On Kondo-san’s death:I sat with a b

On Kondo-san’s death:
I sat with a big tableful of friends from work, all of us eating together, when suddenly there was a phone call saying my dear friend had died in a vehicular accident, and we had to decide what to do with his inheritance in the wake of his death. At this time, no one dared to say anything, until I finally downed my glass of wine and let out a scream. Then we all released our sighs and began to discuss which charity agency to lend a helping hand to.
On the Tohoku earthquake:
In those first moments of this earthquake, everyone, myself included, lost contact with those in the south. I couldn’t reach my own father and uncle down there. I held my breath, sitting at a dinner that no one now dared to touch, until I I finally was able reached my dad, who was safe, over the phone. I raised my glass and wished for no harm to come to anyone else—Cheers!—as everyone sitting at the table did the same.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนคอนโดซานตาย:
ทนนั่งกับ tableful ใหญ่ของเพื่อนจากการทำงาน เรารับประทานอาหารร่วมกัน เมื่อก็มีโทรศัพท์บอกเพื่อนรักเสียชีวิตในอุบัติเหตุยานพาหนะคิรี และเราได้ตัดสินใจว่า จะทำอย่างไรกับมรดกในการปลุกของการเสียชีวิตของเขา ตอนนี้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไร จนกว่าฉัน downed แก้วไวน์ของฉัน และให้ออกกรี๊ด แล้วเราทั้งหมดออก sighs ของเรา และเริ่มที่จะหารือหน่วยงานเกื้อช่วยการกุศลที่.
แผ่นดินไหวในโท:
ในช่วงเวลาแรกที่แผ่นดินไหว ทุกคน ฉันอยู่ สูญหายติดต่อกับภาคใต้ ไม่ถึงพ่อและลุงลงไปข้างล่างของตัวเอง ฉันจับลมหายใจของฉัน เย็นที่ตอนนี้ไม่กล้าสัมผัส จนผม จนผมสามารถถึงพ่อ ที่ปลอดภัย โทรศัพท์ ผมยกแก้วของฉัน และปรารถนาการไม่ทำร้ายใครมา — ไชโย! — เป็นคนนั่งที่ตารางได้เหมือนกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกี่ยวกับการตายของคอนโดะซัง:
ผมนั่งอยู่กับ tableful ใหญ่ของเพื่อน ๆ จากการทำงานของเราทุกคนรับประทานอาหารร่วมกันเมื่อจู่ ๆ ก็มีโทรศัพท์บอกเพื่อนรักของฉันเสียชีวิตในอุบัติเหตุยานพาหนะและเราต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับ มรดกของเขาในการปลุกของการตายของเขา ในเวลานี้ไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไรจนในที่สุดผมก็กระดกแก้วของไวน์และให้ออกกรีดร้อง จากนั้นเราทุกคนถอนหายใจออกของเราและเริ่มที่จะหารือเกี่ยวกับการที่หน่วยงานการกุศลที่จะให้ยืมมือช่วย
ในการเกิดแผ่นดินไหวในโตโฮกุ
ในช่วงเวลาแรกของแผ่นดินไหวครั้งนี้ทุกคนรวมตัวเองที่หายไปติดต่อกับผู้ที่อยู่ในภาคใต้ ฉันไม่สามารถไปถึงพ่อของตัวเองและลุงของฉันลงไปที่นั่น ฉันถือลมหายใจของฉันนั่งอยู่ที่งานเลี้ยงอาหารค่ำที่ไม่มีใครตอนนี้กล้าที่จะสัมผัสจนครั้งที่สองในที่สุดก็สามารถไปถึงพ่อที่มีความปลอดภัยของฉันผ่านทางโทรศัพท์ ผมยกแก้วของฉันและอยากให้ไม่เป็นอันตรายที่จะมาให้คนอื่น-ไชโย! เป็นทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะก็ทำเช่นเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตายของคอนโดะซัง :
ฉันนั่งกับ tableful ใหญ่เพื่อนจากงาน พวกเรากินด้วยกัน เมื่ออยู่ๆก็มีโทรศัพท์ว่าเพื่อนรักของฉันได้ตายไปในอุบัติเหตุทางรถยนต์ เราต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับมรดกของเขาในการปลุกของการตายของเขา ณเวลานี้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา จนในที่สุดผมก็กระดกแก้วไวน์ของผมและให้ร้องออกมางั้นเราก็ปล่อย . . . . . ของเรา และเริ่มที่จะหารือกับหน่วยงานการกุศลที่ให้ยืมมือช่วย .
บนแผ่นดินไหว Tohoku :
ในช่วงเวลาก่อนเกิดแผ่นดินไหว นี่ทุกคน รวมฉันด้วย สูญเสียการติดต่อกับผู้ที่อยู่ในภาคใต้ ผมไม่สามารถไปถึง ลุง พ่อ และ ข้างล่าง ผมกลั้นหายใจ นั่งอยู่ในงานเลี้ยงที่ไม่มีใคร แล้วกล้าที่จะสัมผัสจนในที่สุดผมก็สามารถไปถึงพ่อที่ปลอดภัย ผ่านทางโทรศัพท์ ผมยกแก้วของฉันและหวังว่าไม่มีอันตรายมา ใครเชียร์ - อย่างที่ทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำเหมือนกัน