Although qualitative requirements f

Although qualitative requirements for vitamins and
minerals have been elucidated for several commercially
important penaeid shrimp species, quantitative requirements
for these nutrients are not well defined (Conklin,
1997; Davis and Lawrence, 1997). Difficulties in quantifying
water-soluble vitamin requirements for shrimp exist
because of challenges associated with delivering these
nutrients to aquatic organisms. Shrimp are slow eaters and
feed pellets can remain submerged in water for several
hours prior to ingestion. Once a pellet is located, it is
grasped by the shrimp's pereiopods and transferred to the
mouthparts (Hindley and Alexander, 1978). Small particles
are placed directly in a pre-oral cavity, whereas larger items
are held to the mouthparts by the third maxillipeds for furthermanipulation (Alexander et al., 1980). As a result of
prolonged submersion and handling by the shrimp, watersoluble
vitamins can leach out of the feed, thus making
inferences about quantitative requirements difficult (Goldblatt
et al., 1980; Gadient and Schai, 1994). Similarly, there
are difficulties in quantifyingmineral requirements because
of the way shrimp eat and their ability to use minerals
dissolved in seawater (Davis et al., 1990; Davis and
Lawrence, 1997).
Despite a paucity of quantitative information about
dietary vitamin and mineral requirements for penaeid
shrimp, vitamin and mineral supplements typically are
added to commercial shrimp feeds (Akiyama et al., 1992).
These feeds often are over-fortified with vitamins to
mitigate concerns about vitamin loss associated with feed
processing and storage (especially ascorbic acid), as well
as from leaching during feeding (Castille et al., 1996;
Conklin, 1997). Similarly, shrimp feeds typically contain
a significant amount of minerals from premixes and other
feed ingredients, such as binders (Davis and Lawrence,
1997). There are disadvantages in using shrimp feeds
containing excessive amounts of vitamins and minerals.
Vitamin premixes can account for as much as 15%of total
feed ingredient cost, so the inclusion of excessive
vitamins can be costly (Akiyama et al., 1992). In addition,
over-fortification of certain vitamins (e.g. riboflavin,
niacin, and vitamin B6) can result in reduced shrimp
growth (Deshimaru and Kuroki, 1979; Catacutan and De
la Cruz, 1989; Conklin, 1997), and this can negatively
impact production and profitability for the farmer. With
regard to over-fortification of minerals, this can also
increase feed cost, enhance phosphorus pollution, and
reduce the bioavailability of other minerals (Davis and
Lawrence, 1997). Also, excessive inclusion of certain
minerals (e.g. iron) can reduce shrimp growth (Deshimaru
and Yone, 1978), and certain minerals may accumulate to
toxic levels in minimal- or zero-water exchange systems
(Alcivar-Warren and Meehan, 2001).
Penaeid shrimp cultured in extensive and semiintensive
production systems depend on natural pond
biota as a direct nutritional source (Moss, 2002). Food
items consumed by shrimp in these systems are similar
to those in the wild and include plant and animal matter,
as well as microbes and detritus. These food items
contain vitamins and minerals that, if available in
sufficient quantities, could preclude the need for nutrient
supplements in exogenously supplied shrimp feeds
(Phillips, 1984; Brown et al., 1999). In fact, the sparing
effect of natural pond biota on vitamins and minerals has
been documented for the tiger prawn, Penaeus monodon,
reared under extensive culture conditions (Triño
and Sarroza, 1995). Growth and survival were not
significantly different between shrimp fed two different
diets; one with vitamin and mineral supplements and
one without supplements. It is important to note that this
study was conducted in extensive ponds stocked at
7.5 shrimp/m2, so there was abundant natural pond biota
and insignificant grazing pressure by the shrimp.
However, under intensive culture conditions, many
meiofaunal and macrofaunal prey become rare or absent
during the growout period (Hopkins et al., 1988;
Visscher et al., 1988), and this could reduce or eliminate
the potential sparing effect of natural pond biota on
vitamins and minerals, as well as other nutrients.
The primary objective of this study was to determine
whether natural pond biota had a sparing effect on vitamins
and trace minerals in diets fed to juvenile Pacific white
shrimp, Litopenaeus vannamei, reared under intensive culture
conditions. A secondary objective was to determine
whether natural pond biota had a sparing effect on protein
levels. Although previous research has shown a proteinsparing
effect of natural pond biota on postlarval shrimp
(Otoshi et al., 2001), it is unclear whether this effect occurs
in larger shrimp.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าความต้องการคุณภาพของวิตามินและ
แร่ธาตุที่ได้รับการอธิบายเป็นเวลาหลายเชิงพาณิชย์
ที่สำคัญสายพันธุ์กุ้งข้อกำหนดปริมาณ
สารอาหารเหล่านี้ไม่ได้กำหนดไว้อย่างดี (คองกลิ,
1997; เดวิสและอเรนซ์ 1997) ความยากลำบากในเชิงปริมาณ
ความต้องการวิตามินที่ละลายน้ำได้กุ้งที่มีอยู่
เพราะของความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับการส่งมอบเหล่านี้
สารอาหารที่จะมีชีวิตในน้ำ กุ้งจะกินช้าและ
อาหารเม็ดจะยังคงจมอยู่ในน้ำเป็นเวลาหลาย
ชั่วโมงก่อนที่จะกลืนกิน เมื่อเม็ดตั้งอยู่ก็จะถูก
ลงโทษโดย pereiopods กุ้งและย้ายไปอยู่ที่
ปาก (Hindley และอเล็กซานเด, 1978) อนุภาคขนาดเล็ก
จะถูกวางไว้โดยตรงในโพรงก่อนในช่องปากในขณะที่รายการที่มีขนาดใหญ่
จะมีขึ้นเพื่อปากโดย maxillipeds ที่สามสำหรับ furthermanipulation (อเล็กซานเด et al., 1980) เป็นผลจากการ
จมน้ำเป็นเวลานานและการจัดการโดยกุ้ง Watersoluble
วิตามินสามารถโกรกออกของอาหารจึงทำให้
การหาข้อสรุปเกี่ยวกับความต้องการเชิงปริมาณยาก (Goldblatt
et al, 1980;. Gadient และ Schai, 1994) ในทำนองเดียวกันมี
ความยากลำบากในความต้องการ quantifyingmineral เพราะ
ของกุ้งวิธีการกินและความสามารถในการใช้แร่ธาตุ
ที่ละลายในน้ำทะเล (เดวิส, et al, 1990;. เดวิสและ
. อเรนซ์ 1997)
แม้จะมีความยากจนของข้อมูลเชิงปริมาณเกี่ยวกับ
วิตามินและแร่ธาตุที่ต้องการ สำหรับกลุ่มพีเนียด
กุ้งวิตามินและอาหารเสริมแร่ธาตุที่มักจะมีการ
เพิ่มให้กับอาหารกุ้งในเชิงพาณิชย์ (อากิยามะ et al., 1992).
ฟีดเหล่านี้มักจะมีมากกว่าเสริมด้วยวิตามินเพื่อ
ลดความกังวลเกี่ยวกับการสูญเสียวิตามินที่เกี่ยวข้องกับฟีด
ประมวลผลและการจัดเก็บ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิตามินซี) รวม
ทั้งจากการชะล้างในระหว่างการให้อาหาร (Castille et al, 1996;.
คองกลิ, 1997) ในทำนองเดียวกันกุ้งฟีดมักจะมี
จำนวนเงินที่สำคัญของแร่ธาตุจากสารผสมล่วงหน้าและอื่น ๆ
ส่วนผสมของอาหารเช่นยึดประสาน (เดวิสและอเรนซ์
1997) มีข้อเสียในการใช้อาหารกุ้งจะ
มีจำนวนที่มากเกินไปของวิตามินและแร่ธาตุ.
วิตามิน premixes สามารถอธิบายให้มากที่สุดเท่าที่ 15% จากทั้งหมด
ค่าใช้จ่ายส่วนผสมอาหารเพื่อรวมของมากเกินไป
วิตามินสามารถค่าใช้จ่าย (อากิยามะ et al., 1992) นอกจากนี้
กว่าป้อมปราการของวิตามินบางอย่าง (เช่น riboflavin,
ไนอาซินและวิตามินบี 6) จะส่งผลให้กุ้งลด
การเจริญเติบโต (Deshimaru และคุโรกิ, 1979; Catacutan และเดอ
ลาครูซ 1989; องกลิน, 1997) และเรื่องนี้สามารถลบ
ผลกระทบ การผลิตและผลกำไรให้กับเกษตรกร ด้วยการ
คำนึงถึงกว่าป้อมปราการของแร่ธาตุนี้ยังสามารถ
เพิ่มต้นทุนค่าอาหารเพิ่มมลพิษฟอสฟอรัสและ
ลดการดูดซึมของแร่ธาตุอื่น ๆ (เดวิสและ
อเรนซ์ 1997) นอกจากนี้การรวมที่มากเกินไปของบาง
แร่ธาตุ (เช่นเหล็ก) สามารถลดการเจริญเติบโตของกุ้ง (Deshimaru
และ Yone, 1978), และแร่ธาตุบางอย่างอาจสะสม
อยู่ในระดับที่เป็นพิษใน minimal- หรือระบบแลกเปลี่ยนศูนย์น้ำ
(Alcivar-วอร์เรนและฮัน, 2001)
กุ้งเพาะเลี้ยงในอย่างกว้างขวางและ semiintensive
ระบบการผลิตขึ้นอยู่กับบ่อธรรมชาติ
สิ่งมีชีวิตเป็นแหล่งโภชนาการโดยตรง (มอสส์, 2002) อาหาร
รายการบริโภคโดยกุ้งในระบบเหล่านี้มีความคล้ายคลึง
กับผู้ที่อยู่ในป่าและรวมถึงอาคารและเรื่องสัตว์
รวมทั้งจุลินทรีย์และเศษซาก รายการอาหารเหล่านี้
มีวิตามินและแร่ธาตุที่ว่าถ้ามีอยู่ใน
ปริมาณที่เพียงพอสามารถป้องกันไม่ให้สารอาหารที่จำเป็นสำหรับ
ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารในที่จัดลิ้นจี่อาหารกุ้ง
(ฟิลลิป, 1984;. บราวน์และคณะ, 1999) ในความเป็นจริงประหยัด
ผลของสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติวิตามินและแร่ธาตุที่ได้
รับการรับรองสำหรับกุ้งกุลาดำ,
เลี้ยงภายใต้เงื่อนไขวัฒนธรรมกว้างขวาง (TRINO
และ Sarroza, 1995) การเจริญเติบโตและความอยู่รอดไม่ได้
อย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันระหว่างกุ้งสองที่แตกต่างกัน
อาหาร; เป็นหนึ่งเดียวกับผลิตภัณฑ์เสริมอาหารวิตามินและแร่ธาตุและ
หนึ่งโดยไม่ต้องเสริม มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่านี้
ศึกษาได้ดำเนินการในบ่อกว้างขวางมิที่
7.5 กุ้ง / m2 จึงมีมากมายสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติ
และความดันทุ่งเลี้ยงสัตว์ที่ไม่มีนัยสำคัญโดยกุ้ง.
อย่างไรก็ตามภายใต้เงื่อนไขการเลี้ยงแบบหลาย
เหยื่อ meiofaunal และ macrofaunal กลายเป็นของหายากหรือ ขาด
ในช่วงระยะเวลา growout (ฮอปกินส์และคณะ, 1988.
และนี้อาจลดหรือขจัด Visscher et al, 1988).
ผลประหยัดที่มีศักยภาพของสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติ
วิตามินและแร่ธาตุเช่นเดียวกับสารอาหารอื่น ๆ .
วัตถุประสงค์หลักของการ การศึกษาครั้งนี้คือเพื่อตรวจสอบ
ว่าสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติที่มีผลประหยัดวิตามิน
และแร่ธาตุในอาหารเลี้ยงเด็กและเยาวชนสีขาวแปซิฟิก
กุ้งแวนนาไม, เลี้ยงภายใต้วัฒนธรรมที่เข้มข้น
เงื่อนไข วัตถุประสงค์รองคือเพื่อตรวจสอบ
ว่าสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติที่มีผลประหยัดโปรตีน
ระดับ แม้ว่าการวิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็น proteinsparing
ผลของสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติบนกุ้ง postlarval
(Otoshi et al., 2001) ก็ยังไม่ชัดเจนว่าผลกระทบนี้เกิดขึ้น
ในกุ้งขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าความต้องการเชิงคุณภาพสำหรับวิตามินและแร่ธาตุได้รับการอธิบายหลายๆ

ที่สำคัญในเชิงพาณิชย์ตามความต้องการกุ้งชนิด ปริมาณสารอาหารเหล่านี้ไม่ดี
สําหรับกําหนด ( คอนกลิน
, 1997 ; เดวิส และ ลอว์เรนซ์ , 1997 ) ความยากลำบากในค่า

ละลายวิตามินของกุ้งอยู่เพราะความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับการเหล่านี้
สารอาหารให้กับสัตว์น้ำ กุ้งจะกินช้า และเม็ดอาหาร
ยังคงจมอยู่ในน้ำเป็นเวลา
ชั่วโมงก่อนดื่ม เมื่อเม็ดอยู่ มันคือกุ้ง
โลภของ pereiopods และโอนไปยัง
mouthparts ( ฮินด์ลีย์ และ อเล็กซานเดอร์ , 1978 ) อนุภาคขนาดเล็ก
วางโดยตรงในช่องปากก่อน ส่วนรายการ
ขนาดใหญ่จัดขึ้นเพื่อ mouthparts โดยแมกซิลลิเพด 3 furthermanipulation ( Alexander et al . , 1980 ) เป็นผลจากการดำน้ำและการจัดการโดย
นานกุ้ง , วิตามิน watersoluble
สามารถกรองออกอาหาร จึงให้ข้อสรุปเกี่ยวกับความต้องการปริมาณยาก
( โกลด์เบลิตต์
et al . , 1980 ; gadient และ schai , 1994 ) ในทำนองเดียวกันมี
มีความยากลำบากในความต้องการ quantifyingmineral เพราะ
ทางกุ้งกิน และความสามารถในการใช้แร่ธาตุ
ที่ละลายในน้ำทะเล ( Davis et al . , 1990 ; เดวิสและ
ลอว์เรนซ์ , 1997 ) .
แม้จะมีจำนวนเล็กน้อยของปริมาณข้อมูลเกี่ยวกับวิตามินและแร่ธาตุในอาหาร

กุ้งตามความต้องการ วิตามินและอาหารเสริมแร่ธาตุมักจะ
เพิ่มกุ้งพาณิชย์ฟีด ( อากิยาม่า et al . ,1992 ) .
เหล่านี้มักจะมีมากกว่าอาหารเสริมวิตามินเพื่อลดความกังวลเกี่ยวกับการสูญเสียวิตามิน

ที่เกี่ยวข้องกับการผลิตอาหาร และกระเป๋า ( โดยเฉพาะกรดแอสคอร์บิค ) รวมทั้ง
จากการชะในอาหาร ( แคสสิลี่ et al . , 1996 ;
คอนกลิน , 1997 ) ในทำนองเดียวกัน , กุ้งอาหารสัตว์ทั่วไปประกอบด้วย
ปริมาณแร่ธาตุจาก premixes และส่วนผสมอาหารอื่น ๆ
,ยึดประสาน ( เช่น เดวิส และ ลอว์เรนซ์
1997 ) มีข้อเสียในการใช้อาหารกุ้ง
ที่มีปริมาณที่มากเกินไปของวิตามินและแร่ธาตุ วิตามิน
premixes สามารถบัญชีสำหรับเท่าที่ 15% ของค่าอาหารส่วนผสมทั้งหมด
ดังนั้นการวิตามินมากเกินไป
สามารถเป็นบทเรียนราคาแพง ( อากิยาม่า et al . , 1992 ) นอกจากนี้
มากกว่าการวิตามินบางชนิด ( เช่น วิตามินบี 2
, ไนอาซินและวิตามิน B6 ) ได้ผลในการลดการเจริญเติบโตของกุ้ง
( deshimaru กับคุโรกิ , 1979 ;
catacutan และ de la Cruz , 1989 ; คอนกลิน , 1997 ) และนี้สามารถส่งผลกระทบต่อ
การผลิตสำหรับเกษตรกร กับเรื่องการเสริมแร่ธาตุมากกว่า

นี้ยังเพิ่มต้นทุนค่าอาหารเพิ่มฟอสฟอรัส มลพิษ และลดการดูดซึมของแร่ธาตุอื่น ๆ
( เดวิสและ
ลอว์เรนซ์ , 1997 ) นอกจากนี้รวมที่มากเกินไปของแร่ธาตุบางอย่าง
( เช่นเหล็ก ) สามารถลดการเจริญเติบโตของกุ้ง ( deshimaru
และโยเนะ , 1978 ) และแร่ธาตุบางอย่างอาจจะสะสมพิษในระดับน้อยที่สุด

- หรือศูนย์น้ำตราระบบ
( alcivar วอเรนและ meehan , 2001 ) .
ฟักกุ้งเพาะเลี้ยงที่กว้างขวางและ semiintensive
ระบบการผลิตขึ้นอยู่กับ Biota บ่อธรรมชาติ เป็นแหล่งโภชนาการ
โดยตรง ( มอส , 2002 ) อาหาร
สินค้าที่บริโภคกุ้งในระบบเหล่านี้จะคล้ายกัน
ที่อยู่ในป่า และรวมถึงเรื่องพืชและสัตว์
รวมทั้งจุลินทรีย์และ detritus . เหล่านี้อาหารที่ประกอบด้วยวิตามินและแร่ธาตุที่รายการ

หากมีอยู่ในปริมาณที่เพียงพอ สามารถขัดขวางความต้องการธาตุอาหารเสริมในอาหารให้กุ้ง exogenously

( Phillips , 1984 ; สีน้ำตาล et al . , 1999 ) ในความเป็นจริง , เมตตา
ผลกระทบของสิ่งมีชีวิตในบ่อธรรมชาติวิตามินและแร่ธาตุมี
ได้รับการบันทึกไว้สำหรับกุ้งกุลาดำ กุ้งกุลาดำที่เลี้ยงภายใต้สภาวะวัฒนธรรม
, กว้างขวาง ( Tri á o
และ sarroza , 1995 ) การเจริญเติบโตและการอยู่รอดไม่ได้
แตกต่างกันกุ้งที่เลี้ยงสองอาหารที่แตกต่างกัน
; หนึ่งที่มีวิตามินและอาหารเสริมแร่ธาตุและ
หนึ่งโดยไม่มีข้อมูลเพิ่มเติม มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่านี้
ศึกษาในบ่อเลี้ยงกุ้งที่กว้างขวาง
7.5 / m2 จึงมีดาษดื่นบ่อธรรมชาติพฤกษาและความดันโดยแทะเล็มเล็กน้อย

แต่กุ้ง ภายใต้สภาพการเลี้ยง มากมาย
meiofaunal และเหยื่อ macrofaunal กลายเป็นหายากหรือขาด
ช่วงดิน ( Hopkins et al . , 1988 ;
visscher และ al . , 1988 ) และสามารถลดหรือขจัด
ผลกระทบของศักยภาพที่บ่อธรรมชาติพฤกษาบน
วิตามินและแร่ธาตุ รวมทั้งสารอาหารอื่น ๆ .
วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้ เพื่อศึกษาว่าบ่อธรรมชาติ biota
มีเมตตาต่อวิตามินและ แร่ธาตุในอาหารที่ได้รับ

เพื่อเยาวชนกุ้งขาวกุ้ง vannamei งเลี้ยงภายใต้สภาพการเลี้ยง
เข้มข้น . วัตถุประสงค์รองคือ เพื่อศึกษา
ไม่ว่าตอนบ่อธรรมชาติมีเมตตาต่อระดับโปรตีน

ถึงแม้ว่าการวิจัยที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นผลของ proteinsparing บ่อธรรมชาติพฤกษาใน postlarval กุ้ง
( โอโตชิ et al . , 2001 ) , มันไม่ชัดเจนว่าผลกระทบนี้จะเกิดขึ้น
ในกุ้งขนาดใหญ่