BACKGROUND: This study investigated

BACKGROUND: This study investigated whether descriptors of breathlessness differed after participation in an 8 week pulmonary rehabilitation program and whether changes in sensory quality would be reflected in responsiveness to pulmonary rehabilitation. METHODS: People with COPD provided descriptors for their sensation of breathlessness before and after an 8 week pulmonary rehabilitation program. Primary outcomes for responsiveness to pulmonary rehabilitation were the 6 minute walk distance (6MWD) and the St George Respiratory questionnaire. Significant proportional shifts for sensory categories after rehabilitation were identified using the McNemar test. Random effects mixed modeling was used to determine significance of differences for primary outcomes between subjects modifying or not modifying descriptors of breathlessness. RESULTS: Of the 107 people referred to the pulmonary rehabilitation program, 94 met the spirometric criteria for COPD, with 58 having data for pre and post assessments (36 males, 71 ± 9 years old, percent of predicted FEV1 58 ± 24%). A significant proportion of subjects reduced descriptors of air hunger (P = .03, odds ratio 0.31, 95% CI 0.09-0.89) and depressed, regret, helpless (P = .04, odds ratio 0.36, 95% CI 0.10 -1.05) following rehabilitation. Subjects reducing their use of descriptors of air hunger had greater improvements in the 6MWD after rehabilitation (P = .006, mean increase 46 m). CONCLUSIONS: The sensory quality of breathlessness was modified for approximately one third of subjects after pulmonary rehabilitation, with significant improvements in the 6MWD for subjects who reduced their use of descriptors of air hunger.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: การศึกษานี้ตรวจสอบว่าตัวแสดงรายละเอียดของพ่อแตกต่างหลังจากการเข้าร่วมในโปรแกรมฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจ 8 สัปดาห์และว่าการเปลี่ยนแปลงคุณภาพทางประสาทสัมผัสจะมีผลในการตอบสนองของการฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจ วิธีการ: คนกับตัวบอกให้แอนเดอรส์สำหรับความรู้สึกของพ่อก่อน และ หลังโปรแกรมทรวงอก 8 สัปดาห์ ผลลัพธ์หลักสำหรับตอบสนองการฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจได้ 6 นาทีการเดินทาง (6MWD) และแบบสอบถามหายใจเซนต์จอร์จ กะสัดส่วนสำคัญสำหรับประเภทรับความรู้สึกหลังจากฟื้นฟูที่ระบุโดยใช้การทดสอบ McNemar สร้างโมเดลผสมผลสุ่มถูกใช้เพื่อกำหนดความสำคัญของความแตกต่างผลหลักระหว่างเรื่องปรับ หรือไม่ปรับเปลี่ยนตัวบอกของพ่อ ผลลัพธ์: คน 107 อ้างถึงโปรแกรมฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจ 94 ตรงตามเกณฑ์ spirometric สำหรับแอนเดอรส์ กับ 58 มีข้อมูลสำหรับการประเมินผลก่อนและหลัง (ผู้ชาย 36, 9 ปี 71 ±เปอร์เซ็นต์คาดว่า FEV1 58 ± 24%) . ตัวบอกความหิวอากาศลดลงสัดส่วนสำคัญของเรื่อง (P =.03 อัตราส่วนราคา$ 0.31, 95% CI 0.09-0.89) และริเกตก ร็ต กำพร้า (P =.04 ราคาอัตรา 0.36, 95% CI 0.10-1.05) ต่อการฟื้นฟู เรื่องลดการใช้ตัวแสดงรายละเอียดของความหิวอากาศได้ปรับปรุงมากกว่าใน 6MWD หลังจากฟื้นฟู (P =.006 หมายถึง เพิ่ม 46 m) สรุป: คุณภาพทางประสาทสัมผัสของพ่อถูกปรับเปลี่ยนสำหรับประมาณหนึ่งในสามของเรื่องหลังจากการฟื้นฟูระบบทางเดินหายใจ มีการปรับปรุงที่สำคัญในการ 6MWD สำหรับหัวเรื่องที่ใช้ตัวบอกความหิวอากาศลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิหลัง: การศึกษาครั้งนี้ตรวจสอบว่าคำอธิบายของหอบแตกต่างหลังจากที่มีส่วนร่วมในโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด 8 สัปดาห์และไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงในคุณภาพทางประสาทสัมผัสจะมีผลในการตอบสนองต่อการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด วิธีการ: คนที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังให้อธิบายสำหรับความรู้สึกของพวกเขาหอบก่อนและหลังการโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด 8 สัปดาห์ ผลการหลักในการตอบสนองต่อการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดเป็นระยะนาทีเดิน 6 (6MWD) และเซนต์จอร์จแบบสอบถามระบบทางเดินหายใจ ที่สําคัญการเปลี่ยนแปลงสัดส่วนประเภทประสาทสัมผัสหลังจากการฟื้นฟูสมรรถภาพที่ถูกระบุโดยใช้การทดสอบ McNemar การสร้างแบบจำลองผลกระทบแบบสุ่มผสมถูกใช้ในการกำหนดความสำคัญของความแตกต่างสำหรับผลหลักระหว่างการปรับเปลี่ยนเรื่องการปรับเปลี่ยนหรือไม่อธิบายของหอบ ผลการศึกษา: จาก 107 คนเรียกโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด 94 พบกับเกณฑ์สมรรถภาพปอดอุดกั้นเรื้อรัง, 58 มีข้อมูลสำหรับการประเมินก่อนและหลัง (36 เพศชาย 71 ± 9 ปี, ร้อยละของการคาดการณ์ FEV 1 58 ± 24 %) สัดส่วนที่สำคัญของวิชาอธิบายที่ลดลงของความหิวอากาศ (P = 0.03 อัตราส่วนราคาต่อรอง 0.31, 95% CI 0.09-0.89) และหดหู่เสียใจกำพร้า (P = 0.04, odds ratio 0.36, 95% CI 0.10 -1.05) ต่อไปนี้การฟื้นฟูสมรรถภาพ วิชาที่ลดการใช้ของพวกเขาอธิบายของความหิวอากาศมีการปรับปรุงมากขึ้นใน 6MWD หลังจากการฟื้นฟูสมรรถภาพ (P = 0.006 ค่าเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 46 เมตร) โดยสรุปแล้วที่มีคุณภาพทางประสาทสัมผัสของหอบมีการปรับเปลี่ยนประมาณหนึ่งในสามของอาสาสมัครหลังจากการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดมีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญใน 6MWD สำหรับวิชาที่ลดลงของการใช้อธิบายของความหิวอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้พบว่าในด้านของหอบหลังจากการมีส่วนร่วมในการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดในสัปดาห์ที่ 8 และไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงคุณภาพทางประสาทสัมผัสจะสะท้อนให้เห็นในการตอบสนองต่อการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด วิธีการ : ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังในความรู้สึกของพวกเขา เพื่อให้หายใจไม่สะดวก ก่อนและหลังสัปดาห์ที่ 8 ปอดโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพผลการตอบสนองต่อการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดเป็น 6 นาที ระยะทาง ( 6mwd ) และ St George ระบบทางเดินหายใจ แบบสอบถาม ที่สำคัญสัดส่วนกะหมวดประสาทสัมผัสหลังการฟื้นฟูถูกระบุโดยใช้ McNemar Test .ผลสุ่มผสมแบบศึกษาความสำคัญของความแตกต่างหลักระหว่างวิชาเพื่อผลในการปรับเปลี่ยนหรือไม่ของหอบ . ผลลัพธ์ : 107 คน เรียกว่าโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด , 94 มีคุณสมบัติ spirometric สำหรับ COPD 58 มีข้อมูลก่อนและหลังการประเมิน ( 36 ( 71 ± 9 ปีและคาดการณ์อัตรา < sub > 1 < / sub > 58 ± 20% ) ส่วนใหญ่ของคน ในอากาศ ลดความหิว ( P = . 03 , Odds Ratio 0.31 , 95% CI 0.09-0.89 ) และหดหู่ เสียใจ ทำอะไรไม่ถูก ( P = . 04 , Odds Ratio 0.36 , 95% CI 0.10 - 1.05 ) ต่อไปนี้การฟื้นฟูสมรรถภาพ เรื่องการลดการใช้ในอากาศมากกว่าความหิวมีการปรับปรุงใน 6mwd หลังการฟื้นฟู ( P = . 006 ,หมายถึงเพิ่ม 46 เมตร ) สรุป : คุณภาพทางประสาทสัมผัสของหอบดัดแปลงประมาณ 1 ใน 3 ของกลุ่มตัวอย่างหลังการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด มีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญใน 6mwd สำหรับวิชาที่ลดการใช้ของในอากาศของความหิว