The second path taken by microhisto

The second path taken by microhistory has largely skirted these potential pitfalls of presentist projections onto the past, and attracted a different set of critiques. Here the focus has been not on the extraordinary, but precisely on the ordinary and mundane, or at most on what Edoardo Grendi has called the “normal exception” – actions that violate certain norms, thereby leaving traces in the archives, but that do so routinely. Alain Corbin has gone to particular lengths to ensure that his choice of subject did not correspond to any extraordinary or retroactive criteria, quite literally blindfolding himself in the archives, choosing a dossier at random, and using it as the starting point for the biography of an “unknown man.” This second form of microhistory, like the first, also operates on the smallest possible scale, and also requires rich, dense archival material. But rather than privileging certain especially colorful materials as points of entry into a foreign culture, it seeks to pick apart the tangled tissue of ordinary, banal, interpersonal relations, so as to reveal what Giovanni Levi, its most influential practitioner, calls “an individual's constant negotiation, manipulation, choices and decisions in the face of a normative reality which, though pervasive, nevertheless offers many possibilities for personal interpretations and freedoms.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เส้นทางที่สองโดย microhistory ใหญ่ skirted ข้อผิดพลาดเหล่านี้อาจเกิดขึ้นของประมาณการ presentist ไปยังอดีต และดึงดูดชุดต่าง ๆ ของเมืองไทย นี่โฟกัสแล้วไม่ได้อยู่ ในที่พิเศษ แต่แม่นยำ ในธรรมดา และโลกีย์ หรือที่ส่วนใหญ่ในสิ่ง Edoardo Grendi ที่เรียกว่า "ปกติยกเว้น" – การกระทำที่ละเมิดบรรทัดฐานบางอย่าง จึงออกจากร่องรอยในการเก็บ แต่ที่ ทำเป็นประจำดังนั้น Corbin ไปได้ไปยาวเฉพาะเพื่อให้แน่ใจว่า ตัวเลือกของเรื่องเขาได้ไม่ตรงกับเกณฑ์ใด ๆ พิเศษ หรือผล ค่อนข้างอักษร blindfolding ตัวเองในการเก็บ เลือก dossier แบบสุ่ม และใช้เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับประวัติของการ "ไม่รู้จักคนนั้น" แบบที่สองนี้ microhistory เช่นครั้งแรก ดำเนินการในระดับน้อยที่สุดเป็นไปได้ และยัง ต้องการรวย หนาแน่นวัสดุถาวร แต่แทนที่จะ privileging วัสดุบางอย่างมีสีสันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นจุดของรายการในวัฒนธรรมต่างประเทศ มันพยายามรับแยกเนื้อเยื่อ tangled ธรรมดา banal มนุษยสัมพันธ์ความสัมพันธ์ เพื่อเปิดเผยสิ่ง Giovanni Levi ผู้ประกอบการมีอิทธิพลมากที่สุด เรียก "ของแต่ละบุคคลคงเจรจา จัดการ เลือก และตัดสินใจหน้าจริง normative ที่ แม้ว่าชุมชนที่แพร่หลาย อย่างไรก็ตาม มีโอกาสในการตีความส่วนบุคคลและเสรีภาพ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เส้นทางที่สองนำโดย microhistory ได้ skirted ส่วนใหญ่ข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นเหล่านี้ประมาณการ presentist บนที่ผ่านมาและดึงดูดชุดที่แตกต่างกันของการวิพากษ์วิจารณ์ นี่คือการมุ่งเน้นที่ได้รับไม่ได้อยู่ในที่พิเศษ แต่อย่างแม่นยำในสามัญและทางโลกหรืออย่างมากที่สุดในสิ่งที่ Edoardo Grendi ได้เรียกว่า "ข้อยกเว้นปกติ" - การกระทำที่ละเมิดบรรทัดฐานบางอย่างจึงทิ้งร่องรอยในหอจดหมายเหตุ แต่ที่จะทำเช่นนั้น จำเจ Alain คอร์ได้ไปยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้แน่ใจว่าทางเลือกของเขาในเรื่องไม่สอดคล้องกับเกณฑ์ใด ๆ เป็นพิเศษหรือมีผลย้อนหลังค่อนข้างอักษร blindfolding ตัวเองอยู่ในหอจดหมายเหตุเลือกเอกสารที่สุ่มและใช้มันเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับชีวประวัติของที่ "ผู้ชายที่ไม่รู้จัก." ซึ่งรูปแบบที่สองของ microhistory เหมือนครั้งแรกที่ยังทำงานในระดับที่เล็กที่สุดที่เป็นไปได้และยังต้องอุดมไปด้วยวัสดุจดหมายเหตุหนาแน่น แต่แทนที่จะเหน็บแนมวัสดุบางอย่างที่มีสีสันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นจุดของการเข้าสู่วัฒนธรรมที่ต่างประเทศก็พยายามที่จะเลือกกันเนื้อเยื่ออีนุงตุงนังของธรรมดาดาษดื่น, ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเพื่อที่จะเปิดเผยสิ่งที่จิโอวานนี่ลีวายส์ผู้ประกอบการที่มีอิทธิพลมากที่สุดเรียกว่า "ของแต่ละบุคคล การเจรจาต่อรองอย่างต่อเนื่อง, การจัดการทางเลือกและการตัดสินใจในการเผชิญกับความเป็นจริงเชิงบรรทัดฐานที่แม้แพร่หลาย แต่มีความเป็นไปได้มากสำหรับการตีความและเสรีภาพของบุคคล. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองเส้นทางที่ถ่ายโดย microhistory ส่วนใหญ่ได้เลาะเหล่านี้อาจผิดพลาดของ presentist ประมาณการไว้ในอดีต และดึงดูดการตั้งค่าที่แตกต่างกันของการวิจารณ์ . ที่นี่เน้นที่ได้รับไม่ได้ที่พิเศษ แต่แน่นอนในธรรมดาและน่าเบื่อ หรือที่ส่วนใหญ่ในสิ่งที่โด grendi ได้เรียกว่า " ข้อยกเว้น " ( การกระทำที่ละเมิดบรรทัดฐานปกติแน่นอนจึงทิ้งร่องรอยไว้ในคลัง แต่ที่ทำเพื่อตรวจ . ลน คอร์บินได้ไปยาวโดยเฉพาะเพื่อให้แน่ใจว่า เขาเลือกเรื่องที่ไม่เป็นไปตามเงื่อนไขพิเศษใด ๆหรือกำหนดหมายค่อนข้าง blindfolding ตัวเองในคลัง , การเลือกแฟ้มสุ่ม และใช้เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับชีวประวัติของ " ผู้ชายที่ไม่รู้จัก" รูปแบบนี้ที่สองของ microhistory เหมือนก่อน ยังทำงานในระดับที่เล็กที่สุดที่เป็นไปได้ และ ยังต้องมีหลากหลายวัสดุจดหมายเหตุหนาแน่น แต่แทนที่จะ privileging วัสดุ สีสัน โดยเฉพาะบางจุดของการเข้าสู่วัฒนธรรมของต่างชาติ มันพยายามที่จะเลือกกันหนา เนื้อเยื่อธรรมดา ดาษดื่น มนุษยสัมพันธ์ เพื่อเปิดเผยสิ่งที่ Giovanni เลวีผู้ที่มีอิทธิพลมากที่สุดของโทรศัพท์ " ของแต่ละคน คงเจรจา จัดการ ทางเลือกและการตัดสินใจในใบหน้าของความเป็นจริงบรรทัดฐานซึ่งแม้จะแพร่หลาย อย่างไรก็ตามมีความเป็นไปได้มากสำหรับการตีความส่วนบุคคล และเสรีภาพ "