Their first error is the dose range

Their first error is the dose range: the doses employed are too small.
Treatment of disease requires pharmacological doses of vitamin C,
in the range 10 to 200 g per day [Cathcart, Medical Hypotheses,
7, 1359-76]. Prevention of disease requires a minimum of 2.5 g
per day, in divided doses, to establish a dynamic flow through the
body. In defending their review, Hemila and Douglas cite Levine
[Levine et al. JAMA, 1999, 281,1415-23] as showing that the
body is saturated by a dose of 0.5 g per day: this finding has been
discredited. A more recent paper by Levine and colleagues shows
that the body is not saturated by doses up to 18g per day. [Padayatty
et al, Ann Intern Med, 2004, 140, 533-7]. This discrepancy has
been explained in a recent book [Hickey and Roberts, Ascorbate,
2004, Lulu press].
The second error concerns the dose frequency. Since high doses
of vitamin C have a half-life of about 30 minutes, single or twice
daily doses do not increase plasma levels for more than a few hours
[Levine et al. JAMA 1999, 281,1415-23]. Such doses provide a
minimal protective effect. Given these infrequent doses, even a
small positive effect implies a powerful therapeutic potential.
Douglas and Hemila have not shown that vitamin C is ineffective
against the common cold, unless the doses used are both inadequate
and inappropriate. They have, however, made clear that the
previous 65 years of research has been based on a range of doses
that are too small and too infrequent. Thus, the research to date
may grossly underestimate the
therapeutic value of vitamin C. Tests of appropriate dose levels
and timing regimes are urgently required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อผิดพลาดแรกเป็นช่วงปริมาณ: ปริมาณการจ้างงานมีขนาดเล็กเกินไปPharmacological ปริมาณของวิตามินซี ต้องการการบำบัดรักษาโรคในช่วง 10 ถึง 200 กรัมต่อวัน [Cathcart สมมุติฐานทางการแพทย์7, 1359-76] ป้องกันโรคจำเป็นต้องใช้อย่างน้อย 2.5 gต่อวัน ในหารปริมาณ การสร้างกระแสแบบไดนามิกโดยการร่างกาย ในการป้องกันการตรวจทาน Hemila และดักลาสอ้างอิง Levine[Levine et al. จามา 1999, 281,1415-23] เป็นการแสดงที่ร่างกายจะอิ่มตัว โดยปริมาณ 0.5 กรัมต่อวัน: ได้รับการค้นหานี้discredited แสดงเอกสารล่าสุด โดย Levine และเพื่อนร่วมงานที่ร่างกายไม่ได้อิ่มตัวโดยปริมาณ 18 กรัมต่อวัน [Padayattyet al แอนที่ Med ช่างเทคนิคฝึกหัด 2004, 140, 533-7] ความขัดแย้งนี้ได้การอธิบายในหนังสือเล่มล่าสุด [Hickey และโรเบิตส์ Ascorbate2004, lulu กด]ข้อผิดพลาดที่สองเกี่ยวข้องกับความถี่ของยา ตั้งแต่ปริมาณสูงวิตามินซีมี half-life ประมาณ 30 นาที หนึ่ง หรือสองครั้งปริมาณรายวันเพิ่มระดับพลาสมามากกว่าไม่กี่ชั่วโมง[Levine et al. จามาปี 1999, 281,1415-23] ปริมาณดังกล่าวให้เป็นมีผลป้องกันน้อยที่สุด กำหนดปริมาณดำรัสเหล่านี้ แม้แต่การผลบวกขนาดเล็กหมายถึงศักยภาพการรักษามีประสิทธิภาพดักลาสและ Hemila ไม่แสดงให้เห็นว่าวิตามินซีมีผลต่อต้านหวัด เว้นแต่ปริมาณการใช้ มีไม่เพียงพอและไม่เหมาะสม พวกเขาได้ อย่างไรก็ตาม ทำชัดเจนที่จะ65 ปีของการวิจัยได้ถูกใช้ในช่วงของปริมาณที่มีขนาดเล็กเกินไป และไม่มากเกินไป ดังนั้น การวิจัยวันที่อาจดูถูกดูแคลน grosslyค่ารักษาของวิตามิน C. ทดสอบระดับปริมาณรังสีที่เหมาะสมและเวลาระบอบจำเป็นเร่งด่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดพลาดครั้งแรกของพวกเขาคือช่วงยา. ปริมาณการจ้างงานมีขนาดเล็กเกินไป
การรักษาโรคต้องใช้ในปริมาณที่ทางเภสัชวิทยาของวิตามิน C,
อยู่ในช่วง 10-200 กรัมต่อวัน [แค็ ธ คาร์, การแพทย์สมมติฐาน,
7, 1359-76] ป้องกันการเกิดโรคต้องใช้อย่างน้อย 2.5 กรัม
ต่อวันในปริมาณที่แบ่งเพื่อสร้างการไหลแบบไดนามิกผ่าน
ร่างกาย ในการปกป้องการตรวจสอบของพวกเขา Hemila และดักลาสอ้าง Levine
[Levine และคณะ JAMA 1999 281,1415-23] เป็นแสดงให้เห็นว่า
ร่างกายจะอิ่มตัวโดยปริมาณ 0.5 กรัมต่อวัน: การค้นพบนี้ได้รับการ
อดสู กระดาษที่ผ่านมามากขึ้นโดย Levine และเพื่อนร่วมงานที่แสดงให้เห็น
ว่าร่างกายไม่อิ่มตัวโดยปริมาณสูงสุดถึง 18g ต่อวัน [Padayatty
et al, แอน Intern Med, 2004, 140, 533-7] ความแตกต่างนี้ได้
รับการอธิบายในหนังสือเล่มล่าสุด [Hickey และโรเบิร์ตแอสคอร์,
2004, ลูลู่กด].
ข้อผิดพลาดที่สองเกี่ยวข้องกับความถี่ปริมาณ เนื่องจากปริมาณสูง
ของวิตามินซีมีครึ่งชีวิตประมาณ 30 นาทีเดียวหรือสองครั้ง
ปริมาณรายวันไม่เพิ่มระดับพลาสม่ามานานกว่าไม่กี่ชั่วโมง
[Levine และคณะ JAMA 1999 281,1415-23] ปริมาณดังกล่าวให้
การป้องกันผลกระทบน้อยที่สุด ที่ได้รับในปริมาณที่ไม่บ่อยนักเหล่านี้แม้
ผลบวกขนาดเล็กหมายถึงศักยภาพในการรักษาที่มีประสิทธิภาพ.
ดักลาสและ Hemila ยังไม่ได้แสดงว่าวิตามินซีไม่ได้ผล
กับไข้หวัดเว้นแต่ปริมาณที่ใช้มีทั้งที่ไม่เพียงพอ
และไม่เหมาะสม พวกเขาได้ แต่ให้เห็นชัดเจนว่า
ก่อนหน้านี้ 65 ปีของการวิจัยที่ได้รับการขึ้นอยู่กับช่วงของปริมาณ
ที่มีขนาดเล็กเกินไปและไม่บ่อยเกินไป ดังนั้นการวิจัยถึงวันที่
ไม่มีการลดอาจประมาท
ค่ารักษาของการทดสอบวิตามินซีในระดับปริมาณที่เหมาะสม
และระบบการกำหนดเวลาที่จำเป็นเร่งด่วน