This article reviews the literature

This article reviews the literature on hock lesions in dairy cattle, focusing in particular on their prevalence and associated clinical signs, as well as the scoring systems used to assess them and the data on risk factors. This analysis was limited to hock lesions where there was inflammation and damage of the skin and the subcutaneous tissue only without involvement of the joint.

The presence of hock lesions, or tarsal peri-arthritis, is strongly related to time spent lying on abrasive surfaces, prolonged high local pressure or friction of the hock on hard surfaces, and collisions of the hock with cubicle fittings. Since hocks have almost no fatty tissue or muscles between the bones and skin, there is no protection against these types of trauma and skin damage occurs (resulting in hock lesions). The risk of these lesions becoming infected is strongly dependent on the hygiene of the lying area.

The prevalence of hock lesions in dairy cows is generally reported as high (>50%). As hock lesions are often correlated with lameness, they are associated with economic losses and impaired welfare, as well as negative societal perception of the dairy sector. Alterations in cubicle characteristics, bedding material, pasture access and lameness prevention may all lower the prevalence of hock lesions; nevertheless, the actual relationship between housing design and other cow- and management-related risk factors on the occurrence of hock lesions appears to be complex and interrelated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้รีวิววรรณคดีบนเก้าได้ในนม เน้นเฉพาะความชุก และอาการทางคลินิกที่เกี่ยวข้อง เป็นระบบให้คะแนนที่ใช้ในการประเมินนั้นและข้อมูลปัจจัยเสี่ยง วิเคราะห์นี้ถูกจำกัดได้เก้ามีการอักเสบและความเสียหายของผิวหนังและเนื้อเยื่อใต้เท่านั้นโดยไม่เกี่ยวข้องในการร่วมกันของเก้าได้ หรือ tarsal peri-โรคไขข้ออักเสบ ขอเกี่ยวข้องกับเวลานอนอยู่บนพื้นผิว abrasive แรงดันภายในสูงเป็นเวลานาน หรือแรงเสียดทานของเก้าบนพื้นผิวที่ยาก และไม่เกิดการชนของเก้ากับอุปกรณ์ห้องเล็ก ๆ ตั้งแต่ hocks มีเกือบไม่มีเนื้อเยื่อไขมันหรือกล้ามเนื้อระหว่างกระดูกและผิวหนัง ไม่มีการป้องกันจากการบาดเจ็บชนิดนี้ และผิวความเสียหายเกิดขึ้น (ผลลัพธ์ในเก้าได้) ความเสี่ยงเหล่านี้ได้กลายเป็นติดเชื้อเป็นอย่างยิ่งขึ้นอยู่กับสุขอนามัยของพื้นที่ lyingโดยทั่วไปรายงานความชุกของเก้าได้นมเป็นสูง (> 50%) ขณะที่เก้าได้ใจมัก correlated กับความอ่อนแอ พวกเขาจะเกี่ยวข้องกับการสูญเสียทางเศรษฐกิจ และสวัสดิการพิการ ตลอดจนรับรู้นิยมลบภาคนม เปลี่ยนแปลงในห้องเล็ก ๆ ลักษณะ วัสดุ เครื่องนอนทุ่งหญ้าเข้า และป้องกันความอ่อนแออาจทั้งหมดลดความชุกของเก้าได้ อย่างไรก็ตาม ความสวยและอื่น ๆ เกี่ยวกับวัว และจัดการปัจจัยเสี่ยงในการเกิดขึ้นของเก้าได้จริงแล้วจะซับซ้อน และเกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้จะทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับแผลที่ขาในโคนมโดยมุ่งเน้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับความชุกของพวกเขาและอาการทางคลินิกที่เกี่ยวข้องเช่นเดียวกับระบบการให้คะแนนที่ใช้ในการประเมินพวกเขาและข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยเสี่ยง การวิเคราะห์นี้จะถูก จำกัด ให้ฮแผลที่มีการอักเสบและความเสียหายของผิวหนังและเนื้อเยื่อใต้ผิวหนังเท่านั้นโดยไม่ต้องมีส่วนร่วมของการร่วมทุน. การปรากฏตัวของแผลที่ขาหรือ Tarsal ชานเมืองโรคไขข้อ, เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องอย่างยิ่งที่จะใช้เวลานอนอยู่บนพื้นผิวที่มีฤทธิ์กัดกร่อน เป็นเวลานานความดันสูงในท้องถิ่นหรือแรงเสียดทานของขาบนพื้นผิวแข็งและการชนกันของขากับอุปกรณ์กุฏิ ตั้งแต่กระดูกมีเกือบเนื้อเยื่อไขมันหรือกล้ามเนื้อระหว่างกระดูกและผิวหนังที่มีการป้องกันเหล่านี้ประเภทของการบาดเจ็บและความเสียหายผิวไม่เกิดขึ้น (ที่มีผลในแผลที่ขา) ความเสี่ยงของการเกิดแผลเหล่านี้กลายเป็นเชื้อขึ้นอยู่กับสุขอนามัยของพื้นที่โกหก. ความชุกของแผลที่ขาในโคนมมีรายงานโดยทั่วไปสูง (> 50%) ในฐานะที่เป็นแผลที่ขามีความสัมพันธ์มักจะมีความบกพร่องพวกเขามีความเกี่ยวข้องกับความเสียหายทางเศรษฐกิจและสวัสดิการด้อยคุณภาพเช่นเดียวกับการรับรู้ทางสังคมในเชิงลบของภาคนม การเปลี่ยนแปลงในลักษณะกุฏิวัสดุผ้าปูที่นอนเข้าถึงทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์และการป้องกันความบกพร่องทั้งหมดอาจลดความชุกของแผลที่ขา; ยังคงมีความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจริงระหว่างการออกแบบที่อยู่อาศัยและอื่น ๆ cow- และที่เกี่ยวข้องกับการจัดการปัจจัยเสี่ยงในการเกิดแผลที่ขาที่ดูเหมือนจะเป็นที่ซับซ้อนและเชื่อมโยงกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้ทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับฮ็อครอยโรคในโคนม โดยเฉพาะบนความชุกของอาการทางคลินิกที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งระบบการให้คะแนนที่ใช้ประเมินพวกเขาและข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยเสี่ยง การวิเคราะห์นี้ถูก จำกัด ให้แผลที่ข้อเท้ามีการอักเสบและความเสียหายของผิวหนังและเนื้อเยื่อใต้ผิวหนังเท่านั้น โดยไม่มีความเกี่ยวข้องของร่วม

การปรากฏตัวของฮ็อกรอยโรค หรือโรคที่เกี่ยวกับกระดูกข้อเท้าเพรี อย่างยิ่งคือมีความสัมพันธ์กับเวลาที่ใช้นอนบนพื้นผิวที่หยาบกร้าน นานสูงท้องถิ่นกดดันหรือการเสียดสีของขาหลัง บนพื้นผิวที่แข็งและการชนกันของเหยื่ออุปกรณ์คอกกั้น ตั้งแต่ฮ็อกส์แทบจะไม่มีเนื้อเยื่อไขมันหรือกล้ามระหว่างกระดูกและผิวหนังไม่มีการป้องกันเหล่านี้ประเภทของการบาดเจ็บและความเสียหายที่ผิวเกิดขึ้น ( เป็นผลในฮ็อกแผล ) ความเสี่ยงของรอยโรคเหล่านี้ติดเชื้อขอขึ้นอยู่กับสุขอนามัยของโกหกพื้นที่

ความชุกของรอยโรคที่หลังในโคนมโดยทั่วไปรายงานสูง ( > 50 % ) เป็นแผล มักมีความสัมพันธ์กับพิการขาหลัง ,พวกเขาจะเกี่ยวข้องกับการสูญเสียทางเศรษฐกิจและสวัสดิการด้านสังคม ตลอดจนการรับรู้เชิงลบของภาคโคนม การเปลี่ยนแปลงในลักษณะตู้วัสดุเตียง , การเข้าถึงอาหารและการป้องกันความปวกเปียกอาจลดความชุกของรอยโรคที่ข้อเท้า อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างที่อยู่อาศัยการออกแบบและวัว - อื่น ๆและการจัดการที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยเสี่ยงในการเกิดรอยโรคจะปรากฏเป็นเหยื่อที่คาบ