Henri Rousseau endured the art-hist

Henri Rousseau endured the art-historical misfortune of being a working-class late bloomer—he was a Sunday painter who only began to paint seriously in his 40s—with what seemed to his critics little natural talent. His unsentimental, haunting images nonetheless drew the attention of a literary and artistic coterie hungry for fresh recruits. How did Rousseau, whose style still commands belittling adjectives such as “naive” and “simple,” escape relegation to the margins of art history? It was, as the writer André Malraux has pointed out, the former toll clerk’s friendship with a legion of well-established masters that has by and large guaranteed his place in the history of Modern art. During his lifetime Rousseau became something of a sensation within the relatively small Parisian art scene. His astonishing works were celebrated by Guillaume Apollinaire, Alfred Jarry, and Pablo Picasso, and he came to be considered a major force by artists such as Max Beckmann, Vasily Kandinsky, and Fernand Léger only a few years after his pauper’s death.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทน Henri บังเอิญโชคร้ายประวัติศาสตร์ศิลปะของ ชนชั้นแรงงานยาวกว่า — เขาเป็นจิตรกรอาทิตย์ที่เพียง เริ่มวาดอย่างจริงจังในวัย 40 ของเขา — กับสิ่งที่ดูเหมือนนักวิจารณ์เขาธรรมชาตินัก ภาพของเขา unsentimental ปราณีก็ดึงความสนใจของตัววรรณกรรม และศิลปะวงสดเชิญหิว ไม่บังเอิญ ที่มีลักษณะคำสั่งยังคงล่อคำคุณศัพท์เช่น "ไร้เดียงสา" และ "ง่าย คว้าหนีไปขอบของประวัติศาสตร์ศิลปะอย่างไร มันเป็น เป็นตัวเขียนของ André Malraux ได้ชี้ให้เห็น มิตรภาพของพนักงานโทรอดีตกับพยุหะของต้นแบบที่ดีขึ้นที่ได้โดยมีขนาดใหญ่และสถานที่ของเขาในประวัติศาสตร์ของศิลปะสมัยใหม่ ในช่วงชีวิตของเขา บังเอิญกลายเป็นสิ่งที่ความรู้สึกภายในฉากศิลปะปารีสที่ค่อนข้างเล็ก ผลงานของเขาน่าทึ่งได้เฉลิมฉลอง โดย Apollinaire กม. อัลเฟรด Jarry ปาโบลปิกัสโซ และเขามาจะถือว่าเป็นกำลังสำคัญ โดยศิลปิน เช่น Max Beckmann, Vasily Kandinsky, Fernand Léger เพียงไม่กี่ปีหลังจากการตายของยาจกของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อองรีรูสโซทนความโชคร้ายศิลปะประวัติศาสตร์ของการเป็นชนชั้นแรงงานปลาย Bloomer เขาเป็นจิตรกรวันอาทิตย์ที่เพียงเริ่มวาดอย่างจริงจังของเขาในยุค 40 กับสิ่งที่ดูเหมือนจะวิจารณ์ของเขาพรสวรรค์ตามธรรมชาติเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาอ่อนไหวภาพหลอนกระนั้นดึงความสนใจของวงวรรณกรรมและศิลปะหิวสำหรับการรับสมัครสด วิธีไม่รูสโซซึ่งยังคงรูปแบบคำสั่งดูแคลนคำคุณศัพท์เช่น "ไร้เดียงสา" และ "ง่าย" หนีการตกชั้นไปยังขอบของประวัติศาสตร์ศิลปะหรือไม่ มันก็เป็นนักเขียน Andre Malraux ได้ชี้ให้เห็นมิตรภาพโทรเสมียนอดีตกับพยุหะของโทที่ดีขึ้นที่ได้โดยและขนาดใหญ่รับประกันสถานที่ของเขาในประวัติศาสตร์ของศิลปะสมัยใหม่ ในช่วงชีวิตของ Rousseau กลายเป็นความรู้สึกภายในฉากศิลปะค่อนข้างเล็กของกรุงปารีส ผลงานที่น่าอัศจรรย์ของเขาได้รับการเฉลิมฉลองโดย Guillaume Apollinaire, อัลเฟรด Jarry และปาโบลปิกัสโซและเขามาได้รับการพิจารณาเป็นกำลังสำคัญจากศิลปินดังเช่นแม็กซ์เบ็คมันน์, Vasily คันดินสกี้และ Fernand Légerเพียงไม่กี่ปีหลังจากการตายของเขาคนอนาถา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อ็องรี รูโซนศิลปะประวัติศาสตร์ความโชคร้ายของการเป็นชนชั้นกรรมกรเกาะแกะเขาวันอาทิตย์จิตรกรที่เริ่มวาดภาพอย่างจริงจังในยุค 40 กับสิ่งที่ดูเหมือนจะเล็ก ๆน้อย ๆของเขานักวิจารณ์ธรรมชาติพรสวรรค์ เขา unsentimental หลอกหลอนภาพกระนั้นดึงความสนใจของวรรณกรรมและศิลปะวงหิวสำหรับพนักงานใหม่ ทำไมรุสโซ่ ที่มีสไตล์ยังสั่งดูถูกคุณศัพท์ เช่น " ไร้เดียงสา " และ " ง่าย " หนีตกชั้นกับขอบของประวัติศาสตร์ศิลปะ มัน เป็นนักเขียนที่อังเดรมาลรูกซ์ได้ชี้ให้เห็น , อดีตสมาชิกของเสมียน มิตรภาพ กับกองทัพของผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงโดยและขนาดใหญ่รับประกันสถานที่ของเขาในประวัติศาสตร์ของศิลปะสมัยใหม่ ช่วงชีวิตของเขากลายเป็นสิ่งของรูโซเพทนาภายในค่อนข้างเล็กภาพศิลปะในปารีส ผลงานของเขาที่กำลังฉลองทะเลสาบชิงไห่ อัลเฟรด jarry และ Pablo Picasso , และเขาก็จะถือว่าเป็นแรงหลักโดยศิลปินเช่นแม็กซ์เบ็คมันน์ , วาซิลีคันดินและ Fernand L é GER เพียงไม่กี่ปีหลังจากเขาจนเสียชีวิต