AbstractThe aquaculture sector in V

Abstract
The aquaculture sector in Vietnam began in the early 1960s with small scale extensive culture systems. The rapid growth of this sector has been achieved during the last two decades as a direct result of its diversification on farming practices and adaptation to the production of exportable species at increased levels of intensification. Foremost amongst these is the catfish culture in the Mekong Delta in Southern part of Vietnam.
The Mekong delta has a total freshwater area of 641,350 ha, which comprises of 67.2% total water surface. This Delta has the most diversified aquatic farming activities and great potential for increasing aquaculture production. There are a few species, which have been commercially produced in the Delta, such as pangasiid catfishes and black tiger shrimp (Penaeus monodon). Catfish farming started at the beginning of the 1960s that included Mekong catfish (Pangasius bocourti) cultured in small cages and striped catfish (Pangasianodon hypophthalmus), locally referred to as basa and tra, respectively, and cultured mostly in small ponds. The actual growth of catfish culture, especially striped catfish, took off at the beginning of 2000 when artificial propagation techniques for striped catfish were developed and mass scale seed production became possible. Striped catfish culture in the Mekong delta is considered a success story of aquaculture in Vietnam, if not globally. The aquaculture sector in Viet Nam began with small scale extensive culture systems such as rice-cum-fish, livestock-cum-fish and earthen ponds in the early 1960s. The rapid growth the sector has achieved during the last two decades has been a direct result of the sector diversifying its farming practices and adapting to the production of exportable species at increased levels of intensification.

The culture systems are diversified according to national geographical and climatic conditions, the northern region is dominated by freshwater fish ponds, rice-cum-fish and marine cage culture; the central regions concentrate on the intensive culture of giant tiger prawn and the marine cage culture of fin fish or lobster and the southern part of the country has the most diversified farming activities that include pond, fence and cage culture of catfish as well as several indigenous species, various intensification levels of giant tiger prawn culture and integrated culture such as rice-cum-fish, rice-cum-prawn and mangrove-cum-aquaculture.

The aquaculture sector began commercial production for export in the early 1980s with the farming of the giant tiger prawn (Penaeus monodon ) initially. A major motive towards expansion of aquaculture in Viet Nam was provided by the sharp increase experienced in the volume of aquaculture product being exported. A remarkable achievement of the aquaculture sector has been the increase in total production to 1 150 100 tonnes from a farmed area of 902 900 hectares and which has contributed over 60 percent of the US$ 2.397 billion in export turnover earned from the fisheries sector 2004.

The farming of giant tiger prawn (Penaeus monodon ) and catfish (cá tra - Pangasius hypophthalmus and cá basa - Pangasius bocourti ) are the most developed sectors reaching production levels of 290 000 tonnes and 315 000 tonnes respectively in 2004. Other species such as spiny lobster (Panulirus spp.), groupers (Epinephelus spp.), bivalves (Meretrix lyrata and Anadara granosa ), tilapia, Chinese carps, Indian carps, climbing perch (Anabas testudineus ) and Indonesian snakehead (Channa micropeltes ), are also produced to differing levels of intensification and extent.

The aquaculture sector in Viet Nam has great potential to continue its current growth; however, there are a number of challenges ahead for the sustainable growth of the sector.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม
ภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามเริ่มในปี 1960 เริ่มต้นกับระบบวัฒนธรรมหลากหลายขนาดเล็ก บรรลุการเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคนี้ในทศวรรษที่สองเป็นผลโดยตรงของการกระจายตัวในการปฏิบัติและปรับตัวเพื่อผลิตพันธุ์สามารถส่งออกได้ในระดับที่เพิ่มขึ้นของแรงในการทำฟาร์ม สำคัญท่ามกลางเหล่านี้เป็นปลาวัฒนธรรมในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงในภาคใต้ของเวียดนาม
สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงมีพื้นที่น้ำจืดทั้งหมดของ 641,350 ฮา ซึ่งประกอบด้วยพื้นผิวน้ำรวม 67.2% ส่วนที่แตกต่างนี้มีน้ำมากที่สุดหลากหลายเลี้ยงกิจกรรมและศักยภาพที่ดีสำหรับการผลิตสัตว์น้ำเพิ่ม มีกี่ชนิด ที่ได้รับในเชิงพาณิชย์ผลิตในเดลต้า pangasiid catfishes และกุ้งกุลาดำ (กุ้งกุลาดำ) ปลาที่เลี้ยงเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของช่วงปี 1960 ที่รวมปลาบึก (Pangasius bocourti) อ่างในกรงเล็ก ๆ และลายปลา (สกุลปลาบึก hypophthalmus), เรียกว่า basa และตรา ตามลำดับ และอ่างส่วนใหญ่ในบ่อขนาดเล็ก การเติบโตจริงของวัฒนธรรมปลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งลายปลา เอาออกต้น 2000 เมื่อประดิษฐ์เผยแพร่เทคนิคสำหรับปลาดุกลายได้รับการพัฒนา และผลิตเมล็ดพันธุ์ขนาดใหญ่ก็ได้ ปลาดุกลายวัฒนธรรมในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงจะถือว่าเป็นเรื่องราวความสำเร็จของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในประเทศเวียดนาม ถ้าไม่ทั่วโลก เริ่ม มีระบบวัฒนธรรมหลากหลายขนาดเล็กเช่นบ่อ ปลาพร้อมข้าว ปศุสัตว์พร้อมปลา และเป็นภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในประเทศเวียดนามในช่วงปี 1960 ภาคได้รับในช่วงสองทศวรรษเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วได้รับผลโดยตรงของภาคอย่างวิธีการเลี้ยง และดัดแปลงผลิตพันธุ์สามารถส่งออกได้เพิ่มระดับของแรง

ระบบวัฒนธรรมที่หลากหลายตามสภาพภูมิศาสตร์ และสภาพอากาศแห่งชาติ ภาคเหนือที่ถูกครอบงำ ด้วยบ่อปลา วัฒนธรรมข้าวพร้อมปลา และสัตว์น้ำกรง ไทยภาคกลางเน้นวัฒนธรรมแบบเร่งรัดของกุ้งเสือยักษ์ และวัฒนธรรมกรงทะเลเนื้อปลา หรือกุ้ง และภาคใต้ของประเทศมีกิจกรรมหลากหลายที่สุดนาบ่อ รั้ว และกรงวัฒนธรรมของปลาดุก เป็นหลายสายพันธุ์พื้นเมือง ระดับแรงต่าง ๆ เสือยักษ์กุ้งวัฒนธรรม และบูรณาการวัฒนธรรมข้าวพร้อมปลา ข้าวพร้อมกุ้ง และป่าชายเลนน้ำกามสัตว์น้ำ

ภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเริ่มผลิตเชิงพาณิชย์สำหรับการส่งออกในต้นทศวรรษ 1980 มีฟาร์มเสือยักษ์กุ้ง (กุ้งกุลาดำ) เริ่มต้น แรงจูงใจที่สำคัญต่อการขยายตัวของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในประเทศเวียดนามได้รับจากการขึ้นคมที่มีปริมาณการส่งออกผลิตภัณฑ์สัตว์น้ำ ความสำเร็จที่โดดเด่นของภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้เพิ่มขึ้นในการผลิตรวมถึง 150 1 100 ตันจากพื้นที่ farmed ของ 902 900 เฮกเตอร์และซึ่งมีส่วนกว่าร้อยละ 60 ของสหรัฐอเมริกา $ 2397 ล้านของรายได้ส่งออกที่ได้รับจากการประมงภาค 2004

ภาคพัฒนามากที่สุดถึงระดับผลิต 290 000 ตันและ 315 000 ตันตามลำดับในปี 2004 มีฟาร์มเสือยักษ์กุ้ง (กุ้งกุลาดำ) และปลาดุก (cá ตรา - Pangasius hypophthalmus และ cá basa - Pangasius bocourti) ชนิดอื่น ๆ เช่นกุ้งหัวโขน (Panulirus โอ), คัว (Epinephelus โอ), bivalves (Meretrix lyrata และรู Anadara), นิล แหล่งจีน อินเดีย แหล่ง ปลากะพงปีนเขา (สกุลปลาหมอ testudineus) และอินโดนีเซีย (ปลาชะโด), นอกจากนี้ยังผลิตระดับแรงและขอบเขตแตกต่างกัน

ภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในประเทศเวียดนามมีศักยภาพที่ดีต่อการเจริญเติบโตปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม มีจำนวนหน้าการเติบโตอย่างยั่งยืนของภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามเริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1960 ที่มีขนาดเล็กระบบวัฒนธรรมที่หลากหลาย การเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคนี้ได้รับการประสบความสำเร็จในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาเป็นผลโดยตรงของการกระจายความเสี่ยงในการทำฟาร์มการปฏิบัติและการปรับตัวไปสู่การผลิตของสายพันธุ์ที่สามารถส่งออกในระดับที่เพิ่มขึ้นของแรง สำคัญที่สุดในหมู่เหล่านี้เป็นวัฒนธรรมปลาดุกในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงในภาคใต้ของเวียดนาม
โขงเดลต้ามีพื้นที่น้ำจืดจำนวน 641,350 เฮกแตร์ซึ่งประกอบด้วยพื้นน้ำ 67.2% รวม เดลต้านี้มีกิจกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่มีความหลากหลายมากที่สุดและมีศักยภาพที่ดีสำหรับการเพิ่มการผลิตเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ มีไม่กี่ชนิดที่ได้รับการผลิตในเชิงพาณิชย์ในเดลตาเช่นปลา pangasiid และกุ้งกุลาดำ (Penaeus monodon) ที่มีความ การเลี้ยงปลาดุกเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของปี 1960 ซึ่งรวมถึงปลาบึกปลา (Pangasius bocourti) ที่เลี้ยงในกรงขนาดเล็กและปลาดุกลาย (Pangasianodon hypophthalmus) ในประเทศจะเรียกว่า Basa และตราตามลำดับและส่วนใหญ่ที่เลี้ยงในบ่อขนาดเล็ก การเจริญเติบโตที่เกิดขึ้นจริงของวัฒนธรรมปลาดุกปลาดุกโดยเฉพาะอย่างยิ่งลายเอาออกที่จุดเริ่มต้นของปี 2000 เมื่อเทคนิคการขยายพันธุ์เทียมสำหรับปลาดุกลายได้รับการพัฒนาและการผลิตเมล็ดพันธุ์ระดับมวลเป็นไปได้ วัฒนธรรมลายปลาดุกในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงถือเป็นเรื่องราวความสำเร็จของการเพาะเลี้ยงสัตว์ในประเทศเวียดนามหากไม่ได้ทั่วโลก ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามเริ่มมีขนาดเล็กระบบวัฒนธรรมที่หลากหลายเช่นข้าว-cum-ปลาปศุสัตว์-cum-ปลาและบ่อดินในปี 1960 ในช่วงต้น การเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคได้ประสบความสำเร็จในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาได้รับผลโดยตรงจากภาคการกระจายการเลี้ยงและการปรับตัวเข้ากับการผลิตสายพันธุ์ที่ส่งออกได้ในระดับที่เพิ่มขึ้นของแรงระบบวัฒนธรรมที่มีความหลากหลายตามสภาพทางภูมิศาสตร์และภูมิอากาศแห่งชาติ , ภาคเหนือที่ถูกครอบงำด้วยบ่อปลาน้ำจืดข้าว-cum-ปลาและวัฒนธรรมกรงทะเล; ภาคกลางมีสมาธิอยู่กับวัฒนธรรมที่เข้มข้นของกุ้งกุลาดำและวัฒนธรรมกรงทะเลครีบของปลาหรือกุ้งก้ามกรามและภาคใต้ของประเทศที่มีกิจกรรมการทำการเกษตรที่หลากหลายมากที่สุดที่มีบ่อรั้วและวัฒนธรรมกรงของปลาดุกเช่นเดียวกับหลายประเทศ สายพันธุ์ที่ระดับความหนาแน่นที่แตกต่างกันของวัฒนธรรมเสือกุ้งยักษ์และวัฒนธรรมแบบบูรณาการเช่นข้าว-cum-ปลาข้าว cum-กุ้งและป่าชายเลน-cum-เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำภาคเริ่มผลิตเชิงพาณิชย์เพื่อการส่งออกในช่วงต้นปี 1980 ด้วยการทำฟาร์มของ กุ้งกุลาดำ (Penaeus monodon) ที่แรก แรงจูงใจที่สำคัญต่อการขยายตัวของการเพาะเลี้ยงสัตว์ในเวียดนามถูกจัดให้โดยเพิ่มขึ้นอย่างมากประสบการณ์ในปริมาณของผลิตภัณฑ์เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำถูกส่งออก ความสำเร็จที่โดดเด่นของภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่ได้รับการเพิ่มขึ้นในการผลิตรวมถึง 1 150 100 ตันจากพื้นที่สัตว์เลี้ยงในฟาร์มของ 902 900 เฮคเตอร์และที่มีส่วนร่วมมากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ของสหรัฐ 2397000000 $ ในการหมุนเวียนการส่งออกที่ได้รับจากภาคการประมง 2004 การทำฟาร์มกุ้งยักษ์เสือ (Penaeus monodon) และปลาดุก (CA ตรา - hypophthalmus ปลาสวายและ CA Basa - Pangasius bocourti) เป็นภาคที่พัฒนามากที่สุดถึงระดับการผลิต 290 000 ตันและ 315 000 ตันตามลำดับในปี 2004 สายพันธุ์อื่น ๆ เช่นหนาม. กุ้งก้ามกราม (Panulirus spp.), ปลากะรัง (Epinephelus spp.) หอยสองฝา (Meretrix lyrata และ Anadara granosa), ปลานิล, carps จีน, อินเดีย carps ปีนคอน (Anabas testudineus) และปลาช่อนอินโดนีเซีย (Channa micropeltes) นอกจากนี้ยังมีการผลิตเพื่อที่แตกต่างกัน ระดับของความหนาแน่นและขอบเขตภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามมีศักยภาพที่ดีในการดำเนินการต่อการเจริญเติบโตในปัจจุบันของตน แต่มีจำนวนของความท้าทายอยู่ข้างหน้าสำหรับการเจริญเติบโตอย่างยั่งยืนของภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนาม เริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 ที่มีขนาดเล็กอย่างละเอียด วัฒนธรรม ระบบ การเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคนี้ได้ประสบในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา เป็นผลโดยตรงของความหลากหลายในการปฏิบัติ และการปรับตัวเพื่อผลิตส่งออกได้ชนิดที่แรงระดับที่เพิ่มขึ้นของเกษตรกรสำคัญที่สุดในหมู่เหล่านี้คือ ปลาดุกที่เลี้ยงในแม่น้ำโขงในภาคใต้ของเวียดนาม
ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงมีพื้นที่น้ำจืดทั้งหมด 641350 ฮา ซึ่งประกอบด้วยทั้งหมด 200 พื้นผิวน้ำ เดลต้านี้มีหลากหลายมากการเลี้ยงสัตว์น้ำ และศักยภาพเพื่อเพิ่มผลผลิตการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ มีไม่กี่ชนิดซึ่งได้ผลิตในเชิงพาณิชย์ในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ เช่น ปลาดุก pangasiid และกุ้งกุลาดำ ( Penaeus monodon ) การเลี้ยงปลาดุก เริ่มที่จุดเริ่มต้นของทศวรรษที่ 1960 ที่รวมโขงปลาดุก ( Pangasius bocourti ) ในกระชังขนาดเล็กและปลาสวาย ( pangasianodon Hypophthalmus ) ภายในเรียกว่า Basa และ tra ตามลำดับ และส่วนใหญ่เลี้ยงในบ่อเล็กการเจริญเติบโตที่แท้จริงของวัฒนธรรมโดยเฉพาะปลาดุก ปลาดุก ปลาหมอ ถอดที่จุดเริ่มต้นของปี 2000 เมื่อเทคนิคการขยายพันธุ์เทียม ปลาสวาย ถูกพัฒนา และการผลิตมวลเมล็ดขนาดก็เป็นไปได้ การเลี้ยงปลาดุกลายในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงถือเป็นความสำเร็จของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนาม ถ้าไม่รวมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในภาคเวียดนามเริ่มมีขนาดเล็กอย่างละเอียดวัฒนธรรมระบบเช่นปลา cum cum ปศุสัตว์ ข้าว ปลา และ บ่อ ในต้นปี 1960 .ภาคที่มีความเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาได้รับผลโดยตรงของภาคการเกษตร จำกัดของการปฏิบัติ และปรับเพื่อผลิตส่งออกได้ชนิดที่เพิ่มระดับของแรง .

วัฒนธรรมระบบมีหลากหลายตามสภาพทางภูมิศาสตร์และภูมิอากาศแห่งชาติ ภาคเหนือเป็น dominated โดยบ่อเลี้ยงปลาปลาปลาพร้อมข้าวและวัฒนธรรมทางทะเลกรง ; ภาคกลางเน้นการเลี้ยงกุ้งกุลาดำและทางทะเลในกระชังของครีบปลา หรือกุ้ง และตอนใต้ของประเทศมีความหลากหลายมากที่สุด ได้แก่ การเลี้ยงในบ่อ รั้ว และกระชังปลาดุกเป็นสายพันธุ์พื้นเมืองหลายแรงต่าง ๆระดับของกุ้งกุลาดำวัฒนธรรมและบูรณาการวัฒนธรรม เช่น ปลา กุ้ง ข้าว ข้าว cum cum cum , ป่าชายเลน การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเริ่มการผลิตเชิงพาณิชย์สำหรับการส่งออกในช่วงต้นทศวรรษ 1980 กับการเลี้ยงของกุ้งกุลาดำ ( Penaeus monodon ) ในตอนแรกแรงจูงใจที่มีต่อหลักการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามโดยตรง เพิ่มประสบการณ์ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ปริมาณของสินค้าที่ถูกส่งออก ความสำเร็จที่โดดเด่นของภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้เพิ่มปริมาณการผลิต 1 150 100 ตัน จากพื้นที่ปลูก 623 900 ไร่ ซึ่งได้บริจาคเงินกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ของสหรัฐฯ $ 2397 ล้านในการหมุนเวียนการส่งออกมีรายได้จากการประมง ภาค 2004

ฟาร์มของกุ้งกุลาดำ ( Penaeus monodon ) และปลาดุก ( C . kgm tra - ปลาสวาย Hypophthalmus และ C . kgm Basa - ปลาสวาย bocourti ) เป็นภาคการผลิตที่พัฒนามากที่สุดถึงระดับ 290 000 ตันและ 315 000 ตันตามลำดับในปี 2004 ชนิดอื่น ๆเช่น กุ้งมังกร ( panulirus spp . )ปลากะรัง ( สกุลปลาหมอทะเล spp . ) , น้ำ ( meretrix lyrata และ anadara แครง ) , ปลานิล , ปลาตะเพียนปลาตะเพียนอินเดีย , จีน , ปลาหมอไทย ( หัสตินาปุระ testudineus ) และอินโดนีเซีย ( ปลาช่อน ปลาชะโด ยังอยู่ที่แตกต่างกันและระดับของแรงขนาดนี้

ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในเวียดนามมีศักยภาพที่ดีที่จะยังคงเติบโตในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามมีจำนวนของความท้าทายข้างหน้า เพื่อการเติบโตอย่างยั่งยืนของภาค