werewolf, also known as a lycanthro

werewolf, also known as a lycanthrope (from the Greek λυκάνθρωπος lykánthropos: λύκος, lykos, "wolf", and ἄνθρωπος, anthrōpos, "man"), is a mythological or folkloric human with the ability to shapeshift into a wolf or a therianthropic hybrid wolf-like creature, either purposely or after being placed under a curse or affliction (e.g. via a bite or scratch from another werewolf). Early sources for belief in lycanthropy are Petronius and Gervase of Tilbury.

The werewolf is a widespread concept in European folklore, existing in many variants which are related by a common development of a Christian interpretation of underlying European folklore which developed during the medieval period. From the early modern period, werewolf beliefs also spread to the New World with colonialism. Belief in werewolves developed in parallel to the belief in witches, in the course of the Late Middle Ages and the Early Modern period. Like the witchcraft trials as a whole, the trial of supposed werewolves emerged in what is now Switzerland (especially the Valais and Vaud) in the early 15th century and spread throughout Europe in the 16th, peaking in the 17th and subsiding by the 18th century. The persecution of werewolves and the associated folklore is an integral part of the "witch-hunt" phenomenon, albeit a marginal one, accusations of werewolfery being involved in only a small fraction of witchcraft trials.[1] During the early period, accusations of lycanthropy (transformation into a wolf) were mixed with accusations of wolf-riding or wolf-charming. The case of Peter Stumpp (1589) led to a significant peak in both interest in and persecution of supposed werewolves, primarily in French-speaking and German-speaking Europe. The phenomenon persisted longest in Bavaria and Austria, with persecution of wolf-charmers recorded until well after 1650, the final cases taking place in the early 18th century in Carinthia and Styria.[2]

After the end of the witch-trials, the werewolf became of interest in folklore studies and in the emerging Gothic horror genre; werewolf fiction as a genre has pre-modern precedents in medieval romances (e.g. Bisclavret and Guillaume de Palerme) and developed in the 18th century out of the "semi-fictional" chap book tradition. The trappings of horror literature in the 20th century became part of the horror and fantasy genre of modern pop culture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มนุษย์หมาป่ายังเป็นที่รู้จักในฐานะ Lycanthrope (จากλυκάνθρωποςlykánthroposกรีก: λύκος, lykos "หมาป่า" และἄνθρωπος, Anthropos "คน") เป็นมนุษย์ตำนานหรือ folkloric ที่มีความสามารถในการ shapeshift เป็นหมาป่าหรือไฮบริด therianthropic สิ่งมีชีวิตที่เหมือนหมาป่าทั้งจงใจหรือหลังจากที่ถูกวางไว้ใต้คำสาปหรือความทุกข์ยาก (เช่นผ่านการกัดหรือรอยขีดข่วนจากมนุษย์หมาป่าอื่น) แหล่งต้นสำหรับความเชื่อใน lycanthropy เป็นเพโทรเนียสและ Gervase ของทิลเบรี่. มนุษย์หมาป่าเป็นแนวคิดที่แพร่หลายในยุโรปชาวบ้านที่มีอยู่ในหลายสายพันธุ์ซึ่งเกี่ยวข้องกันโดยการพัฒนาร่วมกันของการตีความของชาวบ้านที่นับถือศาสนาคริสต์ยุโรปต้นแบบที่พัฒนาขึ้นในช่วงสมัยยุคกลาง จากช่วงต้นยุคใหม่ความเชื่อมนุษย์หมาป่ายังแพร่กระจายไปยังโลกใหม่ที่มีการล่าอาณานิคม ความเชื่อในมนุษย์หมาป่าพัฒนาควบคู่ไปกับความเชื่อในแม่มดในหลักสูตรของปลายยุคกลางและต้นยุคใหม่สมัย เช่นเดียวกับการทดลองคาถารวมการพิจารณาคดีของมนุษย์หมาป่าควรเกิดขึ้นในตอนนี้ก็คือวิตเซอร์แลนด์ (โดยเฉพาะ Valais และโว) ในช่วงต้นศตวรรษที่ 15 และการแพร่กระจายไปทั่วยุโรปใน 16 จุดใน 17 และทรุดโดยศตวรรษที่ 18 การประหัตประหารของมนุษย์หมาป่าและชาวบ้านที่เกี่ยวข้องเป็นส่วนหนึ่งของ "ล่าแม่มด" ปรากฏการณ์แม้ว่าหนึ่งร่อแร่ข้อกล่าวหาของ werewolfery การมีส่วนร่วมในเพียงเศษเล็ก ๆ ของการทดลองคาถา. [1] ในช่วงเวลาต้นข้อกล่าวหาของ lycanthropy (แปลงเป็นหมาป่า) ได้รับการผสมกับข้อกล่าวหาของหมาป่าขี่หรือหมาป่าที่มีเสน่ห์ กรณีของปีเตอร์ Stumpp (1589) นำไปสู่จุดสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญในความสนใจทั้งในและประหัตประหารของมนุษย์หมาป่าควรเป็นหลักในการพูดภาษาฝรั่งเศสและพูดภาษาเยอรมันยุโรป ปรากฏการณ์ยืนกรานที่ยาวที่สุดในบาวาเรียและออสเตรียมีการประหัตประหารของหมาป่า charmers บันทึกจนหลัง 1650 กรณีสุดท้ายที่เกิดขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 18 ในคารินเทียและสติเรีย. [2] หลังจากสิ้นสุดการทดลองแม่มดที่มนุษย์หมาป่า กลายเป็นที่สนใจของชาวบ้านในการศึกษาและที่เกิดขึ้นใหม่แนวสยองขวัญแบบกอธิค; นิยายมนุษย์หมาป่าเป็นแนวเพลงที่มีทำนองก่อนที่ทันสมัยในยุคกลางที่รัก (เช่น Bisclavret และกีโยมเดอ Palerme) และการพัฒนาในศตวรรษที่ 18 ออกจาก "กึ่งสวม" ประเพณีหนังสือเด็กชาย เครื่องประดับของวรรณกรรมสยองขวัญในศตวรรษที่ 20 กลายเป็นส่วนหนึ่งของหนังสยองขวัญและแนวแฟนตาซีของวัฒนธรรมป๊อปที่ทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Over time.Over time.Over time.Over time.Over time.Over time.Over time.