“Unbelievable… unbelievable… it rea

“Unbelievable… unbelievable… it really is unbelievable.” Mu Feiyan said the word “unbelievable” three times in a row. This Mu Family Patriarch, who had lived for more than several hundred years, exhibited the emotion of “amazement” in his eyes, voice, and expression. He was just criticizing Yun Che earlier for being too young and rash, not knowing when to fight or yield, but he then realized that Yun Che knew exactly what he was doing. After he had reached a hundred years of age, he rarely misjudged anyone, but when it came to Yun Che, he kept underestimating over and over again…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ปัก...ไม่น่าเชื่อ...จริง ๆ ไม่น่าเชื่อ" หมู่ Feiyan กล่าวว่า คำว่า "ไม่น่าเชื่อ" สามครั้งในแถว นี้หมู่ครอบครัวพระ ที่มีอยู่กว่าหลายร้อยปี แสดงอารมณ์ของ "ความประหลาดใจ" ในสายตาของเขา เสียง และนิพจน์ เขาเป็นเพียงวิจารณ์ Yun Che ก่อนหน้าเป็นหนุ่มเกินไป และ ผื่น จังหวะการต่อสู้ หรือผลผลิตไม่ แต่เขาตระหนักแล้วว่า Yun Che รู้ว่าสิ่งที่เขาทำ หลังจากที่เขาได้มาถึงอายุร้อยปี เขาไม่ค่อย misjudged ทุกคน แต่เมื่อมันมาถึงยุน Che เขาเก็บเราซ้ำแล้วซ้ำอีก...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ไม่น่าเชื่อ ... ไม่น่าเชื่อ ... มันคือเรื่องจริงที่ไม่น่าเชื่อ." หมู่ Feiyan กล่าวว่าคำว่า "ไม่น่าเชื่อ" สามครั้งในแถว นี้จวนตระกูลพระสังฆราชที่อาศัยอยู่มานานกว่าหลายร้อยปีที่ผ่านมาแสดงอารมณ์ความรู้สึกของ "ความประหลาดใจ" ในสายตาของเขาเสียงและการแสดงออก เขาเป็นเพียงวิจารณ์ Yun Che ก่อนหน้านี้สำหรับการเป็นเด็กเกินไปและผื่นไม่ทราบว่าเมื่อมีการต่อสู้หรืออัตราผลตอบแทน แต่เขาก็ตระหนักว่าเจ๊ยุนรู้ว่าสิ่งที่เขาทำ หลังจากที่เขาได้ถึงร้อยปีอายุเขาไม่ค่อยผิดทุกคน แต่เมื่อมันมาถึงยุนเจ๊เขายังคงประเมินซ้ำแล้วซ้ำอีก ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่น่าเชื่อ . . . ไม่น่าเชื่อ . . . . . . . ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ " มู feiyan พูดคำว่า " เหลือเชื่อ " สามครั้งในแถว นี่ มู ครอบครัวของประมุขที่ได้อาศัยอยู่มานานกว่าหลายร้อยปี แสดงให้เห็นอารมณ์ของ " ความประหลาดใจ " ในสายตาของเขา เสียงและการแสดงออก เขาแค่วิจารณ์ยุนเช ก่อนหน้านี้เป็นเด็กเกินไปและผื่นคัน ไม่รู้จะสู้หรือจะยอม แต่เขาก็รู้ว่ายุนเช รู้ดีว่าเขากำลังทำอะไร หลังจากที่เขาได้ถึง 100 ปี เขาไม่ตัดสินใคร แต่เมื่อมันมาถึงยุนเช เขาเอาแต่ดูถูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า . . . . . . .