Examining mechanisms that contribut

Examining mechanisms that contribute to muscular fatigue can
provide insight into limitations to human sport and exercise
performance, as well as the potential causation of musculoskeletal
injuries in which fatigue is cited as a primary contributory factor
[1–3]. Muscular fatigue is often identified as a risk factor linked to
the high incidence of hamstring strain injuries observed across all
levels of soccer [4–6], with injury typically observed in the latter
stages of training and each half of competitive matches [1–3].
Studies have reported reductions in knee flexor maximal torque
during and after actual and simulated soccer match play [7–10],
with reductions most pronounced in the latter stages of each half
[8,10]. No study has examined whether hamstring fatigue during
soccer is mediated by peripheral or central mechanisms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถพิจารณาสถานะกลไกที่ช่วยให้กล้ามเนื้อล้ามีความเข้าใจถึงข้อจำกัดของการออกกำลังกายและกีฬามนุษย์ประสิทธิภาพ ตลอดจน causation ศักยภาพของ musculoskeletalซึ่งเป็นอ้างล้าเป็นตัว contributory หลักบาดเจ็บ[1-3] ความเมื่อยล้ากล้ามเนื้อมักจะถูกระบุเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เชื่อมโยงกับอุบัติการณ์สูงของ hamstring บาดเจ็บต้องใช้สังเกตทั้งหมดระดับของฟุตบอล [4-6], มีการบาดเจ็บที่พบโดยทั่วไปในหลังขั้นตอนของการฝึกอบรมและแต่ละครึ่งของการแข่งขันแข่งขัน [1-3]การศึกษามีรายงานลดในเข่าแรงบิดสูงสุดเนื้อเฟลกเซอร์ระหว่าง และ หลังการเกิดขึ้นจริง และจำลอง ฟุตบอลเล่น [7-10],มีลดออกเสียงมากที่สุดในระยะหลังของแต่ละครึ่ง[8,10] การศึกษาไม่มีการตรวจสอบว่า hamstring ล้าในระหว่างฟุตบอลเป็น mediated โดยกลไกกลาง หรืออุปกรณ์ต่อพ่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตรวจสอบกลไกที่นำไปสู่ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อสามารถ
ให้ข้อมูลเชิงลึกเข้าไปในข้อ จำกัด ในการเล่นกีฬาและการออกกำลังกายของมนุษย์
ประสิทธิภาพการทำงานเช่นเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างศักยภาพของกล้ามเนื้อ
ได้รับบาดเจ็บในการที่ความเหนื่อยล้าจะอ้างว่าเป็นผู้บริจาคปัจจัยหลัก
[1-3] ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อมักจะถูกระบุว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เชื่อมโยงกับ
อุบัติการณ์สูงของการบาดเจ็บเอ็นร้อยหวายตึงสังเกตได้ในทุก
ระดับของฟุตบอล [4-6] กับอาการบาดเจ็บที่พบโดยทั่วไปในภายหลัง
ขั้นตอนของการฝึกอบรมและครึ่งหนึ่งของการแข่งขันการแข่งขันแต่ละ [1-3 ]
ลดลงจากการศึกษารายงานในข้อต่อหัวเข่าแรงบิดสูงสุด
ในระหว่างและหลังจากที่เกิดขึ้นจริงและจำลองการแข่งขันฟุตบอลเล่น [7-10]
มีการลดความเด่นชัดมากที่สุดในช่วงหลังของแต่ละครึ่ง
[8,10] ไม่มีการศึกษาได้ตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นความเหนื่อยล้าเอ็นร้อยหวายในช่วง
ฟุตบอลเป็นสื่อกลางโดยกลไกหรืออุปกรณ์ต่อพ่วงกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตรวจสอบกลไกที่ช่วยให้ความเมื่อยล้าสามารถ
ให้ลึกลงไปข้อจำกัดกีฬามนุษย์และประสิทธิภาพการออกกำลังกาย
เช่นเดียวกับสาเหตุที่มีศักยภาพของกล้ามเนื้อ
การบาดเจ็บในซึ่งความเหนื่อยล้าจะถูกอ้างถึงเป็นหลักเสริมปัจจัย
[ 1 - 1 ] ความเมื่อยล้ามักระบุเป็นปัจจัยเสี่ยง ที่เชื่อมโยงกับ
อุบัติการณ์สูงของสายพันธุ์เอ็นร้อยหวายบาดเจ็บสังเกตทุก
ระดับของฟุตบอล [ 4 – 6 ] , บาดเจ็บมักจะพบในระยะหลัง
ฝึกและแต่ละครึ่งของการแข่งขันการแข่งขัน [ 1 – 3 ] .
การศึกษาได้รายงานการลดลงของข้อเข่า ขณะแรงบิดสูงสุด
ในระหว่าง และหลัง ที่เกิดขึ้นจริงและจำลองการแข่งฟุตบอลเล่น [ 7 – 10 ]
เปลี่ยนแปลงเด่นชัดมากที่สุดใน ขั้นตอนหลังของแต่ละครึ่ง
[ 8,10 ] ไม่มีการศึกษาได้สำรวจดูว่าอาการเอ็นร้อยหวายระหว่าง
ฟุตบอล ) โดยกลไกส่วนปลายหรือส่วนกลาง