Dissolved oxygen (DO) concentration

Dissolved oxygen (DO) concentration in the water
column is an environmental parameter that is crucial for
the successful development of many pelagic organisms. Hypoxia
tolerance and threshold values are species- and stagespecific
and can vary enormously. While some fish species
may suffer from oxygen values of less than 3 mL O2 L
−1
through impacted growth, development and behaviour, other
organisms such as euphausiids may survive DO levels as low
as 0.1 mL O2 L
−1
. A change in the average or the range of
DO may have significant impacts on the survival of certain
species and hence on the species composition in the ecosystem
with consequent changes in trophic pathways and productivity.
Evidence for the deleterious effects of oxygen depletion
on pelagic species is scarce, particularly in terms of the effect
of low oxygen on development, recruitment and patterns
of migration and distribution. While planktonic organisms
have to cope with variable DOs and exploit adaptive mechanisms,
nektonic species may avoid areas of unfavourable DO
and develop adapted migration strategies. Planktonic organisms
may only be able to escape vertically, above or beneath
the Oxygen Minimum Zone (OMZ). In shallow areas only
the surface layer can serve as a refuge, but in deep waters
many organisms have developed vertical migration strategies
to use, pass through and cope with the OMZ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นของออกซิเจนละลายน้ำ (DO) ในน้ำคอลัมน์คือ พารามิเตอร์ด้านสิ่งแวดล้อมที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับในการพัฒนาของสิ่งมีชีวิตที่ปล้อง กรณีความอดทนและเกณฑ์ค่าเป็นพันธุ์ - และ stagespecificและสามารถแตกต่างกันมหาศาล ในขณะที่บางสายพันธุ์ปลาอาจได้รับจากค่าออกซิเจนของน้อยกว่า 3 mL O2 L− 1โดย ผ่านผลกระทบ การพัฒนา พฤติกรรม อื่น ๆสิ่งมีชีวิตเช่น euphausiids อาจอยู่รอดทำระดับต่ำสุดเป็น 0.1 มล. O2 L− 1. การเปลี่ยนแปลงในค่าเฉลี่ยหรือช่วงของไม่อาจมีผลกระทบสำคัญต่อการอยู่รอดของบางสายพันธุ์ และด้วยเหตุนี้องค์ประกอบสายพันธุ์ในระบบนิเวศมีการเปลี่ยนแปลงตที่ตามมาในทางเดินชั้นและผลผลิตหลักฐานผลร้ายของการสูญเสียออกซิเจนมีปล้องพันธุ์หายาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของผลกระทบออกซิเจนต่ำพัฒนา สรรหาบุคลากร และรูปแบบการโยกย้ายและการแจกจ่าย ในขณะที่มีชีวิต planktonicต้องรับมือกับ DOs ตัวแปร และใช้ประโยชน์จากกลไกการปรับตัวสายพันธุ์ nektonic อาจหลีกเลี่ยงพื้นที่ของเข้าทำและพัฒนากลยุทธ์การปรับย้าย Planktonic สิ่งมีชีวิตอาจไม่สามารถจะหลบหนีในแนวตั้ง เหนือ หรือใต้ออกซิเจนต่ำสุดเขต (OMZ) ในพื้นที่น้ำตื้นเท่านั้นชั้นผิวสามารถใช้ เป็นหลบภัย แต่ ในน้ำลึกสิ่งมีชีวิตมีพัฒนากลยุทธ์การย้ายแนวตั้งการใช้ ผ่าน และรับมือกับการ OMZ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกซิเจนละลายน้ำ (DO) ความเข้มข้นในน้ำ
คอลัมน์เป็นตัวแปรสิ่งแวดล้อมที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับ
การพัฒนาความสำเร็จของสิ่งมีชีวิตทะเลจำนวนมาก ขาดออกซิเจน
ความอดทนและการเกณฑ์ค่าเป็น species- และ stagespecific
และสามารถแตกต่างกันอย่างมาก ในขณะที่ปลาบางชนิด
อาจได้รับจากค่าออกซิเจนน้อยกว่า 3 มล O2 L
-1
ผ่านการเจริญเติบโตส่งผลกระทบต่อการพัฒนาและพฤติกรรมอื่น ๆ ที่
มีชีวิตเช่น euphausiids อาจอยู่รอดได้ในระดับที่ทำตามที่ต่ำ
เป็น 0.1 มล O2 L -1

การเปลี่ยนแปลงในค่าเฉลี่ยหรือช่วงของ
DO อาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการอยู่รอดของบาง
ชนิดและด้วยเหตุนี้กับองค์ประกอบชนิดนี้ในระบบนิเวศ
ที่มีการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในทางเดินโภชนาการและการผลิต.
หลักฐานสำหรับผลกระทบที่เป็นอันตรายของการพร่องออกซิเจน
ในสายพันธุ์คือ หายากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของผลกระทบ
ของออกซิเจนต่ำในการพัฒนา, การรับสมัครและรูปแบบ
ของการย้ายถิ่นและการจัดจำหน่าย ในขณะที่มีชีวิต planktonic
ต้องรับมือกับตัวแปร DOS และใช้ประโยชน์จากกลไกการปรับตัว
สายพันธุ์ nektonic อาจหลีกเลี่ยงพื้นที่ที่ไม่เอื้ออำนวยของ DO
และพัฒนากลยุทธ์การโยกย้ายดัดแปลง ชีวิต planktonic
เพียงอาจจะไม่สามารถที่จะหลบหนีแนวตั้งเหนือหรือใต้
ออกซิเจนขั้นต่ำโซน (OMZ) ในพื้นที่ตื้นเพียง
ชั้นผิวสามารถทำหน้าที่เป็นที่หลบภัย แต่ในน้ำลึก
ชีวิตหลายคนได้มีการพัฒนากลยุทธ์การย้ายถิ่นตามแนวตั้ง
ที่จะใช้ผ่านและรับมือกับ OMZ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปริมาณออกซิเจนละลายน้ำ ( DO ) ความเข้มข้นในน้ำคอลัมน์เป็นค่าพารามิเตอร์ที่สำคัญสำหรับสิ่งแวดล้อมการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จของสิ่งมีชีวิตในทะเลมากมาย การขาดออกซิเจนความอดทนและเกณฑ์คุณค่าและ stagespecific ชนิดและสามารถแตกต่างกันอย่างมาก ในขณะที่บางสายพันธุ์ปลาอาจประสบจากค่าออกซิเจนน้อยกว่า 3 ml O2 l− 1ผ่านผลกระทบต่อการเจริญเติบโต พัฒนาการและพฤติกรรมอื่น ๆสิ่งมีชีวิต เช่น euphausiids อาจอยู่รอดได้ทำในระดับต่ำเป็น O2 l 0.1 มิลลิลิตร− 1. การเปลี่ยนแปลงในค่าเฉลี่ยหรือช่วงของอาจมีผลกระทบที่สำคัญต่อความอยู่รอดของบางชนิด และดังนั้น ในชนิดขององค์ประกอบในระบบนิเวศกับการเปลี่ยนแปลงในแนวทางจากอันดับและผลงานหลักฐานสำหรับคงผลของการพร่องออกซิเจนบนผิวน้ำชนิดหายาก โดยเฉพาะในแง่ของผลกระทบของออกซิเจนต่ำในการพัฒนา การสรรหา และรูปแบบการย้ายถิ่นและการกระจาย ในขณะที่สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ สิ่งมีชีวิตต้องรับมือกับตัวแปร DOS และใช้ประโยชน์จากกลไกแบบปรับตัวnektonic สายพันธุ์อาจหลีกเลี่ยงพื้นที่ซึ่งทำและพัฒนาปรับปรุงกลยุทธ์การย้ายถิ่น สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ สิ่งมีชีวิตอาจจะสามารถที่จะหลบหนีแนวตั้งเหนือหรือใต้ออกซิเจนน้อย โซน ( omz ) ในน้ำตื้นเท่านั้นชั้นผิว สามารถใช้เป็นที่หลบภัย แต่ลึกหลายๆ สิ่งมีชีวิตพัฒนากลยุทธ์การย้ายถิ่นในแนวตั้งใช้ผ่านและรับมือกับ omz .