The Present StudyThe present study

The Present Study
The present study provided a temporal evaluation of the relation between
moral disengagement and children’s involvement in bullying behavior
by investigating the relation between changes in bullying behavior and
changes in moral disengagement. Specifically, the study investigated changes
in disengagement levels among children who had either experienced a
decrease in bullying behavior (+T1 to −T2, desisted bullies) or children
who had shown stable high levels of bullying behavior (+T1 to +T2, stable
bullies). Based upon the disengagement theory as well as previous empirical
findings, two hypotheses were tested:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาปัจจุบันการศึกษาปัจจุบันให้ประเมินขมับของความสัมพันธ์ระหว่างdisengagement คุณธรรมและการมีส่วนร่วมของเด็กในลักษณะ bullyingโดยตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม bullying และการเปลี่ยนแปลงใน disengagement คุณธรรม โดยเฉพาะ การเปลี่ยนแปลงการศึกษาตรวจสอบระดับ disengagement ระหว่างเด็กที่มีทั้งประสบการณ์ลดลง bullying พฤติกรรม (+ T1 กับ −T2, desisted bullies) หรือเด็กที่มีแสดงระดับสูงเสถียรภาพ bullying พฤติกรรม (T1 ไป + T2 มั่นคงbullies) โดย ตามทฤษฎี disengagement และก่อนหน้านี้ประจักษ์ทดสอบพบ สมมุติฐานที่สอง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาปัจจุบัน
การศึกษาในปัจจุบันให้การประเมินผลชั่วคราวของความสัมพันธ์ระหว่าง
หลุดพ้นทางศีลธรรมและการมีส่วนร่วมของเด็กในพฤติกรรมข่มขู่
โดยการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมการข่มขู่และ
การเปลี่ยนแปลงในการหลุดพ้นศีลธรรม โดยเฉพาะการศึกษาตรวจสอบการเปลี่ยนแปลง
ในระดับหลุดพ้นในหมู่เด็กที่มีประสบการณ์ทั้ง
การลดลงของพฤติกรรมข่มขู่ (T1 + เพื่อ -T2, เลิกรังแก) หรือเด็ก
ที่ได้แสดงให้เห็นในระดับสูงที่มีเสถียรภาพของพฤติกรรมข่มขู่ (T1 + ถึง + T2 มั่นคง
รังแก ) ตามทฤษฎีหลุดพ้นเช่นเดียวกับการทดลองก่อนหน้านี้
ผลการวิจัยทั้งสองได้มีการทดสอบสมมติฐาน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาการศึกษาให้ประเมินผล

เป็นอิสระชั่วคราวของความสัมพันธ์ระหว่างคุณธรรมและเด็กมีส่วนร่วมในพฤติกรรมการรังแก
โดยตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมการรังแกและ
เป็นแบบอย่างทางศีลธรรม โดยศึกษาการเปลี่ยนแปลง
ในความเป็นอิสระระดับในหมู่เด็กที่ได้ให้ประสบการณ์
ในการลดพฤติกรรม ( T1 ถึง− 2 desisted รังแก ) หรือลูก
ที่แสดงมั่นคงระดับสูงของพฤติกรรม ( T1 กับ T2 , กลั่นแกล้งรังแกมั่นคง
) ตามทฤษฎีความเป็นอิสระเช่นเดียวกับประจักษ์ผล
ก่อนหน้านี้สองสมมติฐาน :