ทัศนคติต่อภาษาอังกฤษของฉันฉันเกิดมา

ทัศนคติต่อภาษาอังกฤษของฉัน
ฉันเกิดมาในครอบครัวที่ไม่รู้และไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษ
ตั้งแต่เด็กครอบครัวจะพยายามบอกว่าตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษให้ดีโตขึ้นจะได้สบาย
ฉันเข้าเรียนประถมโรงเรียนสามภาษา ซึ่งมีทั้ง ไทย อังกฤษ จีนกลางเบื้องต้น
ในตอนนั้นวิชาภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากเข้าเรียนที่สุด
เพราะเมื่อฉันตอบตามเพื่อนไม่ได้เขียนตามที่คุณครูบอกไม่ได้ฉันจะกลายเป็นคนโง่ของห้อง
ฉันจึงเกลียดภาษาอังกฤษมาตั้งแต่นั้น เรียนซ้ำๆทุกชั้นปีเรียนเรื่องเดิมๆ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจ
ยิ่งปีไหนที่เจอคุณครูไม่เข้าใจฉัน ฉันยิ่งไม่อยากเรียนและคิดว่าภาษาอังกฤษเปรียบเหมือนยาขมๆที่ไม่ต้องการ คือยาพิษ
และเมื่อฉันจบประถมฉันก็ยังอ่อนแอด้านภาษาอังกฤษอยู่
พอเข้ามัธยมต้นต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆฉันก็ต้องเริ่มกับภาษาที่ฉันเกลียดใหม่อีกครั้งและอีกครั้ง
คุณครูก็ไม่เข้าใจฉันและทำให้ฉันยิ่งไม่ชอบเข้าไปอีกด้วยการด่าว่าฉันโง่ซ้ำๆ
ฉันจึงไม่ชอบคุณครูภาษาอังกฤษทุกคนในตอนนั้น
ช่วงที่ใกล้จบมัธยมต้นฉันได้เข้าเรียนพิเศษที่สถาบันสอนภาษาอังกฤษแห่งหนึ่ง
ที่นั้นให้กำลังใจฉันบอกฉันว่าพยายามอีกสักนิดกำลังไปได้ดีแล้ว
ฉันรู้สึกมีความมั่นใจในการสื่อสารภาษาอังกฤษขึ้นมา การเรียนของฉันเริ่มดีขึ้นตามลำดับ
จนแม่ของฉันไม่มีเงินส่งเข้าเรียนสถาบันภาษาต่อฉันจนต้องกลับไปเรียนแต่ที่โรงเรียนอย่างเดียวเหมือนเดิม
ภาษาและความมั่นใจของฉันนั้นก็เริ่มลดลงจนกลับมาเป็นเด็กโง่ของห้องเรียนเช่นเดิม
ฉันขาดความมั่นใจรุนแรงมากและไม่ยอมเปิดใจให้ภาษาอังกฤษเลย
พอเข้ามัธยมปลายฉันเริ่มเป็นแฟนวงเกิลเจนเรชั่น
จนคิดได้ว่าอย่างน้อยๆต้องได้ภาษาอังกฤษไว้บ้างเผื่อมีโอกาสได้ไปดูคอนเสิรท์ที่เกาหลี
ฉันเลยพยายามฟังเพลงอังกฤษดูหนังที่เป็นซับไตเติลแทนพาร์กไทย
จนตอนนี้เริ่มคุ้นสำเนียงและก็สามารถสื่อสารอย่างง่ายได้บ้างแล้ว ฉั
นหวังว่าภาษาอังกฤษของฉันจะพัฒนามากกว่านี้ดีขึ้นกว่านี้
ฉันภูมิใจทุกครั้งที่สามารถโต้ตอบกับคนอื่นได้โดยที่ไม่ต้องมีบทพูดมาช่วย
ฉันหวังว่าการเรียนภาษาครั้งนี้จะทำให้ฉันมีความรู้สึกดีๆต่อภาษาอังกฤษเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทัศนคติต่อภาษาอังกฤษของฉันฉันเกิดมาในครอบครัวที่ไม่รู้และไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็กครอบครัวจะพยายามบอกว่าตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษให้ดีโตขึ้นจะได้สบายฉันเข้าเรียนประถมโรงเรียนสามภาษาซึ่งมีทั้งไทยอังกฤษจีนกลางเบื้องต้นในตอนนั้นวิชาภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากเข้าเรียนที่สุดเพราะเมื่อฉันตอบตามเพื่อนไม่ได้เขียนตามที่คุณครูบอกไม่ได้ฉันจะกลายเป็นคนโง่ของห้องฉันจึงเกลียดภาษาอังกฤษมาตั้งแต่นั้นเรียนซ้ำๆทุกชั้นปีเรียนเรื่องเดิมๆแต่ฉันก็ไม่เข้าใจยิ่งปีไหนที่เจอคุณครูไม่เข้าใจฉันฉันยิ่งไม่อยากเรียนและคิดว่าภาษาอังกฤษเปรียบเหมือนยาขมๆที่ไม่ต้องการคือยาพิษและเมื่อฉันจบประถมฉันก็ยังอ่อนแอด้านภาษาอังกฤษอยู่พอเข้ามัธยมต้นต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆฉันก็ต้องเริ่มกับภาษาที่ฉันเกลียดใหม่อีกครั้งและอีกครั้งคุณครูก็ไม่เข้าใจฉันและทำให้ฉันยิ่งไม่ชอบเข้าไปอีกด้วยการด่าว่าฉันโง่ซ้ำๆฉันจึงไม่ชอบคุณครูภาษาอังกฤษทุกคนในตอนนั้นช่วงที่ใกล้จบมัธยมต้นฉันได้เข้าเรียนพิเศษที่สถาบันสอนภาษาอังกฤษแห่งหนึ่งที่นั้นให้กำลังใจฉันบอกฉันว่าพยายามอีกสักนิดกำลังไปได้ดีแล้วฉันรู้สึกมีความมั่นใจในการสื่อสารภาษาอังกฤษขึ้นมาการเรียนของฉันเริ่มดีขึ้นตามลำดับจนแม่ของฉันไม่มีเงินส่งเข้าเรียนสถาบันภาษาต่อฉันจนต้องกลับไปเรียนแต่ที่โรงเรียนอย่างเดียวเหมือนเดิมภาษาและความมั่นใจของฉันนั้นก็เริ่มลดลงจนกลับมาเป็นเด็กโง่ของห้องเรียนเช่นเดิมฉันขาดความมั่นใจรุนแรงมากและไม่ยอมเปิดใจให้ภาษาอังกฤษเลยพอเข้ามัธยมปลายฉันเริ่มเป็นแฟนวงเกิลเจนเรชั่นจนคิดได้ว่าอย่างน้อยๆต้องได้ภาษาอังกฤษไว้บ้างเผื่อมีโอกาสได้ไปดูคอนเสิรท์ที่เกาหลีฉันเลยพยายามฟังเพลงอังกฤษดูหนังที่เป็นซับไตเติลแทนพาร์กไทยจนตอนนี้เริ่มคุ้นสำเนียงและก็สามารถสื่อสารอย่างง่ายได้บ้างแล้วฉันหวังว่าภาษาอังกฤษของฉันจะพัฒนามากกว่านี้ดีขึ้นกว่านี้ฉันภูมิใจทุกครั้งที่สามารถโต้ตอบกับคนอื่นได้โดยที่ไม่ต้องมีบทพูดมาช่วยฉันหวังว่าการเรียน