The mean values of total ammonia an

The mean values of total ammonia and non-ionized ammonia
(free) remained below toxic levels throughout the experimental
period ( Cobo et al., 2012 ). This indicates that ammonia was
effectively controlled in all treatments, with molasses treatment
resulting in the lowest values ( Table 1 ). The concentration profile
of total and free ammonia remained close to 1 mg L−1 in all treatments during the experimental period ( Fig. 1 ). The addition
of organic carbon, is either dextrose or molasses, effectively stimulated the production of bacterial biomass from ammonia in
the BFT systems ( Avnimelech ,1999 ). The C:N ratio that results
from the input of organic matter (artemia + feed + source of carbon)
was greater than 12:1, and was close to the ratios reported to
be optimal for bacterial growth ( Schneider et al., 2006 ) and assimilation of ammonia into microbial proteins ( Avnimelech, 1999;
Ebeling et al., 2006 ).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าเฉลี่ยของแอมโมเนียรวมและแอมโมเนียที่ไม่แตกตัวเป็นไอออน
(ฟรี)
ยังคงอยู่ต่ำกว่าระดับที่เป็นพิษตลอดการทดลองระยะเวลา(Cobo et al., 2012) นี้บ่งชี้ว่าแอมโมเนียได้รับการควบคุมอย่างมีประสิทธิภาพในการรักษาทั้งหมดที่มีการรักษากากน้ำตาลส่งผลให้ค่าต่ำสุด(ตารางที่ 1) รายละเอียดความเข้มข้นของแอมโมเนียรวมและฟรียังคงใกล้เคียงกับ 1 มิลลิกรัม L-1 ในการรักษาทั้งหมดในช่วงระยะเวลาการทดลอง (รูปที่ 1). นอกจากนี้คาร์บอนอินทรีย์เป็นทั้งกากน้ำตาลเดกซ์โทรสหรือกระตุ้นได้อย่างมีประสิทธิภาพการผลิตของชีวมวลที่เกิดจากแบคทีเรียแอมโมเนียในระบบBFT (Avnimelech, 1999) C: N ratio มีที่เป็นผลมาจากการป้อนข้อมูลของสารอินทรีย์(อาร์ทีเมีย + อาหาร + แหล่งที่มาของคาร์บอน) มากกว่า 12: 1 และได้ใกล้เคียงกับอัตราส่วนการรายงานไปยังเป็นที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย (ชไนเดอ et al, 2006). และการดูดซึมของแอมโมเนียเข้าไปในโปรตีนของจุลินทรีย์ (Avnimelech 1999;. Ebeling et al, 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าเฉลี่ย ค่าแอมโมเนียรวมและไม่ทดสอบแอมโมเนีย
( ฟรี ) อยู่ด้านล่างระดับพิษตลอดระยะเวลาทดลอง
( โคโบ et al . , 2012 ) นี้บ่งชี้ว่า แอมโมเนียถูก
ควบคุมได้อย่างในการรักษาทั้งหมด กับกากน้ำตาลการบำบัด
ส่งผลค่าต่ำสุด ( ตารางที่ 1 ) ความเข้มข้นโปรไฟล์
รวมของฟรีและแอมโมเนียยังคงใกล้ 1 mg L − 1 ในการรักษาทั้งหมดในช่วงระยะเวลาทดลอง ( รูปที่ 1 ) นอกจากนี้
ปริมาณอินทรีย์คาร์บอน ทั้งน้ำผึ้ง หรือกากน้ำตาล มีประสิทธิภาพกระตุ้นการผลิตจากชีวมวลจากแอมโมเนียในระบบ ( รับ
avnimelech , 1999 ) อัตราส่วน C : N ที่ผลลัพธ์
จากการป้อนข้อมูลของสารอินทรีย์ ( อาร์ทีเมียดึงแหล่งคาร์บอน )
มีมากกว่า 12 : 1 และใกล้เคียงกับอัตราส่วนรายงาน

เหมาะที่สุดสำหรับการเติบโตของแบคทีเรีย ( ชไนเดอร์ et al . , 2006 ) และการผสมผสานของแอมโมเนียเป็นโปรตีนจากจุลินทรีย์ ( avnimelech , 1999 ;
เอเบอลิ่ง et al . , 2006 )