Chapter 116: Hello, MasterMomma’s e

Chapter 116: Hello, Master

Momma’s egg. She finally understood why those crowd of demonic beasts did not come chasing after them. There basically wasn’t an exit here at all.

This scenery which was pitch-black from top to bottom, was not something which she had only seen for the first time either. This was clearly the “Severed Lands”. It was the place where she was forcefully resurrected at “Tasyoluk” back then.

In other words, this place was at the end of this particular world.

Her heart squeezed!

“Mistress?” Sesame was dumbfounded as well.

Zhu Yao sighed deeply. “Let’s return for now.” They had no choice but to find another exit.

With the feelings of wanting to cry, Zhu Yao turned around and flew to the direction she came from. However, she suddenly felt an immense pressure assaulting them, and the three of them were instantly pressed downwards from the sky.

“The hell!”

Zhu Yao had only managed to curse out that particular line, before she was deeply pressed against the ground. And that black screen which was behaving quietly earlier, as though it had suddenly opened its huge mouth, began to move over at a crazy speed. All objects that came in contact with it, were swallowed by the black screen, and they then disappeared into the darkness.

The trees, the ground, and even the air, were currently disappearing bit by bit.

The three of them were basically unable to avoid in time. They were simply too close to it, and the pressure was simply too powerful. They were unable to resist at all. This could not be described as pressure produced merely by might itself. The Severed Lands were the ends of worlds. They were composed of the Heavenly Laws, and as long as one was in this place, that person will definitely experience its suppression.

The black screen was just about to stretch towards the tip of her tail. Sesame was puking out blood from the pressure, and Yue Ying had already fainted.

This could not go on. She was able to keep Sesame in her divine sense, however, Yue Ying was human, and was merely a five year old child as well. The reason why he was here, was because of her. If he were to be swallowed by the darkness, he would definitely die.

He had just arrived into this world, and did not know anything. She had yet to even teach him how to speak either. He was as blank as a piece of paper, so how could he just die here like this?

Zhu Yao gripped her claws, and once again reverted into her human form. She was not clear if it was because her size had reduced, the pressure she felt instantly decreased by a huge margin.

However, she was still unable to stand up, and could only crawl over slowly, to carry Yue Ying who was on the ground.

“Sesame… Revert to your human form.”

Sesame was startled for a moment, before he reverted to that baby-faced youth, and sat next to her.

The black screen had already begun to crawl onto her body. Zhu Yao gritted her teeth. Right now, there was nothing else she could do, but struggle with all her might.

In an instant, she released all of her divine sense, forming a translucent light ward. The light ward enveloped the three of them, and kept them safe inside.

That black screen had already swallowed them entirely, and she could feel the pain of her own divine sense being torn apart. It felt as though her own soul was hurting, and she could collapse at any moment. However, no matter how painful and how unbearable she felt, she did not dare to dismiss the light ward.

In her heart, she could only silently tell herself. I can’t give up. I can’t give up.

The pain grew and deepened. Slowly, she began to feel numb, and even her consciousness was beginning to blur.

Not knowing how long had past, she sank into the depths of chaos.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 116: สวัสดีครับอาจารย์แม่ของไข่ ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมฝูงชนเหล่านั้นของสัตว์ปีศาจไม่ได้มาไล่หลังพวกเขา มีพื้นไม่ได้ออกจากที่นี่ที่ทั้งหมด. ทิวทัศน์นี้ซึ่งเป็นสีดำสนิทจากบนลงล่างไม่ได้เป็นสิ่งที่เธอได้เห็นเพียงครั้งแรกอย่างใดอย่างหนึ่ง นี้ได้อย่างชัดเจนว่า "ที่ดินถูกแยก" มันเป็นสถานที่ที่เธอได้รับการฟื้นคืนชีพอย่างแข็งขันที่ "Tasyoluk" กลับมาแล้ว. ในคำอื่น ๆ สถานที่แห่งนี้เป็นที่สิ้นสุดของโลกนี้โดยเฉพาะ. หัวใจของเธอบีบ! "นาย?" งาตะลึงเช่นกัน. จู้ยาวถอนหายใจลึก "เรากลับมาขณะนี้." พวกเขาไม่มีทางเลือก แต่จะหาทางออกอื่น. กับความรู้สึกอยากจะร้องไห้จู้ยาวหันไปรอบ ๆ และบินไปในทิศทางที่เธอมาจาก แต่เธอก็รู้สึกกดดันอันยิ่งใหญ่ทำร้ายพวกเขาและพวกเขาทั้งสามถูกกดลงทันทีจากฟากฟ้า. "นรก!" จู้ยาวมีการจัดการเท่านั้นที่จะสาปแช่งให้เห็นว่าเส้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนที่เธอจะถูกกดลึกกับพื้นดิน และที่หน้าจอสีดำซึ่งทำตัวเงียบ ๆ ก่อนหน้านี้ราวกับว่ามันได้เปิดอย่างกระทันหันปากขนาดใหญ่เริ่มที่จะย้ายไปที่ความเร็วบ้า วัตถุทั้งหมดที่เข้ามาติดต่อกับมันถูกกลืนกินโดยหน้าจอสีดำและพวกเขาแล้วก็หายไปในความมืด. ต้นไม้พื้นดินและแม้กระทั่งอากาศปัจจุบันถูกหายไปทีละนิด. สามของพวกเขาโดยทั่วไปไม่สามารถที่จะ หลีกเลี่ยงการอยู่ในเวลา พวกเขาเพียงแค่มันใกล้เกินไปและความดันเป็นเพียงพลังมากเกินไป พวกเขาไม่สามารถที่จะต้านทานได้ทั้งหมด นี้ไม่สามารถอธิบายได้ว่าแรงดันที่ผลิตเพียงโดยอาจตัวเอง ที่ดินถูกแยกเป็นปลายของโลก พวกเขาได้รับประกอบด้วยกฎหมาย Heavenly และตราบใดที่หนึ่งอยู่ในสถานที่นี้บุคคลที่แน่นอนจะได้สัมผัสกับการปราบปราม. หน้าจอสีดำเป็นเพียงเกี่ยวกับที่จะยืดไปทางปลายหางของเธอ งาถูกอ้วกเลือดออกจากความดันและ Yue Ying ได้เป็นลมอยู่แล้ว. นี้ไม่ได้ต่อไป เธอก็สามารถที่จะเก็บงาในความรู้สึกของพระเจ้าของเธอ แต่ Yue Ying เป็นมนุษย์และเป็นเพียงเด็กอายุห้าปีเช่นกัน เหตุผลที่ว่าทำไมเขาอยู่ที่นี่ก็เพราะเธอ ถ้าเขาจะถูกกลืนหายไปในความมืดแน่นอนเขาจะตาย. เขาเพิ่งจะมาถึงในโลกนี้และไม่ได้รู้อะไร เธอยังไม่เคยที่จะได้สอนให้เขารู้วิธีการพูดอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาเป็นคนที่ว่างเปล่าเป็นชิ้นส่วนของกระดาษดังนั้นวิธีการที่เขาจะตายที่นี่เพียงเช่นนี้หรือไม่จู้ยาวจับกรงเล็บของเธอและเมื่อหวนกลับอีกครั้งในรูปแบบของมนุษย์ของเธอ เธอเป็นคนที่ไม่ชัดเจนว่ามันเป็นเพราะขนาดของเธอได้ลดลงความดันเธอรู้สึกลดลงทันทีโดยอัตรากำไรมาก. แต่เธอก็ยังคงไม่สามารถที่จะยืนขึ้นและมีเพียงสามารถรวบรวมข้อมูลกว่าช้าที่จะดำเนินการ Yue Ying ที่อยู่บนพื้นดิน . "งา ... กลับไปใช้รูปแบบของมนุษย์ของคุณ." งาก็ต้องสะดุ้งสักครู่ก่อนที่เขาจะหวนกลับไปเยาวชนทารกเผือดนั้นและนั่งถัดจากเธอ. หน้าจอสีดำได้เริ่มแล้วที่จะรวบรวมข้อมูลลงบนร่างกายของเธอ จู้ยาว gritted ฟันของเธอ ตอนนี้มีอะไรอย่างอื่นที่เธอจะได้ทำ แต่ต่อสู้กับพละกำลังทั้งหมดที่เธอ. ในทันทีเธอออกทั้งหมดของความรู้สึกของพระเจ้าของเธอกลายเป็นวอร์ดแสงโปร่งแสง หอผู้ป่วยไฟห่อหุ้มสามของพวกเขาและเก็บไว้ที่ปลอดภัยภายใน. ที่หน้าจอสีดำกลืนแล้วพวกเขาทั้งหมดและเธอจะได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากความรู้สึกของพระเจ้าของเธอเองที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้น มันให้ความรู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณของเธอเองถูกทำร้ายและเธอก็สามารถยุบในช่วงเวลาใด แต่ไม่ว่าวิธีการเจ็บปวดทนไม่ได้และวิธีการที่เธอรู้สึกว่าเธอไม่กล้าที่จะยกเลิกการวอร์ดแสง. ในหัวใจของเธอเธอเพียงอย่างเงียบ ๆ สามารถบอกตัวเอง ฉันไม่สามารถให้ได้ ฉันไม่สามารถให้ขึ้น. อาการปวดขึ้นเรื่อย ๆ และลึก ช้าเธอก็เริ่มที่จะรู้สึกมึนและแม้กระทั่งสติของเธอก็เริ่มที่จะเบลอ. ไม่ทราบว่าระยะเวลาที่ผ่านมามีเธอจมลงไปในระดับความลึกของความสับสนวุ่นวาย