Students in my classes confirmed th

Students in my classes confirmed the social nature of laughter by recording the circumstances of their laughter in diaries. After excluding the vicarious social effects of media (television, radio, books, etc.), its social nature was striking: Laughter was 30 times more frequent in social than solitary situations. The students were much more likely to talk to themselves or even smile when alone than to laugh. However happy we may feel, laughter is a signal we send to others and it virtually disappears when we lack an audience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเรียนในชั้นเรียนของฉันยืนยันลักษณะสังคมของเสียงหัวเราะ โดยการบันทึกสถานการณ์ของเสียงหัวเราะของพวกเขาในไดอารี่ มีหลังยกเว้นกิยามะฮ์ดังผลทางสังคมของสื่อ (โทรทัศน์ วิทยุ หนังสือ ฯลฯ), โดดเด่นของธรรมชาติสังคม: เสียงหัวเราะถูก 30 ครั้งบ่อยกว่าในสังคมกว่าสถานการณ์โดดเดี่ยว นักเรียนมีการพูดคุยกับตัวเอง หรือแม้กระทั่งยิ้มเมื่ออยู่คนเดียวมากกว่าการหัวเราะ อย่างไรก็ตามมีความสุขเราอาจรู้สึก เสียงหัวเราะเป็นสัญญาณเราส่งไปยังผู้อื่น และมันหายไปเมื่อเราขาดผู้ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนในชั้นเรียนของฉันได้รับการยืนยันสังคมธรรมชาติของเสียงหัวเราะโดยการบันทึกสถานการณ์ของเสียงหัวเราะของพวกเขาในสมุดบันทึก หลังจากที่ไม่รวมผลกระทบทางสังคมเป็นตัวแทนของสื่อ (โทรทัศน์, วิทยุ, หนังสือ, ฯลฯ ) สังคมธรรมชาติของมันโดดเด่น: เสียงหัวเราะเป็น 30 ครั้งบ่อยมากขึ้นในสังคมมากกว่าสถานการณ์โดดเดี่ยว นักเรียนมีมากมีแนวโน้มที่จะพูดคุยกับตัวเองหรือแม้กระทั่งรอยยิ้มเมื่ออยู่คนเดียวมากกว่าที่จะหัวเราะ แต่ความสุขที่เราอาจจะรู้สึกว่าเสียงหัวเราะเป็นสัญญาณที่เราส่งไปยังคนอื่น ๆ และมันแทบจะหายไปเมื่อเราขาดผู้ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเรียนในชั้นเรียนของฉันยืนยันธรรมชาติทางสังคมของเสียงหัวเราะโดยการบันทึกเหตุการณ์ของเสียงหัวเราะของพวกเขาในการบันทึก หลังจากที่ไม่รวมผลกระทบทางสังคมของสื่อ ( โทรทัศน์ วิทยุ หนังสือ ฯลฯ ) , ธรรมชาติของสังคม คือโดดเด่น : การหัวเราะ 30 ครั้งบ่อยกว่าในสังคมกว่าสถานการณ์ที่โดดเดี่ยว นักเรียนมีมากมีแนวโน้มที่จะพูดคุยกับตัวเอง หรือแม้แต่รอยยิ้มเมื่ออยู่คนเดียวมากกว่าหัวเราะ แต่ความสุขเราอาจจะรู้สึกว่า เสียงหัวเราะเป็นสัญญาณที่เราส่งถึงผู้อื่น และมันแทบจะหายไป ถ้าเราขาดคนดู