"We are police officersi not soldie

"We are police officersi not soldiers. i, But the Colonel interrupted him. Prime Minister, let my men deal with this problem. They have killed a man now and they'll kill another one in half an hour. We must attack that planel We are commandosi we know how to do it!" Helen was still watching the dead body of the man on the tarmac. She thought a hand moved, for a moment but no, he must be dead by now. There was a pool of blood on the tarmac now, around his head. He could not possibly be alive. For a moment she did not hear the voices around her. In half an hour. "Prime Minister'Yes." She turned towards them, 'Yes, Colonel Carter, bring your men here, immediately. Meet me in ten minutes with your plan. But I warn you, it must be a good one. I don't want any more dead passengers." "Yes, Prime Minister. At once." The Colonel turned to Inspector. "Yes, madam'I want those two prisoners brought here from the prison. At once. You have twenty-five minutes, no more. Do you understand? But Prime Minister! You can't do thatl' The Inspector and the Colonel stared at her in surprise. can and I will.' "But these men are dangerous criminals terrorists!

they tried to put a bomb on a plane! They are in prison for"For thirty years, Colonel. I know. But they are only two men, and there are over a hundred innocent people on that plane. My job is to save their lives, and I need time to do it.' The Inspector stood up very tall and straight in his fine uniform. "Prime Minister, I strongly advise you not to do this. You don't understand Helen interrupted him, her voice ice-cold and angry. I understand very well indeed, Inspector. And I thank you for your advice. But I think I must make the decisions, and you must obey my orders. You now have only twenty-four minutes. Bring those prisoners here, please. "Yes, madam." The Inspector and the Golonel left thc room, looking very unhappy. Prime Minister?' "Yes, Michael?" She turned, and saw that Michael was smiling quietly. are here. Do"The American and British Ambassadors you want to see them?' to? Of She groaned, and sat down suddenly, "Do I want course I don't! But I suppose I must talk to them because that man was an American. Send them in. They can have five minutes with me, that's all.' telephone. Yes, Prime Minister." Michael picked up a telephone.


When the girl came back into the cabin she was shaking. Her hands were. shaking and she was crying and smoke was coming out of her gun. One of the passengers, an American, stood up and shouted at her. "You're a murderer!' he shouted. "You're a dirty, murdering b She turned and pointed the gun at him and fired. The man sat down in his seat and the bullets went above the seats, all along the plane, and out through the roof. After ten seconds the girl stopped firing and shouted. "You shut up! You shut up and sit down or l'll kill you all! I am a soldier of the People's Liberation Army and I'll kill you, all of you!" But she was crying too, and the young man in the black shirt put his arm around her and held her. She leaned against him, crying, and he whispered something in her ear. It was then that Harald moved. He got out of his seat, bent low, and ran very fast along the aisle towards the front of the plane. The young man and the girl did not see him coming and he caught them both around their legs and knocked them onto the floor. Harald fell on top of them and he tried to take one of the guns, but the girl pulled his hair and the young man hcld his arms. Then the bearded man came out of the Captain's cabin and hit













Harald hard on the head with his gun. Harald fell on the floor and lay still. The bearded man pointed his gun at the passengers and shouted"SIT STII l very loud indeed. None of the passengers had moved except Carl, and he was too slow. He stood very still in the middle of the aisle five metres away from the bearded man's gun. The other two hijackers were still on the floor, and Carl saw the Captain move in the cabin behind the bearded man. But the young man in the black shirt saw him too, and stood up and pointed his gun at the Captain. Both Carl and the Captain were too late. "I am getting old," Carl thought. "When I was young, I could move as fast as Harald. But not now." Carl sat down in his seat, very slowly. The bcarded man watched him all the time. He pushed Harald with his foot. Search him," he said to the girl. "Then handcuff him to the door. He will be the next one.' The girl pulled Harald to the door. She found some handcuffs in his pocket and handcuffed him to the door. Then she searched his other pockets. In one of his pockets she found a newspaper. She looked at it and saw the photo of Harald and Carl. She stood up slowly and showed it to the bearded man. He looked at the photo, and then he looked at Carl carefully and for a long time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เราเป็น officersi ตำรวจทหารไม่ ฉัน พันเอกแต่ขัดจังหวะเขา นายกรัฐมนตรี ให้ผู้ชายของฉันจัดการกับปัญหานี้ พวกเขาได้ฆ่าคนได้ตอนนี้ และพวกเขาจะฆ่าอีกคนหนึ่งในครึ่งชั่วโมง เราต้องโจมตี planel ที่เราเป็นเรารู้วิธีการทำมัน commandosi " เฮเลนยังคงดูตายของมนุษย์บิน เธอคิดว่า มือย้าย ครู่แต่ไม่มี เขาต้องตาย โดยขณะนี้ ได้สระเลือดการบินตอนนี้ รอบศีรษะของเขา เขาไม่อาจสามารถมีชีวิตอยู่ สำหรับช่วงเวลาเธอไม่ได้ยินเสียงรอบข้างเธอ ในครึ่งชั่วโมง "นายกรัฐมนตรี Minister'Yes" เธอหันไปทางพวกเขา, ' ใช่ พันเอกคาร์เตอร์ นำผู้ชายของคุณที่นี่ ทันที พบผมในสิบนาทีกับแผนของคุณ แต่ผมเตือนคุณ มันจะต้องเป็นหนึ่งดี ฉันไม่ต้องโดยสารตายมากขึ้น" "ใช่ นายกรัฐมนตรี ทันที" พันหันไปตรวจสอบ "ใช่ madam'I ต้องเหล่านักโทษทั้งสองมาถึงที่นี่จากคุก ในครั้งเดียว ได้ยี่สิบห้านาที ไม่มี เข้าใจไหม แต่นายกรัฐมนตรี คุณไม่สามารถทำ thatl' The Inspector และพันจ้องไปที่เธอในความประหลาดใจ สามารถและจะ ' "แต่ผู้ชายเหล่านี้มีผู้ก่อการร้ายอาชญากรอันตรายพวกเขาพยายามที่จะวางระเบิดบนเครื่องบิน พวกเขาอยู่ในคุก "สำหรับสามสิบปี พันเอก รู้แล้ว แต่พวกเขามีเพียงสองคน และมีมากกว่าร้อยคนบริสุทธิ์บนเครื่องบิน งานของฉันคือการ บันทึกชีวิตของพวกเขา และฉันต้องการเวลาที่จะทำ ' การตรวจสอบยืนขึ้นตรงในเครื่องแบบของเขาดี และสูงมาก "นายกรัฐมนตรี ผมขอแนะนำให้คุณไม่ต้องการทำเช่นนี้ คุณไม่เข้าใจเฮเลนขัดจังหวะเขา เสียงของเธอฉ่ำ และโกรธ ผมเข้าใจดีจริง ตรวจสอบ และขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณ แต่ผมคิดว่า ผมต้องทำให้การตัดสินใจ และปฏิบัติตามคำสั่งซื้อ ขณะนี้คุณมีเพียงยี่สิบสี่นาที นำเหล่านักโทษที่นี่ กรุณา "ใช่ ม่าย" การตรวจสอบและ Golonel ซ้าย thc ห้อง ไม่มีความสุขมาก นายกรัฐมนตรี?' "ใช่ ไมเคิล? " เธอเปิด และเห็นว่า ไมเคิลยิ้มอย่างเงียบ ๆ อยู่ที่นี่ ทำ "เดอะอเมริกันและทูตอังกฤษที่คุณต้องการได้?' เพื่อ ของเธอครวญคราง และนั่งลงทันที "ฉัน ต้องไม่แน่นอน แต่ฉันคิดว่า ฉันต้องคุยกับพวกเขาเพราะผู้ชายคนนั้น เป็นคนอเมริกัน ส่งพวกเขาใน พวกเขาสามารถมีห้านาทีกับฉัน ที่ได้ทั้งหมด ' โทรศัพท์ ใช่ นายกรัฐมนตรี. " ไมเคิลรับโทรศัพท์เมื่อหญิงสาวกลับมา เธอก็สั่น มือของเธอได้ สั่นและเธอก็ร้องไห้ และควันปืนมา ผู้โดยสาร อเมริกัน ลุกขึ้นยืน และตะโกนที่เธอ "คุณเป็นฆาตกร!' เขาตะโกนขึ้น" คุณบีสกปรก ฆ่าเธอเปิด และชี้ปืนที่เขา และยิง ชายคนนั้นนั่งลงในที่นั่งของเขา และสัญลักษณ์ไปข้างที่นั่ง อวน เครื่องบิน และออกผ่านหลังคา หลังจากสิบวินาที สาวหยุดยิง และตะโกน "คุณปิดอัพ คุณหุบ และนั่งลง หรือ l จะฆ่าคุณทั้งหมด ผมเป็นทหารของกองทัพปลดปล่อยประชาชน และฉันจะฆ่าคุณ ทั้งหมดของคุณ" แต่เธอร้องไห้มากเกินไป และชายหนุ่มในเสื้อสีดำใส่แขนของเขารอบเธอ และเธอจัด เธอพิงกับเขา ร้องไห้ และเขากระซิบอะไรบางอย่างในหูของเธอ ได้แล้วว่า Harald ย้าย เขาได้ออกจากที่นั่งของเขา งอต่ำ และวิ่งไปตามทางเดินไปทางด้านหน้าของเครื่องบินอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ไม่ได้เห็นเขามา และเขาจับพวกเขาทั้งสองรอบขา และเคาะพวกเขาลงบนพื้น Harald ตกบนพวกเขา และเขาพยายามทำปืนอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่สาวดึงผมของเขาและ hcld หนุ่มแขนของเขา แล้วคนออกมาจากห้องโดยสารของกัปตัน และตีฮาร์รรัลด์ยากบนหัวด้วยปืนของเขา Harald ตกบนพื้น และวางยังคง คนที่ชี้ปืนของเขาที่ผู้โดยสาร และตะโกน "ดังมากจริง ๆ นั่ง STII l ไม่มีผู้โดยสารย้ายยกเว้น Carl และเขาก็ช้าเกินไป เขายืนมากยังคงอยู่ตรงกลางทางเดินห่างจากปืนชายเคราห้าเมตร Hijackers สองอื่น ๆ ชั้นบน และ Carl เห็นย้ายกัปตันในห้องโดยสารด้านหลังคนนั้น แต่ชายหนุ่มในเสื้อสีดำเห็นเขามากเกินไป และยืนขึ้น และชี้ปืนเขาที่กัปตัน คาร์ลและกัปตันก็สายเกินไป "ฉันได้รับเก่า Carl คิด เมื่อผมเป็นเด็ก ฉันสามารถย้ายเร็วที่ดำรงตำแหน่ง แต่ไม่ใช่ตอนนี้" Carl นั่งลงในที่นั่งของเขา ช้ามาก Bcarded คนดูเขาตลอดเวลา เขาผลัก Harald ด้วยเท้าของเขา ค้นหาเขา เขากล่าวถึงหญิงสาว "แล้ว handcuff เขาไปประตู จะถัดไป.' สาวดึง Harald ไปประตู เธอพบบางกุญแจในกระเป๋าของเขา และสวมบทบาทเขาไปประตู จากนั้น เธอค้นกระเป๋าของเขา ในกระเป๋าของเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่เธอพบหนังสือพิมพ์ เธอมองไปที่มัน และเห็นภาพของการดำรงตำแหน่งและคาร์ล เธอยืนขึ้นอย่างช้า ๆ และแสดงให้เห็นว่าการคน เขาดูภาพ และจากนั้น เขาดูที่ Carl อย่างระมัดระวัง และเป็นเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เรากำลังตำรวจทหารไม่ officersi. ฉัน, แต่พันเอกขัดจังหวะเขา. นายกรัฐมนตรีขอให้คนของฉันจัดการกับปัญหานี้. พวกเขาได้ฆ่าชายคนหนึ่งในขณะนี้และพวกเขาจะฆ่าอีกคนหนึ่งในครึ่งชั่วโมง. เราต้องโจมตี planel ว่า เราเป็น commandosi เรารู้วิธีการทำมัน! " เฮเลนก็ยังคงเฝ้าดูศพของมนุษย์บนพื้นยางมะตอย เธอคิดว่ามือย้ายสักครู่ แต่ไม่มีเขาจะต้องตายโดยในขณะนี้ มีสระว่ายน้ำของเลือดบนพื้นยางมะตอยตอนนี้รอบศีรษะของเขา เขาไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ สำหรับช่วงเวลาที่เธอไม่ได้ยินเสียงรอบ ๆ ตัวเธอ ในครึ่งชั่วโมง "Minister'Yes นายกรัฐมนตรี." เธอหันไปทางพวกเขา 'ใช่พันเอกคาร์เตอร์นำคนของคุณที่นี่ทันที พบกับผมในสิบนาทีกับแผนของคุณ แต่ผมเตือนคุณว่ามันจะต้องเป็นหนึ่งที่ดี ฉันไม่ต้องการผู้โดยสารตายเพิ่มเติมใด ๆ . "" ใช่นายกรัฐมนตรี ในครั้งเดียว. "ผู้พันหันไปตรวจสอบ." ใช่ madam'I ต้องการเหล่านั้นนักโทษสองคนพามาที่นี่จากคุก ในครั้งเดียว. คุณมียี่สิบห้านาทีไม่มาก คุณเข้าใจไหม? แต่นายกรัฐมนตรี! คุณไม่สามารถทำ thatl 'สารวัตรและพันเอกจ้องมองมาที่เธอด้วยความประหลาดใจ สามารถและฉันจะ. " แต่คนเหล่านี้เป็นอาชญากรอันตรายผู้ก่อการร้าย!

พวกเขาพยายามที่จะนำระเบิดบนเครื่องบิน! พวกเขาอยู่ในคุก" นานกว่าสามสิบปีพันเอก ฉันรู้ว่า. แต่พวกเขาเป็นเพียงชายสองคนและมีกว่าร้อยคนบริสุทธิ์บนเครื่องบินว่า งานของฉันคือการบันทึกชีวิตของพวกเขาและฉันต้องการเวลาที่จะทำมัน. สารวัตรยืนขึ้นสูงมากและตรงในเครื่องแบบของเขาดี "นายกรัฐมนตรีผมขอแนะนำให้คุณไม่ทำเช่นนี้. คุณไม่เข้าใจเฮเลนขัดจังหวะเขาเย็นและโกรธ. ผมเข้าใจเป็นอย่างดีแน่นอนสารวัตร. และผมขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณ. แต่ฉันคิดว่าฉันเสียงของเธอ ต้องมีการตัดสินใจและคุณจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน. คุณตอนนี้มีเพียงยี่สิบสี่นาที. นำนักโทษเหล่านั้นที่นี่โปรด. "ใช่แหม่ม." สารวัตรและ Golonel ออกจากห้อง THC มองความสุขมาก. นายกรัฐมนตรีเป็น? ' "ใช่ไมเคิล?" เธอหันและเห็นว่าไมเคิลยิ้มอย่างเงียบ ๆ . มีที่นี่. ทำ "ทูตอเมริกันและอังกฤษที่คุณต้องการที่จะเห็นพวกเขา? ' เพื่อ? ของเธอครางและนั่งลงอย่างกระทันหัน "ฉันต้องการแน่นอนผมทำไม่ได้! แต่ฉันคิดว่าฉันจะต้องพูดคุยกับพวกเขาเพราะผู้ชายคนนั้นเป็นชาวอเมริกัน. ส่งพวกเขาใน. พวกเขาสามารถมีห้านาทีกับฉันนั่นคือทั้งหมด. โทรศัพท์. ใช่นายกรัฐมนตรี. " ไมเคิลหยิบโทรศัพท์.


เมื่อหญิงสาวกลับเข้ามาในห้องโดยสารเธอก็สั่นมา มือของเธอ สั่นและเธอก็ร้องไห้และควันออกมาจากปืนของเธอมา หนึ่งในผู้โดยสารชาวอเมริกันลุกขึ้นยืนและตะโกนใส่เธอ "คุณเป็นฆาตกร! เขาตะโกน. "คุณสกปรกฆ่าเธอหัน B และชี้ปืนที่เขาและยิง ชายคนนั้นนั่งลงในที่นั่งของเขาและกระสุนไปด้านบนที่นั่งทั้งหมดพร้อมเครื่องบินและออกผ่านหลังคา หลังจากสิบวินาทีหญิงสาวหยุดยิงและตะโกน "คุณหุบปาก! คุณหุบปากแล้วนั่งลงหรือ L'จะฆ่าคุณทั้งหมด! ผมทหารของกองทัพปลดปล่อยประชาชนและฉันจะฆ่าคุณทุกท่าน!" แต่เธอก็ร้องไห้เกินไปและคนหนุ่มสาวในเสื้อสีดำวางแขนของเขารอบ ๆ ตัวเธอและกอดเธอ เธอยืนพิงเขาร้องไห้และเขากระซิบอะไรบางอย่างในหูของเธอ ถูกแล้วที่ย้ายแฮรัลด์ เขาได้ออกจากที่นั่งของเขาก้มต่ำและวิ่งอย่างรวดเร็วไปตามทางเดินไปทางด้านหน้าของเครื่องบินที่ ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ไม่เคยเห็นเขามาและเขาจับพวกเขาทั้งสองรอบขาของพวกเขาและพวกเขาเคาะลงบนพื้น แฮรัลด์ลดลงด้านบนของพวกเขาและเขาพยายามที่จะใช้เวลาหนึ่งของปืน แต่หญิงสาวที่ดึงผมของเขาและชายหนุ่ม HCLD อ้อมแขนของเขา จากนั้นชายไว้เคราออกจากห้องโดยสารของกัปตันมาและกด













แฮรัลด์อย่างหนักในหัวด้วยปืนของเขา แฮรัลด์ลงบนพื้นและยังคงวาง ชายคนที่มีหนวดมีเคราเล็งปืนของเขาที่ผู้โดยสารและตะโกน "นั่ง STII L ดังมากอย่างแน่นอน. ไม่มีผู้โดยสารได้ย้ายยกเว้นคาร์ลและเขาก็ช้าเกินไป. เขายืนอยู่มากยังคงอยู่ในช่วงกลางของทางเดินออกไปห้าเมตรจากเครา ปืนของมนุษย์. อีกสองจี้ก็ยังคงอยู่บนพื้นและคาร์ลเห็นย้ายกัปตันในห้องโดยสารที่อยู่เบื้องหลังชายไว้เครา. แต่คนหนุ่มสาวในเสื้อสีดำเห็นเขาเกินไปและลุกขึ้นยืนและชี้ปืนของเขาที่กัปตัน ทั้งคาร์ลและกัปตันก็สายเกินไป. "ฉันได้รับเก่า" คาร์ลคิดว่า. "เมื่อผมเป็นเด็กผมสามารถย้ายให้เร็วที่สุดเท่าแฮรัลด์ แต่ไม่ได้ตอนนี้. "คาร์ลนั่งลงในที่นั่งของเขาช้ามาก. ชาย bcarded ดูเขาตลอดเวลา. เขาผลักแฮรัลด์กับเท้าของเขา. ค้นหาเขา" เขากล่าวกับผู้หญิง "จากนั้นเขาใส่กุญแจมือไปที่ประตู. เขาจะเป็นคนต่อไป. หญิงสาวดึงแฮรัลด์ไปที่ประตู. เธอก็พบว่ากุญแจมือบางอย่างในกระเป๋าของเขาและใส่กุญแจมือเขาไปที่ประตู. จากนั้นเธอก็ค้นกระเป๋าอื่น ๆ ของเขา. หนึ่งในกระเป๋าของเขาเธอก็พบว่าหนังสือพิมพ์. เธอมองไปที่มันและเห็นภาพของแฮรัลด์และ คาร์ล. เธอยืนขึ้นอย่างช้า ๆ และแสดงให้เห็นว่ามันไปชายไว้เครา. เขามองไปที่ภาพและจากนั้นเขามองไปที่คาร์ลอย่างรอบคอบและเป็นเวลานาน