคู่เป็นโทษ
เข้ากันไม่ได้นี้ผู้คนมีแนวโน้มที่จะมีไม่กี่
เสียใจ ( ทั้งที่สำนึกผิดที่ตนเองกระทำ หรือความเป็นปรปักษ์ต่อ
อดีตคู่สมรส ) และอาจจะพบว่ามันค่อนข้างง่ายที่จะพัฒนาวิถีชีวิตและ
ตัวตนนอกเหนือจากการแต่งงานสรุปแล้ว เราแนะนำให้หลีกเลี่ยงการ
ที่ตำหนิและกำหนดหย่าเป็นโชคร้าย แต่หลีกเลี่ยงไม่ได้
เหตุการณ์มีแนวโน้มที่จะสร้างอารมณ์เชิงลบน้อยที่สุด และเพราะที่สุด
อํานวยความสะดวกในการปรับ แน่นอน มันก็เป็นไปได้ว่า คนที่ปรับ
ดีหย่ามีแนวโน้มที่จะยอมรับการว่าโทษความสัมพันธ์ค่อนข้าง
กว่าบุคคลใดบุคคลหนึ่งหรือชุดของเหตุการณ์ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้
เพื่อคลายทิศทางของผลการศึกษาสองกระบวนการอาจ
เสริมสร้างซึ่งกันและกัน