Hello is just not hello. We already

Hello is just not hello. We already know this, yet we seem to forget this. So much of language is cultural context and when you begin your journey towards acquiring another language, you start to really become aware of this.

In paa-săa Thai, or the Thai language, women say,” sà wàt dii kâ“, and men say, “sà wàt dii kráb”. kâ and kráb are polite particles.

The idea of male and female speakers using different words is really not so foreign as most Americans are familiar with Spanish, and how the endings of words are different depending on the speaker and whether or not words are considered masculine or feminine.

I imagine English speakers in Europe are also aware of this because of their rich histories or backgrounds with so many other European countries. So, in Thai, we have the same thing. The lady folks say “kâ” at the end of talking and the men folk say “kráb” often dropping the r and saying “káb”.

Up here in the North or in Chiang Mai, speakers say, “sà wát dii jâo”. Normally it’s the women who say “ jâo”

You might also hear “wàt dii” which is what I equate to as the English equivalent of “hi”. In other words, it’s just a shorter version of “sà wàt dii”.

And if you’re really lazy (or efficient) like me, you’ll just respond to sà wàt dii, by saying “kâ”.

It’s also important to greet and say goodbye to a Thai person with a wai. It’s the comparable to the American handshake. But unlike the handshake, Thais have different levels of respect regarding the wai. The deeper the wai, or head placement, the more respect is shown for the other person, like with an elder or monk.

With children or with cohorts it is okay and appropriate to wai without bowing your head so low. And sometimes a nod can suffice, as a response to a wai with someone younger than you. Obviously context is king here. If you are leaving a restaurant, it is perfectly okay not to wai back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวัสดีเป็นเพียงไม่ทักทาย เรารู้อยู่แล้วว่านี้ แต่เราดูเหมือนจะลืมเรื่องนี้ มากของภาษาเป็นบริบททางวัฒนธรรมและเมื่อคุณเริ่มต้นการเดินทางของคุณต่อการแสวงหาภาษาอื่นที่คุณจะเริ่มจริงๆเป็นตระหนักถึงเรื่องนี้.

ใน PAA-สมาคมนักวิเคราะห์หลักทรัพย์ไทยหรือภาษาไทยผู้หญิงพูดว่า "Sa วัด DII Kâ" และผู้ชาย พูดว่า "Sa วัด DII Krab" กา Krab เป็นอนุภาคสุภาพ.

ความคิดของชายและหญิงลำโพงใช้คำพูดที่แตกต่างกันมันไม่เพื่อให้ชาวต่างชาติเป็นชาวอเมริกันส่วนใหญ่คุ้นเคยกับสเปนและวิธีการที่ตอนจบของคำที่จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับลำโพงและหรือไม่ว่าคำพูดจะถือว่าผู้ชาย หรือผู้หญิง.

ผมคิดว่าการพูดภาษาอังกฤษในยุโรปนอกจากนี้ยังตระหนักถึงเรื่องนี้เพราะอุดมไปด้วยประวัติศาสตร์ของพวกเขาหรือพื้นหลังที่มีจำนวนมากดังนั้นประเทศยุโรปอื่น ๆ ดังนั้นในไทยเรามีสิ่งที่เหมือนกัน folks ที่ผู้หญิงพูดว่า "Kâ" ในตอนท้ายของการพูดคุยและชาวบ้านคนพูดว่า "Krab" มักจะลดลง R และพูดว่า "KAB."

ขึ้นที่นี่ในภาคเหนือหรือในเชียงใหม่ลำโพงพูดว่า "Sa วัด DII เจ้า" ปกติจะเป็นผู้หญิงที่พูดว่า "เจ้า"

นอกจากนี้คุณอาจได้ยินคำว่า "วัด DII" ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมถือเอาเป็นเทียบเท่าภาษาอังกฤษของ "สวัสดี" ในคำอื่น ๆ มันเป็นเพียงรุ่นสั้นของ "SA วัด DII".

และถ้าคุณขี้เกียจจริงๆ (หรือที่มีประสิทธิภาพ) เช่นฉันคุณก็จะตอบสนองต่อการ SA DII วัดโดยกล่าวว่า "Kâ".

นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะ ทักทายและบอกลากับคนไทยที่มีไห้ มันเปรียบได้กับการจับมือกันอเมริกัน แต่แตกต่างจากการจับมือกันคนไทยมีระดับที่แตกต่างกันของการเคารพเกี่ยวกับการไหว้ ลึกไหวหรือตำแหน่งหัวที่เคารพมากขึ้นก็แสดงให้เห็นสำหรับคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับผู้สูงอายุหรือพระภิกษุสงฆ์.

กับเด็กหรือกับผองเพื่อนมันถูกและเหมาะสมกับไหวโดยไม่ต้องก้มศีรษะของคุณจึงต่ำ และบางครั้งก็พยักหน้าสามารถพอเพียงเป็นคำตอบที่ไหวกับคนที่อายุน้อยกว่าคุณ เห็นได้ชัดว่าบริบทเป็นกษัตริย์ที่นี่ หากคุณกำลังจะออกจากร้านอาหารเป็นอย่างดีไม่เป็นไรไม่ไหวกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวัสดีครับ ไม่ได้ทักทาย เรารู้แล้ว แต่เราดูเหมือนจะลืมเรื่องนี้ มากของภาษาเป็นวัฒนธรรม และเมื่อคุณเริ่มต้นการเดินทางของคุณสู่การรับภาษาอื่น เธอเริ่มจะรู้เรื่องนี้ใน paa-s ăเป็นภาษาไทย หรือภาษาไทย ผู้หญิงพูดว่า " s ล่าสุด W ล่าสุด T ดี K â " และผู้ชายพูดว่า " s ล่าสุด W ล่าสุด T ดี KR . kgm B " K âและ KR . kgm B เป็นคำลงท้ายที่สุภาพความคิดของชายและหญิง การใช้คำต่าง ๆลำโพงก็ไม่ได้ดังนั้นต่างประเทศเป็นคนอเมริกันส่วนใหญ่จะคุ้นเคยกับสเปน แล้วตอนท้ายของคำจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับลำโพงและหรือไม่คำถือว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงฉันคิดว่าการพูดภาษาอังกฤษในยุโรปยังตระหนักถึงเรื่องนี้เพราะของพวกเขาที่อุดมไปด้วยประวัติศาสตร์และภูมิหลังกับหลายประเทศในยุโรปอื่น ๆ ดังนั้น ในไทยเราก็มีเหมือนกัน ผู้หญิงคนที่พูด " K â " ในตอนท้ายของการพูดคุยและคนพื้นบ้านว่า KR . kgm B " มักจะวาง R " K . kgm B "ที่นี่ในภาคเหนือ หรือเชียงใหม่ ลำโพงพูด " s ล่าสุด W . kgm t ดีเจâ O ปกติเป็นผู้หญิงที่พูด " J â O "นอกจากนี้คุณยังอาจได้ยิน " W ล่าสุด T ดี " ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันถือเอาเป็นเทียบเท่าภาษาอังกฤษของ " สวัสดี " ในคำอื่น ๆมันเป็นแค่รุ่นสั้นของ " ล่าสุดล่าสุด W t ดี "และถ้าคุณขี้เกียจจริงๆ ( หรือประสิทธิภาพ ) เช่นฉัน คุณจะตอบสนองต่อต้นทุนต้นทุนของ W t ดี โดยบอกว่า " K â "นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะทักทายและบอกลาคนไทยด้วยการไหว้ . มันเทียบเท่ากับการจับมือกันของชาวอเมริกัน แต่แตกต่างจากการจับมือกับคนไทยต่างกัน เคารพใน อ. ยิ่งไว หรือจัดวางหัวเคารพมากขึ้นแสดงคนอื่น ๆ เหมือนกับผู้ใหญ่ หรือพระกับเด็กหรือเพื่อนก็ดีและเหมาะสมไหว้โดยไม่ต้องก้มหัวให้ต่ำมาก และบางครั้ง nod สามารถพอเพียงเป็นตอบสนองต่อไว้กับคนที่อายุน้อยกว่าคุณ เห็นได้ชัดว่าเนื้อหาเป็นกษัตริย์ที่นี่ ถ้าคุณจะออกจากร้านอาหารก็โอเคลงตัวไม่ไหว้กลับ