In the Thai social system, the vill

In the Thai social system, the village is the unit. It was in former days, a self-contained one in its economy and needs. The people's habits and customs were based mainly o n agriculture and religion. Most villages had a Buddhist monastery and a shrine for a village deity. The monastery served their spiritual as well as the people's education. All arts, crafts and learning emanated from the monastery. From birth till death it centred round it. Its precincts were the meeting place for social gatherings on festive occasions. As to the village shrine it was used only occasionally in times of distress or on New Year's Day when offerings were made. It had nothing to do with Buddhism. 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระบบสังคมไทย หมู่บ้านเป็นหน่วย ก็ในอดีตวัน หนึ่งในตนเองอยู่ในเศรษฐกิจและความต้องการของ ตามนิสัยและประเพณีของผู้คนส่วนใหญ่เป็นเกษตร n o และศาสนา หมู่บ้านมีวัดพุทธและศาลเจ้าของพระเจ้าวิลเลจ รับการยกย่องให้พวกเขาเป็นผู้นำในการ ทั้งหมดศิลปะ งานฝีมือ และเรียนรู้ emanated จากอาราม เกิดจนถึงตายจาก นั้นศูนย์กลางรอบมัน ของมณฑลมีประชุมสำหรับการสังสรรค์ในโอกาสเทศกาล เป็นศาลเจ้าของหมู่บ้าน ถูกใช้เฉพาะในเวลาทุกข์ หรือวันขึ้นปีใหม่เมื่อทำเหนื่อยบางครั้ง มันมีอะไรกับพระพุทธศาสนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระบบสังคมไทย, หมู่บ้านเป็นหน่วย มันเป็นที่ในสมัย​​ก่อนตนเองมีหนึ่งในระบบเศรษฐกิจและความต้องการของตน นิสัยของผู้คนและศุลกากรถูกตามหลักในการเกษตรและศาสนา หมู่บ้านส่วนใหญ่มีวัดพุทธและศาลเจ้าสำหรับหมู่บ้านเทพ วัดทำหน้าที่ทางจิตวิญญาณของพวกเขาเช่นเดียวกับการศึกษาของผู้คน ศิลปะทุกงานฝีมือและการเรียนรู้ที่เล็ดลอดออกมาจากวัด ตั้งแต่เกิดจนตายมันเป็นศูนย์กลางรอบมัน อันมันเป็นสถานที่นัดพบสำหรับการพบปะสังสรรค์ในโอกาสการเฉลิมฉลอง ในฐานะที่เป็นศาลเจ้าหมู่บ้านมันถูกใช้เป็นครั้งคราวเท่านั้นในช่วงเวลาของความทุกข์หรือในวันปีใหม่เมื่อข้อเสนอที่ถูกสร้างขึ้น มันมีอะไรจะทำอย่างไรกับพระพุทธศาสนา 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระบบสังคมไทย หมู่บ้านเป็นหน่วย มันเป็นอดีตวัน มีหนึ่งในระบบเศรษฐกิจของประเทศและความต้องการ นิสัยของผู้คนและธรรมเนียมตามหลัก o n การเกษตรและศาสนา หมู่บ้านส่วนใหญ่มีวัดและศาลเจ้าของหมู่บ้านเทพ . วัดเสิร์ฟมโนมัยตลอดจนการศึกษาของประชาชน ทั้งหมดศิลปะศิลปะและการเรียนรู้ emanated จากวัด ตั้งแต่เกิดจนถึงตาย มันเป็นศูนย์กลางรอบ ของที่ขาย เป็นสถานที่ประชุมสำหรับการชุมนุมทางสังคมในโอกาสเทศกาล เป็นศาลเจ้าก็ใช้เป็นครั้งคราวเท่านั้นในยามทุกข์หรือในวันปีใหม่เมื่อบูชาได้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับพระพุทธศาสนา