AbstractPatients with schizophrenia

Abstract

Patients with schizophrenia often present sleep complaints, but its relationship with general satisfaction with life (SWL) and burden for caregivers has been understudied. We aimed to assess the differences in SWL between patients with and without self-reported sleep disturbances and that of their caregivers. In a noninterventional study, 811 schizophrenia adult outpatients were screened for their subjective perception of having (or not) sleep disturbances and evaluated with the Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS) and the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). Patients self-reporting sleep disturbances were significantly more symptomatic (), presented significantly worse family support (), and self-reported worse SWL in all domains. Caregivers of patients with schizophrenia self-reporting sleep disturbances also reported worse SWL in all domains, as compared to caregivers of patients without subjective sleep disturbances. Patient and caregivers’ SWL was significantly correlated to patients’ quality of sleep ( for all domains). Patient’ and caregivers’ SWL was negatively affected by patients’ poor quality of sleep. We found that patients self-reporting sleep disturbances showed greater symptom severity, worse quality of sleep, worse SWL, and less caregiver support. SWL was also worse for caregivers of patients with schizophrenia reporting sleep disturbances.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อผู้ป่วยโรคจิตเภทมักจะนำเสนอร้องเรียนป แต่มีการ understudied ของความสัมพันธ์ทั่วไปพอใจกับชีวิต (SWL) และภาระการเรื้อรัง เรามุ่งเน้นในการประเมินความแตกต่างใน SWL ระหว่างผู้ป่วยที่มี และไม่ มีการรบกวนรายงานด้วยตนเองนอนที่เรื้อรังของพวกเขา ในการศึกษา noninterventional โรคจิตเภท 811 outpatients ผู้ใหญ่ถูกฉายในการรับรู้ตามอัตวิสัยของการมี (หรือไม่) รบกวนการนอนหลับ และประเมิน ด้วยการย่อจิตเวชจัดอันดับมาตรา (BPRS) และพิตส์เบิร์กปคุณภาพดัชนี (PSQI) ผู้ป่วยที่ตนเองรายงานสิ่งรบกวนการนอนหลับได้มากอาการ() นำเสนอครอบครัวแย่มากสนับสนุน(), และรายงานแย่เอง SWL ในโดเมนทั้งหมด เรื้อรังของผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภทรายงานตนเองนอนหลับรบกวนรายงาน SWL แย่ในโดเมนทั้งหมด เมื่อเทียบกับเรื้อรังของผู้ป่วยโดยไม่รบกวนการนอนหลับตามอัตวิสัย SWL เรื้อรังและผู้ป่วยได้อย่างมีนัยสำคัญ correlated คุณภาพผู้ป่วยหลับ (สำหรับโดเมนทั้งหมด) ผู้ป่วย ' และเรื้อรัง SWL ได้รับผลจากคุณภาพที่ไม่ดีของผู้ป่วยหลับส่ง เราพบว่า ผู้ป่วยที่รบกวนการนอนหลับพบมากกว่าอาการรุนแรง แย่คุณภาพของการนอนหลับ การรายงานตนเองแย่ SWL และภูมิปัญญาน้อยสนับสนุน SWL ได้ยังแย่สำหรับเรื้อรังของผู้ป่วย ด้วยโรคจิตเภทรายงานสิ่งรบกวนการนอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทมักจะร้องเรียนการนอนหลับปัจจุบัน แต่ความสัมพันธ์กับความพึงพอใจของทั่วไปที่มีชีวิต (SWL) และภาระสำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยที่ได้รับการ understudied เรามีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความแตกต่างใน SWL ระหว่างผู้ป่วยที่มีและไม่มีการรบกวนการนอนหลับของตนเองรายงานและที่อยู่ของผู้ดูแลผู้ป่วยของพวกเขา ในการศึกษา noninterventional, 811 โรคจิตเภทผู้ป่วยนอกที่เป็นผู้ใหญ่ได้รับการคัดกรองการรับรู้อัตนัยของพวกเขาที่มี (หรือไม่) รบกวนการนอนหลับและประเมินผลที่มีการจัดอันดับจิตเวชย่อสเกล (BPRS) และการนอนหลับพิตส์เบิร์กดัชนีคุณภาพ (PSQI) ผู้ป่วยที่รายงานตนเองรบกวนการนอนหลับอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นอาการ () นำเสนอการสนับสนุนจากครอบครัวมีนัยสำคัญยิ่ง () และตนเองรายงานแย่ลง SWL ในโดเมนทั้งหมด ผู้ดูแลผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทรบกวนการรายงานตนเองนอนหลับยังมีรายงานที่เลวร้ายยิ่ง SWL ในโดเมนทั้งหมดเมื่อเทียบกับผู้ดูแลผู้ป่วยของผู้ป่วยโดยไม่รบกวนการนอนหลับอัตนัย ผู้ป่วยและผู้ดูแลผู้ป่วย 'SWL มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญของผู้ป่วยที่มีคุณภาพของการนอนหลับ (สำหรับโดเมนทั้งหมด) ผู้ป่วยและผู้ดูแล 'SWL ได้รับผลกระทบทางลบจากผู้ป่วยที่มีคุณภาพดีของการนอนหลับ เราพบว่าผู้ป่วยที่รายงานตนเองนอนหลับพบว่ามีความรุนแรงมากขึ้นอาการที่มีคุณภาพแย่ลงของการนอนหลับแย่ SWL และการสนับสนุนผู้ดูแลน้อย SWL ก็ยังเลวร้ายยิ่งสำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยของผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทการรายงานการรบกวนการนอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม

ผู้ป่วยจิตเภทมักจะแสดงนอนบ่น แต่ความสัมพันธ์กับความพึงพอใจในชีวิต ( ออก ) และภาระต่อผู้ดูแลได้ 8 เรื่อง . เรามุ่งที่จะศึกษาความแตกต่างระหว่างผู้ป่วยที่มีและไม่มี self-reported ออกนอนรบกวนและที่ของผู้ดูแลของพวกเขา noninterventional ในการศึกษา ,คุณผู้ป่วยนอกจิตเภทผู้ใหญ่จากการรับรู้ส่วนตัวของพวกเขามี ( หรือไม่ ) รบกวนการนอนหลับและประเมินผลกับบทสรุปแบบประเมินทางจิต ( bprs ) และคุณภาพการนอนหลับ พิตส์เบิร์ก ( ดัชนี psqi ) การรายงานผู้ป่วยด้วยอาการรบกวนการนอนหลับอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้น ( ) นำเสนอการสนับสนุนครอบครัวเลวลงอย่างมาก ( )self-reported แย่ลงและออกทุกโดเมน ของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทตนเองรายงานรบกวนการนอนหลับยังมีรายงานออกแย่ทุกโดเมน เมื่อเทียบกับผู้ดูแลผู้ป่วยโดยไม่รบกวนการนอนหลับอัตวิสัย ผู้ป่วยและผู้ดูแลผู้ป่วยออก มีความสัมพันธ์กับคุณภาพของการนอนหลับ ( สำหรับโดเมนทั้งหมด )ผู้ป่วยและผู้ดูแล SWL ก็กระทบ โดยผู้ป่วยที่ยากจนคุณภาพการนอนหลับ เราพบว่าผู้ป่วยที่ตนเองรายงานรบกวนการนอนหลับที่พบความรุนแรงของอาการมากกว่า คุณภาพการนอนหลับ เลวร้ายออกและสนับสนุนผู้ดูแลน้อยลง ออกก็แย่สำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทรายงานการรบกวนการนอนหลับ