where Priceit is the price per shar

where Priceit is the price per share of firm i at the end of period t, BVPSit is the book value
per share of firm i at the end of period t, and REit is the residual earnings per share of firm i
for year t + k.
The coefficient a1 would have an expected value of 1.0 while the coefficients a2 to a4
would have expected values of (1 + r)
ÿ t. Finally, the expected value of coefficient ak
would be (1/r)*(1 + r)

ÿ T.3 Residual earnings horizons will differ cross-sectionally; therefore,
parsimonious cross-sectional representations of Equation (1) will have only a few
terms. For example Frankel and Lee (1999) use T = 2 because analysts' forecasts used to
predict future residual earnings were only available for 2 years.

Our first tests are concerned with the incremental explanatory power of book value and
residual earnings. As in Collins et al. (1997) we compare the results of three regression
equations to address the question of relative and incremental explanatory power. Equation
(2) below provides the most parsimonious empirical specification of the residual earnings

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Priceit ราคาต่อหุ้นของบริษัท ที่สิ้นสุดของรอบระยะเวลา t, BVPSit ผมเป็นมูลค่าต่อหุ้นของบริษัท ฉันในตอนท้ายของรอบระยะเวลา t และ REit มีกำไรต่อหุ้นของบริษัทเหลือผมในปี t + kA1 สัมประสิทธิ์มีค่าคาดหมายของ 1.0 ในขณะที่ a2 สัมประสิทธิ์การ a4จะได้ค่าคาดหมายของ (1 + r)ÿ t ในที่สุด ค่าคาดหมายของสัมประสิทธิ์ akจะเป็น (1/r) *(1 + r)ฮอลิซันส์ÿ T.3 กำไรส่วนที่เหลือจะแตกต่างกัน cross-sectionally ดังนั้นparsimonious เหลวแทนสมการที่ (1) จะมีเพียงไม่กี่เงื่อนไขการ เช่น Frankel ลี (1999) ใช้และ T = 2 เนื่องจากใช้ข้อมูลการคาดการณ์ของนักวิเคราะห์คาดการณ์กำไรในอนาคตเหลือมีเพียง 2 ปีทดสอบครั้งแรกของเราจะเกี่ยวข้องกับอำนาจอธิบายเพิ่มมูลค่า และกำไรส่วนที่เหลือ ในคอลลินส์ et al. (1997) เราเปรียบเทียบผลของการถดถอย 3สมการที่คำถามของญาติ และเพิ่มกำลังอธิบายอยู่ สมการ(2) ด้านล่างให้สุด parsimonious รวมข้อมูลจำเพาะเกี่ยวกับกำไรส่วนที่เหลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ Priceit คือราคาต่อหุ้นของ บริษัท ผมในตอนท้ายของทีงวด BVPSit คือมูลค่าตามบัญชี
ต่อหุ้นของ บริษัท ผมในตอนท้ายของทีงวดและ REIT เป็นกำไรต่อหุ้นที่เหลือของ บริษัท ผม
สำหรับปีที่ t + K .
a1 สัมประสิทธิ์จะมีค่าที่คาดหวังของ 1.0 ในขณะที่ค่าสัมประสิทธิ์ a2 เพื่อ a4
จะได้ค่าที่คาดหวังของ (1 + R)
Ÿที สุดท้ายค่าที่คาดหวังของ AK สัมประสิทธิ์
จะ (1 / R) * (1 + R) Ÿ T.3 ไกลโพ้นกำไรที่เหลือจะแตกต่างกันข้าม sectionally; จึงประหยัดการแสดงหน้าตัดของสมการ (1) จะมีเพียงไม่กี่ข้อตกลง ตัวอย่างเช่นแฟรงเคิลและลี (1999) ใช้ T = 2 เนื่องจากนักวิเคราะห์คาดการณ์ 'ใช้ในการคาดการณ์ผลประกอบการในอนาคตที่เหลือเป็นเพียงใช้ได้เป็นเวลา 2 ปี. การทดสอบแรกของเรามีความกังวลเกี่ยวกับการใช้พลังงานที่เพิ่มขึ้นอธิบายของมูลค่าตามบัญชีและรายได้ที่เหลือ ในขณะที่คอลลินและคณะ (1997) เราเปรียบเทียบผลของการถดถอยสามสมการที่จะถามคำถามของอำนาจอธิบายญาติและที่เพิ่มขึ้น สมการ(2) ด้านล่างให้ข้อมูลเชิงประจักษ์ที่ประหยัดที่สุดของกำไรสุทธิที่เหลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ priceit คือราคาต่อหุ้นของบริษัทผม ณ วันสิ้นงวด T , bvpsit เป็นค่าจองหุ้นของบริษัท
ต่อผมที่สิ้นสุดของระยะเวลา T และ REIT คือกำไรต่อหุ้นของ บริษัท ที่เหลือผม

T K . ปี 1 A1 จะมีค่าคาดหวังสำหรับในขณะที่ สัมประสิทธิ์ A2 A4
คาดว่าค่า ( 1 r )
ÿที ในที่สุด คาดว่ามูลค่าของสัมประสิทธิ์ AK
จะเป็น ( 1 / 2 ) * ( 1 r )

ÿ t.3 ตกค้างจากขอบฟ้าจะแตกต่างกันข้ามเป็นตอนๆ ; ดังนั้น
ตระหนี่ตัดตัวแทนของสมการ ( 1 ) จะมีเพียงไม่กี่
เงื่อนไข สำหรับตัวอย่างและแฟรงเคิลลี ( 1999 ) ใช้ t = 2 เพราะนักวิเคราะห์คาดการณ์ใช้
ทำนายอนาคตรายได้ที่เหลือมีเพียง 2 ปี

การทดสอบแรกของเราที่เกี่ยวข้องกับพลังที่เพิ่มขึ้นในมูลค่าหนังสือและ
ที่เหลือรายได้ เช่น คอลลินส์ et al . ( 1997 ) เราเปรียบเทียบผลลัพธ์ของสมการถดถอย 3
อยู่ที่คำถามของญาติและพลังงานที่เพิ่มขึ้นใน . สมการ
( 2 ) ด้านล่างให้ข้อมูลเชิงประจักษ์ตระหนี่ที่สุดของกำไรส่วนที่เหลือ