The Asian financial crisis, which b

The Asian financial crisis, which began on 2 July 1997, when the Thai government could no longer defend the Baht against the US dollar, soon spread to neighbouring countries and affected the whole of East Asia. As Francois Godement put it, ‘the basic cause for the crash must be identified as the confrontation between global market forces and local institutions which have not adapted well enough to new realities. The crisis wreaked havoc throughout the sub-region and most of the affected countries had to go cap-in-hand to the IMF. It exposed the weakness of the claims made an Asian economic miracle and it weakened several of the resident governments, undermining altogether that of Indonesia. It also undermined faith in the so-called Washington consensus of free markets, including free capital flows and floating currency values, as the United States and the American-based international financial institutions were more concerned to ensure the restitution of foreign investors and speculators than to protect the interests of the affected countries, who suddenly found 200 million people (about a quarter of the population of these countries) thrust back into poverty. Fortunately the region’s economy was able to recover relatively quickly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียซึ่งเริ่มเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 1997 เมื่อรัฐบาลไทยไม่สามารถที่จะปกป้องค่าเงินบาทเทียบกับดอลลาร์เราเร็ว ๆ นี้แพร่กระจายไปยังประเทศเพื่อนบ้านและได้รับผลกระทบทั้งเอเชียตะวันออก เป็น Francois godement วาง'สาเหตุที่ขั้นพื้นฐานสำหรับความผิดพลาดที่จะต้องระบุว่าการเผชิญหน้าระหว่างกองกำลังของตลาดโลกและสถาบันการศึกษาในท้องถิ่นที่ยังไม่ได้ปรับตัวดีพอที่จะเป็นจริงใหม่ วิกฤตคร่าชีวิตผู้คนทั่วทั้งภูมิภาคย่อยและส่วนใหญ่ของประเทศได้รับผลกระทบต้องไปหมวกในมือเพื่อกองทุนการเงินระหว่างประเทศมันสัมผัสจุดอ่อนของการเรียกร้องที่ทำมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจของเอเชียและมันอ่อนแอหลายรัฐบาลมีถิ่นที่ลอบทำลายทั้งหมดของประเทศอินโดนีเซีย ก็ยังทำลายความเชื่อมั่นในที่เรียกว่าฉันทามติวอชิงตันของตลาดเสรีรวมทั้งเงินทุนและค่าสกุลเงินลอยเช่นประเทศสหรัฐอเมริกาและสถาบันอเมริกันที่ใช้ทางการเงินระหว่างประเทศที่มีความกังวลมากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าการชดใช้ความเสียหายของนักลงทุนต่างชาติและนักเก็งกำไรมากกว่าที่จะปกป้องผลประโยชน์ของประเทศที่ได้รับผลกระทบซึ่งก็พบว่า 200 ล้านคน (ประมาณหนึ่งในสี่ของประชากรของประเทศเหล่านี้ ) แรงผลักดันกลับเข้ามาในความยากจนโชคดีที่เศรษฐกิจของภูมิภาคนี้ก็สามารถที่จะกู้คืนอย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิกฤตการเงินเอเชีย ซึ่งเริ่มต้นเมื่อปี 1997 2 กรกฎาคม เมื่อรัฐบาลไทยอาจไม่ป้องกันบาทต่อดอลลาร์สหรัฐ เร็ว ๆ นี้แพร่กระจายไปยังประเทศเพื่อนบ้าน และได้รับผลกระทบทั้งหมดของเอเชียตะวันออก เป็นรีสฟรนคอยส์ Godement นำมัน ' สาเหตุพื้นฐานสำหรับความล้มเหลวต้องระบุเป็นการเผชิญหน้าระหว่างกองกำลังของตลาดโลกและสถาบันท้องถิ่นซึ่งไม่มีดัดแปลงจริงดีพอไปใหม่ วิกฤต wreaked ความเสียหายทั่วภูมิภาคย่อย และส่วนใหญ่ของประเทศได้รับผลกระทบมีหมวกในมือไปให้ IMF มันเปิดเผยจุดอ่อนของการร้องเรียนทำมิราเคิลเศรษฐกิจเอเชีย และลดลงหลายรัฐบาลประจำ บั่นทอนทั้งหมดของอินโดนีเซีย นอกจากนี้ยังทำลายความเชื่อในรับฉันทามติวอชิงตันเรียกตลาดฟรี รวมทั้งเงินทุนไหลฟรี และน้ำค่าสกุลเงิน ขณะที่สหรัฐอเมริกาและที่อเมริกันตามประเทศสถาบันการเงินเกี่ยวข้องเพิ่มเติมเพื่อให้แน่ใจว่า restitution ของนักลงทุนต่างประเทศและนักเก็งกำไรมากกว่าการปกป้องผลประโยชน์ของประเทศได้รับผลกระทบ ผู้ก็พบ 200 ล้านคน (เกี่ยวกับสี่ของประชากรของประเทศเหล่านี้) กระตุกกลับเข้าไปในความยากจน โชคดีของภูมิภาคเศรษฐกิจก็สามารถกู้คืนอย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิกฤติทางการเงินในเอเชียซึ่งเริ่มในวันที่ 2 กรกฎาคม 1997 เมื่อรัฐบาลไทยที่ไม่สามารถป้องกันเงินบาทเทียบกับดอลลาร์สรอ.ที่ไม่ได้ในเร็วๆนี้แพร่กระจายไปยังประเทศเพื่อนบ้านและได้รับผลกระทบทั้งหมดของเอเชียตะวันออก เป็นงานสะสม Francois godement วางไว้'ทำให้ขั้นพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับการพังที่จะต้องได้รับการระบุเป็นการเผชิญหน้าระหว่างกองกำลังตลาดโลกและการกำกับสถาบันการเงินในท้องถิ่นซึ่งมีไม่มากพอที่จะปรับเปลี่ยนใหม่ความเป็นจริง วิกฤติเศรษฐกิจที่ wreaked ความโกลาหลตลอดทั่วทั้งพื้นที่อนุ ภูมิภาค และประเทศได้รับผลกระทบมากที่สุดก็ต้องไปปิดฝาครอบ - ในมือในการไอเอ็มเอฟเผยเป็นจุดอ่อนของการกล่าวอ้างทำให้สิ่งมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจในเอเชียที่จะทำให้อ่อนแอลงและรัฐบาลมีถิ่นที่อยู่ที่ทำลายไปทั้งหมดหลายที่ของอินโดนีเซีย และยังทำลายความศรัทธาในฉันทามติวอชิงตันที่เรียกกันว่าการทำตลาดแบบไม่เสียค่าบริการรวมถึงการเคลื่อนย้ายเงินทุนแบบไม่เสียค่าบริการและค่าสกุลเงินปรับขึ้นลงได้อิสระสถาบันการเงินระหว่างประเทศที่ประเทศสหรัฐอเมริกาและชาวอเมริกันที่มีความสนใจที่จะตรวจสอบให้แน่ใจว่าคืนนี้ของนักเก็งกำไรและผู้ลงทุนต่างประเทศมากกว่าที่จะรักษาผลประโยชน์ของประเทศได้รับผลกระทบซึ่งก็พบว่า 200 ล้านคน(ประมาณหนึ่งในสี่ของจำนวนประชากรในประเทศเหล่านี้):กลับเข้าไปในความยากจนโชคยังดีต่อเศรษฐกิจของ ภูมิภาค ที่สามารถกู้คืนตัวลงอย่างรวดเร็ว