The Balanus amphitrite was found to

The Balanus amphitrite was found to be the sole species and the most abundant crustacean fauna during the study.
Barnacles can grow abundantly on mangrove roots and pneumatophores (Foster, 1982; Anderson et al., 1988; Bayliss,
1993; Ross and Underwood, 1997) and shows marked zonation (Baylisss, 1993) in mangrove areas with greater densities
in mid-tidal zone than in the upper or low tidal zone (Kathiseran, 2000). Similarly, in present study, barnacles showed
preference in mid tidal zone with maximum density 800 organisms / m2. However, in lower tidal zone (324/m2) and high
tidal zone (782 / m2) lower occurrence of barnacles has been observed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แอมฟิไทรต์ Balanus พบเป็น สายพันธุ์เดียวและสัตว์ครัสเตเชียนชุกชุมมากที่สุดในระหว่างการศึกษาBarnacles สามารถเจริญเติบโตอุดมสมบูรณ์รากโกงกางและ pneumatophores (ฟอสเตอร์ 1982 แอนเดอร์สันและ al., 1988 Bayliss1993 รอสส์และ Underwood, 1997) และการแสดงเครื่องหมาย zonation (Baylisss, 1993) ในพื้นที่ป่าชายเลนมีความหนาแน่นมากขึ้นในโซนกลางหน้าสูงหรือต่ำหน้าโซน (Kathiseran, 2000) ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษาปัจจุบัน barnacles แสดงให้เห็นว่าชอบในโซนกลางบ่ามีความหนาแน่นสูงสุด 800 ชีวิต / m2 อย่างไรก็ตาม ในโซนหน้าล่าง (324/m2) และสูงโซนหน้า (782 / m2) เกิดขึ้นที่ด้านล่างของ barnacles ได้ถูกตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มหาสมุทร Balanus ถูกพบว่าเป็นสายพันธุ์ แต่เพียงผู้เดียวและสัตว์กุ้งที่มีมากที่สุดในระหว่างการศึกษา.
Barnacles สามารถเจริญเติบโตได้อย่างล้นเหลือในรากโกงกางและ pneumatophores (ฟอสเตอร์, 1982; เดอร์สัน, et al, 1988;. ลิสส์,
1993; รอสส์และอันเดอร์วู้ด 1997 ) และแสดงให้เห็นการทำเครื่องหมายงเขต (Baylisss 1993)
ในพื้นที่ป่าชายเลนที่มีความหนาแน่นมากขึ้นในเขตน้ำขึ้นน้ำลงกลางกว่าในเขตน้ำขึ้นน้ำลงบนหรือต่ำ(Kathiseran, 2000) ในทำนองเดียวกันในการศึกษาปัจจุบันเพรียงแสดงให้เห็นว่าการตั้งค่าในเขตน้ำขึ้นน้ำลงกลางที่มีความหนาแน่นสูงสุด 800 ชีวิต / m2
อย่างไรก็ตามในเขตน้ำขึ้นน้ำลงที่ต่ำกว่า (324 / m2)
และสูงเขตน้ำขึ้นน้ำลง(782 / m2) เกิดขึ้นที่ต่ำกว่าของเพรียงได้รับการปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เฮอรอโดทัส balanus ถูกพบว่าเป็นสายพันธุ์ แต่เพียงผู้เดียวและที่มีมากที่สุดที่แตกต่างกันในระหว่างการศึกษา .
เพรียงสามารถเติบโตอย่างอุดมสมบูรณ์รากป่าโกงกางและ pneumatophores ( ฟอสเตอร์ , 1982 ; Anderson et al . , 1988 ; ที่ตั้ง
, 1993 ; Ross และ Underwood , 1997 ) และแสดงจำนวนแถว ( baylisss , 1993 ) ในพื้นที่ ป่าชายเลนมีความหนาแน่นมากขึ้น
ในเขตน้ำขึ้นน้ำลงกลางกว่าในส่วนบนหรือต่ำทิดาโซน ( kathiseran , 2000 ) เหมือนกับ , ในการศึกษา , เพรียงมีความชอบในเขตน้ำขึ้นน้ำลงมิด
ที่มีความหนาแน่นสูงสุด 800 สิ่งมีชีวิต / m2 อย่างไรก็ตาม ในระดับน้ำขึ้นน้ำลง โซน ( 324 / m2 ) และเขตน้ำขึ้นน้ำลงสูง
( 782 / m2 ) ลดการเกิดของเพรียงได้รับ
)