Improving the function of artificia

Improving the function of artificial arms remains a challenge, especially for amputations at the elbow or higher, where the disability is greatest. Motorised hooks, hands, wrists, and elbows are available, but existing methods of control are inadequate. Currently, most powered artificial limbs are controlled with the surface electromyogram (myoelectric signals) from a remaining pair of agonist-antagonist muscles in the amputated limb.1 This method allows only a single motion to be controlled at a time; operation of the prosthetic elbow, wrist and hand, or hook must be done sequentially. Furthermore, current methods of myoelectric control do not have a natural feel because proximal muscle functions (eg, shoulder, bicep, or triceps muscles) are not normally used to direct wrist or hand movements. Thus, these methods are frustratingly slow and awkward. Furthermore, current prostheses have no intrinsic sense of touch and provide little sensory feedback to the user. They are instead operated only with visual feedback.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปรับปรุงการทำงานของแขนเทียมยังคงทำได้ ยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ amputations ที่ข้อศอก หรือสูงก ว่า ที่พิการที่สุด มีตะขอมอเตอร์ มือ ข้อมือ และข้อศอก แต่วิธีการควบคุมที่มีอยู่มีไม่เพียงพอ ในปัจจุบัน สุดขับเคลื่อนแขนขาเทียมจะถูกควบคุม ด้วย electromyogram พื้นผิว (myoelectric สัญญาณ) จากคู่ที่เหลือของกล้ามเนื้อเอกปฏิปักษ์ในการ limb.1 amputated วิธีนี้ช่วยให้เคลื่อนไหวเฉพาะเดียวที่จะควบคุมเวลา ต้องทำการดำเนินการของเทียมข้อศอก ข้อมือ และมือ หรือตะขอตามลำดับ นอกจากนี้ วิธีการปัจจุบันของตัวควบคุม myoelectric ไม่มีสัมผัสที่เป็นธรรมชาติเนื่องจากฟังก์ชั่นกล้ามเนื้อใกล้เคียง (เช่น ไหล่ ลูกหนู หน้ากล้ามเนื้อ หรือ) ปกติใช้ตรงข้อมือ หรือมือการเคลื่อนไหว ดังนั้น วิธีการเหล่านี้จะช้าเฉื่อยชา และอึดอัดใจ นอกจากนี้ ยานยนต์ที่ปัจจุบันมีความรู้สึกแท้จริงของการสัมผัส และคำติชมน้อยรับความรู้สึกกับผู้ใช้ นอกจากนี้พวกเขาแทนจะดำเนิน ด้วยการแสดงผลเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับปรุงการทำงานของแขนเทียมที่ยังคงความท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเนื้อตายที่ข้อศอกหรือสูงกว่าที่ความพิการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ มอเตอร์ตะขอ, มือ, ข้อมือและข้อศอกมี แต่วิธีการที่มีอยู่ในการควบคุมไม่เพียงพอ ขณะนี้แขนขาเทียมขับเคลื่อนส่วนใหญ่จะถูกควบคุมด้วย electromyogram พื้นผิว (สัญญาณ myoelectric) จากคู่ที่เหลืออยู่ของกล้ามเนื้อตัวเอก-ศัตรูใน limb.1 ด้วนวิธีการนี้จะช่วยให้เพียงครั้งเดียวที่จะควบคุมในเวลา; การดำเนินงานของข้อศอกเทียม, ข้อมือและข้อมือหรือเบ็ดต้องทำตามลำดับ นอกจากนี้วิธีการปัจจุบันของการควบคุม myoelectric ไม่ได้มีความรู้สึกเป็นธรรมชาติเพราะฟังก์ชั่นของกล้ามเนื้อใกล้เคียง (เช่นไหล่ Bicep หรือกล้ามเนื้อ triceps) ไม่ได้ใช้ตามปกติเพื่อให้ข้อมือตรงหรือการเคลื่อนไหวของมือ ดังนั้นวิธีการเหล่านี้เฉื่อยชาช้าและที่น่าอึดอัดใจ นอกจากนี้ขาเทียมในปัจจุบันไม่มีความรู้สึกที่แท้จริงของการติดต่อและให้ข้อเสนอแนะทางประสาทสัมผัสเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับผู้ใช้ พวกเขาจะดำเนินการแทนเท่านั้นที่มีการแสดงผลภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับปรุงการทำงานของแขนเทียมยังเป็นความท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเนื้อตายที่ข้อศอกหรือสูงกว่าที่พิการ คือ มากที่สุด ตะขอด้วยมือ ข้อมือ และข้อศอกจะใช้ได้ แต่ที่มีอยู่ วิธีการควบคุมกำลังที่ไม่เพียงพอ ปัจจุบันส่วนใหญ่ใช้แขนขาเทียมที่ควบคุมด้วยพื้นผิวคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อ ( สัญญาณ myoelectric ) จากเวลาเหลือคู่ปฏิปักษ์กล้ามเนื้อในแขนขาด้วน 1 วิธีนี้จะช่วยให้เพียงหนึ่งการเคลื่อนไหวเพื่อควบคุมเวลา การดำเนินการของข้อศอกเทียม ข้อมือ และมือตะขอ หรือต้องทำตามลําดับ . นอกจากนี้ ในปัจจุบันวิธีควบคุม myoelectric ไม่มีความรู้สึกเป็นธรรมชาติเพราะฟังก์ชั่นการทำงานของกล้ามเนื้อ ( เช่น ไหล่ กล้ามแขน หรือกล้ามเนื้อ triceps ) จะไม่ใช้ปกติการเคลื่อนไหวของมือหรือข้อมือโดยตรง . ดังนั้น วิธีการเหล่านี้จะทำอะไรช้าและอึดอัดใจ นอกจากนี้ เทียมปัจจุบันไม่มีความรู้สึกที่แท้จริงของสัมผัสและให้ข้อเสนอแนะการเล็ก ๆน้อย ๆให้กับผู้ใช้ พวกเขาแทนการเพียงภาพ .