1. IntroductionThe environmental im

1. Introduction
The environmental impact of non-biodegradable plastic material wastes is of increasing global concern. There is an urgent need to develop renewable and environmentally friendly bio-based polymeric materials (Khwaldia, Arab-Tehrany, & Desobry, 2010). Edible bio-based films have been investigated for their abilities to avoid moisture loss or water absorption by the food matrix, oxygen penetration to the food material, aromas loss and solute transports (Dutta, Tripathi, Mehrotra, & Dutta, 2009). Gelatin one of the most studied biopolymers for its film-forming capacity and applicability as an outer covering to protect food against drying, light, and oxygen (Gómez-Guillén et al., 2009a).

Fish gelatin has gained importance in recent years as a result of the outbreak of bovine spongiform encephalopathy, and the banning of collagen from pig skin and bone in some regions for religious reasons. Furthermore, fish skin, which is a major byproduct of the fish-processing industry, causing waste and pollution, could provide a valuable source of gelatin (Badii & Howell, 2006). With the appropriate film forming properties and good barriers against oxygen and aromas at low and intermediate relative humidity, gelatin is suitable for production of biodegradable packaging materials, as reviewed by Gómez-Guillén et al. (2009b). However, gelatin has relatively poor water barrier and mechanical properties, which is the main drawbacks of gelatin films for application as packaging material (Chiou et al., 2008). One of the effective strategies, allowing maintaining the biodegradability, is to elaborate biocomposites by association of fish gelatin with other biopolymers exhibiting film forming properties and derived from renewable resources.

Chitosan is a natural polymer obtained by deacetylation of chitin, and when compared with other polysaccharides, chitosan has several advantages such as biocompatibility, biodegradability and no toxicity, while also presenting functional properties as bacteriostatic and fungistatic (Dutta et al., 2009 and Shahidi et al., 1999). Chitosan-based materials may be used as edible films or coatings due to their unique property of increased viscosity upon hydration. Furthermore, chitosan films are tough, long-lasting, flexible, and very difficult to tear (Jeon, Kamil, & Shahidi, 2002). Hence, duo to these interesting properties such as excellent film-forming capacity and good barrier and mechanical properties, it’s a suitable material for designing packaging structures (Aider, 2010 and Martins et al., 2012). Because of its properties such as bioactivity, high mechanical strength and moisture transfer generally lower than pure gelatin films, a combination of fish gelatin with chitosan as blend could produce biocomposites with novel properties (Kolodziejska et al., 2007 and Sionkowska et al., 2004).

Although some studies dealing with gelatin and chitosan composites have been performed, there is no previous report on the effect of different proportions of these biopolymers in the form of composites on the physico-chemical properties of fish gelatin-based films. Moreover, most of these studies have been focused on bovine hide gelatin and research about composite films prepared from fish gelatin are limited (Pereda et al., 2011 and Rivero et al., 2009). Fish gelatin (especially cold-water fish gelatins) film, exhibits lower water vapour permeability than bovine or porcine gelatin, and this attributed to increased hydrophobicity due to lower proline and hydroxyproline contents, as the hydroxyl group of hydroxyproline is normally available to form hydrogen bonds with water molecules (Avena-Bustillos et al., 2006). Therefore, fish gelatin is a good alternate to consider when dealing with composite edible films aimed at reducing water vapour transmission. Upon considering the best characteristics of fish gelatin and chitosan separately, we speculated that their combination would lead to better films than those formed by each individual material alone.

Hence, the objectives of the present work were to examine the effect of different ratios of fish gelatin/chitosan on the functional characteristics of blend films such as water vapour permeability (WVP), film solubility, transparency and mechanical properties. The characterisation of biocomposites by thermal analysis (DSC) and infrared spectroscopy (FTIR) was performed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำสิ่งแวดล้อมของเสียวัสดุพลาสติกสลายไม่ใช่เพิ่มปัญหาโลกได้ มีความจำเป็นเร่งด่วนพัฒนาทดแทน และสิ่งแวดล้อมทางชีวภาพตามชนิดวัสดุ (Khwaldia, Tehrany อาหรับ และ Desobry, 2010) กินตามไบโอฟิล์มได้ถูกตรวจสอบสำหรับความสามารถของพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงความชื้นสูญเสียหรือน้ำดูดซึมอาหารเมตริกซ์ ออกซิเจนเจาะวัสดุอาหาร สูญเสียกลิ่น และตัวขนส่ง (Dutta ทริพาที Mehrotra และ Dutta, 2009) ตุ๋น biopolymers studied สุดหนึ่งฟิล์มขึ้นรูปความจุและความเกี่ยวข้องของเป็นการหุ้มป้องกันอาหารแห้ง แสง และออกซิเจน (Gómez Guillén et al., 2009a)ปลาตุ๋นได้รับความสำคัญในปีที่ผ่านมาจากการระบาดของ encephalopathy spongiform วัว และห้ามสร้างคอลลาเจนจากผิวหนังหมูและกระดูกในบางภูมิภาคด้วยเหตุผลทางศาสนา นอกจากนี้ ผิว ปลาซึ่งเป็นพลอยที่สำคัญของอุตสาหกรรมแปรรูปปลา ก่อให้เกิดขยะและมลภาวะ สามารถให้แหล่งมีคุณค่าของตุ๋น (Badii & Howell, 2006) กับฟิล์มที่เหมาะสมที่เป็นคุณสมบัติและอุปสรรคกับออกซิเจนและกลิ่นที่ดีที่ความชื้นสัมพัทธ์ต่ำ และปานกลาง ตุ๋นจะเหมาะสำหรับการผลิตวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ย่อยสลายยาก เป็นทานโดย Gómez Guillén et al. (2009b) อย่างไรก็ตาม ตุ๋นได้อุปสรรคน้ำค่อนข้างยากจนและคุณสมบัติทางกล ซึ่งเป็นข้อเสียหลักของภาพยนตร์ตุ๋นสำหรับใช้เป็นบรรจุภัณฑ์ (Chiou et al., 2008) กลยุทธ์มีประสิทธิภาพ ช่วยรักษา biodegradability คือการอธิบาย biocomposites โดยสมาคมปลาตุ๋นกับ biopolymers อื่น ๆ ฟิล์มเป็นคุณสมบัติอย่างมีระดับ และได้มาจากทรัพยากรทดแทนไคโตซานเป็นพอลิเมอร์ธรรมชาติที่มีได้ โดย deacetylation ของไคทิน และเมื่อเปรียบเทียบกับอื่น ๆ polysaccharides ไคโตซานมีข้อดีหลายประการเช่น biocompatibility, biodegradability และความไม่เป็น พิษ ในขณะที่ยัง นำเสนอคุณสมบัติการทำงานเป็น bacteriostatic และ fungistatic (Dutta et al., 2009 และ Shahidi และ al., 1999) อาจใช้วัสดุที่ใช้ไคโตซานเป็นกินฟิล์มหรือเคลือบเนื่องจากคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขาของความหนืดเพิ่มขึ้นตามไล่น้ำ นอกจากนี้ ฟิล์มไคโตซานได้ยาก ยาวนาน ยืดหยุ่น และยากมากที่จะฉีก (เจิน Kamil, & Shahidi, 2002) ดังนั้น duo คุณสมบัติทางกลและคุณสมบัติน่าสนใจเหล่านี้กำลังเป็นภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และสิ่งกีดขวางที่ดี ได้วัสดุที่เหมาะสมสำหรับการออกแบบโครงสร้างบรรจุภัณฑ์ (Aider, 2010 และ Martins et al., 2012) เนื่องจากคุณสมบัติ เป็นทางชีวภาพ ความแข็งแรงเชิงกลสูง และถ่ายโอนความชื้นโดยทั่วไปต่ำกว่าฟิล์มบริสุทธิ์ตุ๋น รวมปลาตุ๋นด้วยไคโตซานเป็นผสมผสานสามารถผลิต biocomposites มีคุณสมบัตินวนิยาย (Kolodziejska et al., 2007 และ Sionkowska et al., 2004)แม้ว่ามีการดำเนินการศึกษาบางจัดการกับคอมโพสิตตุ๋นและไคโตซาน เป็นรายงานก่อนหน้านี้ไม่มีในผลของสัดส่วนที่แตกต่างกันของ biopolymers เหล่านี้ในรูปแบบของคอมโพสิตดิออร์คุณสมบัติของฟิล์มที่ใช้ตุ๋นปลา นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ได้ถูกเน้นซ่อนวัวตุ๋น และวิจัยเกี่ยวกับฟิล์มคอมโพสิตที่เตรียมจากปลาตุ๋นมีจำกัด (Pereda et al., 2011 และ Rivero et al., 2009) ปลาตุ๋น (cold-water โดยเฉพาะอย่างยิ่งปลา gelatins) จัดแสดงต่ำกว่าไอน้ำ permeability กว่าวัว หรือช่วงตุ๋น และการนี้เกิดจากการเพิ่ม hydrophobicity proline ล่างและ hydroxyproline เนื้อหา เป็นกลุ่มไฮดรอกซิล hydroxyproline ปกติพร้อมแบบฟอร์มพันธบัตรไฮโดรเจนกับโมเลกุลของน้ำ (Avena Bustillos et al., 2006) ดังนั้น ปลาตุ๋นเป็นสำรองดีเพื่อพิจารณาเมื่อจัดการกับคอมโพสิตฟิล์มกินมุ่งลดการส่งไอน้ำ เมื่อพิจารณาลักษณะดีของปลาตุ๋นและไคโตซาน ต่างหาก เราคาดว่า ชุดของพวกเขาจะนำไปสู่ภาพยนตร์ดีกว่าเกิดขึ้นจากวัสดุแต่ละแต่ละคนเดียวกันดังนั้น วัตถุประสงค์ของการทำงานปัจจุบันได้ตรวจสอบผลของอัตราส่วนต่าง ๆ ของปลาตุ๋น/ไคโตซานลักษณะหน้าที่ของฟิล์มผสมไอน้ำ permeability (WVP), ฟิล์มละลาย ความโปร่งใส และคุณสมบัติทางกล ตรวจลักษณะเฉพาะของของ biocomposites โดยการวิเคราะห์ความร้อน (DSC) และกอินฟราเรด (FTIR) ที่ดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ผลกระทบสิ่งแวดล้อมของที่ไม่ย่อยสลายของเสียวัสดุพลาสติกเป็นกังวลที่เพิ่มขึ้นทั่วโลก มีความจำเป็นเร่งด่วนในการพัฒนาชีวภาพวัสดุพอลิเมทดแทนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม (Khwaldia, อาหรับ Tehrany และ Desobry 2010) เป็น ภาพยนตร์ชีวภาพกินได้รับการตรวจสอบความสามารถของพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียความชุ่มชื้นหรือการดูดซึมน้ำโดยเมทริกซ์อาหารเจาะออกซิเจนไปยังวัสดุอาหารกลิ่นและการสูญเสียตัวละลายคมนาคม (Dutta, Tripathi, Mehrotra และ Dutta, 2009) เจลาตินหนึ่งในโพลิเมอร์จากธรรมชาติการศึกษามากที่สุดสำหรับความจุในการขึ้นรูปฟิล์มและการบังคับใช้ที่เป็นเปลือกนอกที่จะปกป้องอาหารกับการอบแห้ง, แสงและออกซิเจน (Gómez-Guillén et al., 2009A) ปลาเจลาตินที่ได้รับความสำคัญในปีที่ผ่านมาเป็น ผลมาจากการระบาดของเชื่องช้า spongiform encephalopathy และห้ามคอลลาเจนจากหนังหมูและกระดูกในบางพื้นที่สำหรับเหตุผลทางศาสนา นอกจากนี้หนังปลาซึ่งเป็นผลพลอยได้ที่สำคัญของอุตสาหกรรมการประมงที่ก่อให้เกิดของเสียและมลพิษที่จะให้เป็นแหล่งที่มีคุณค่าของเจลาติน (Badii และเวลล์, 2006) กับภาพยนตร์ที่เหมาะสมสร้างคุณสมบัติและอุปสรรคที่ดีกับออกซิเจนและกลิ่นที่ต่ำและกลางความชื้นสัมพัทธ์เจลาตินที่เหมาะสำหรับการผลิตวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ย่อยสลายได้เช่นการตรวจสอบโดยโกเมซGuillénและคณะ (2009b) อย่างไรก็ตามเจลาตินมีอุปสรรคน้ำค่อนข้างยากจนและสมบัติเชิงกลซึ่งเป็นข้อเสียที่สำคัญของภาพยนตร์เจลาตินสำหรับการใช้งานเป็นวัสดุบรรจุภัณฑ์ (ชิว et al., 2008) หนึ่งในกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพที่ช่วยให้การรักษาย่อยสลายทางชีวภาพคือการทำอย่างละเอียดคอมพอสิตชีวภาพโดยสมาคมของเจลาตินปลาที่มีโพลิเมอร์จากธรรมชาติอื่น ๆ ที่แสดงภาพยนตร์และการสร้างคุณสมบัติที่ได้มาจากทรัพยากรทดแทนไคโตซานเป็นพอลิเมอธรรมชาติที่ได้จากเบสิกของไคตินและเมื่อเทียบกับ polysaccharides อื่น ๆ ไคโตซานมีข้อดีหลายประการเช่น biocompatibility, ย่อยสลายทางชีวภาพและความเป็นพิษไม่ขณะเดียวกันก็นำเสนอคุณสมบัติการทำงานเป็น bacteriostatic และ fungistatic (Dutta et al., 2009 และ Shahidi et al., 1999) วัสดุไคโตซานที่ใช้อาจใช้เป็นฟิล์มเคลือบหรือกินได้จากการให้บริการที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขามีความหนืดเพิ่มขึ้นจากการดื่มน้ำที่เพียงพอ นอกจากนี้ฟิล์มไคโตซานที่มีความยากลำบากในระยะยาวมีความยืดหยุ่นและยากมากที่จะฉีกขาด (Jeon, Kamil และ Shahidi, 2002) ดังนั้นทั้งคู่มีคุณสมบัติที่น่าสนใจเหล่านี้เช่นความสามารถขึ้นรูปฟิล์มที่ดีเยี่ยมและอุปสรรคที่ดีและสมบัติเชิงกลมันเป็นวัสดุที่เหมาะสมสำหรับการออกแบบโครงสร้างของบรรจุภัณฑ์ (Aider, ปี 2010 และมาร์ติน et al., 2012) เนื่องจากมีคุณสมบัติเช่นทางชีวภาพมีความแข็งแรงสูงกลและโอนความชื้นโดยทั่วไปต่ำกว่าฟิล์มเจลาตินบริสุทธิ์, การรวมกันของเจลาตินปลาที่มีไคโตซานเป็นส่วนผสมที่สามารถผลิตคอมพอสิตชีวภาพที่มีคุณสมบัตินวนิยาย (Kolodziejska et al., 2007 และ Sionkowska, et al., 2004 ) ถึงแม้ว่าการศึกษาบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับเจลาตินและไคโตซานคอมโพสิตที่มีการดำเนินการยังไม่มีการรายงานก่อนหน้านี้ผลของสัดส่วนที่แตกต่างกันของโพลิเมอร์จากธรรมชาติเหล่านี้ในรูปแบบของวัสดุคอมโพสิตที่มีต่อสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของฟิล์มเจลาตินที่ใช้ปลา นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ได้รับการมุ่งเน้นไปที่ซ่อนเจลาตินวัวและการวิจัยเกี่ยวกับฟิล์มประกอบที่ทำจากเจลาตินปลาจะถูก จำกัด (Pereda et al., 2011 และริเว et al., 2009) ปลาเจลาติน (โดยเฉพาะน้ำเย็นเจลาตินปลา) ภาพยนตร์จัดแสดงนิทรรศการการซึมผ่านไอน้ำต่ำกว่าวัวหรือหมูเจลาตินและเรื่องนี้ประกอบกับไม่ชอบน้ำที่เพิ่มขึ้นอันเนื่องมาจากเนื้อหาของโพรลีนและไฮดรอกซี่ที่ต่ำกว่าเป็นกลุ่มไฮดรอกซิของ hydroxyproline เป็นปกติที่มีอยู่ในรูปแบบไฮโดรเจนพันธบัตร กับโมเลกุลของน้ำ (Avena-Bustillos et al., 2006) ดังนั้นเจลาตินปลาเป็นทางเลือกที่ดีที่จะต้องพิจารณาเมื่อต้องรับมือกับเรื่องกินคอมโพสิตพุ่งเป้าไปที่การลดการส่งผ่านไอน้ำ เมื่อพิจารณาลักษณะดีที่สุดวุ้นปลาและไคโตซานที่แยกเราสันนิษฐานว่าพวกเขารวมกันจะนำไปสู่ภาพยนตร์ดีกว่าผู้ที่เกิดจากวัสดุแต่ละบุคคลคนเดียวดังนั้นวัตถุประสงค์ของการทำงานปัจจุบันมีการตรวจสอบถึงผลกระทบของอัตราส่วนที่แตกต่างจากวุ้นปลา / ไคโตซานต่อลักษณะการทำงานของภาพยนตร์ผสมผสานเช่นการซึมผ่านไอน้ำ (WVP) ละลายฟิล์มโปร่งใสและสมบัติเชิงกล ลักษณะของคอมพอสิตชีวภาพโดยการวิเคราะห์ความร้อน (DSC) และอินฟราเรด (FTIR) ที่ได้รับการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมย่อยสลายของเสียที่เป็นวัสดุพลาสติกที่ไม่เพิ่มขึ้นทั่วโลกกังวล มีความต้องการที่จะพัฒนาพลังงานทดแทนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมชีวภาพจากวัสดุพอลิเมอร์ ( khwaldia อาหรับ tehrany & Desobry , 2010 ) กินไบโอใช้ภาพยนตร์ได้รับการตรวจสอบสำหรับความสามารถของตนเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียความชื้น หรือการดูดซึมน้ำโดยอาหารออกซิเจนเจาะวัสดุอาหาร กลิ่นการสูญเสียและตัวถูกละลายการขนส่ง ( อาทิ ทริปาธิเมโรทรา& , , อาทิ , 2552 ) เจลาตินหนึ่งของส่วนใหญ่การศึกษาโปรตีนของการให้ความจุและการบังคับใช้เป็นเปลือกเพื่อป้องกันการอบแห้งอาหารต่อแสงและออกซิเจน ( G óแมสอย่างรวดเร็วé n et al . ,

2009a )เจลาตินปลาได้รับความสำคัญในปีที่ผ่านมาเป็นผลมาจากการระบาดของโรควัวบ้าได้ และห้ามคอลลาเจนจากหนังหมูและกระดูกในบางพื้นที่สำหรับเหตุผลทางศาสนา นอกจากนี้ หนังปลา ซึ่งเป็นอาหารหลักของปลาแปรรูป อุตสาหกรรมที่ก่อให้เกิดของเสียและมลพิษ สามารถเป็นแหล่งที่มีคุณค่าของเจลาติน ( badii & Howell , 2006 )เหมาะสมกับการขึ้นรูปฟิล์ม คุณสมบัติ และอุปสรรคต่อออกซิเจน และกลิ่นหอมที่ความชื้นสัมพัทธ์ต่ำ และกลาง เจลาติน เหมาะสำหรับการผลิตบรรจุภัณฑ์ย่อยสลายได้ เท่าที่ดูโดย G é n óแมสอย่างรวดเร็ว et al . ( 2009b ) อย่างไรก็ตาม มีอุปสรรคน้ำวุ้นที่ค่อนข้างยากจน และสมบัติเชิงกลซึ่งเป็นข้อด้อยหลักของฟิล์มเจลาตินเพื่อใช้เป็นวัสดุบรรจุภัณฑ์ ( เฉียว et al . , 2008 ) หนึ่งในกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพที่ช่วยให้การรักษาย่อยสลายทางชีวภาพ คือ บรรจง biocomposites โดยสมาคมปลาเจลาตินกับโปรตีนอื่น ๆแสดงภาพยนตร์เป็นคุณสมบัติและที่มาจากแหล่งพลังงานหมุนเวียน .

ไคโตซานเป็นพอลิเมอร์ที่ได้จากธรรมชาติดีอะเซทิลเลชันของไคตินและเมื่อเทียบกับ polysaccharides อื่นๆ ไคโตซานมีข้อดีหลายประการ เช่น การรวมตัวกัน ของตัวเพียงย่อยสลายทางชีวภาพและความเป็นพิษ ในขณะที่ยังเสนอคุณสมบัติการทำงาน และเป็น bacteriostatic fungistatic ( อาทิ et al . , 2009 และ shahidi et al . , 1999 )ไคโตซานที่ใช้วัสดุที่อาจจะใช้เป็นฟิล์ม หรือ เคลือบ เนื่องจากคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขาในการเพิ่มความหนืดเมื่อความชุ่มชื้น นอกจากนี้ ไคโตซานฟิล์มเหนียว ติดทนนาน มีความยืดหยุ่น และยากมากที่จะฉีก ( จอน Kamil , & shahidi , 2002 ) ดังนั้น คู่ นี้ น่าสนใจ คุณสมบัติเช่นความสามารถในการให้ที่ดีและอุปสรรคที่ดีและคุณสมบัติเชิงกลมันเป็นวัสดุที่เหมาะสำหรับการออกแบบโครงสร้างบรรจุภัณฑ์ ( อุดหนุน 2010 และมาร์ติน et al . , 2012 ) เพราะคุณสมบัติของมัน เช่น ฤทธิ์สูง , ความแข็งแรงเชิงกลและการถ่ายโอนความชื้นโดยทั่วไปต่ำกว่าฟิล์มเจลาตินบริสุทธิ์ , การรวมกันของปลาเจลาตินที่มีไคโตซานเป็นส่วนผสม สามารถผลิต biocomposites ด้วยคุณสมบัติใหม่ ( kolodziejska et al . , 2007 และ sionkowska et al . , 2004 ) .

แม้ว่าบางการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับเจลาตินและไคโตซาน คอมโพสิต ได้ปฏิบัติ ไม่มีหน้าที่รายงานผลของสัดส่วนที่แตกต่างกันของโปรตีนเหล่านี้ในรูปแบบของคอมโพสิตต่อคุณสมบัติทางกายภาพและเคมีของเจลาตินจากหนังปลา . นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านี้ได้รับการมุ่งเน้นไปที่วัวซ่อนเจลาตินและการวิจัยเกี่ยวกับการประกอบฟิล์มที่เตรียมจากเจลาตินปลา จำกัด ( เปเร et al . , 2011 และรีเวโร et al . , 2009 ) เจลาตินปลา ( โดยเฉพาะน้ำเย็นปลาวุ้น ) ภาพยนตร์ นิทรรศการ ลดการซึมผ่านของไอน้ำมากกว่าวัวหรือเลือดหมูเจลาตินและนี้เกิดจากการเพิ่มขึ้นเนื่องจากการลดลงของปริมาณโพรลีน และไฮดรอกซิโพรลีนไม่ชอบเนื้อหา เป็นหมู่ไฮดรอกซิลของไฮดรอกซิโพรลีนเป็นปกติพร้อมใช้งานเพื่อสร้างพันธะไฮโดรเจนกับโมเลกุลของน้ำ ( วนา bustillos et al . , 2006 ) ดังนั้น เจลาตินปลาเป็นทางเลือกที่ดีที่จะต้องพิจารณาเมื่อจัดการกับคอมโพสิตฟิล์มบริโภคได้มุ่งเป้าไปที่การลดการส่งไอน้ำเมื่อพิจารณาลักษณะที่ดีที่สุดของเจลาตินปลา และไคโตแซนต่างหาก เราคาดการณ์ว่า การรวมกันของพวกเขาจะนำภาพยนตร์ที่ดีกว่ารูปแบบโดยแต่ละวัสดุคนเดียว

ดังนั้นวัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือ เพื่อศึกษาผลของอัตราส่วนที่แตกต่างกันของปลาเยลลี่ / ไคโตซานในลักษณะการทำงานของการผสมผสานภาพยนตร์ เช่น การซึมผ่านของไอน้ำ ( wvp ) ละลายฟิล์ม ความโปร่งใส และคุณสมบัติทางกล บทบาทของ biocomposites โดยการวิเคราะห์ทางความร้อน ( DSC ) และอินฟราเรดสเปกโทรสโกปี ( FTIR ) กำหนด