Despite the recent growth of leisur

Despite the recent growth of leisure coping research, it is not entirely clear what types of leisure best contribute
to coping with stress, and how the processes that link specific activities to coping outcomes operate. Also,
researchers have tended to examine leisure coping independent of general coping (i.e., coping not directly associated
with leisure such as problem-focused coping). To help overcome these limitations, the purpose of the present study
was to test two models of leisure and coping: (a) an independent model and (b) a buffer model. The study focused on
the impact of participation in major types of leisure activity when the effects of general coping were taken into
account. Specifically, examined were the effects of both leisure behavior and experience (i.e., frequency and
enjoyment of leisure participation) on the adaptational outcomes of stress-coping.
The two models of leisure and coping suggest that the mechanisms by which leisure contributes to coping are
somewhat different. An independent model assumes that although the presence of stressors is detrimental to health,
leisure safeguards against ill-health and promotes positive adaptational outcomes (e.g., well-being), irrespective of
the presence or levels of the stressors encountered (Ensel & Lin, 1991). For example, those individuals who actively
participate in leisure are assumed to gain greater health benefits than those who do not no matter how stressful or
non-stressful their lives are. A buffer model suggests that leisure acts as a "buffer" against the experience of stress
and helps maintain good health and produce positive adaptational outcomes (e.g., stress reduction). For example,
when stress levels are high, those individuals who do not frequently engage in leisure likely experience poorer
health, whereas those people who are regularly involved in leisure are able to maintain good health even under
stressful conditions. The buffer model assumes that leisure provides health and adaptational benefits only when
people experience high stress. Coleman and Iso-Ahola (1993) developed a leisure and health model in which leisuregenerated
enduring feelings of self-determination and social support are conceptualized to act as "buffers" against
the negative impact of stress on health. To date researchers have found only limited evidence for the buffer
hypothesis of leisure (e.g., Caltabiano, 1995; Coleman, 1993; Iso-Ahola & Park, 1996; Iwasaki & Mannell, 2000a;
Zuzanek, Robinson, & Iwasaki, 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีการเจริญเติบโตล่าสุดวิจัยรับมือผ่อน ไม่ชัดเจนชนิดพักผ่อนที่ดีที่สุดที่สนับสนุนเพื่อรับมือกับความเครียด วิธีการทำงานของกระบวนการที่เชื่อมโยงกิจกรรมเฉพาะเพื่อเผชิญกับผลลัพธ์ ยังนักวิจัยได้มีแนวโน้มเผชิญอิสระต่อการจัดการทั่วไป (เช่น เผชิญโดยตรงไม่เกี่ยวข้องเข้าตรวจสอบหย่อนใจเช่นการเผชิญกับปัญหา) เพื่อช่วยให้เอาชนะข้อจำกัดเหล่านี้ วัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันเป็นการ ทดสอบแบบที่สองและการรับมือ: (ก) แบบจำลองอิสระและ (ข) แบบบัฟเฟอร์ การศึกษาที่เน้นผลกระทบของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมการพักผ่อนเมื่อมีผลกระทบต่อการจัดการทั่วไปจัดประเภทใหญ่ ๆบัญชี ตรวจสอบได้โดยเฉพาะ ผลของการเข้าทำงานและประสบการณ์ (เช่น ความถี่ และได้เข้ามีส่วนร่วม) บนผล adaptational ของการเผชิญความเครียดรุ่นสองและการรับมือแนะนำที่พักจัดสรรสำหรับเผชิญกับกลไกค่อนข้างแตกต่างกัน แบบจำลองอิสระสันนิษฐานที่แม้ว่าของลดเป็นผลดีกับสุขภาพป้องกันจากสุขภาพ และส่งเสริมผล adaptational บวก (เช่น กำลัง), ไม่ว่าสถานะหรือระดับของการลดพบ (Ensel & Lin, 1991) ตัวอย่าง บุคคลผู้ที่กำลังมีส่วนร่วมในการผ่อนจะได้รับประโยชน์ต่อสุขภาพมากขึ้นกว่าคนที่ทำไม่ไม่เครียดวิธี หรือไม่เครียดชีวิตได้ แบบบัฟเฟอร์แนะนำว่า เข้าทำหน้าที่เป็น "บัฟเฟอร์" กับประสบการณ์เครียดและช่วยรักษาสุขภาพที่ดี และสร้างผล adaptational บวก (เช่น ลดความเครียด) ตัวอย่างเมื่อระดับความเครียดสูง ใครที่ไม่บ่อยเข้าร่วมในโอกาสผ่อนประสบการณ์ย่อมสุขภาพ ในขณะที่ผู้ที่มีส่วนร่วมอย่างสม่ำเสมอในการผ่อนจะรักษาสุขภาพที่ดีแม้ภายใต้สภาวะเครียด แบบบัฟเฟอร์สันนิษฐานว่า ผ่อนให้สุขภาพ และ adaptational ประโยชน์เฉพาะเมื่อคนพบความเครียดสูง โคล์และ Iso-Ahola (1993) พัฒนาแบบผ่อนคลายและสุขภาพในที่ leisuregeneratedความรู้สึกตนเองและการสนับสนุนทางสังคมยั่งยืนเป็น conceptualized ทำหน้าที่เป็น "บัฟเฟอร์" กับผลกระทบเชิงลบของความเครียดกับสุขภาพ วันที่ นักวิจัยได้พบเพียงจำกัดหลักฐานสำหรับบัฟเฟอร์สมมติฐานของการพักผ่อน (เช่น Caltabiano, 1995 โคล์ 1993 Iso-Ahola แอนด์พาร์ค 1996 อิวาซากิ & Mannell, 2000aZuzanek โรบินสัน และอิวาซา กิ 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีการเจริญเติบโตที่ผ่านมาของการพักผ่อนวิจัยรับมือมันไม่ชัดเจนสิ่งที่ประเภทของการพักผ่อนที่ดีที่สุดมีส่วนร่วมในการรับมือกับความเครียดและวิธีการกระบวนการที่เชื่อมโยงกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงในการรับมือผลการดำเนินงาน นอกจากนี้นักวิจัยมีแนวโน้มที่จะตรวจสอบการพักผ่อนการเผชิญปัญหาที่เป็นอิสระจากการเผชิญปัญหาทั่วไป(เช่นการเผชิญไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับการพักผ่อนเช่นการเผชิญปัญหาที่มุ่งเน้น) เพื่อช่วยในการเอาชนะข้อ จำกัด เหล่านี้วัตถุประสงค์ของการศึกษาในปัจจุบันคือการทดสอบสองรูปแบบของการพักผ่อนและการเผชิญปัญหา(ก) เป็นรูปแบบที่เป็นอิสระและ (ข) รูปแบบบัฟเฟอร์ การศึกษามุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของการมีส่วนร่วมในรูปแบบที่สำคัญของกิจกรรมเพื่อการพักผ่อนเมื่อผลกระทบของการเผชิญปัญหาทั่วไปที่ถูกนำเข้ามาในบัญชี โดยเฉพาะการตรวจสอบเป็นผลกระทบของพฤติกรรมที่เดินทางมาพักผ่อนและประสบการณ์ (เช่นความถี่และความสุขของการมีส่วนร่วมที่เดินทางมาพักผ่อน) บนผล adaptational ของความเครียดการเผชิญปัญหา. ทั้งสองรุ่นของการพักผ่อนและการเผชิญชี้ให้เห็นว่ากลไกที่เดินทางมาพักผ่อนก่อให้เกิดการเผชิญปัญหาอยู่บ้างที่แตกต่างกัน รูปแบบอิสระอนุมานว่าแม้ว่าการปรากฏตัวของความเครียดเป็นอันตรายต่อสุขภาพการป้องกันการพักผ่อนกับสุขภาพไม่ดีและส่งเสริมผล adaptational บวก (เช่นความเป็นอยู่) โดยไม่คำนึงถึงการมีหรือระดับของความเครียดที่พบ(Ensel และหลิน 1991 ) ตัวอย่างเช่นบุคคลผู้ที่แข็งขันมีส่วนร่วมในการพักผ่อนที่แสนจะถือว่าได้รับประโยชน์ต่อสุขภาพมากกว่าผู้ที่ไม่ได้ไม่ว่าเครียดหรือไม่เครียดชีวิตของพวกเขา รูปแบบบัฟเฟอร์แสดงให้เห็นว่าการพักผ่อนทำหน้าที่เป็น "กันชน" กับประสบการณ์ของความเครียดและช่วยรักษาสุขภาพที่ดีและสร้างผลadaptational บวก (เช่นการลดความเครียด) ตัวอย่างเช่นเมื่อระดับความเครียดสูงบุคคลเหล่านั้นที่ไม่ได้บ่อยมีส่วนร่วมในการพักผ่อนที่มีโอกาสได้สัมผัสกับยากจนสุขภาพในขณะที่ผู้คนที่มีส่วนร่วมในการพักผ่อนอย่างสม่ำเสมอสามารถที่จะรักษาสุขภาพที่ดีแม้ภายใต้สภาวะเครียด รูปแบบบัฟเฟอร์อนุมานว่าการพักผ่อนที่มีสุขภาพและความ adaptational ประโยชน์เฉพาะเมื่อคนมีประสบการณ์ความเครียดสูง โคลแมนและ Iso-Ahola (1993) การพัฒนารูปแบบการพักผ่อนและสุขภาพที่ leisuregenerated ความรู้สึกที่ยั่งยืนของความมุ่งมั่นในตนเองและการสนับสนุนทางสังคมจะมีแนวความคิดที่จะทำหน้าที่เป็น "บัฟเฟอร์" กับผลกระทบเชิงลบของความเครียดที่มีต่อสุขภาพ วันที่นักวิจัยได้พบหลักฐานที่ จำกัด เท่านั้นสำหรับบัฟเฟอร์สมมติฐานของการพักผ่อน(เช่น Caltabiano, 1995; โคลแมน, 1993; Iso-Ahola & พาร์ค, 1996; อิวาซากิและ Mannell, 2000a; Zuzanek โรบินสันและอิวาซากิ, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีการเจริญเติบโตของการล่าสุดเพื่อการวิจัย , มันไม่ได้ทั้งหมดชัดเจนว่าประเภทของการพักผ่อนที่ดีที่สุดมีส่วนร่วม
ที่จะรับมือกับความเครียดและวิธีการกระบวนการที่เชื่อมโยงกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงที่จะเผชิญผลการดําเนินงาน นอกจากนี้
นักวิจัยมีแนวโน้มที่จะตรวจสอบการเผชิญความเครียดพักผ่อนอิสระทั่วไป ได้แก่ การไม่โดยตรงเกี่ยวข้อง
กับการพักผ่อน เช่น ปัญหาเครียด )เพื่อช่วยในการเอาชนะข้อ จำกัด เหล่านี้ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อทดสอบ
2 รูปแบบของสันทนาการและการเผชิญความเครียด ( ) เป็นรูปแบบอิสระ และ ( ข ) บัฟเฟอร์แบบ การศึกษาผลกระทบของการมีส่วนร่วม
ในประเภทหลักของกิจกรรมยามว่างเมื่อผลของการเผชิญปัญหาทั่วไปถูกนํามา
บัญชี โดยเฉพาะการตรวจสอบ คือ ผลของพฤติกรรมและประสบการณ์พักผ่อน ( เช่นความถี่และ
ความเพลิดเพลินของการเข้าร่วมการใช้เวลาว่าง ) ในการปรับตัวของผลลัพธ์ของการเผชิญความเครียด .
2 รูปแบบของสันทนาการและการแนะนำกลไกซึ่งก่อให้เกิดการสันทนาการมี
แตกต่างกันบ้าง รูปแบบอิสระ สันนิษฐานว่า แม้ว่าการปรากฏตัวของความเครียดที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ,
เพื่อป้องกันกับสุขภาพที่ไม่ดี และส่งเสริมผลของการปรับตัวเป็นบวก ( เช่น ความผาสุก ) โดยไม่คำนึงถึง
สถานะหรือระดับของความเครียดที่พบ ( ensel &หลิน , 1991 ) ตัวอย่างเช่น บุคคลผู้แข็งขัน
เข้าร่วมสันทนาการจะถือว่าได้รับประโยชน์ต่อสุขภาพมากขึ้นกว่าผู้ที่ไม่ได้ ไม่ว่าจะเครียดหรือ
ไม่เครียดชีวิตของพวกเขาเป็นบัฟเฟอร์แบบแสดงให้เห็นว่าว่างทำหน้าที่เป็น " กันชน " กับประสบการณ์ความเครียด
และช่วยรักษาสุขภาพดีและผลิตผลของการปรับตัวเป็นบวก ( เช่นการลดความเครียด ) ตัวอย่างเช่น
เมื่อระดับความเครียดสูง บุคคลผู้ไม่มักมีส่วนร่วมในการพักผ่อนอาจยากจน
สุขภาพส่วนผู้ที่เป็นประจำมีส่วนร่วมในการพักผ่อนจะสามารถรักษาสุขภาพดีแม้ภายใต้สภาวะเครียด
. บัฟเฟอร์แบบถือว่า ว่างให้ประโยชน์สุขภาพและการปรับตัวเมื่อ
คนประสบการณ์ความเครียดสูง โคลแมนและ ISO ahola ( 1993 ) พัฒนาสันทนาการและสุขภาพรุ่นที่ leisuregenerated
ทนความรู้สึกของความมุ่งมั่นและการสนับสนุนทางสังคมเป็นแนวคิดเป็น " ตัวกลาง " กับ
ผลกระทบเชิงลบของความเครียดต่อสุขภาพ วันนักวิจัยได้พบหลักฐานเดียวที่ จำกัด สำหรับบัฟเฟอร์
สมมติฐานว่าง ( เช่น caltabiano , 1995 ; Coleman , 1993 ; ISO ahola & Park , 1996 ; วาซากิ& mannell ประกอบ ;
, zuzanek , โรบินสัน , &วาซากิ , 1998 )