It actually detracts from the film;

It actually detracts from the film; there’s a climactic life or death struggle on an alien world that Nolan cross-cuts with activity on Earth, and the astonishing knack for cross-cutting he and editor Lee Smith (who also cut this film) showed on Inception is, frankly, gone. The back-and-forth here is clumsy, clunky, and undermines the tension that Nolan is masterfully building on that alien world. It also undermines the emotional tension of the whole story, the idea that Cooper has been forced to abandon his family for the greater good of humanity. Once the Endurance lifts off, Earth should be out of the picture completely. Instead we keep coming back there, the film's feet firmly planted in a storyline that goes nowhere.

Nolan once again uses IMAX in his film to give a greater sense of scale, and now that he’s moved out of Gotham City and into the universe it makes more sense than ever. There are gorgeous vistas in Interstellar, and Nolan knows exactly when to open up that aspect ratio and get big (my advice is to only see this film in IMAX), but he ends up being too quick on the trigger with his spectacle. Yes, there are grand visions in Interstellar, but Nolan keeps hurrying past them; 2001 works partially because Kubrick takes his time to show us the ships and the scenery, creating a sense of majesty in long, slow takes. Here Nolan brings us to the rings of Saturn in stunning IMAX and decides not to hold his shot for any amount of time. It’s a movie about the wonders of the universe without much of a sense of wonder. Interstellar is in too much of a hurry to get excited about anything other than physics.

At the center of it all is McConaughey, the best part of the movie. He’s got that perfect Chuck Yeager/The Right Stuff thing going on, a laid-back drawl that barely hides his vibrating excitement at going where no man has gone before. McConaughey is even able to make Cooper’s “I have to get home to my family!” gooniness work, and he’s the perfect emotional center for a movie that doesn’t quite know how to do emotions (they’re there, but they’re laid on as thick and clumsy as the lipstick on a seven year old getting into her mother’s make-up). He’s a hero with all of the honesty and idealism of our the sanitized figures in elementary school history books. That may sound like a knock, but it isn't - McConaughey can embody that kind of goodness without coming across as cloying or phony.

Interstellar tackles some big ideas along the way. Some are fascinating - fifth-dimensional space represented in three dimensions - and some are cringe-worthy - love as a universal constant - but all of the ideas are approached with honesty and intelligence. That alone makes me like and admire the movie. I just wish I could love it; Inception blew me away the first time through and has remained a film that moves me intellectually, cinematically and even emotionally. Interstellar stimulates intellectually, is dead on arrival emotionally and works well enough cinematically without truly wowing in the way it should.

I’m kind of reminded of how I felt walking out of The Dark Knight Rises: I wasn’t sure if I had just sat through a bad movie or not. I don’t think Interstellar is bad, but I do find myself wondering if it’s actually very good. Part of the problem is the film’s curious thematic inertness - nobody really learns anything over the course of the film (well, Murph learns her dad was right to abandon her, I guess), and the movie isn’t able to credibly balance its fascination with next-level science and its focus on gooey family stuff. Steven Spielberg was once attached to this movie and it’s not hard to see how he would have approached the film’s dual themes of the human adventure and familial love, but Nolan isn’t Spielberg. You understand that he's far more invested in the sequence where McConaughey must match his ship's rotations in order to dock with a wildly out of control orbiter than the sequence where a character back on Earth reveals a dark truth.

I can't tell you about that character, unfortunately. The most interesting stuff to discuss is stuff I can’t write about before release; there’s a lot to talk about in this film’s third act, some of it absolutely terrific, some of it oddly lifeless, all of it worthy of deep, serious discussion. The reality is that The Dark Knight Rises was a piece of shit, a film not worth the attention paid to it, but Interstellar, for all its faults, is filled with sequences, moments and concepts worthy of deep, lengthy essays and arguments about morality. All of which will have to come after release.

There are so many frustrating flaws in this enormously cerebral, wonderfully hopeful and massively ambitious movie. If good intentions were enough to make a movie a masterpiece, Interstellar would be the greatest work of Nolan’s career. That said, even with its many flaws, Interstellar is an often gorgeous, expertly put-together movie that demands to be seen on the biggest possible screen. And while many parts of Interstellar don’t work, the whole hangs together enough to be a movie that impresses with hard sci-fi nerdiness. If only that were enough to make it the great film we hoped for.

Note: thanks to Jeremy Smith, whose post-movie conversation led me to the quote that opens this review.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จริงมัน detracts จากฟิล์ม มีชีวิต climactic หรือต่อสู้ชีวิตบนโลกเป็นคนต่างด้าวที่โนแลนข้ามตัดกับกิจกรรมบนโลก และ knack อันตระการตาสำหรับเขาและแก้ไข Lee Smith (ที่ยัง ตัดฟิล์มนี้) เห็นในมาตัดขน หาย ตรงไปตรงมา ที่นี่หลัง และมาป้ำ ๆ clunky และทำลายความตึงเครียดที่โนแลนเป็นอาคารในโลกที่คนต่างด้าว masterfully นอกจากนี้มันยังทำลายความตึงเครียดทางอารมณ์ของเรื่องราวทั้งหมด ความคิดที่คูเปอร์ได้ถูกบังคับให้ละทิ้งครอบครัวสำหรับการดีของมนุษยชาติ เมื่อความทนทานลิฟท์ปิด โลกควรได้จากรูปภาพทั้งหมด แต่ เราให้มากลับมี เท้าของฟิล์มที่ปลูกอย่างแน่นหนาในเรื่องราวที่ไปไม่มีที่ไหน โนแลนใช้ไอแม็กซ์อีกครั้งในภาพยนตร์ของเขาให้ความรู้สึกมากขึ้นของขนาด และหลังจากที่เขาถูกย้าย จากอาชญากรรม และ ในจักรวาล ทำให้รู้สึกมากขึ้นกว่าที่เคย มีสตันนิ่งวิสต้าส์งดงามใน Interstellar และโนแลนรู้ว่าเมื่อเปิดที่อัตราส่วนกว้างยาวและใหญ่ (คำแนะนำของฉันคือ ดูภาพยนตร์นี้ในไอแม็กซ์), ได้รับ แต่เขาจบถูกเกินไปอย่างรวดเร็วบนทริกเกอร์กับปรากฏการณ์ของเขา ใช่ มีวิสัยทัศน์ที่แกรนด์ใน Interstellar แต่โนแลนช่วยให้ hurrying ผ่านมาพวกเขา 2001 ผลงานบางส่วน เพราะ Kubrick ใช้เวลาของเขาเพื่อแสดงให้เราเห็นเรือและฉาก สร้างความรู้สึกของพระยาว ลดเวลา ที่นี่โนแลนนำเราสู่วงแหวนของดาวเสาร์ในไอแม็กซ์ที่สวยงาม และตัดสินใจไม่ค้างยิงของเขาสำหรับระยะเวลาใด ๆ เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับสิ่งมหัศจรรย์ของจักรวาลโดยมากในความรู้สึกของใจ ดวงดาวได้มากเกินไปรีบไปตื่นเต้นใช่ฟิสิกส์ของมัน ทั้งหมดเป็นแม็คคอนาเฮย์ ส่วนดีที่สุดของภาพยนตร์ เขามีสิ่งชัก Yeager/The ขวาสิ่งที่สมบูรณ์แบบเกิดขึ้น drawl เพียบที่แทบไม่ซ่อนความตื่นเต้นของเขาสั่นที่มีที่ไปที่ไม่ได้ไปก่อน แม็คคอนาเฮย์ได้สามารถทำงาน "ฉันได้รับบ้านครอบครัวของฉัน" gooniness เปอร์ส และเขาเป็นศูนย์กลางทางอารมณ์เหมาะสำหรับหนังที่ไม่รู้วิธีการทำอารมณ์ค่อนข้าง (จะมี แต่พวกเขากำลังวางบนความหนา และป้ำ ๆ เป็นลิปสติกอายุเจ็ดปีทำให้เป็นการแต่งหน้าของแม่ของเธอ) เขาเป็นพระเอก ด้วยความซื่อสัตย์และ idealism ของเราตัวเลข sanitized ในหนังสือประวัติศาสตร์ของโรงเรียนประถมศึกษา ที่อาจเสียงเหมือนเคาะ แต่ไม่ - แม็คคอนาเฮย์สามารถรวบรวมแบบกลม ๆ ไม่มาใน cloying หรือ phony ดวงดาวแก้ความคิดบางอย่างขนาดใหญ่ตลอดทาง มีเสน่ห์ -ห้ามิติพื้นที่แสดงสามมิติ - และ cringe-worthy -ความรักเป็นค่าคงสากล - มี แต่ความคิดทั้งหมดจะประดับ ด้วยความซื่อสัตย์และสติปัญญา ที่เดียวทำให้ผมชอบ และชื่นชมภาพยนตร์ ผมเพียงต้องสามารถรักมัน มาได้พัดฉันไปครั้งแรกผ่าน และได้ฟิล์มย้ายฉันสติปัญญา cinematically และแม้กระทั่งอารมณ์ที่ยังคง ดวงดาวกระตุ้นสติปัญญา ตายในทางอารมณ์ และทำงานร่วม cinematically ดีพอ โดย wowing อย่างแท้จริงในแบบที่ควรผมนึกถึงชนิดของไรผมรู้สึกเดินออกจากแบทแมนมา: ไม่ค่อยแน่ใจว่าฉันมีเพียงวันเสาร์ผ่านภาพยนตร์ไม่ดี หรือไม่ ผมไม่คิดว่า Interstellar ไม่ดี แต่หาเองสงสัยว่า ถ้า เป็นจริงอย่างดี ส่วนหนึ่งของปัญหาคือ inertness เฉพาะเรื่องที่อยากรู้อยากเห็นของฟิล์ม - ไม่มีใครจริง ๆ รู้อะไรมากกว่าหลักสูตรของฟิล์ม (ดี Murph รู้พ่อของเธอถูกละเลยเธอ ฉันคิดว่า), และภาพยนตร์ไม่สามารถ credibly ยอดดุลของเสน่ห์วิทยาศาสตร์ระดับถัดไปและ gooey ครอบครัวสิ่งของเน้น สปีลเบิร์ก Steven เมื่อแนบกับหนังเรื่องนี้ และไม่ยากที่จะดูว่าเขาจะมีเวลาของภาพยนตร์ชุดคู่ผจญภัยมนุษย์และภาวะรัก แต่โนแลนไม่ใช่สปีลเบิร์ก คุณเข้าใจว่า เขาเป็นมากกว่าการลงทุนในลำดับที่แม็คคอนาเฮย์ต้องหมุนเวียนของเรือของเขาเพื่อเทียบกับการอาละวาดจาก orbiter ควบคุมลำดับที่อักขระบนโลกกลับเปิดเผยความจริงสีเข้มกว่า ฉันไม่สามารถบอกคุณเกี่ยวกับอักขระ อับ สิ่งน่าสนใจเพื่อหารือเกี่ยวกับเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเขียนเกี่ยวกับก่อนปล่อย มีมากพูดเกี่ยวกับฟิล์มนี้สามกระทำ บางอย่างก็ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน บางอย่างก็น่า lifeless หมดน่าสนทนาลึก ร้ายแรง ความเป็นจริงคือ ว่า ขึ้นแบทแมนมีชิ้นส่วนของคน ฟิล์มไม่น่าสนใจที่จ่ายแล้ว แต่ Interstellar สำหรับข้อบกพร่องของทั้งหมด เต็มไป ด้วยลำดับ ช่วงเวลา และแนวคิดการเขียนเรียงความลึก ความยาวและอาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับศีลธรรม ที่จะได้มาหลังจากเปิดตัวยังมีข้อบกพร่องที่น่าผิดหวังมากในหนังเรื่องนี้ไปสมอง เยี่ยมยอดมีความหวัง และความทะเยอทะยานอย่างหนาแน่น ถ้าความตั้งใจดีเพียงพอที่จะสร้างภาพยนตร์ชิ้นเอก Interstellar จะเป็นงานยิ่งใหญ่ที่สุดของอาชีพของโนแลน ที่กล่าวว่า แม้จะ มีข้อบกพร่องของหลาย Interstellar เป็นภาพยนตร์งดงามมักจะ อย่างกลมกลืนย้ายกันที่ต้องให้เห็นบนหน้าจอได้ที่ใหญ่ที่สุด และในขณะที่หลายส่วนของ Interstellar ไม่ทำงาน ทั้งค้างกันพอเป็น หนังที่ประทับใจกับ nerdiness วิทยาศาสตร์ยาก ถ้าเท่าที่มีพอที่จะทำให้ฟิล์มดี เราหวังสำหรับหมายเหตุ: ขอขอบคุณเจเรมีสมิธ สนทนาหลังภาพยนตร์ที่นำฉันไปใบเสนอราคาที่ตรวจทานนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันจริง detracts จากภาพยนตร์; มีชีวิตหรือตายการต่อสู้บนยอดโลกมนุษย์ต่างดาวที่โนแลนตัดข้ามกับกิจกรรมบนโลกและความสามารถพิเศษที่น่าทึ่งสำหรับตัดข้ามเขาและบรรณาธิการลีสมิ ธ (ที่ยังตัดหนังเรื่องนี้) แสดงให้เห็นว่าในการจัดตั้งกองทุนคือตรงไปตรงมาหายไป กลับมาและออกมาที่นี่เป็นเงอะงะ, clunky และทำลายความตึงเครียดที่โนแลนจะเก่งในการสร้างโลกของมนุษย์ต่างดาวที่ นอกจากนี้ยังทำลายความตึงเครียดทางอารมณ์ของเรื่องราวทั้งหมดความคิดที่ว่าคูเปอร์ได้ถูกบังคับให้ละทิ้งครอบครัวของเขาสำหรับสิ่งที่ดีกว่าของมนุษยชาติ เมื่อความอดทนยกออกจากโลกควรจะออกจากภาพได้อย่างสมบูรณ์ แต่เราให้กลับมามีเท้าของภาพยนตร์เรื่องนี้ปลูกมั่นในโครงเรื่องที่จะไปไม่มีที่ไหนเลยโนแลนอีกครั้งใช้ไอแมกซ์ในภาพยนตร์ของเขาที่จะให้ความรู้สึกของขนาดและตอนนี้ที่เขาย้ายออกจาก Gotham เมืองและในจักรวาลก็จะทำให้ รู้สึกมากขึ้นกว่าที่เคย มีทิวทัศน์ที่งดงามในดวงดาวมีและโนแลนรู้ว่าเมื่อมีการเปิดอัตราส่วนที่ได้รับและขนาดใหญ่ (คำแนะนำของฉันคือการเห็นภาพยนตร์เรื่องนี้ใน IMAX) แต่เขาสิ้นสุดขึ้นเป็นเกินไปอย่างรวดเร็วในทริกเกอร์ที่มีความน่าตื่นเต้นของเขา ใช่มีวิสัยทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ในระหว่างดวงดาว แต่โนแลนช่วยให้รีบผ่านมาพวกเขา; 2001 ผลงานบางส่วนเพราะ Kubrick ต้องใช้เวลาของเขาที่จะแสดงให้เราเห็นเรือและทิวทัศน์, การสร้างความรู้สึกของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในยาวช้าใช้เวลา นี่โนแลนนำเราไปแหวนของดาวเสาร์ใน IMAX ที่สวยงามและตัดสินใจที่จะไม่ถือยิงของเขาสำหรับระยะเวลาใด ๆ มันเป็นหนังเกี่ยวกับสิ่งมหัศจรรย์ของจักรวาลโดยไม่ต้องมากของความสงสัย ดวงดาวอยู่ในมากเกินไปของรีบร้อนที่จะได้รับความตื่นเต้นเกี่ยวกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ฟิสิกส์ที่ศูนย์กลางของมันทั้งหมดเป็น McConaughey, ส่วนที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้ เขามีที่สมบูรณ์แบบชักยีเกอร์ / สิ่งที่ถูกต้องสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างช้า ๆ วางที่แทบจะซ่อนความตื่นเต้นของเขาที่สั่นสะเทือนไปที่มนุษย์ไม่ได้หายไปก่อน McConaughey ยังสามารถที่จะทำให้คูเปอร์ "ผมมีจะได้รับบ้านไปอยู่กับครอบครัวของฉัน!" งาน gooniness และเขาก็เป็นศูนย์กลางทางอารมณ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับภาพยนตร์ที่ไม่ได้ค่อนข้างรู้วิธีการทำอารมณ์ (พวกเขากำลังมี แต่พวกเขากำลัง วางอยู่บนหนาเป็นและเงอะงะเป็นลิปสติกที่อายุเจ็ดขวบเดินทางเข้าแม่ของเธอแต่งหน้า) เขาเป็นพระเอกที่มีทั้งหมดของความซื่อสัตย์สุจริตและความเพ้อฝันของตัวเลขของเราปรุงแต่งอยู่ในหนังสือประวัติศาสตร์ของโรงเรียนประถมศึกษา ที่อาจเสียงเหมือนเคาะ แต่ก็ไม่ได้ - McConaughey สามารถรวบรวมชนิดของความดีที่โดยไม่ต้องมาเจอเป็น cloying หรือปลอมโหม่งดวงดาวบางความคิดที่ยิ่งใหญ่ไปพร้อมกัน บางคนมีความน่าสนใจ - พื้นที่ห้ามิติแสดงในสามมิติ - และบางคนประจบประแจงสมควร - รักเป็นค่าคงที่สากล - แต่ทั้งหมดของความคิดที่จะเดินเข้ามาใกล้ด้วยความซื่อสัตย์สุจริตและความฉลาด ที่อยู่คนเดียวที่ทำให้ผมชอบและชื่นชมหนังเรื่องนี้ ผมแค่อยากจะรักมัน; จัดตั้งกองทุน blew ฉันไปเป็นครั้งแรกที่ผ่านและยังคงหนังที่ย้ายฉันปัญญา cinematically และแม้แต่อารมณ์ ดวงดาวกระตุ้นปัญญาจะตายเมื่อมาถึงอารมณ์และทำงานได้ดีพอ cinematically โดยไม่ต้องอย่างแท้จริงประทับใจในทางที่มันควรฉันนึกถึงชนิดของวิธีการที่ฉันรู้สึกว่าเดินออกมาจาก The Dark Knight Rises: ผมไม่แน่ใจว่าถ้าฉันมีเพียงแค่ นั่งผ่านภาพยนตร์ที่ไม่ดีหรือไม่ ฉันไม่คิดว่าดวงดาวที่ไม่ดี แต่ฉันพบว่าตัวเองสงสัยว่าถ้าเป็นจริงที่ดีมาก ส่วนหนึ่งของปัญหาก็คือภาพยนตร์เรื่องนี้อยากรู้อยากเห็นความเฉื่อยชาใจ - จริงๆไม่มีใครรู้อะไรมากกว่าแน่นอนของภาพยนตร์ (ดี Murph เรียนรู้ที่พ่อของเธอเป็นสิทธิที่จะทิ้งเธอฉันเดา) และภาพยนตร์เรื่องนี้จะไม่สามารถสนิทสมดุลเสน่ห์ของมัน กับวิทยาศาสตร์ระดับถัดไปและมุ่งเน้นในสิ่งที่ครอบครัวเหนอะหนะ สตีเว่นสปีลเบิร์กที่ติดหนึ่งครั้งเพื่อหนังเรื่องนี้และมันก็ไม่ยากที่จะดูว่าเขาจะได้รับการทาบทามของภาพยนตร์เรื่องนี้ในรูปแบบที่สองของการผจญภัยของมนุษย์และความรักครอบครัว แต่โนแลนไม่ได้สปีลเบิร์ก คุณเข้าใจว่าเขาห่างไกลการลงทุนมากขึ้นในลำดับที่ McConaughey ต้องตรงกับการหมุนเรือของเขาเพื่อที่จะเชื่อมต่อกับเหยงออกจากการควบคุมยานอวกาศกว่าลำดับที่ตัวละครกลับมาบนโลกเผยให้เห็นความจริงที่มืดฉันไม่สามารถบอกคุณได้เกี่ยวกับว่า ตัวละครที่น่าเสียดาย สิ่งที่น่าสนใจมากที่สุดเพื่อหารือเกี่ยวกับเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถเขียนเกี่ยวกับก่อนที่จะปล่อย; มีจำนวนมากที่จะพูดคุยเกี่ยวกับในภาพยนตร์เรื่องนี้องก์ที่สามเป็นบางส่วนของมันอย่างยอดเยี่ยมบางส่วนของมันตายอย่างผิดปกติทั้งหมดของมันคุ้มค่าของลึกอภิปรายอย่างจริงจัง ความเป็นจริงที่เพิ่มขึ้นอัศวินดำเป็นชิ้นส่วนของอึฟิล์มไม่คุ้มค่าความสนใจจ่ายให้กับมัน แต่ดวงดาวสำหรับทุกความผิดพลาดของเต็มไปด้วยลำดับช่วงเวลาและแนวคิดที่คุ้มค่าของลึกเรียงความความยาวและข้อโต้แย้งเกี่ยวกับคุณธรรม . ซึ่งทั้งหมดจะต้องมาหลังจากที่ปล่อยมีข้อบกพร่องที่น่าผิดหวังหลายอย่างในหนังมหาศาลสมองหวังมหัศจรรย์และความทะเยอทะยานอย่างหนาแน่นนี้ ถ้าตั้งใจดีก็เพียงพอที่จะสร้างภาพยนตร์ชิ้นเอกที่ดวงดาวจะเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาชีพของโนแลน ที่กล่าวว่าแม้จะมีข้อบกพร่องหลายประการของดวงดาวเป็นมักจะงดงามเชี่ยวชาญหนังใส่ร่วมกันที่ต้องการที่จะเห็นบนหน้าจอเป็นไปได้ที่ใหญ่ที่สุด และในขณะที่หลายส่วนของดวงดาวไม่ทำงานทั้งแฮงค์กันพอที่จะเป็นหนังที่สร้างความประทับใจให้กับฮาร์ด nerdiness ไซไฟ ถ้าเพียง แต่ที่มีมากพอที่จะทำให้มันเป็นหนังที่ดีที่เราหวังไว้หมายเหตุ: ขอบคุณเจเรมีสมิ ธ ที่มีการโพสต์ภาพยนตร์สนทนาทำให้ฉันพูดที่เปิดการตรวจสอบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่จริงมัน detracts จากฟิล์ม มีกลิ่นอายความเป็น หรือ ความตาย การต่อสู้บนโลกคนต่างด้าวที่โนแลนข้ามตัดกับกิจกรรมบนโลก และที่น่าอัศจรรย์เคล็ดลับการตัดข้ามเขา และบรรณาธิการ ลี สมิธ ( ที่ยังตัดฟิล์ม ) พบในการก่อตั้ง คือ จริงๆแล้ว ที่ไปมานี่ซุ่มซ่าม clunky ,และ ทำลายความตึงเครียดที่โนแลนจะเก่งสร้างมนุษย์ต่างดาวโลก นอกจากนี้ยังเป็นการทำลายความตึงเครียดทางอารมณ์ของเรื่องราวทั้งหมด ความคิดที่คูเปอร์ได้ถูกบังคับให้ละทิ้งครอบครัวเพื่อส่วนรวมของมนุษยชาติ เมื่อความอดทนลิฟท์ปิด โลกควรจะออกไปอย่างสิ้นเชิง แทนเราให้กลับมามีของภาพยนตร์เท้าแน่น ปลูกในเรื่องราวที่ไม่ไปไหน

โนแลนอีกครั้งใช้ไอแมกซ์ในภาพยนตร์ของเขาให้ความรู้สึกมากกว่าขนาด และตอนนี้เขาก็ย้ายจากเมือง Gotham และในจักรวาลมันทำให้รู้สึกมากขึ้นกว่าที่เคย มีทัศนียภาพที่งดงามใน ดวงดาว และโนแลนรู้ว่าเมื่อไหร่ที่จะเปิดขึ้นที่อัตราส่วนกว้างยาวและได้รับใหญ่ ( คำแนะนำของฉันคือการเห็นภาพยนตร์เรื่องนี้ใน IMAX )แต่ เขา สิ้นสุดขึ้นเป็น เร็วเกินไปในการเรียกกับแว่นตาของเขา ใช่ มีแกรนด์วิสัยทัศน์ในดวงดาว แต่โนแลนยังรีบที่ผ่านมาพวกเขา ; 2001 ผลงานบางส่วนเพราะคูบริกใช้เวลาของเขาแสดงให้เราเห็นเรือและฉาก สร้างความรู้สึก ทรงยาว ช้า นานที่นี่โนแลนทำให้เราได้แหวนของดาวเสาร์ที่สวยงามใน IMAX และตัดสินใจที่จะไม่ถือยิงของเขาสำหรับเงินใด ๆของเวลา มันเป็นหนังเกี่ยวกับสิ่งมหัศจรรย์ของจักรวาลโดยมากของความรู้สึกของการสงสัย ดวงดาวจะเร่งรีบมากเกินไปที่จะได้รับตื่นเต้นเกี่ยวกับอย่างอื่นมากกว่าฟิสิกส์

ที่ศูนย์กลางของมันทั้งหมดคือ แม็คคอนาเฮย์ ส่วนที่ดีที่สุดของหนังเขามีที่สมบูรณ์แบบชัคเยเกอร์ / ด้านขวาของ สิ่งที่เกิดขึ้น , วางกลับทอดเสียงที่แทบจะซ่อนของเขาสั่น ตื่นเต้นที่จะที่ไม่มีมนุษย์คนใดได้ไปก่อน แม็คคอนาเฮย์ได้แม้แต่ให้คูเปอร์ " ฉันต้องกลับบ้านไปหาครอบครัวของฉัน " gooniness ทำงาน และเขาก็ศูนย์อารมณ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับภาพยนตร์ที่ไม่ค่อยรู้อารมณ์ ( พวกเขากำลังมีแต่พวกเขากำลังวางหนา และซุ่มซ่าม เป็นลิปสติกที่อายุ 7 ขวบได้รับในการแต่งหน้าของแม่ ) เขาเป็นฮีโร่ที่มีทั้งหมดของความซื่อสัตย์และอุดมคติของเราปรุงแต่งตัวเลขในหนังสือประวัติโรงเรียนประถม ที่อาจเสียงเหมือนเคาะ แต่ไม่ใช่ - แม็คคอนาเฮย์สามารถรวบรวมชนิดของพระเจ้าโดยไม่ต้องมาข้าม cloying หรือของปลอม

ดวงดาว tackles ใหญ่บางความคิดตลอดทาง บางคนก็ด่า ห้า - มิติที่แสดงในสามมิติ - และบางคนประจบประแจงรักน่า - เป็นสากลที่คงที่ แต่ทุกความคิดก็ ด้วย ความซื่อสัตย์ และความฉลาด นั่นคนเดียวทำให้ฉันชอบและชื่นชมหนัง ฉันอยากจะชอบมันก่อตั้ง blew ฉันไปครั้งแรกผ่าน และยังคงเป็นภาพยนตร์ที่ย้ายมา cinematically ด้านสติปัญญาและอารมณ์ ดวงดาวกระตุ้นสติปัญญา ตายแล้วเมื่อเดินทางมาถึงทางอารมณ์ และยังใช้ได้โดยไม่ต้องแปลกใจกับ cinematically อย่างแท้จริงในทางที่ควร

ผมก็นึกถึงวิธีที่ผมรู้สึกว่าเดินออกมาจากแอสปาร์แตม :ผมไม่แน่ใจว่าถ้าฉันมีเพียงแค่นั่งผ่านหนังไม่ดีหรือไม่ ผมไม่คิดว่า ดวงดาวไม่ดี แต่ฉันพบตัวเองสงสัยว่าถ้ามันเป็นจริงที่ดีมาก ส่วนหนึ่งของปัญหาคือหนังขี้สงสัยใจ inertness - ไม่มีใครจริงๆรู้อะไรมากกว่าหลักสูตรของภาพยนตร์ ( เอ่อ เมิร์ฟเรียนรู้พ่อของเธอถูกทอดทิ้งเธอ ฉันว่างั้นนะ )และภาพยนตร์ไม่ได้สนิทใจสมดุลหลงใหลกับวิทยาศาสตร์ และมุ่งเน้นในเรื่องครอบครัว เหนียวระดับถัดไป Steven Spielberg เคยติดหนังเรื่องนี้ และมันไม่ยากที่จะดูว่าเขาจะต้องเข้าหาฟิล์มสองรูปแบบของการผจญภัยของมนุษย์ และรักครอบครัว แต่โนแลนไม่ใช่สปีลเบิร์ก .คุณเข้าใจเขามากขึ้น ลงทุนใน ลำดับที่ แม็คคอนาเฮย์ต้องตรงกับของเขาเรือหมุนในการท่าเรือกับเหยงออกจากยานอวกาศการควบคุมมากกว่าช่วงที่ตัวละครบนโลกเปิดเผยความจริงที่มืด

ผมไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับตัวละครที่น่าเสียดาย สิ่งที่น่าสนใจมากที่สุดเกี่ยวกับเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถเขียนเกี่ยวกับก่อนปล่อย ;มีมากที่จะพูดคุยเกี่ยวกับในพระราชบัญญัติที่สามนี้ของฟิล์มบางอย่างมากมาย บางอย่างมันผิดปกติ ตาย ทั้งหมดมันคุ้มค่าของลึก , การสนทนาอย่างจริงจัง ความจริงก็คืออัศวินมาเป็นชิ้นส่วนของอึ , ภาพยนตร์ไม่น่าใส่ใจกับมัน แต่ดวงดาวสำหรับความผิดทั้งหมดของมันเต็มไปด้วยลำดับช่วงเวลาและแนวคิดคุณค่าของลึกบทความที่ยาวและข้อโต้แย้งเกี่ยวกับจริยธรรม ซึ่งทั้งหมดจะมาหลังจากปล่อย

มีข้อเสียที่น่าผิดหวังมากในนี้สมองมหาศาล อย่างมีความหวัง และทะเยอทะยาน และภาพยนตร์ ถ้าเจตนาดีก็เพียงพอที่จะทำให้ภาพยนตร์ชิ้นเอก ดวงดาวจะทำงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโนแลนเป็นอาชีพ ที่กล่าวว่า แม้จะมีข้อด้อยของมันดวงดาวเป็นมักจะสวยงาม เชี่ยวชาญใส่กัน หนังที่ความต้องการที่จะเห็นบนหน้าจอที่ใหญ่ที่สุดที่เป็นไปได้ และในขณะที่หลายส่วนของดวงดาวไม่ทำงานทั้งหมดเข้าด้วยกันแล้วเป็นหนังที่ประทับใจมาก nerdiness Sci - Fi . ถ้ามันจะเพียงพอที่จะทำให้มันใหญ่ ฟิล์มที่เราหวังไว้ ทราบ

: ขอบคุณ เจเรมี่ สมิธใบปิดภาพยนตร์สนทนาที่ทำให้ฉันพูด ที่ เปิด รีวิวนี้